บทที่ 429 ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก

ตอนนี้ฟางเจิ้งและซ่งจงผิงต่างหวาดกลัวและเชื่อมั่นในตัวฉิน หลั่ง หลังจากที่ถูกตบพวกเขาก็เหมือนกับได้รับการนิรโทษ กรรม และไม่รู้สึกเสียเปรียบ นี่คือสถานที่ของพวกเขาฉินหลั่ง ตบพวกเขา นี่เป็นสิ่งที่เบาที่สุด นั่นหมายความว่าฉินหลั่งไม่ สงสัยว่าเรื่องนี้เป็นความจงใจของตระกูลซ่ง แต่คิดว่ามันเป็น อุบัติเหตุ

เดิมที่เมื่อเขาเห็นฉากนี้ ซ่งจงผิงรู้สึกว่าคืนนี้เขาก็เอาคืนแค่นี้ แล้ว

“เคลียร์พื้นที่!” ฉินหลั่งพูดอย่างเย็นชา

ซึ่งจงผิงโบกมือ ผู้คนทั้งข้างในและข้างนอกเดินออกไปข้าง

นอก พวกเขาทั้งหมดถอยออกไปไกลจนถึงล็อบบี้ชั้น 1 ร้านก็ ปิดไปด้วย บรรดาแขกก็กลับไปอย่างเรียบร้อย แน่นอนว่า ชายตาเดียวและลูกน้องโหดๆของเขาถูกทิ้งไว้ใน

ห้องส่วนตัว

มีทั้งหมดเจ็ดคน

ฉินหลั่งฉีกผ้าม่านในห้องส่วนตัว พันไว้รอบ ๆ เด็กสาวทั้งสาม

“ฉิน … ปรมาจารย์ ” เด็กสาวทั้งสามรวมถึงจ้าวซิงลิ้นไม่ คล่องแคล่ว ตะโกนอย่างตื่นเต้นและดีใจ น้ำเสียงเต็มไปด้วย ความภาคภูมิใจ ฉากแบบนี้เรื่องจริง มีไม่กี่คนที่ได้เห็น เคลียร์ พื้นที่คำเดียว ผู้คนถอยออกไปเหมือนกระแสน้ำ

“เรียกครูก็พอ” เสี่ยงของฉินหลั่งนุ่มนวลมาก สำหรับนักเรียน ของเขา ฉินหลั่งก็นุ่มนวลจริงๆ

จ้าวซิงและคนอื่น ๆ พูดไม่ออก พวกเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “แม้แต่นักเรียนคุณกล้าทำร้ายหรือ” ฉินหลั่งหันกลับมาและ

พูดเบา ๆ

ฉินหลั่งหมายถึงซ่งจงผิงและฟางเจิ้ง

ซึ่งจงผิงก้มหัวลง ความจริงแล้วเขาค่อนข้างสำรวมมาก เป็น คนไม่เคยเข้าสถานบันเทิงด้วยตัวเอง เขามาที่นี่ในวันนี้ เพื่อ ชดเชยให้กับฉินหลั่ง เขาไม่รู้รายละเอียดของเย่เย่นอย่าง ละเอียดได้ แต่ฟางเจิ้ง กลับกังวลและพูดอย่างรีบร้อนทันที “ปรมาจารย์ฉิน ผมไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ผมไม่ได้สั่งให้ใครแตะต้อง นักเรียน ชายตาเดียวเขาทำของเขาเอง”

“เอาล่ะ เหวินเหวิน พาพวกเขาออกไปก่อน” ฉินหลั่งพูด แน่นอนว่ามีบางอย่างที่เขาไม่ต้องการให้พวกเขาเห็น

นักเรียนออกไปอย่างเชื่อฟังมาก จ้าวซิงก็กำลังจะออกไปด้วย

แต่ฉินหลั่งดึงเขาไว้ “จ้าวซิงเธออยู่ต่อ วันนี้จะสอนอะไรเธอสัก

อย่าง”

“อโหสิกรรม อโหสิกรรม ปรมาจารย์ ผมผิดแล้ว ผมเหี้ย!” ถ้า หากชายตาเดียวยังไม่ตระหนักถึงอันตรายของเขา ก็ถือว่าเขา โง่มากจริงๆ เขาตบตัวเองอย่างรวดเร็ว หนักขึ้นทุกครั้งที่ตบ หน้าแดงก่ำจนแทบเป็นปังอบโอ่งแล้ว

ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร กอดไหล่และมองไปที่สัตว์เหล่านี้อย่าง เย็นชา

ห้านาทีต่อมา ฉินหลั่งและจ้าวซิงก็ออกมา ฟางเจิ้งพยักหน้า

และโค้งคำนับอยู่ข้างหลัง อย่างเชื่อฟังอย่างยิ่ง

“ตกลงตามนั้น คุณจัดการส่วนที่เหลือเอาเอง พื้นที่นี้เป็นถิ่น ของตระกูลซ่ง ต่อไปถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนักเรียนของผมใน พื้นที่นี้อีก คุณจะคิดถึงผลที่ตามมาเองก็แล้วกัน” ฉินหลั่งพูดเบา ๆ

ซึ่งจงผิงกล่าวด้วยความเคารพ “ไม่ต้องกังวลครับ จะไม่มีเรื่อง แบบนี้อีกแล้ว ปรมาจารย์ฉินในอนาคตพวกเราจะปรองดองกัน หากคุณมีอะไรสั่งมาได้เลยครับ ผมจะน้อมรับปฏิบัติตามอย่าง แน่นอน!”

ซึ่งจงผิงรู้สึกว่าเขาได้เปรียบมากในวันนี้ เห็นฉากเมื่อกี้ เขา พร้อมจะรับกรรมแล้ว ดังนั้นเขาจึงซาบซึ้งต่อฉินหลั่งมากๆ

จ้าวซิงติดตามฉินหลั่งมาอย่างหมดหวัง

เหวินเหวินไม่กล้าถามฉินหลั่งว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ขยิบตาไปที่

จ้าวซิ่ง

จ้าวซึ่งพยักหน้าสุดกำลัง

“พวกชายตาเดียว…ตายแล้วเหรอ”

“ใช่” จ้าวซิ่งพยักหน้า เหวินเหวินและคนอื่น ๆ หน้าซีดเผือด

ทันที

เมื่อเดินออกจากเย่เย่ ฉินหลั่งตบไหล่จ้าวซิงที่นึ่ง

“จ้าวซิง ฉันเข้าใจอุดมการณ์ของเธอ จำไว้ว่าบางสิ่งไม่ได้ สวยงามอย่างที่คิด เชื่อครู ต่อไปจงเป็นคนดี และเป็นคนดี ตลอดไป”

จ้าวซิงอึ้ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ครั้งหนึ่งเขาโง่และไร้เดียงสาแค่ ไหน ตอนนี้เขาจดจำทุกคำพูดของครูฉินไว้ในใจ

ปรมาจารย์ฉันจะถูกคนอย่างพวกเขาพิชิตได้อย่างไร เพ้อเจ้อ จนถึงคืนนี้ พวกเขาถึงได้รู้ว่าคนที่พวกเขาชื่นชมมากที่สุดอยู่

ข้างกายพวกเขา แต่พวกเขากลับต้องการต่อต้านปรมาจารย์ฉิน

ช่างรนหาที่ตายจริงๆ! ตอนนี้พวกเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ ถึงสิ่งที่ครูฉินกำลังทำใน โรงเรียน ความสามารถของเขานั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ก็ถ่อมตน เสมอมา

“กลับไปพวกเรารวมตัวกันขอโทษครูฉินเถอะ สองสามวันนี้ ต่อต้านครูฉินมาตลอด แต่ก็ยังรอดชีวิต ถือว่าเราโชคดีมาก จริงๆ” จ้าวซิงพูด

ครูฉินเรียกแท็กซี่ให้พวกเขาแล้วจากไป ดังนั้นจ้าวซิงและคน อื่น ๆ จึงมีโอกาสแสดงความรู้สึกในรถ

มันเหมือนกับเดินไปมาต่อหน้าสิงโต

พริบตาเดียวเช้า จูจี้เหวินตื่นขึ้นก่อนรุ่งสาง เขาและหลิวซูเซิง กำลังรออยู่หน้าประตูโรงเรียน เพื่อดูว่าฉินหลั่งเชิญผู้ปกครอง ของห้อง 6 มาได้จริงๆหรือไม่

รอแล้วรอเล่า ก็เห็นแค่นักเรียนหลายคนที่ตื่นขึ้นมาอ่าน หนังสือตอนเช้า และยังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือการประชุมผู้ปกครองที่ฉินหลั่งกำลังคุยโว ฉัน คิดว่ามันน่าจะล่มนะ” หน้าที่บิดเบี้ยงของจูจี้เหวินแสดงใบหน้า บูดบึง จากนั้นเขาก็บอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า หากมี การเคลื่อนไหวด้านนอกให้รีบแจ้งเขาทันที

จากนั้นจูจี้เหวินก็โทรหาอาที่เป็นรองหัวหน้าหน่วยของเขา โดยเฉพาะ และถามเกี่ยวกับกำหนดการของนายกเทศมนตรี เฉินในวันนี้ อาของเขาให้ตารางกำหนดการของนายกเทศมนตรี แก่เขาจริงๆ เมื่อดูตารางกำหนดการแล้ว จูจี้เหวินก็หัวเราะขึ้น

วันนี้นายกเทศมนตรีเฉินไม่ได้อยู่ที่เฟิงโจวด้วยซ้ำ แต่ไป รายงานการปฏิบัติงานที่หน่วยงานบางแห่งในรัฐบาล

ไม่มีคิวสำหรับการตรวจสอบที่โรงเรียนมัธยมหัวเจี้ย จูจี้เหวิน คาดว่าวันนี้ นายกเทศมนตรีเฉินน่าจะอยู่ที่หน่อยงานนั้น ไม่กลับ มาที่เขตเฟิงโจวด้วยซ้ำ ถึงกลับมาก็น่าจะเป็นช่วงบ่ายแล้ว

เช่นนี้ ที่ฉินหลั่งโม้ว่าให้ผู้ปกครองทุกคนมาห้อง 6 มันก็เป็น เรื่องเพ้อเจ้อ เป็นไปไม่ได้เลย

โดยทั่วไปแล้วหัวใจของจูจี้เหวินก็สงบลง คราวนี้ฉินหลั่งจะได้ เป็นอิสระแล้ว

หลังจากที่เหลียงลี่ยุ่นพูดคุยกับครูฉิน ครูเหลียงก็ตรงไปที่ ห้อง 6 แต่เธอเกือบจะคิดว่าเข้าห้องเรียนผิด

ห้อง 6 ก่อนหน้านี้ หน้าห้องเรียน จะได้ยินเสียงดังราวกับ หลังคาจะล้มลงมา และมีครั้งนึงที่เธอเดินเข้าห้องเรียนมา เฉิน เหมิงเลี่ยงและกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นก็กำลังคาบบุหรี่กินหม้อไฟกัน อยู่ด้านล่าง

ถึงกระนั้น เหลียงลี่ยุ่นก็ทำได้เพียงแค่กลืนความโกรธของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ถูกนักเรียนในห้อง 6 ขับไล่ แต่การกระทำแบบนี้ ถือเป็นการเหยียดหยามอย่างร้ายแรงสำหรับผู้ที่มีความรักใน การศึกษาเช่นเธอ แต่เธอก็ทำแบบผ่านๆไป เพราะห้อง 6 ไม่ได้ ให้เกียรติเธออยู่แล้ว

แต่ทันทีที่เธอผลักประตูวันนี้ เธอก็ต้องตะลึง

“ยืนขึ้น!” จ้าวซิงตะโกน จากนั้นนักเรียนทุกคนก็ยืนขึ้น และ มองไปที่ครูเหลียงด้วยความเคารพ

ทุกคนสวมเครื่องแบบนักเรียน แม้แต่เหวินเหวินที่ชอบแต่ง หน้าอยู่เสมอ ก็เปลือยหน้าสดเช่นเดียวกับนักเรียนทั่วไป แม้แต่จ้าวซิงก็เป็นผู้นำและตะโกนอย่างเรียบร้อย “สวัสดี

คุณครู!”

ศักดิ์ศรีของอาจารย์ที่หายไปนานกลับมา เหลียงลี่ยุ่นคัดจมูก เธอรู้สึกว่าน้ำตากำลังจะไหลออกมา

แต่ครูเหลียงไม่กล้าวางใจ เธอกลัวว่านี่อาจจะเป็นการเล่น ตลก หรือกับดักอีก… เพราะตอนนี้ห้อง 6 ผิดปกติเกินไป

หลังจากเรียนไปกว่าสิบนาที ครูเหลียงก็ค่อยๆวางใจ เพราะ ทุกคนตั้งใจเรียนมาก และใบหน้าของพวกเขาก็จริงใจมาก

แต่ถึงแม้จะสงบตลอดช่วงเช้า แต่ก็ไม่มีผู้ปกครองมาสักคน