บทที่ 313 ความรู้สึกปลอมๆ

“คุณชายฉิน ผู้หญิงคนนั้นแย่จริงๆ เลย ! คุณไป รู้จักเธอได้อย่างไรกัน ? ” ในหอพักของฉินหลั่ง หิมะ มองฉินหลั่งที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงหน้าต่าง พลางถามด้วย ความสงสัย

“อ๋อ…” ฉินหลั่งชะงักไปนิดหน่อย ก่อนจะยิ้ม พลางพูดว่า : “เธอเคยเป็นเพื่อนของฉันน่ะ….”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คุณชายฉิน คุณต้องระวัง ผู้หญิงคนนี้เอาไว้ให้ดีๆ นะ ฉันรู้สึกว่าเธอมีอะไรในใจลึก มากเลย !” หิมะเตือน

ฉินหลั่งตอบรับพลาง ก่อนจะมองไปทางด้าน หน้าต่าง ก็เห็นว่าเย็นนี้หยิบไม้กวาดมา ก่อนจะเก็บกวาด กับข้าวที่อยู่บนพื้น

เย็นนี้แสดงท่าทีที่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบ ให้ ฉินหลั่งได้รู้สึกดีๆ ต่อเธอสักหน่อย

ตอนสี่ทุ่ม ฝนตกลงมาอย่างหนัก ฉินหลั่งที่ยืน เฝ้าเวรอยู่ก็โทรไปหาจงยู่ ก่อนจะถามเธอที่กำลังอยู่กับ ลมและดอกไม้ที่ห้องสมุดในตอนนี้ ไม่ได้เอาร่มมาด้วย ฉินหลั่งเลยไม่ได้พูดอะไรมากเกินไป ก่อนจะหยิบร่ม สามคันจากหอ และเดินไปที่ห้องสมุด

เย็นนี้อยู่ตรงหน้าต่างของหอตลอดเวลา พลาง มองท่าทีของฉินหลั่ง

เมื่อเห็นฉินหลั่งหยิบร่มออกไป ในใจของเธอก็เริ่มรู้สึกสงสัย แต่เพียงไม่นานมุมปากก็เริ่มเผยรอยยิ้ม เล็กๆ ออกมา ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า : “ฉินหลั่ง ฉันดีกับคุณขนาดนั้น ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วคุณก็ ต้องซึ้งในตัวฉันบ้างแหละ…..”

เย็นนึกอดกระติกเก็บความร้อนเอาไว้ ในนั้นมีน้ำ ซุปที่เพิ่งจะอุ้นเสร็จ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหา

ฉินหลั่งมาอยู่ที่หน้าห้องสมุด เขาเป็นผู้รักษา ความปลอดภัย เลยไม่เข้าไป ก่อนจะโทรหาจงยู่ เพื่อให้ พวกเธอรีลงมา ก่อนจะรับพวกเธอกลับไปที่หอ

“ฉินหลัง ! คุณอยู่ที่นี่นี่เอง ฉันเพิ่งจะออกมาจาก ลานเจียสู่แต่ไม่เจอคุณ” เย็นนี้ถือร่มคันหนึ่ง ก่อนจะยิ้ม เบาๆ ให้ฉินหลั่งพลางเดินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเย็นนี้เดินเข้ามา ฉินหลั่งขมวดคิ้ว จงยู่ ลงมาแล้ว พวกเธอสองคนแค่ได้เจอกันก็ไม่ดีแล้ว

“คุณมาหาฉันทำไม ! ฉันไม่อยากเจอคุณ หลบ ไปหน่อย” ฉินหลังพูดด้วยความเกลียดชัง

“ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉันมาก แต่ฉันจะพยายาม เพื่อ เปลี่ยนแปลงความผิดของฉัน” เย็นนี่พูดไปพลางเอา กระติกเก็บความร้อนที่ตัวเองกอดอยู่ออกมา และส่งให้ ฉินหลั่ง ก่อนจะพูดด้วยความอ่อนโยน : “วันนี้ฝนตก แล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้ง่ายๆ นะ นี่เป็นซุปชาขิงและ พุทรา หลังจากที่คุณดื่มหมด มันจะสามารถป้องกันไม่ให้ ป่วยได้”

“ไม่จำเป็นหรอก ขอให้คุณรีบๆ ไปเถอะ ! ” ฉินหลังดันกระติกเก็บน้ำร้อนออกไป

“ฉินหลั่ง ! ” ในตอนนั้นเอง จงยู่และพวกของเธอ เดินออกมาจากห้องสมุด

เมื่อได้ยินเสียงของจงยู่ ฉินหลั่งและเย้ันนีก็ตกใจ

เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉินหลั่งคือเย็นนี้ จงยู่ ก็เหม่อไปสักพัก ก่อนจะยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

หลังจากที่ความจำของเธอกลับมา ฉินหลั่งบอก ทุกอย่างกับเธอ ตัวเองเลยถูกหลี่หรุ่ยส่งไปจากสนาม บิน ทั้งหมดเป็นเพราะเย็นนี้ตกอยู่ในภวังค์ของมนต์ แต่ ครั้งนั้นเธอก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด

“จงยู่ ! คุณเป็นอย่างไรบ้าง ?” ฉินหลั่งรีบเดินมา หาจงยู่ ก่อนจะโอบไหล่ของเธอพลางถามด้วยความ สนิทสนม

จงยู่ !

เย็นนี้คิดไม่ถึงเลย จงยู่อยู่ที่มหาวิทยาลัยเย็นจีน เธอคิดมาตลอดเลยว่าจงยู่นั้นหายตัวไปแล้ว !

ตอนนี้เองก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมฉินหลั่งถึงยอม มาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยตำแหน่งเล็กๆ ที่ มหาวิทยาลัยเย็นจีน

จงยู่จะต้องเกลียดตัวเองมากแน่นอน ! แบบนี้ฉิน หลั่งเองก็คงจะเกลียดตัวเองเหมือนกัน ถ้าแบบนั้นสิ่งที่ คุณชายซ่งบอกให้ตัวเองทำก็คงจะไม่มีทางสำเร็จได้

“จงยู่ เป็นคุณจริงๆ ด้วย ! ”
เย็นนี้เดินมาที่ข้างหน้าของจงยู่ ก่อนจะพูด : “ขอโทษจงยู่ ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง ฉันเองที่หลงผิดไป กลับไปเชื่อคำโกหกของหลี่หรุ่ย ดังนั้นเลยเกิดเรื่องไม่ดี ขึ้นมา ฉันควรตาย ไม่อย่างนั้นคุณก็ดีฉันได้เลย ถ้าเกิด ว่ามันจะทำให้คุณสบายใจขึ้น จะทำร้ายอะไรฉันก็ได้….

“ขอให้คุณออกไป ฉันไม่อยากจะเห็นคุณอีก” จง ยู่พูด เธอเคยยกโทษให้เย็นนี้ไปแล้ว แต่เธอก็มาทรยศ อีก จงยู่ผิดหวังในตัวเธอมาก

“จงยู่ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะ ฉันผิดไปแล้ว” เย็นนี้จับมือของจงยู่พลางพูด

“จงยู่บอกให้คุณออกไปได้แล้ว คุณยังอยู่ที่นี่อีก ทำไม…ลมนั้นฉลาดหลักแหลม เธอมองออก เย็นนี้ ทำร้ายจงยู่อย่างหนัก ก่อนจะผลักเย็นนี้ จนเย็นนี้ล้มลงที่ พื้น ร่มเองก็หล่นลงบนพื้น

บนพื้นนั้นเต็มไปด้วยน้ำขัง เสื้อผ้าของเย็นนี้ เปียกหมดแล้ว เม็ดฝนเยือกเย็นก็กระทบลงบนหน้าเธอ

“จงยู่ ยกโทษให้ฉันเถอะ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำผิด ตอนที่คัดเลือก ( Hello , girls ) นั้น ฉันไม่ควรให้ร้าย คุณ ! ฉันไม่ควรปลอมเบอร์ของฉินหลั่ง ให้คุณถูกหลี่ห รุ่ยพาไปแบบนั้น ! ฉันสำนึกทั้งหมดแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้น มา ในใจของฉันก็รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก ขอให้คุณเห็นแก่ การที่เราอยากจะไขว่คว้าการเป็นเกิร์ลกรุ๊ปเหมือนกัน ให้ โอกาสฉันได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเถอะ…”

เย็นนีลุกขึ้นมาจากน้ำขังนั้น มาอยู่ต่อหน้าจงยู่ก่อนจะเอาหัวโขกไปทางจงยู่ ทุกๆ การโขกนั้นก็เพื่อการ ชุดใช้อย่างจริงใจ เพราะหัวโขกไปกับพื้น เลยทำให้หน้า ผากของเย็นนี้แดงไปหมด

เมื่อเห็นเย็นนี้ทำแบบนี้ จงยู่ก็นึกถึงตอนที่เธอกับ เย็นนี้ฝึกอยู่ที่บริษัทช่างเมิ่งมิวสิค จำกัด ถึงแม้ว่าในตอน นั้นเย็นนี้จะแกล้งตัวเองทุกวัน แต่ถึงอย่างไรก็เคยเป็น เพื่อนในกรุ๊ปเดียวกัน แถมยังมีความทรงจำดีๆ มากมาย ให้จดจำ

หลังจากที่ ( Hello , girls ) คัดเลือกเสร็จ ที่โรง พยาบาลนั้น เย็นนี้ก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี

ใจของจงยู่นั้นอ่อนลงมาก พี่น้องทำถึงขนาดนี้ แล้ว ทำไมเธอถึงยังไม่ให้โอกาสเย็นนีนะ ?

“ขึ้นมา ! พื้นมันเย็นนะ เสื้อผ้าของคุณเปียกหมด แล้ว รีบลุกขึ้นมา ! “จงยู่นั่งยองลงไป ก่อนจะพยุงเย็นนี้ ขึ้นมา

“จงยู่ คุณยกโทษให้ฉันแล้วเหรอ? ” เย้นนึ้ถาม ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“อือ” จงยู่พยักหน้า เต็มไปด้วยความจริงใจ เธอ พูดต่อ : “รีบลุกขึ้นมา ! ”

“โอเค ขอบคุณนะคุณ พี่น้องของฉัน” เย็นนี้มีรอย ยิ้มเผยออกมา เมื่อถูกจงยู่พยุงขึ้นมา ก็มองไปทางฉิน หลั่ง พลางถามด้วยความไม่แน่ใจ : “ฉินหลั่ง คุณยก โทษให้ฉันได้ไหม ? ”

ฉินหลั่งมองเย็นนี้ อย่างไม่กล้าปฏิเสธ เรื่องที่เธอทำไม่ดีกับจงยู่นั้นจะให้ฉินหลั่งยกโทษให้เธอได้ อย่างไร ?

“ฉินหลั่ง คุณอย่าใจแคบไปหน่อยเลย เรื่อง ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว พวกเราต้องมองไปด้านหน้า นะ ! ” จงยู่เดินมาอยู่ด้านข้างฉินหลั่ง ก่อนจะจับแขน ของเขา พลางพูดเสียงเบาว่า : “ครั้งนี้เชื่อฉันเถอะ ยก โทษให้เธอได้ไหม ? ถือว่าฉันขอล่ะ ! ”

ฉินหลั่งมองจงยู่ด้วยความไร้ทางเลือก ผู้หญิงคน นี้ใจอ่อนมาก ตอนนี้เธอพูดขนาดนี้แล้ว ฉินหลั่งจะไม่ ตอบตกลงได้เหรอ ?

“อือ” ฉินหลั่งพยักหน้า

“เย็นนี้ได้ยินแล้วใช่ไหม ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ในใจคุณไม่ต้องรู้สึกผิดอีก แล้วนะ” จงยู่เดินมาที่ข้างกายของเย้นนีพลางพูด

“ขอบคุณนะ ที่พวกคุณยกโทษให้ฉัน ! ” เย็นนี้ พูดพลางแย้มรอยยิ้มออกมาเบาๆ เธอเอากระติกเก็บ ความร้อนส่งให้จงยู่ พลางพูด : “นี่เป็นซุปชาพุทราชิง พวกคุณดื่มเถอะ กันป่วยได้ ! ”

“อือ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อน เดี๋ยวจะไม่สบายนะ ! “จงยู่จับมือของเย็นนี่ ก่อนจะ ยิ้มพลางพูด

ฉินหลั่งกลับไปที่หอกับพวกจงยู่ ก่อนจะมองพวก เธอเดินขึ้นตึกไป เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะคิดขึ้นใน ใจ : “ดูๆ ไปแล้วเย็นนี้คงจะรู้สึกผิดจริงๆ ถ้าเกิดว่าเธอสามารถเป็นเพื่อนที่ดีของจงยู่ได้ ก็คงจะดี แต่เรื่องที่ฉัน ไปมีสัมพันธ์สวาทที่บ้านของเธอ คงจะต้องบอกเธอ หน่อย เพื่อไม่ให้ถูกจงยู่รู้เข้า”

จงยู่กลับไปที่หอพักกับเย็น นี้ ก่อนจะช่วยเย็นนี้ เปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งสักพัก ก็ออกไป ได้มีพี่ร้องเพิ่ม ลดคน ที่เกลียดไปได้คนหนึ่ง ในใจของจงยู่ก็รู้สึกดีมาก

เมื่อมองประตูของหอพักค่อยๆ ปิดลง

รอยยิ้มของเย็นนี้นั้นค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นความ โหดร้าย เธอด่าออกไปว่า : “เพื่อทำตัวดีๆ ต่อพวกคุณ ทั้งสองคน คืนนี้ให้ฉันคุกเข่าอยู่ตรงนี้ทั้งๆ ที่ฝนกำลังตก ทำจนฉันไม่สบายเลยล่ะ ! ถ้าไม่ใช่เพราะจะให้ฉันได้ แต่งงานกับคุณชายซ่งเร็วขึ้น ให้ฉันมาขอโทษพวกคุณ แบบนี้ มันเหมือนกับความคิดเพ้อฝันเลยล่ะ ! รอให้ ฉันได้ใกล้ชิดกับพวกคุณมากกว่านี้หน่อยเถอะ คุณชาย ซึ่งจะได้เริ่มแก้แค้น ถึงตอนนั้นพวกคุณจะต้องร้องไห้ เลยล่ะ….”