บทที่ 260 ฆ่าหลงเถิง

เห็นฝั่งตรงข้ามฆ่าฝั่งตนตายไปแล้ว10กว่าคน เซอเว่ยก็อึ้ง เขาถึงจะรู้สึกตัวขึ้นได้ว่าวิชาการต่อสู้ที่ ตนเองฝึกมานั้น ยังอีกห่างไกล ในตอนนั้นในใจเขาก็ รู้สึกกลัวมาก เหมือนกับหนูที่ถูกงูเหลือมบีบจนจนมุม

“พากไปพบหลงเถิง ! “จงเส้นซานพูดนิ่งๆ

สถานการณ์ตรงหน้า มันต่างกับสิ่งที่เขาคิดไว้ฆ่า หลงเถิงมันเป็นเรื่องง่ายๆ

ต่อให้เซอเวียจะจงรักภักดีต่อหลงเถิงมากแค่ ไหน แต่ความตายมาบังคับตรงหน้า เขาก็ได้แต่ต้องฟัง คำของจงเส่นซาน

ในห้องโถงตอนนี้ ถึงเวลา2ทุ่มแล้ว ฉินหลั่งกับจง

ยู่ยืนอยู่ตรงหน้าหยูจื้อ

เดิมที่จะให้หลงเถิงเป็นบาทหลวงงานแต่ง แต่ เขาเป็นพ่อฝ่ายหญิงแล้ว มันดูไม่เหมาะ พอดีมีหยูจื๊ออยู่ ด้วย ก็เลยให้เขาเป็นบาทหลวงงานแต่ง เหมาะสมที่สุด

หลงเถิงหลงเย็นสองพ่อลูก 4สาว “ลมดอกไม้ หิมะ พระจันทร์” และหยูหมิงยืนสองข้างของฉินหลั่ง และจงยู่ เพื่อเป็นพยานในงานแต่งของพวกเขา

หยูจื้อเข้าร่วมงานแต่งมาบ่อย การพูดจาการจา

ของบาทหลวงงานแต่งนั้น ก็พอรู้บ้าง “แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน วันนี้เรามารวมตัวกัน ก็เพื่อเป็นพยานให้กับงานแต่งงานของฉินหลั่งและจง ยู่…ถ้ามีท่านใดไม่เห็นด้วยกับงานแต่งครั้งนี้ ก็ให้พูด ออกมา ทุกคนก็เงียบ”

ตามลำดับงานหยูจื้อจะต้องหยุดชั่วครู่

ในใจหลงเย็นและหยูหมิง ก็มีความรู้สึกอยากจะ พูดว่า “ผมไม่เห็นด้วย” แต่พวกเขาก็อดกลั้นไว้ หยูจื้อพูดยิ้มต่ออีกว่า “โอเค ไม่มีใครคัดค้าน”

เขามองฉินหลั่งและจงยู่ด้วยความรัก “ผมขอให้ พวกคุณ ระหว่างต่อหน้าพระเจ้า จะต้องบอกอุปสรรค ของตนเองออกมาให้หมด ต้องจำไว้ว่า ถ้าใครปฏิบัติไม่ ถูกต้องตามคำสอนของพระผู้เป็นเจ้า ก็ถือว่าเป็นโมฆะ”

“เจ้าบ่าว คุณยินยอมรับเจ้าสาวเป็นภรรยาหรือ ไม่? ไม่ว่าเธอจะยากจนหรือร่ำรวย ไม่ว่าเธอจะร่างกาย แข็งแรงหรืออ่อนแอ คุณยอมอยู่กินกับเธอหรือไม่?”

ฉินหลั่งตั้งใจพูด “ผมยินยอม !

หยูจื้อมองมาทางจงยู่ “เจ้าสาว คุณยินยอม แต่งงานกับเจ้าบ่าวหรือไม่ ไม่ว่าเขาจะยากจนหรือร่ำรวย จะร่างกายแข็งแรงหรืออ่อนแอ คุณยอมอยู่กินกับเขา หรือไม่?”

จงยู่ตอบเบาๆ “ฉันยินยอม”

หยูจื้อพยักหน้ายิ้ม “ตอนนี้ผมในนาม พระบิดา พระบุตร และพระจิต ขอประกาศว่า พวกคุณสามารถ แลกเปลี่ยนแหวนแต่งงานกันได้ และจูบฝั่งตรงข้าม จากนั้นพวกคุณก็จะกลายเป็นสามีภรรยากันแล้ว”

ลมและหลงเย็นแยกกันยื่นแหวนแต่งงานให้กับ ฉินหลั่งและจงยู่ ทั้งสองคนเปิดกล่องแหวน หยิบแหวน ออกมา แล้วมองหน้ากัน ในสายตามีแต่ความสุข ตอนที่ กำลังจะสวมแหวนนั้นเอง

“ต้ม” เสียงดังขึ้น ประตูของห้องโถงถูกกระแทก ออก เซอเวียล้มลงที่พื้น

พวกของฉินหลั่งก็ตกใจ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่รู้สึกว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่

“ประธานหลง พวกมันบุกเข้ามาแล้ว…เซเวียร์ พูดกับหลงเถิงอย่างหวาดกลัว

ชายวัยรุ่นชุดดำสองคนเดินเข้ามา จงเส่นซาน และผู้คายตามมาด้านหลัง เดินเข้ามา เห็นการตกแต่งใน ห้องเป็นงานแต่ง จงเส้นซานก็อึ้งเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าจง ยู่ก็อยู่ที่นี่

“ห้ะ” พอเห็นจงเส่นซาน หลงเถิงก็ตกใจจน ขาอ่อน ยังดีที่มีหลงเย็นพยุงไว้

ในตอนนั้นเอง จงเล่นซานก็เพิ่งจะเห็นจงยู่ เห็น เธอใบหน้าสะสวยเหมือนจงเสวี่ยนเย่นน้องสาวตนเอง สมัยสาวๆ ไม่มีผิด จงเส่นซานก็อึ้งเล็กน้อย ในใจทั้งดีใจ เสียใจ และกระทบกระเทือนจิตใจ

เห็นชุดแต่งงานบนตัวของจงยู่ และฉินหลั่งที่ใส่ ชุดเจ้าบ่าว ยืนข้างๆ จงยู่ จงเล่นซานก็กระตุกในใจ กำ หมัดแน่นไพล่หลังไว้
“ประธานจง คุณมาที่หลินอานแล้วหรือ ! ” หยูจี้ อรู้ว่าเป็นจงเส่นซาน เขาก็พูดยิ้มเดินไปทางจงเล่นซาน

บ้านตระกูลจงเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงของเย็น จีน ! หยูจื้อก็อยากสานสัมพันธ์ไว้ เพื่อที่จะช่วยเรื่อง ธุรกิจของตระกูลอยู่ได้ในอนาคต

เรื่องของหลงเถิงและจงเสวี่ยนเย่นในอดีตนั้น นอกจากบ้านตระกูลจงและหลงเถิงแล้ว ก็ไม่มีใครรู้

หยูจื้อก็ไม่ได้คิดให้ละเอียด จงเส่นซานเป็นคน ตระกูลใหญ่ของเย็นจีน จะมาที่ตระกูลหลงโดยไม่บอก กล่าวทำไมกัน

“ผัวะ ! ”

จงเส่นซานไม่พูดจา ตบเข้าไปที่หน้าของหยูจื้อ

เขาคิดว่าหลงเถิงน่าจะบอกชาติกำเนิดของจงยู่ ให้เธอรู้เรื่องแล้ว บ้านตระกูลจงไม่อยากแพร่กระจาย เรื่องชาติกำเนิดของจงยู่ พอหยูจื้อเรียกเขาว่า “ประธาน จง” ถ้าจงยู่พูดเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับตระกูลหลง ออกมา ก็จะลำบาก

หยูจื้อเลือดออกปาก เขามองจงเส้นซานแบบอึ้งๆ โดยไม่เข้าว่าตบเขาด้วยเหตุอันใด

หยูหมิงก็อึ้ง เขาโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นใคร กล้าลงมือเช่นนี้กับพ่อของตนเอง

แต่ที่หยูจื้อเรียกว่า “ประธานจง” นั้น ก็ทำให้จงยู่ นึกขึ้นได้ เดินเข้ามาก็เหมือนคนที่เติบโตมาอย่างสบายอาจจะเป็นครอบครัวของทางฝ่ายแม่ของตนเอง

“ตั้งแต่วันนี้ไป ที่พวกคุณเห็นนั้นเป็นเพียงความ ฝัน ไม่ใช่เรื่องจริง ถ้าใครฟังไม่รู้เรื่อง ผมจะให้ไป ทำความเข้าใจต่อหน้ายมบาล”

จงเล่นซานพูดกับสองพ่อลูกตระกูลหยู และ4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์”

เขาตัดสินใจจะฆ่าหลงเถิงและฉินหลั่ง ไว้ชีวิตคน อื่น เพราะถึงอย่างไรตระกูลหยูก็เป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุด ในหลินอาน ถ้าเขาตาย บ้านตระกูลจงก็จะเดินลำบาก

“คุณเป็นใคร? กล้ามาโอหังต่อหน้าพวกเรา ! ลมไม่พอใจ เธอไม่กลัวพวกของจงเส้นซานเลยแม้แต่

น้อย

ฉินหลั่งยกแขนขึ้น ห้ามลมไม่ให้พูดต่อ เขา สัมผัสได้แล้วว่า ใน4คนนั้น นอกจากจงเส้นซานแล้ว ที่ เหลือ3คน ต้องเป็นยอดฝีมือแน่ๆ

“เหอะ พูดดีๆ ไม่ชอบ หลังจากจัดการตระกูลหลง แล้ว พวกเธอ4คนก็ต้องตายไปพร้อมกับพวกมัน” จงเส่น ซานพูดนิ่งๆ

ทั้งหมดก็ฟังเข้าใจสิ่งที่จงเส่นซานจะสื่อถึงแล้ว ต่างก็อึ้งกันไป

โดยเฉพาะหลงเถิง เขารู้ว่าวันนี้ตนเองต้องตาย แน่ๆ ตอนนี้ความคิดในหัวของเขาก็คือ ลูกสาวทั้งสอง ต้องปลอดภัย เขาเอาหลงเย็นกับจงยู่ปกป้องไว้ด้าน หลัง แล้วจ้องมองไปยังจงเส่นซาน แล้วพูดกับลูกสาวทั้งสองว่า “เย้นเอ๋อ ยู่เอ๋อ เดี๋ยวลูกทั้งสองหาโอกาสหนี ไปเลยนะ ไม่ต้องสนใจพ่ออ”

หลงเย็นและจงยู่จับหลงเถิงไว้แน่น พวกเธอจะ ละทั้งไอได้อย่างไรเล่า?

หลงเถิงก็สั่งย้ำไปอีก “ฟังคำพ่อนะ ไม่เช่นนั้นพ่อ จะตายตาไม่หลับ ! ”

“อาชิง อาเฟิง ! ” จงเล่นซานสั่งการ หลงเถิงเป็น แค่พ่อค้าธรรมดา จะฆ่าเขาใช้พวกอาชิงก็พอแล้ว “รับทราบ ! “อาชิงและอาเฟิงเดินออกมา

ใบหน้ายิ้มร้ายๆ เมื่อครู่ยังสะใจกับการฆ่าที่หน้าประตู

ตอนนี้เป็นที่ของหลงเถิง พวกเขาคิดว่าไม่มันมีอ

ทั้งสองคนก็เดินตรงไปยังหลงเถิงนิ่งๆ พวกเขา ไม่รู้สึกถึงแรงกดดันหรืออะไรเลย

อาชิงหยิบมีดพกที่ฆ่าคนเมื่อครู่นี้ ด้านบนยังมี รอยเลือด

“จะทำอะไร ! ” ตอนที่อาชิงและอาเฟิงอยู่ห่าง จากหลงเถึง 5เมตร รอบๆ ก็มีเสียงดังขึ้น

4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ล้อมอาชิงและ อาเฟิงไว้ และก็ออกกระบวนท่า “กังฟูลั่วมูฟวี่” โจมตีอา ชิงและอาเฟิงออกไป

4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” คิดว่าอาซิง

และอาเฟิงจะทำร้ายฉินหลั่งและจงยู่ พวกเธอเป็นคนรับ

ใช้ของพวกเขาทั้งสอง มีหน้าที่ดูแล และปกป้องเจ้านาย
ในมืออาชิงและอาเฟิงถือมีดพก แทงออกไป ทาง4สาว 4สาวก็ตัวอ่อน แทงก็แทงไม่ถูก

4สาวฝึกกังฟูล้วนหวีด้วยกัน สามารถช่วยเหลือ กันได้ “กังฟูลั่วนุหวี่สามารถใช้อ่อนสยบแข็ง แต่ก็ไม่ เหมือนมวยไท้เก๊กและกระบี่ไท่เก๊กของโรงเตาไทเก็ก แห่งเขาบูตั้ง ที่ใช้อ่อนสยบแข็ง กังฟูล้วนหวี่เป็นความ อ่อนของผู้หญิง อ่อนช้อยดั่งสายน้ำ !

ลมสะบัดมือไป ผ้าสีชมพูพุ่งออกไปจากแขนเสื้อ ของเธอ ผ้าสีชมพูนั้น เหมือนกับผ้าสีขาวที่จชุยส่วยใช้ ด้านในมีเส้นลวดเล็กๆ ถ้าถูกมัดแล้ว ก็จะบาดเข้าเนื้อ หนังได้ง่ายๆ

ในมือของดอกไม้หิมะ พระจันทร์ก็ใช้ผ้าสีแดง สี ขาว และสีเหลือง

ผ้าสี ชมพู แดง ขาว เหลือง ต้อนอาชิงและอาเฟ งมาอยู่ตรงกลาง ถ้าไม่ระวัง ทั้งสองคน ก็จะถูกผ้านั่นมัด

ไว้

ผู้คายตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าหญิงสาวอายุ น้อย4คนนี้ จะเป็นยอดฝีมือในวงการเหมือนกัน

ฉินหลั่งยืนด้านข้าง ไม่ได้ลงมือไป เขามองออก ว่า 4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” สามารถจัดการกับ ชายวัยรุ่นชุดดำนั้นได้

เห็นลมเอาผ้าสีชมพูสะบัดไปทางอาชิง อาชิงก็ ยากกว่าจะหลบได้ ปลายแกด้านของผ้าสีชมพูถูก ดอกไม้จับไว้ ในขณะเดียวกันดอกไม้ก็ใช้ผ้าสีแดงยื่นให้ลม ทั้งสองคนจับผ้าสองเส้น พลิกตัวไปมา ผ้าสองเส้นก็ พันตัวอาชิงไว้มัดเขาไว้แน่น

ในขณะเดียวกัน หิมะและพระจันทร์ก็มัดตัวอาเฟิง

ไว้ได้

“อย่าขยับ ! ”

4สาวพูดพร้อมกัน ในขณะเดียวกันก็ใช้แรงดึงผ้า ให้แน่น ผ้าก็มัดตัวของอาชิงและอาเฟิงไว้แน่น เส้นลวด ในผ้าไหมก็แทงเข้าไปในเนื้อของทั้งสองคน

อาชิงและอาเฟิงก็ตกใจ รู้สึกว่าในผ้าไหมมีคม ดาบเล็กๆ ซ่อนอยู่ พวกเขาก็เลยไม่กล้าขยับ !

ลมกำลังจะถามฉินหลั่งว่าจะจัดการอย่างไร ใน

ห้องโถงก็มีเสียงสะบัดเสื้อผ้าดังขึ้น ผู้คายก็ขยับตัว บุกเข้าโจมตี 4สาว “ลมดอกไม้

หิมะ พระจันทร์”

4สาวกำลังมองฉินหลั่ง และกำลังหันไปมองผู้ คาย พวกเธอก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของคายแล้ว

“ระวัง ! ” ฉินหลั่งกระตุกจิต แล้วก็กระทืบเท้า พุ่ง

ตัวไปทางคาย

เขายื่นมือไปขวางมือของผู้คายไว้ ที่ตกใจก็คือฝ่า มือของคายไม่มีกำลังภายในเลย ต่อให้ฟาดลงมาที่ ตัว4สาว พวกเธอก็คงไม่บาดเจ็บ

จริงๆแล้ว ผู้คายไม่อยากจะฆ่า4สาว “ลมดอกไม้ หิมะ พระจันทร์” แค่อยากจะสั่งสอนเท่านั้น
เพราะว่าเขาเห็น4สาวสู้กับอาชิงอาเฟิงแล้ว ก็รู้ว่า พวกเธอ4คนร่วมมือกัน ก็เก่งกว่าสองผัวเมียเมื่อวานนั้น เล็กน้อย ภายใน15กระบวนท่า ผู้ชายก็สามารถฆ่าพวก เธอได้

ที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ ไอ้เจ้าบ่าวนั่นจะมีตัวเบาที่เร็ว เพียงปฏิกิริยาของฉินหลั่ง ผู้ชายก็รู้ได้ว่า ฝีมือของเขา เก่งกว่า4สาวนี่เยอะเลย

ฝ่ามือของผู้คายถูกฉินหลั่งขวางไว้ เขาก็เพิ่ม กำลังลงไปอีก

ฉินหลั่งก็ตกใจ ที่ฝ่ามือของคายไม่มีกำลัง ภายใน ตนเองก็รีบเก็บกำลังภายในจะได้ไม่ทำร้ายู้ ค่าย

ไม่นึกว่าคายจะเพิ่มกำลังเข้าไป ฉินหลั่งก็ถูก ซัดไปอย่างตั้งตัวไม่ถูก ต่อให้เขากลับใจ จะใช้กำลัง ภายในลงไปในมือ ก็สายไปแล้ว

ฉินหลั่งดัน4สาวออกไป ฝ่ามือของฝผู้คายตรงมา ทางแขนของฉินหลั่ง และเล็งมาที่หน้าอกของฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็รู้ว่าถ้าถูกฝ่ามือนี้ ตนเองจะต้องบาดเจ็บภายใน

แน่ๆ

ใครจะรู้ว่าตอนนั้น ผู้คายกลับรั้งมือไว้

แล้วก็เปลี่ยนทิศทางของมือไปข้างบน จับดาบ แล้วฟันผ้าไหม4ผืนนั้นทิ้ง

“สวบ” เสียงฟัน ผ้าไหม4ผืนขาดออก บาดแผล บนตัวของอาเฟิงและอาชิงลึกหน่อย ผู้ชายก็ลงฝ่ามือไปที่รอยแผล แล้วเลือดเสียก็ไหลออกมา

เห็นดังนั้น ฉินหลั่ง และ4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ก็ตะลึง

ต้องรู้ว่า ในผ้าไหมมีเส้นลวดซ่อนอยู่ ฉินหลั่งเคย สัมผัสกับความร้ายกาจของเส้นลวดนี้ สามารถตัดเนื้อ หมูได้ ถ้าเอามือฟันลงไปตรงๆ ปกติแล้ว มือก็จะต้องถูก เส้นลวดบาดจนขาดด้วย

แต่ว่า มือของผู้ขายไม่ขาด แต่เป็นเส้นลวดที่ขาด ออก และยังขาดไปทั้งหมด4เส้น ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ เหลือเชื่อจริงๆ

มือของผู้คายไม่ขาด มีเพียงเหตุผลเดียวที่จะ อธิบายได้ เขาลงมือเร็ว แรงเยอะ ได้องศาพอดี และ กำหนดแรงได้ดี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ