บทที่ 258 อาจารย์ผู้คาย

ตอนที่ฉินหลั่งและจงยู่กำลังจัดเตรียมงานแต่ง ของตนเองนั้น ที่เย็นจีนจงเล่นซานก็ทำตามที่พ่อตนเอง สั่ง ไปเชิญตัวอาจารย์ผู้คาย

จงเล่นซานนั่งรถยี่ห้อESCALADEไป มีคนขับรถ ให้วิ่งออกไปทางวัดถานโท่ ชานเมืองเย็นจีน

ผู้คายรักในศิลปะการต่อสู้ ในหนึ่งปี 1ใน3ของ เวลาทั้งหมด เอามาเรียนรู้วิชาการต่อสู้ ตั้งแต่9ปีที่แล้ว ที่เขาถูกโจรจิ๋วเจินรับตัวเข้ามาอยู่ด้วย ก็อยู่ที่วัดถานโท ตลอด เหตุผลก็เพราะว่า วัดถานโท่มีอากาศดี พลังงาน สะอาด เป็นสถานที่ที่เหมาะกับการฝึกวิชา

ตามเส้นทางขึ้นเขาที่เลี้ยวลดคดเคี้ยวไปตาม ทาง พอขับมาถึงกลางเขาก็ถึงหน้าประตูวัดถานโท่

จงเล่นซานเดินลงมาจากรถ

หลังจากคนขับรถลงรถ แล้วก็เอากล่องกระดาษ ออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ในกล่องมีเหล้าชั้นดี มากมาย เหล้าเหมาไถ เหล้าเก่าเก็บอายุ50ปี เหล้า ธัญพืช5ชนิด แล้วก็พวกเหล้านอก ล้วนแต่เป็นของดี

ของชอบของผู้คายก็คือดื่มเหล้า ทุกครั้งที่บ้าน ตระกูลจงมาหาเขา จะต้องพกเหล้าดีๆ มาให้เขาสมอ

มีพระมีรอยแผลเป็นที่หัว เดินออกมาเปิดประตู จงเล่นซานเดินเข้าวัดไป คนขับรถก็ตามมาด้านหลัง ส่วนกล่องเหล้านั้น ได้ถูกพระสูงรูปนั้นถือไปแล้ว
จงเล่นซานเดินมาทางด้านหลังเขาของวัดถาน โท่ ได้ยินพระสงฆ์นั้นพูดว่า ผู้คายกำลังฝึกวิชาทางด้าน หลัง

เดินเหยียบต้นหญ้าและใบไม้ที่ร่วงหล่น เป็น ระยะทางบนภูเขาประมาณ10นาที ในที่สุดจงเสล่นซานก็ มองเห็นผู้คาย

เห็นก้อนหินตรงหน้าผา มีชายวัยกลางคนคน หนึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิด้านบน ผมของเขายาวมาก มัดไว้ ง่ายๆ หลังหัว มีบางส่วนเหลือไว้ข้างๆ บดบังใบหน้าเขา เส้นผมของเขาดูเหมือนว่าจะไม่ได้สระนานแล้ว เมื่อต้อง สายลมก็พลิ้วไหวไปมา

ถึงแม้เขาจะไว้ผมยาว แต่ก็ไม่เหมือนไอ้หนุ่มหน้า หวานที่แยกไม่ออกว่าชายหรือหญิงดังในละครในยุค ปัจจุบัน ร่างกายเขาเต็มไปด้วยความแข็งเกร่งของชาย ฉกรรจ์ ทำให้คนที่มองไปต้องกลัวและเคารพเขา

ผู้คายสวมชุดสีกรมท่า ที่ซักจนเกิดเป็นสีขาวหม่น แล้ว แล้วก็กางเกงจีนที่สกปรก แล้วก็รองเท้าผ้าใบยี่ห้อ หยี่สีขาว

เขานั่งหลับตา ราวกับเป็นประติมากรรมที่นั่งอยู่ บนก้อนหิน

“ประธานจง จะให้ผมเข้าไปเรียกไหมครับ?” คน รับรถถามเสียงเบาๆ จงเล่นซานก็นับว่าเป็นคนมีหน้ามี ตาในเย็นจีนเหมือนกัน เขามาถึงแล้ว แต่ฝู้คายยังนั่งฝึก วิชาอยู่ที่นั่น คนขับรถคิดว่ามันไม่เหมาะ
จงเล่นซานมองผู้ชายที่กำลังนั่งบนหิน แล้วก็สาย หัวเบาๆ แล้วก็ถามกับพระสองรูปเบาๆว่า “อาจารย์ผู้คาย ฝึกวิชา ต้องใช้เวลานานเท่าไร?”

“อาจารย์ผู้คายจะนั่งครั้งละ12ชั่วโมง ไม่ว่าจะฝน ตกฟ้าร้อง กลางวันหรือกลางคืน เขาก็จะนั่งที่นี่อาตมา ได้ยินเขาบอกว่า เขากำลังย่อยสลายสิ่งใหม่ๆ ที่บรรลุมา ได้ บำเพ็ญเพียร ในขณะเดียวกันก็รับเอาพลังงานดีๆ ของธรรมชาติ มีผลดีต่อศิลปะการต่อสู้ของเขามาก”

พระมีแผลเป็นที่หัวรูปหนึ่งบอกกับจงเส่นซานว่า “วันนี้อาจารย์ผูคายมานั่งที่นี่6ชั่วโมงแล้ว ยังเหลือ อีก6ชั่วโมง ประธานจง ท่านก็ไปนั่งรอในวัดก่อนเถิด รอ อาจารย์ผู้คายฝึกเสร็จแล้ว อาตมาจะไปเรียกท่านเอง ! ”

“ก็ดีเหมือนกัน ! “จงเส่นซานพยักหน้าพูด พูด ไปดังนั้น แล้วก็หันหลังเดินเข้าไปในบริเวณวัด

ในตอนนั้นเอง จงเส่นซานก็มองเห็นว่า มีชาย หญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งเดินออกมาจากหลังวัด ใส่เสื้อผ้า ก็ดูเหมือนมีประสบการณ์ ในมือของพวกเขายังถือดาบ ยาวด้วย ปลายดาบยังมีรอยเลือด แต่จงเล่นซานอยู่ค่อน ข้างห่างออกไป มองเห็นรอยเลือดไม่ชัด สองคนนั้นเดิน มุ่งมาทางจงเส่นซาน

“โยมทั้งสอง ด้านหลังเขาเป็นเขตหวงห้าม ไม่ อาจจะล่วงล้ำได้ แล้วยังมีดาบในมือของท่านทั้งสอง ด้วย เที่ยวชมในวัดนี้ ไม่อนุญาตให้พกอาวุธ ! ”

พระสองรูปวางเหล้าลง แล้วเดินไปทางชายหญิงคู่นั้น พวกเขาโกรธมาก แต่ก็แปล ว่าพระรูปอื่นๆ ทำงานกันอย่างไร ถึงให้สองคนนี้เอาดาบเข้ามาได้?

ตอนที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ชายหญิงคู่นั้น ถึง

ได้เห็นว่าบนดาบของทั้งสองคนมีรอยเลือด “อำ….พวกคุณ ! ” พระทั้งสองรูปตกใจ แล้วมอง

ไปยังชายหญิงคู่นั้น

“ไอ้พระพวกนี้ มีสิทธิ์อะไรมาเรียกพวกเราสองผัว เมีย ! ” หญิงวัยกลางคนพูดยิ้มเย็นๆ

พูดไปดังนั้น เธอก็เดินขึ้นหน้ามาหนึ่งก้าว แล้ว เห็นเป็นแสงส่องออกมา บนคอหอยของพระทั้งสองรูปก็ มีรอยเลือดเป็นเส้น ไม่นาน ก็มีเลือดไหลพุ่งออกมา !

พระทั้งสองรูปยังคงมีสีหน้าที่ตกใจอยู่ “ตุบ” เสียงล้มลงที่พื้น ตายแล้ว

จงเล่นซานตกใจจนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว คน ขับรถก็ขาอ่อน เขามองชายหญิงคู่นั้นเป็นเหมือนยมบาล ในนรก ที่เห็นแล้วต้องตัวสั่น

ชายหญิงคู่นั้นเดินมาทางจงเล่นซาน เห็นผู้คายที่ กำลังนั่งบนหิน ชายวัยกลางคนก็พูดว่า “ไอ้ฝู้คายนี่มัน อยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย”

ชายวัยกลางคนก็หันมามองจงเส่นซาน คนขับรถ ถูกสายตาของชายคนนั้นทำให้กลัวจนนิ่งโง่ไป เขา ขาอ่อนจนต้องนั่งลงที่พื้น พร้อมโขกหัวให้ชายคนนั้นไม่ หยุด
“พี่ชาย พี่สาว ขอร้องท่านปล่อยผมไปเถอะ ผม ไม่มีความแค้นอะไรกับท่านเลย อย่าฆ่าผมเลย ผมยังมี ชีวิตไม่พอเลย ให้โอกาสผมด้วย จะให้พวกเราทำอะไร ให้ก็ได้ แต่อย่าฆ่าผมเลย”

จงเส่นซานมองชายหญิงวัยกลางคนคู่นั้น ภายนอกก็ยังคงยืนนิ่งไม่กลัวอะไร แต่บนหน้าผากของ เขามีเหงื่อออกมา มือก็กำแน่น

“เออ ไอ้อ่อน วางใจเถอะ ตอนนี้ยังไม่ฆ่าถึง ตอนนี้กจะมาล้างแค้น คนที่เหลือก็หลบไปดูข้างๆ มันก็ น่าสนุกดีไม่ใช่หรือ?”

ชายวัยกลางคนกล่าว “รอกฆ่าผู้คายแล้ว เดี๋ยวจะ ให้พวกมึงกลับไปเอง”

คนขับรถตกใจจนฉีแตก อ่อนแรงทั้งตัว ในปากก็ พูดเบาๆว่า “ไม่นะ ไม่นะ ”

“พวกไม่ได้เรื่อง !”ชายวัยกลางคนด่าคนขับรถ แล้วก็มองไปยังคาย พร้อมพูดว่า “คาย วันนี้กจะมา แก้แค้นถึง ! ”

พูดจบ ชายวัยหญิงกลางคนก็ขยับตัว ทั้งสองคน ยกดาบยาวพุ่งไปทางผู้ชาย

“แย่แล้ว” จงเส่นซานพูดในใจ ถ้าคายถูกพวก มันฆ่าตายละก็ ตนเองนั้นก็จะตกอยู่ในอันตรายมาก ชายวัยหญิงกลางคนพุ่งมาทางด้านหน้าของผู้ คาย พวกเขายกดาบขึ้น จะฟันลงไปที่หัวของคาย ผู้

คายก็ไม่หลบ และไม่ลืมตาเสียด้วย สองคนนั้นก็แปลกใจ แต่ต่อจากนั้น ผู้คายก็ลืมตาขึ้น สายตาเผยให้เห็นถึง ชัยชนะ

ในตอนนั้นเอง ผู้คายขยับตัวแล้ว ตัวเขาหงาย หลังลงไป ส่วนขาก็ยังเตะไปที่ก้อนหิน แล้วตัวก็ลอย ออกมาจากก้อนหินออกมาทางด้านหลัง ดาบของชายวัย หญิงกลางคนก็ฟันไม่โดน

ในใจชายวัยหญิงกลางคนก็โมโห ระยะห่างเพียง เท่านี้ คายหลบได้อย่างไร? เหมือนว่าไม่ได้พบกัน12ปี ฝีมือของผู้คายจะพัฒนาไปมากเลยทีเดียว

ผู้ชายถอยมา10เมตร แล้วยืนตัวตรง มองไปที่ ชายวัยหญิงกลางคนคู่นั้น พร้อมพูดเสียงเย็นๆ ว่า “กัวเฟิง กัวอิง ไอ้สองผัวเมียบ้าคู่นี้ 12ปีที่แล้วแพ้ไป อย่างอนาถ ยังไม่พออีกหรือ? จะมารนหาที่ตายอีก หรือ ! ”

กัวเฟิงและกัวอิง เดิมทีเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ทั้ง สองเรียนวิชาการต่อสู้ด้วยกัน แล้วก็รักกัน ในคืนนั้น กัว อิงท้องลูกของกั้วเฟิง พวกเขาทรยศแรงกดดันของ ตระกูล แล้วกลายเป็นตัวเมียกัน

ลูกของพวกเขาที่เกิดมา ก็เป็นโรคหัวใจ หมอบ

อกว่าอยู่ไม่เกิน10ปี สองตัวเมียนี้รักลูกคนนั้นมาก พวก เขาเอาความรักทั้งหมดให้แก่ลูก ภายใน10ปีนั้น พวกเขาลุ่มหลงในการฝึกวิชา 12ปีก่อน พวกเขา

ไปประลองฝีมือกับผู้คาย ที่เริ่มมีชื่อเสียงในวงการการ

ต่อสู้
ผู้คายใช้แค่เพียงไม่ถึง50กระบวนท่า ก็สามารถ

ทำให้สองผัวเมียกัวเฟิงกระอักเลือดล้มลง ลูกชาย อายุ5ขวบของเขาดูอยู่ข้างๆ ตอนที่เห็นพ่อแม่ตนเอง กระอักเลือดนั้น ก็อาการกำเริบ โรคหัวใจกำเริบ และช่วย ไว้ไม่ทัน ต้องจบชีวิตลง

สองผัวเมียกัวเฟิง ก็เอาความผิดทั้งหมดมาโยน ให้ผู้คาย

“รนหาที่ตายงั้นหรือ? เหอะ คาย 12ปีก่อนถึง พูดเช่นนั้น กก็ยอมรับ ตอนนั้นกูสองผัวเมียสู้ถึงไม่ได้ก็ จริง แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เพื่อที่จะรับมือกับมึง พวกกูสองตัวเมียได้ฝึกวิชาที่ใช้คู่กันสำเร็จแล้ว ชื่อว่า วิชาดาบยวนยางวันนี้กูจะเอาเลือดหัวจึงมาสังเวยให้ลูก กที่ตายไป ! ”

“คาย เอาชีวิตถึงมา ! ” กัวอิงตะโกน

พูดดังนั้น สองตัวเมียกัวเฟิงก็บุกเข้าไป พวกเขา

ฝึกวิชา “วิชาดาบยวนยาง” อย่างยากลำบาก ก็เพื่อจะมา ฆ่าผู้คายในวันนี้ ทั้งสองคนก็บุกล้อมโจมตีผู้คายเอาไว้ เห็นสอง ผัวเมียกัวเฟิง เดี๋ยวรุก เดี๋ยวรับ เดี๋ยวเข้า เดี๋ยวออก ทั้ง

ฟัน แทง ปาดซ้ายขวา ทุกกระบวนล้วนบุกไปยังตัวของผู้

ค่าย

ดาบยาวของพวกเขาทั้งสอง กวัดแกว่งไปมาเป็น แสงสีขาว รักศมีดาบปกคลุมตัวของคาย

ร่างกายของผู้คายก็ยืดหยุ่นเหมือนกับนักกีฬาหลบดาบได้ตลอดเวลา

ผ่านไป50กระบวนท่า ต่อให้สองผัวเมียกัวเฟิงจะ ได้เปรียบมากแค่ไหน แต่ดาบก็ยังฟันไม่ถูกผู้คาย

สองผัวเมียกัวเฟิงคิดว่า จะฟันจน100กระบวนท่า จะต้องให้ผู้คายล้มลงที่พื้นให้ได้

“พวกมึงคงจะคิดว่า กำลังเสมอกอยู่ละสิ?” ฝู้คาย พูดขึ้นมา สองผัวเมียกัวเฟิงก็นิ่ง แล้วรู้สึกว่าใบดาบถูก ดีดออก สั่นสะเทือนมาถึงแขนที่จับ จนทั้งสองต้องถอย ไป5เมตร แล้วก็จ้องมองผู้ชาย

“กูก็แค่อยากจะดูสิว่าพวกมึงจะเก่งสักแค่ไหน แต่ พวกมึงทำให้กผิดหวังมาก ไปศึกษามาตั้ง12ปี ได้แค่นี้

นะหรือ ! เหอะ น่าขำสิ้นดี ! ”

ผู้ชายยิ้มเย็น “กูไม่ได้ออกฝีมือมา1ปีกว่าแล้ว วัน นี้จะเอาพวกมึงมาอบอุ่นร่างกายเสียหน่อย ! ”

สิ้นเสียงพูดของคาย สายตาจ้องเขม็ง แล้วก็พุ่ง ไปยังตัวของสองผัวเมียกัวเฟิง อย่างกับลูกกระสุนที่ยิง ออกไป

สองผัวเมียกัวเฟิงก็เลิกลัก คายมันเร็วมาก ชั่ว พริบตา ในใจทั้งสองคนก็คิดพร้อมกันว่า ตอนเองนั้น เมื่อเทียบกับคายแล้ว ก็เหมือนกับแมวกับเสือ

แต่ทั้งสองคนก็ยังรีบยกดาบขึ้นปัดป้อง

“เพลง ! ” ผู้ชายอ้อมมือทั้งสองไปที่มือของพวก เขา แล้วตีลงที่แขน ทั้งสองทนแรงไม่ได้ ก็เลยปล่อยมือดาบยาวของทั้งสองคนก็ลอยขึ้น แล้วตกลงพื้น

จากนั้น ผู้คายก็ไม่เกรงใจสองผัวเมียกัวเฟิงแล้ว แขนทั้งสองข้างที่มีกำลังของเขาก็บุกเข้าโจมตีทั้งสอง คน สองผัวเมียกัวเฟิงเหลือเพียงแรงรับกระบวนท่า ปกติ แล้วพวกเขารับกระบวนท่าของศัตรูนั้น ยังสามารถรับได้ พร้อมกัน แต่ตอนนี้ พวกเขารู้สึกว่าตนเองยังจะรับไม่ ไหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงช่วยเหลืออีกตน

ในตาของพวกเขาเห็นแต่แขนและมือของผู้คาย สับสนไปหมด เหมือนกับค้างคาวที่บินออกมาตอนกลาง คืน

“ตุบ ! ”

สองผัวเมียกัวเฟิงก็ถูกถีบคนละตีน ที่ท้อง ตัว ลอยปลิวออกไปเป็น10เมตร แล้วร่วงหล่นไปที่หน้าผา ด้านข้าง

“เอื้อก ! ”

“เอื้อก ! ”

มีเสียงร้อนอย่างทรมานส่งขึ้นมาจากหน้าผา ผ่าน ไป10วินาที ก็มีเสียง “โครมๆ” สองครั้ง สองผัวเมียนั้น ตกหน้าผาตาย ร่างกายแหลกละเอียด

12ปีก่อน ผู้คายเอาชนะสองผัวเมียกัวเฟิ งด้วย50กระบวนท่า ครั้งนี้ เขาใช้แค่10กระบวนท่า

เห็นสองผัวเมียกัวเฟิงถูกโจมตีตกหน้าผาไป จง เส้นซานก็โล่งอก เขาพบว่าในมือของเขาเองนั้นมีเหงื่อออกเต็มไปหมด

จงเล่นซานตั้งสติ แล้วเดินไปทางคาย พร้อมยิ้ม พูดว่า “อาจารย์ผู้คาย วิชาของท่านพัฒนาขึ้นอีกแล้ว เมื่อครู่ทำให้ผมได้เปิดหูเปิดตามาก ! ”

ผู้ชายพูดอย่างถ่อมตัวว่า “ประธานจงกล่าวชม เกินไปแล้ว”

ถึงแม้ประธานจงจะเป็นยอดฝีมือในวงการการ ต่อสู้ แต่เขาก็ยังรับเงินเดือนของบ้านตระกูลจงอยู่ เขา เคารพบ้านตระกูลจงมาโดยตลอด

“ผมเอาเหล้าชั้นดีมาให้คุณด้วย เชิญดูเลย ! “จง เส้นซานชี้ไปทางกล่องเหล้าของตนเองที่อยู่บนพื้น

“เป็นเหล้าดีจริงๆ ! ขอบคุณประธานจงมาก ! ”

ผู้ชายเดินมาข้างๆ กล่องเหล้า แล้วเปิดกล่องดูขวดเหล้า ด้านใน ก็ถูกใจมาก เขามองจงเส่นซานแล้วพูดว่า “ประธานจง คุณตั้งใจมาหาผมเช่นนี้ มีเรื่องอะไรหรือ เปล่า?”

“มีเรื่องหนึ่ง อยากจะขอให้อาจารย์ผู้ชายช่วย เหลือ พวกเราเข้าไปคุยในห้องเถิด !”จงเล่นซาน ทำท่าผายมือเชิญ แล้วเดินเข้าไปในวัดพร้อมกับผู้คาย

ส่วนคนขับรถที่ตกใจจนฉลาดไปนั้น ก็อุ้มกล่อง เหล้า เดินโซเซตามไปข้างหลัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ