บทที่ 255 ฉันยังบริสุทธิ์

“พ่อ ผมผิดไปแล้ว ผมรู้แล้วว่าควรทำอย่างไร ตอนนี้” หยูหมิงพูดด้วยใบหน้าเศร้า

“รีบไปรับหลงหลิงที่บ้านตระกูลหลง แกควร อธิษฐานว่าจะสามารถรับหลงหลิงมาได้ ไม่เช่นนั้นฉันจะ ตัดขาแก!” หยูจื้อจ้องไปที่หยูหมิง

ด้วยความที่เขาเป็นคนลื่นไหล เขาจึงคิดออก อย่างรวดเร็ว หลงหลิงเคารพเขามาตลอด หากเขาออก หน้า ก็มีโอกาสมากที่พาหลงหลิงกลับมาได้

หลังจากนำหลงหลิงกลับมาได้ หยูหมิงต้องทำ ทุกวิถีทางเพื่อให้หลงหลิง “ลืม” เรื่องโง่ ๆ ที่หยูหมิงได้ ทำ เพื่อไม่ให้ฉินหลั่งรู้และนำหายนะมาสู่ตระกูลหยู

“โอ้ ครับ ไปกันเถอะ” หยูหมิงกล่าวพร้อมกับพยัก

หน้าด้วยความตกใจ ตอนนี้พ่อของเขาออกหน้า เขารู้สึก สบายใจมากขึ้น

พูดจบ พ่อลูกตระกูลหยูก็ออกจากบ้าน มุ่งหน้าไป ที่ชุมชนหมิงชื่อ

ฉินหลั่งลงจากแท็กซี่ จงยู่พร้อมกับหลงเย็นและ หลงเถิง มารอเขาอยู่ที่ประตูชุมชนหมิงชื่อแล้ว

ในช่วงเวลาที่ทั้งสองสบตากัน ดวงตาของจงยู่

เป็นประกาย ในแววตาบ่งบอกถึงความสุข และมีความ

จริงมากมายที่จะบอกฉินหลั่ง
หัวใจของฉันหลั่งสั่นสะเทือน นี่คือสายตาของจง ยู่ที่เขาคุ้นเคย เขาเชื่อจริงๆว่าจงยู่ของเขากลับมาแล้ว

จงยู่หนีจากมือของหลงเย็นและวิ่งไปหาฉินหลั่ง อารมณ์ของฉินหลั่งในขณะนี้ไม่แน่ใจว่าเขามีความสุข แค่ไหน เขาอ้าแขนและวิ่งไปหาจงยู่

ฉินหลั่งอุ้มกอดจงยู่และหมุนตัวหลาย ๆ ครั้งก่อน จะหยุด

เมื่อมองไปที่ฉินหลั่งที่คุ้นเคยจงยู่นึกถึงสิ่งที่เธอ เคยทำกับฉินหลั่งก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกเสียใจและกระซิบ “ขอโทษฉัน…”

“ไม่จำเป็น…” ฉินหลั่งขัดจังหวะจงยู่ การที่จงยู่ จำเรื่องก่อนหน้านี้ได้และจำเขาได้อีกครั้ง มันเป็นความ สุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับฉินหลั่ง

ฉินหลั่งมองไปที่จงยู่ รู้สึกว่าจงยู่สวยเป็นพิเศษ เหมือนแมวเชื่องตัวนึง เขาค่อยๆจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ของ จงยู่ จงยู่รู้สึกว่าจูบนั้นช่างคุ้นเคย เธอหลับตาและเริ่ม ตอบสนองอย่างช้าๆ

ฉินหลั่งและจงยู่ต่างรู้สึกถึงจูบที่หนักหน่วงและ อ่อนหวาน

เมื่อมองดูพวกเขาจูบกัน หลงเย็นก็แอบอิจฉา เธอจำได้ว่า เมื่อเธอได้พบกับฉินหลั่งใหม่ๆ เธอยืนเขย่ง เท้าและต้องการจูบฉินหลั่ง แต่ถูกเขาปฏิเสธ ตอนนี้เธอ ต้องการจูบฉินหลั่งอีกครั้ง มันเป็นไปได้อีกแล้ว

หลงเย็นไม่สังเกตเห็นตัวเอง เธอมองไปที่มันและน้ำตาก็ร่วงหล่น

แม้ว่าหญิงสาวสี่คน “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” จะอิจฉาในใจ แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกเศร้าใด ๆ พวกเขามีความสุขกับฉินหลั่ง!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคน ความ ประทับใจของพวกเขาที่มีต่อฉินหลั่ง ยังคงอยู่ในระดับที่

เขาเพิ่งมาถึงหลินอาน ไอ้ขี้แพ้คนหนึ่ง!

พวกเขามองไปที่ฉินหลั่งและคุณหลงที่ยืนกอด กัน ทั้งงงงวยและอิจฉา

เห็นได้ชัดว่าฉินหลั่งเป็นไอ้ขี้แพ้คนขายแพนเค้ก เขาจีบคุณหลงติดได้อย่างไร รู้ไหมว่าเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยเหล่านี้ เคยเห็นชายหนุ่มรูปหล่อจากตระ กูลรวยๆในหลินอาน 7-8 คนตามจีบคุณหลง แต่พวกเขา ก็ถูกปฏิเสธ!

ถูกไอ้ขี้แพ้เช่นฉินหลั่งจีบได้ นี่มันเหลือเชื่อเกิน ไปไหม?

รถปอร์เช่คันงามหยุดอยู่ที่ประตูชุมชน

หยูจื้อลากหยูหมิงลงจากรถอย่างรวดเร็ว ทั้งสอง รีบไปที่บ้านตระกูลหลงอย่างเร่งรีบ พวกเขาต้องชวน หลงหลิงกลับบ้านให้ได้ ไม่เช่นนั้นหากรู้ว่าหลงหลิงหนี ออกจากบ้าน เพราะถูกหยูหมิงหลอกมาตลอด ความ หายนะของตระกูลหยูก็ใกล้เข้ามา!

ระหว่างทาง หยูจื้อถึงกับบอกหยูหมิงว่า หาก หลงหลิงไม่ยินยอมกลับบ้านพร้อมเขา เขาจะคุกเข่าขอโทษหลงหลิง ไม่ว่าจะใช้วิธีใด เขาต้องเชิญหลงหลิ งกลับบ้านให้ได้

เมื่อพ่อลูกลงจากรถและได้เห็นฉากของฉินหลั่ง และจงยู่จูบกัน พ่อลูกก็ตะลึง หัวใจของพวกเขาทั้งคู่ หล่นวูบ ตายละ มาช้าก้าวนึงฉินหลั่งกับจงยู่ก็กอดกัน แล้ว ฉินหลั่งต้องรู้ทุกอย่างแล้วแน่นอน

เขาจะปฏิบัติต่อตระกูลหยูอย่างไร?

ฉินหลั่งเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลฉินที่ลึกลับ คำว่าตระกูลฉินที่ลึกลับแปลว่าอะไร? มันคือการดำรงอยู่ ด้วยทรัพยากรทางการเงินที่ประเมินค่าไม่ได้ มันสบาย มากสำหรับฉินหลั่งที่จะจัดการกับตระกูลหยู

หลังจากนั้นไม่นานฉินหลั่งและจงยู่ก็มองหน้ากัน รู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษสำหรับกันและกัน

“คุณชายฉิน” หลงเถิงเดินไปหน้าฉินหลั่งฉิน หลั่งและจงยู่ แล้วจ้องมองไปที่พ่อลูกตระกูลฉิน

ฉินหลังมองไปที่สองพ่อลูก หยูจื้อและหยูหมิงใจ สั่น ขาของพวกเขาก็สั่น หยูหมิงนั่งลงไปกับพื้น แต่หยู จื้อยังยืนอยู่เหมือนเดิม

ฉินหลั่งค่อนข้างเบื่อหน่าย เขาพาจงยู่เดินที่ที่พ่อ ลูกตระกูลหยู หลงเย็นและหญิงสาวทั้งสี่คนก็เดินตาม ขึ้นมา

“คุณหนู …”

ฉินหลังเห็นว่าพ่อลูกตระกูลหยูตามมาหาเขา เขามีความสุขมากจนลืมไปว่าจงยู่แต่งงานกับหยูหมิงไปเมื่อ ไม่กี่วันก่อน เขากำลังจะถามพ่อลูกว่ามาหาเขาเรื่อง อะไร

จู่ๆหยูจื้อก็คุกเข่าลงบนพื้นและพูดกับฉินหลั่งว่า “คุณชายฉิน ตระกูลหยูทำผิดพลาดไปแล้ว หยูหมิงและ ผมต้องขอโทษคุณและคุณหลงจริงๆ ไม่ว่าคุณจะ ลงโทษพวกเราอย่างไร เราจะไม่มีวันขัดขืน!”

หยูจื้อมองไปที่หยูหมิง หยูหมิงก็รีบคุกเข่าต่อ หน้าฉินหลั่งทันที และพูดด้วยความกลัว “คุณชายฉิน ผมผิดไปแล้ว หม่าหยางให้สมุดบันทึกนั้นแก่ผม การ ตามจีบคุณหลงตามสิ่งที่บันทึกไว้ในไดอารี่ก็เป็นความ คิดชั่วๆของหม่าหยาง ต้องโทษผมที่หลงใหลในความ งามของหลงหลิงจนขาดสติ ผมสัญญาว่าจะไม่อีกแล้ว โปรดยกโทษให้ผมด้วยได้โปรด…

มีรายละเอียดมากมาย จงยู่ก็เพิ่งรู้ในตอนนี้เอง เธอดึงเสื้อของฉินหลัง แล้วบอกเรื่องที่เธอเห็นสมุด บันทึกของเธอในห้องนอนของหยูหมิงเมื่อวานนี้ ฉิน หลังก็เข้าใจทันที ฉินหลั่งไม่ได้โกรธหยูหมิง

“ลุกขึ้น” ฉินหลังกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หะ …” หยูจื้อและหยูหมิงมองหน้ากัน พวกเขา ไม่เข้าใจว่าฉินหลั่งหมายถึงอะไร พวกเขาทำเรื่องเลว ทรามเช่นนี้? เหตุใดท่าทีของฉินหลั่งจึงอ่อนโยนไม่มี ความโกรธใด ๆ

ฉินหลั่งและจงยู่มองไปที่พวกเขาและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลก

“ลุงหยู คุณชายหมูลุกขึ้นเถอะ”

จงยู่เดินไปหาหยูจื้อและหยูหมิง ช่วยพยุงพวก เขาขึ้นแล้วกล่าวว่า “ที่จริงฉันควรจะขอบคุณคุณชายห ยู! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายหยู ฉันอาจจำเรื่องในอดีตไม่ ได้”

“อ่า” หยูจื้อและหยูหมิงรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ โล่งใจเล็กน้อย พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หลง หลิงจำเรื่องในอดีตได้แล้ว?

“เพราะฉันเห็นไดอารี่ ฉันจึงจำเรื่องราวก่อนหน้า นี้ได้ คุณชายหยูฉันขอโทษ การแต่งงานของเราถือเป็น โมฆะ ฉันไม่ได้ชอบคุณ” จงยู่พูดกับหยูหมิง

หยูหมิงทำใจไม่ได้ เขาหลงใหลหน้าตาและรูป ร่างของหลงหลิงมานานแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้ หญิงของตัวเองอยู่แล้ว อีกนิดนึงก็จะได้กินเธอแล้วจู่ๆ เป็ดในมือก็บินหนีไป หยูหมิงรู้สึกอึดอัดแค่ไหน

หยูจื้อแตะและจ้องมองไปที่หยูหมิง หยูหมิงพยัก หน้าและพูดว่า “โอเค คุณว่ายังไงก็อย่างงั้นครับ”

จงยู่เดินกลับไปที่ด้านข้างของฉินหลั่ง ฉินหลั่ง พูดด้วยรอยยิ้มกับหนูจื้อและหยูหมิง: “ครั้งนี้จงยู่และฉัน สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ไม่ว่าคุณจะเต็มใจช่วย หรือเพราะความบังเอิญก็ตาม ยังไงต้องขอบคุณนะ ครับ!”

“จงยู่…” หยูจื้อสงสัย
“หลงหลิงก็คือจงยู่ฉินหลังกล่าวพร้อมโอบไหล่ ของจงยู่

“แล้วคุณชายฉินเป็น ฉินหลั่ง ในไดอารี่จริงๆ หรือ?” หยูหมิงก็ตระหนักว่า ตอนที่เห็นชื่อฉินหลั่งใน ไดอารี่ ตระกูลที่มีเกาะส่วนตัว แต่ก็ไม่ได้เอามาเชื่อมโยง กัน คิดว่าแค่มีชื่อและนามสกุลที่เหมือนกัน ในที่สุดก็ เข้าใจแล้ว

“อืม หากไม่มีอะไรแล้ว พวกคุณกลับไปได้” ฉิน หลังกล่าว อารมณ์ของเขาตอนนี้มีความสุขมาก

“ขอบคุณคุณชายใหญ่ที่เปิดใจกับพวกเรา” หยูจี้ อกล่าวอย่างนอบน้อม

“ยังไงก็ตาม อย่าเรียกผมว่าคุณชายใหญ่อีกเลย เมื่อวานผมก็ไม่ใช่คนของตระกูลฉินอีกแล้ว” ฉินหลังพูด ด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

ไม่ใช่คนตระกูลฉินอีกต่อไป? สิ่งนี้หมายความว่า อย่างไร หยูจื้อรู้สึกงงงวย แต่ไม่กล้าที่จะถามเขากล่าว ลาฉินหลั่งแล้วพาหยูหมิงจากไป

“จงยู่ ฉันจะพาเธอไปเล่น!” ฉินหลังพูดกับจงยู่ จง ยู่คือความสุขที่สุดของเขาในขณะนี้

“ได้สิ” จงยู่ยิ้ม

ฉินหลั่งเดินไปที่ข้างถนน เรียกแท็กซี่นั่งไปกับจง ยู่และแท็กซี่ก็ขับออกไป ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไรกับหญิง สาวทั้งสี่ ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์ เขามีความสุขเกิน กว่าที่จะจำได้ว่ามีคนอื่น ๆ
เมื่อมองไปที่รถแท็กซี่จากไป หญิงสาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”ก็มีความสุขมากในที่สุด ฉินหลั่ง ไม่เศร้าเหมือนเดิมอีกต่อไป การได้เห็นรอยยิ้มของ ฉิน หลั่งเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขา

หัวใจของหลงเย็นรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างมากตอนนี้ เมื่อกี้ยังดีใจที่จงยูได้พบกับฉินหลั่งบ้าง แต่มันก็หายไป ในเวลานี้ หลงเย็นรู้สึกว่าเธอล้มเหลวมาก ฉินหลั่งไม่ได้ มองตัวเองสักนิดราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน

ฉินหลั่งและจงยู่มาที่ทะเลสาบซีหู จงยู่จับแขน ของฉินหลั่งและเดินที่ริมทะเลสาบดูเหมือนคู่รักที่สนิท กัน

“เมื่อก่อนเราไม่เคยเดินแบบนี้กันเลย ตอนนี้รู้สึก ดีมากที่ได้เดินแบบนี้” ฉินหลั่งถอนหายใจและวางมือ ของเขาไว้ที่หลังมือของจงยู่

“งั้นต่อไปฉันจะมาเดินกับเธอบ่อยๆเหมือนใน เพลง ฉันเดินจนผมเปลี่ยนเป็นสีขาว ฉินหลั่ง คุณว่าโร แมนติกไหม?” จงยู่มองไปที่ฉินหลังด้วยความหวัง “โอเค!”จู่ๆฉินหลั่งก็นึกขึ้นได้ในคืนที่จงยู่หายตัว

ไป หลี่หรุ่ยที่ลักพาตัวเธอเคยบอกว่า เขาได้มีความ

สัมพันธ์กับจงยู่ในโรงแรม ทุกครั้งที่เขานึกถึงเรื่องนี้ ฉิน

หลังก็รู้สึกปวดใจ

“จงยู่ คืนที่เธอหายตัวไป ฉันขอโทษ ฉันควรไป รับเธอที่สนามบิน ทำให้เธอถูกคนชั่วหลี่หรุ่ยลักพาตัวไป ในโรงแรม ถูกเขา..” ฉินหลังไม่สามารถพูดต่อได้ ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์เกินไป “แต่ไม่ต้องกังวล หลี่หรุ่ยตายแล้ว!”

จงยู่ตกใจมาก เธอยังจำได้ว่าเธอถูกลักพาตัวโดย หลี่หรุ่ย แต่เธอไม่คิดว่าฉินหลั่งจะฆ่าเขา ในขณะ เดียวกันจงยู่ก็สังเกตเห็นว่าดูเหมือนฉินหลั่งมีบางอย่าง ที่จะพูด เธอดึงเขาและพูดว่า “ฉินหลัง คุณพูดว่า ฉันถูก เขาอะไร?”

“ถูกเขา … จง อยู่ เมื่อไหร่ก็ตามที่คิดถึงเรื่องนี้ เขา รู้สึกเศร้ามาก…” ดวงตาของฉินหลั่งเผยความรู้สึกผิด จงยู่เข้าใจว่าฉินหลั่งหมายถึงอะไร เธอหน้าแดง

เล็กน้อยและพูดว่า “ฉินหลั่งคุณหมายความว่าฉันถูก เขา… ไม่ใช่นะ เค้ายังบริสุทธิ์นะตัวเอง”

ฉินหลั่งผงะ จากนั้นมองไปที่การแสดงออกที่ จริงจังของจงยู่ เขามีความสุขมากและพูดด้วยดีใจ “จงยู่ เธอหมายความว่าเธอไม่ได้…ถูกเขา”

“อือ…” จงยู่พูดจบ ใบหน้าของเธอก็แดงเป็นแอ ปเปิ้ล เธอก้มศีรษะลง ดูเหมือนสาวน้อยขี้อาย อย่างไรก็ตามฉินหลังตกอยู่ในความปีติยินดี เขา กอดจงยู่ไว้ในอ้อมแขนและส่งเสียงเชียร์ “จงยู่เธอยอด เยี่ยมมาก ฉันรักเธอมาก เธอยังคงเป็นของฉัน ของฉิน

หลังคนเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า ..”