บทที่ 253 ตั้งแต่บัดนี้ไม่ใช่คนตระกูลฉินอีกต่อไป

เมื่อตอนที่ฉินเว้ยหยัวนจำหลินจูได้ ฉินหลั่งก็ รู้สึกตกใจเช่นกัน เขาไม่คิดว่าหลินจูจะเป็นลูกสาวของ อาคนที่เก้า งั้นเธอก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาด้วย

เขานึกขึ้นได้ว่าตอนที่เขายังเด็ก มีแม่ลูกคู่หนึ่ง มาอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นเขายังเด็กและไม่รู้ว่าแม่ลูกนั้นเป็น ใคร เมื่อโตขึ้นเขาถามพ่อแม่ จึงรู้ว่าแม่ลูกนั่นเป็นภรรยา และลูกสาวของอาเก้า

เขาจำได้ว่าเขาเคยสัมผัสกับแม่ลูกคู่นั้นเพียงครั้ง เดียว เมื่อเขาเล่นข้างนอกเสร็จ เขาก็กลับไปที่ห้องนั่ง เล่นในบ้าน เห็นเด็กผู้หญิงน่าเกลียดยืนอยู่ในห้องนั่ง เล่นและทำเครื่องบินของเล่นของเขาพัง

ฉินหลั่งโกรธมาก เขาจึงรีบไปด่าเธอ เด็กสาวก็ ด่าเขากลับ และจากนั้นทั้งสองก็เริ่มต่อสู้กัน ฉินหลั่งที่ เป็นเด็กผู้ชาย เขาทุบตีเด็กผู้หญิงจนเธอร้องไห้ แล้วแม่ ของเธอก็พาเธอไป หลังจากนั้นแม่ลูกก็อยู่ในห้องอีก ด้านหนึ่งของวิลล่า และฉินหลั่งก็ไม่เคยติดต่อพวกเขา อีกเลย จนกระทั่งพวกเขาออกไป

ตอนนี้ฉินหลังรู้แล้วว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ปีนั้นก็ คือหลินจู!

เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลินจูพูดกับเขาก่อนหน้านี้ ฉิน หลั่งก็ตกใจอีกครั้ง คิดว่าหลินจูแอบรักตนมาตลอด? เขามองไปที่หลินจู สายตาประสานกัน แววตาของหลินจูนั้นสงบมาก เห็นได้ชัดว่าเธอเข้าใจด้วยว่า เด็กชายที่เธอรำลึกอยู่ตลอดมาคือตัวเขาเอง

ฉินป๋อสงลังเล เขารู้สึกผิดต่อหลินจู แต่ฉินหลั่งก็ ต้องโดนลงโทษ ทุกคนที่อยู่ด้านล่างกำลังรอการตัดสิน ใจของเขา

ฉินป๋อสงครุ่นคิดสักครู่และกล่าวว่า “ไม่มีใคร สามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของฉันได้ ถ้าฉินหลั่ง ไม่ต้องการรับโทษ งั้นก็ง่าย ออกจากตระกูลฉินไป ทั้ง โทษของตนและโทษของพ่อแม่จะได้รับการยกเว้น ตัดสินใจอย่างไร เธอก็คิดเอาเอง”

ออกจากตระกูลฉิน! ครอบครัวฉินตกตะลึง และ เกิดความโกลาหลขึ้นในห้องโถง สิ่งนี้ร้ายแรงยิ่งกว่า โทษโบย 100 ครั้งเสียอีก เมื่อถอนตัวนั้นหมายความว่า ฉินหลั่งไม่ใช่คนตระกูลฉินอีกต่อไป ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง กัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งประมุขของตระกูล

ฉินหยวนดีใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาตะโกนในใจ

“ออกไป ออกไป..”

เมื่อคนอื่นได้ยินคำพูดของฉินป๋อสง พวกเขาก็ ลุ้นเหมือนกันว่าฉินหลังจะตัดสินใจอย่างไร พวกเขารู้สึก

ว่าฉันหลั่งจะยอมถูกทุบตีมากกว่าที่จะถอนตัวออกจาก ตระกูลฉิน เพราะฉินหลั่งมีโอกาสที่ดีในการแข่งขันเพื่อ ชิงตำแหน่งประมุขของตระกูล หากตำแหน่งอยู่ในมือ เขา เขาจะมีความสุขมากกว่าผู้นำของประเทศใหญ่ซะ

อีก
บางคนคิดว่าฉินหลั่งโง่มากที่จะทำให้ฉินป๋อสง โกรธ เพื่อผู้หญิงในหมู่บ้านบนภูเขาคนหนึ่ง! ถ้าเป็นพวก เขา พวกเขาจะไม่ทำผิดเพราะผู้หญิงตั้งแต่แรกแน่นอน!

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ฉินหลั่ง ฉินหลั่งคิด ในใจสักสองสามวินาที ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและค่อยๆหัน หน้าไปทางคนด้านล่าง

คนอื่น ๆ กำลังสงสัยว่าฉินหลั่งกำลังจะทำอะไร

ฉินหลั่งคุกเข่าลงบนพื้นอย่างช้าๆ เขาก้มคำนับ 3 ครั้งไปยังญาติที่อยู่ด้านล่าง ยืนขึ้นอีกครั้งเดินไปข้าง หน้าพ่อแม่แล้วคำนับอีก 3 ครั้งและในที่สุดเขาก็เดินไป ที่ฉินป๋อสง คุกเข่าลงและคำนับอีก 3 ครั้ง

เมื่อฉินหลั่งลุกขึ้นยืนอีกครั้ง มีรอยแดงเกิดขึ้นบน หน้าผากของเขา เขามองไปที่ฉินป๋อสงและพูดว่า “คุณ ปู่ ฉินหลั่งทายาทที่ไร้ยางอายของตระกูลฉิน ขอถอนตัว จากตระกูลฉินโดยสมัครใจ ต่อจากนี้ผมไม่ใช่คนตระกูล ฉินและไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลฉินอีก!” เมื่อมาถึง จุดนี้ ฉินหลั่งรู้ว่าเขามีทางเลือกเดียวเท่านั้น

เสียงของฉินหลั่งไม่ดัง แต่มันสั่นสะเทือนหัวใจ ของตระกูลฉิน ทุกคนในบรรดารุ่นที่สามของตระกูลฉิน ฉินหลั่งคือคนที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดจากฉินป๋อสง ได้ถอนตัวจากตระกูลฉิน! ช่างน่าเสียดาย

ฉินเว่ยเฉิงและจ้าวหมิงหมิงต่างทั้งดีใจและ เสียใจเมื่อได้ยินการตัดสินใจของฉินหลั่ง

หลินจูมองไปที่ฉินหลั่ง เธอรู้ว่าในขณะนี้หัวใจของฉินหลั่งต้องขมขึ้นอย่างมาก

“ดี ถอนตัวออกแล้ว ดี” ฉินป้อสูงมองไปที่ฉินหลั่ง ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นน้ำตาก็ค่อยๆเอ่อขึ้นในดวงตาของ เขาและกล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาก็สั่น นี่คือการ แสดงออกที่หายากของชายชราคนนี้

“ถอนตัวแล้ว ไม่ต้องยืนอยู่ที่บ้านตระกูลฉินอีก เก็บของและออกจากเกาะฟ้าไป หลังจากนี้จะเป็นหรือ ตายก็จะไม่มีใครสนใจแก! ออกไปออกไปจากที่นี่เลย!”

ฉินป๋อสงรู้สึกเศร้าจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเสีย ฟอร์มต่อหน้าครอบครัว

“คุณปู่ ลาก่อน” ฉินหลังเหลือบมองไปที่ฉินป๋อสง เป็นครั้งสุดท้าย พูดกับพ่อแม่ญาติคนอื่น ๆ และเพื่อน ๆ สองสามคำและเดินออกจากห้องโถง หญิงสาวทั้งสี่ ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์ ตามออกไป หลินจูต้องการทำ ตาม แต่เธอถูกฉ่เฉิงควบคุมไว้จึงออกไปไม่ได้

“จูเอ๋อ ให้พ่อดูลูกชัดๆสิ” ฉินเว่ยหยวนผลักคน แผนกลงโทษออกและเดินไปที่หลินจูเพื่อต้องการดู ลูกสาวที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

“ไปให้พ้น!”

หลินจูตะโกนด้วยความโกรธ เธอไม่มองฉิน เบี้ยหยวน แม่ของเธอบอกกับเธอตั้งแต่เธอยังเด็กว่าพ่อ ของเธอชื่อว่าฉินเว๋ยหยัวน แต่หลินจูเกลียดพ่อเพราะ เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอและมีแค่แม่ที่พึ่งพากันและ กันมาตลอด
เมื่อเธอโตขึ้น หลินจูก็จินตนาการว่าพ่อของเธอ เป็นคนทรยศ เธอยังคิดว่าวันหนึ่งเมื่อเธอพบพ่อของเธอ เธอจะต้องฆ่าเขา

* แม่เสียชีวิตเพราะคิดถึงคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ แม่คงไม่ตาย ทำไมคุณต้องทำร้ายเรา! คุณโกหก ฉัน เกลียดคุณแทบตาย”

“อะไรนะ! ชิงชิง.. ตายแล้ว” ฉินเว่ยหยวนถึงกับ ผงะ เขาหมดเรี่ยวแรงจนเกือบล้มลงกับพื้น เขากล่าว ด้วยความอาลัยอย่างแผ่วเบา “ฉันขอโทษ ฉันทำให้พวก เธอต้องทนทุกข์ทรมาน มันเป็นความผิดของฉัน ทั้งหมด

“จูเอ๋อ อันที่จริงผู้กระทำผิดตัวจริงคือเขา” ฉิน เวียหยัวนชี้ไปที่ฉินป๋อง แล้ววิงวอน “ตอนนั้นฉันไม่ สามารถทำอะไรได้ หนูจะให้โอกาสฉันชดเชยได้ไหม ฉันเป็นพ่อนะ!” ไปให้พ้น เหี้ย!”

หลินจูกระแทกร่างกายของฉินเว่ยหย้วนด้วย กำปั้น จากนั้นก็ยกดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอขึ้น มองฉินเว่ย หย้วน เมื่อเธอเห็นความรักในดวงตาของฉิน เว้ยหยวน หลินจูก็ทนไม่ได้ เธอกระโดดเข้าไปในอ้อม แขนของฉินเว่ยยวน ศพและร้องไห้โฮบนไหล่ของ เขา “พ่อ ทำไมพ่อไม่ต้องการเรา พ่อรู้ไหมว่าแม่กับฉันมี ชีวิตที่ยากลำบากขนาดไหนในบรูไน .”

ตั้งแต่เด็กเธออยากมีพ่อเธอมาก เมื่อกี้ได้ยินว่า ความจริงแล้วฉินเว่ยหยวนรักแม่ลูกทั้งสองมาก แต่ เพราะฉินป๋องคอยขัดขวาง
* เด็กดี กลับมาหาพ่อนะ พ่อจะชดเชยสิ่งที่ติด ค้างหนูตลอด 20 ปีนี้ให้” ฉินเซียนหยวนกล่าวพร้อมกับลูบ ผมนุ่ม ๆ ของหลินจู

ถัดไปงานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินต่อไป แต่ บรรยากาศหดหู่มาก

หลังจากฉินป้อวงตัดเค้กแล้ว เขาก็กลับไปพัก ผ่อนที่ห้องโถง!

ครอบครัวของฉินหยวนมีความสุขเป็นพิเศษ ใน เวลานี้ฉินเว่ยเจียนถึงจะยอมรับฉินหยวนเขายกแก้วไป ทางฉินหยวนแล้วพูดว่า “ลูกชาย เชียร์ส!”

ฉินหยวนมองไปที่ฉินเว๋ยเจียนด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไม่ได้ชนแก้วกับเขา ในความคิดของเขา พ่อของเขาเป็น แค่คนที่เห็นตัวเองชนะ เลยมาโบกธงและโห่ให้ คนแบบ นี้สู้ฉาวหนิงก็ไม่ได้ เขาจึงขี้เกียจไปสนใจ

ในเวลานี้ฉินเว่ยเจียนไม่ได้แสดงความโกรธ เขา ยิ้มเฉื่อยและดื่มไวน์แก้วนั้นด้วยตัวเอง

“สามีคะ ไปดูพี่ใหญ่และพี่สะใภ้กันเถอะ” หลิว เพียวเพียวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลิวเพียวเพียวชอบเปรียบเทียบกับจ้าวหมิงหมิง เสมอ และทุกครั้งก็เทียบไม่ได้ แต่วันนี้แตกต่างออกไป ลูกชายของจ้าวหมิงหมิงถูกไล่ออกจากบ้าน จ้าวหมิงห มิงจะสู้ตัวเองได้อย่างไร?

หลิวเพียวเพียวและฉินเว่ยเจียนมาที่โต๊ะของฉิน เว้ยเฉิงพร้อมกับแก้วไวน์ หลิ่วเพียวเพียวยิ้มและพูดว่า”วันนี้เป็นวันดี มาดื่มกันเถอะค่ะ!”

“เธอพูดว่าอะไรนะ!” จ้าวหมิงหมิงลุกเป็นไฟ

ลูกชายของเธอถูกไล่ออกจากบ้าน หลิ่วเพียว เพียวกล่าวว่าเป็นวันดี เธอจงใจดูถูกเธอชัดๆ “ทำไมเห รอ วันนี้เป็นวันเกิดพ่อ ฉันบอกว่าวันนี้เป็นวันดีไม่ถูกเห รอ!เธอว่ามาสิ” หลิ่วเพียวเพียวไม่เต็มใจที่จะแสดงความ อ่อนแอ

จ้าวหมิงหมิงมองไปที่หลิ่วเพียวเพียวด้วยความ โมโห ตาของเธอเป็นสีแดง ฉินเว๋ยเฉิงกอดเธอเบา ๆ และกระซิบข้างหูเธอ “อย่าหุนหันพลันแล่น..”

หากมีบางอย่างเกิดขึ้นในครอบครัวอีกครั้ง และ ไปเข้าหูของฉินป๋อสง จะเป็นผลดีต่อพวกเขา

“เฮ้ บอกไม่ได้ใช่ไหม”

หลิ่วเพียวเพียวยิ้มอย่างมีชัย เธอเขย่าแก้วในมือ แล้วยิ้มอย่างสบายใจ “จริงๆแล้วฉันชอบฉินหลังหลาน ชายคนนี้มาก เพราะเขาแข่งกับฉินหยวน ทำให้ฉินหยวน เก่งขึ้น แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะมีปัญหาซะเอง โอ้ ไม่ เป็นไร ฉันเชื่อว่าลูกชายของฉันจะต้องดีขึ้นกว่านี้”

เมื่อเห็นจ้าวหมิงหมิงหน้าเขียว หลิวเพียวเพียว รู้สึกสบายใจมากกว่าการฉีดยากระตุ้น!

“พี่ใหญ่! เพียวเพียวเสียมารยาท ความจริงที่ยิ่ง ใหญ่บางอย่าง วันนี้ที่ฉินหลั่งมีปัญหาเช่นนี้ ไม่สามารถ ตำหนิเขาได้ทั้งหมด ส่วนหนึ่งก็เป็นความรับผิดชอบ ของผู้ใหญ่ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เราควรสอนเขาตั้งแต่เด็กว่าสำหรับผู้ชาย ธุรกิจสำคัญกว่าผู้หญิงเสมอ ฮ่า ๆ ๆ”

ฉินเว๋ยเจียนหัวเราะและพูดด้วยรอยยิ้มกับฉินเว่ย

เฉิง

“ขอบคุณที่เตือนฉัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไร ขึ้นจนถึงวินาทีสุดท้ายใช่ไหม” ฉินเว๋ยเฉิงพูดด้วยรอย ยิ้ม แม้ว่าใบหน้าเขาจะยิ้ม แต่หัวใจของเขาก็ซับซ้อน ยุ่งเหยิง

” เฮ้ พี่ยังนึกภาพว่าฉินหลั่งสามารถกลับเข้ามาใน ตระกูลฉินได้อีกเหรอ พี่ใหญ่ปล่อยภาพลวงตาไปเถอะ หลายร้อยปีนี้ คนที่ถูกขับออกจากตระกูลฉิน มีใครได้ กลับมาบ้าง!” ฉินเว๋ยเจียนยิ้มอย่างสบาย ๆ มองไปที่ฉิน เว่ยเฉินและจ้าวหมิงหมิงอีกครั้ง และพูดด้วยรอยยิ้มเล็ก น้อย “พี่ทั้งสองอาจจะพยายามอีกครั้ง คลอดลูกชาย ออกมาอีกคนอาจจะมีโอกาส ฮ่าฮ่า…”

หลังจากพูดเสร็จก็เดินจากไปอย่างภาคภูมิใจ

สมาชิกในครอบครัวฉินจำนวนมาก เข้ามาล้อม รอบฉินเวียเจียนและหลิ่วเพียวเพียวทันที เมื่อก่อน ระหว่างฉินหลั่งและฉินหยวน พวกเขาไม่กล้าที่จะเลือก ข้างชัดเจน แต่ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว ฉินหยวนมี โอกาสครอบครองตระกูลฉินมากที่สุดอย่างไม่ต้อง สงสัย คนในตระกูลจึงต้องเอาใจพวกเขาเป็นธรรมดา

แต่ละคนเข้าคิวชนแก้วกันเรียงราย

“เวียเจียน ชนแก้ว ครอบครัวของคุณให้ เทพเจ้าแห่งความอายุยืนถือลูกท้อพ่อน่าจะชอบที่สุด!”

“เพียวเพียว วันนี้สวยจัง เธอชอบเครื่องประดับ เพชรใช่ไหม ฉันมีเพชรล้ำค่าที่ประมูลที่แอฟริกาใต้ได้ แล้วจะเอามาให้นะ”

“ฉินหยวน ช่างมีความสามารถจริงๆ เขาทำธุรกิจ มูลค่าพันล้านดอลลาร์ติดต่อกันหลายรอบ เก่งกว่าพวก

เรามาก”

ที่โต๊ะของฉินเว่ยเฉิงและจ้าวหมิงหมิงไม่มีใครมา ชนแก้วเลยชักคน มีเพียงฉินเทียน โข่งลิ่งเสียน และ ท่านหวงเท่านั้นที่นั่งอยู่ที่นี่เพื่อปลอบโยนพวกเขา

ตามกฎของตระกูลฉิน งานเลี้ยงจะจบลงในเวลา 23 นาฬิกา

จ้าวหมิงหมิงโทรหาฉินหลั่งทันทีและรู้ว่าตอนนี้ เขาอยู่ที่สนามบินเกาะฟ้า พวกเขาจึงรีบตามไปที่นั่น

ฉินหลั่งรออยู่ที่สนามบินเกาะฟ้าเป็นเวลา 2 ชั่วโมงแล้ว เพราะเขาไม่ใช่ครอบครัวของตระกูลฉินอีก ต่อไป ดังนั้นเขาจึงต้องออกจากเกาะฟ้าในคืนนี้

“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” หญิงทั้งสี่อยู่ เคียง ข้างฉินหลั่ง ทำให้เขาไม่เหงา “หลั่งเอ๋อ!” ในที่สุดจ้าวหมิงหมิงและพรรคพวกก็

มาถึง!

เมื่อจ้าวหมิงหมิงเห็นฉินหลั่ง เขาก็เหวี่ยงตัวไปโอบกอดเขาและร้องไม่หยุด “เจ้าโง่มากเจ้าไม่เหมือน ลูกชายของแม่…”

จ้าวหมิงหมิงกำลัง “วิจารณ์” ฉินหลั่ง ถ้าฉินหลั่ง ฉลาดกว่านี้ สถานการณ์ในวันนี้คงไม่ถึงจุดนี้

“พอแล้ว ลูกกำลังจะจากไป เลิกดูได้แล้ว” ฉินเวีย เฉิงกล่าว

จ้าวหมิงหมิงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที เธอมองไปที่ ฉินหลั่งและยิ้มทั้งน้ำตา “ลูก แม่ไม่ได้ว่าลูก ลูกเป็นลูกที่ ดีของแม่ แม่ภูมิใจในตัวลูกนะ..

“ผมทราบครับ ตอนนี้ผมก็ดีอยู่นี่ ดีกว่าโดนโบย กันลายและมั้ง” ฉินหลั่งจงใจพูดติดตลก แม้คนอื่น ๆ จะ ยิ้มไม่ออก แต่พวกเขาก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

“พี่ใหญ่ ไม่ว่าพี่จะเป็นคนตระกูลฉินหรือไม่ พี่ก็ ยังเป็นพี่ใหญ่ของผม!” ฉินเทียนต่อยฉินหลั่งเบา ๆ ที่ หน้าอก

“น้องรัก!” ฉินหลั่งยิ้ม เขารู้สึกโชคดีมากที่มีน้อง ชายอย่างฉินเทียน