บทที่ 243 ยกเลิกข้อห้ามแล้วกลับไปที่ตระกูลฉิน

ปล่อยหลงหลิงไปอย่างสิ้นเชิง ก็หมายความว่า คำสั่งห้ามของครอบครัวฉินหลั่งจะถูกยกเลิก

นี่คือสิ่งที่ฉินหยวนไม่อยากจะเห็นมากที่สุด ถ้า

เกิดว่าคำสั่งห้ามของครอบครัวถูกยกเลิกแล้ว ฉินหลั่งก็ จะได้กลับไปที่ตระกูลฉิน

เขาส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ ฉินหลั่งปล่อยหลง หลิงไปได้ยังไง? นี่ไม่ใช่นิสัยของเขาเลย!

“ฉินหลั่ง นี่นายพูดอะไรของนาย? ผู้หญิงคนนี้ ผ่านเรื่องราวเลวร้ายกับนายมาก็ตั้งเยอะแยะ แต่ว่าตอน นี้นายจะปล่อยเธอไปยังงั้นเหรอ? นี่นายเป็นผู้ชายรี เปล่า! “ฉินหยวนชี้หน้าด่าฉินหลั่ง

“เธอเจอบ้านของตัวเองแล้ว สำหรับเธอแล้วนั้น ไม่ว่าฉันจะไปพัวพันกับเธอขนาดไหน ก็มีแต่จะทำให้ เธอรังเกียจฉันมากกว่าเดิมเท่านั้น ฉันรักเธอ เพราะ ฉะนั้นฉันก็เลยเลือกที่จะจากไป” ฉินหลั่งพูด ไม่รู้ว่าเขา กำลังพูดกับตัวเอง หรือว่าพูดกับหลงหลิงอยู่กันแน่

“เหอะ ฉินหลังนะฉินหลั่ง นี่นายกำลังหาข้ออ้าง ให้ตัวเองอยู่ชัดๆ อะไรที่หมายความว่า “นายรักเธอ ก็เลย เลือกจะจากไป? ไร้สาระ! ถ้าเกิดว่ารักก็ไม่ควรจะทิ้งเธอ ไปสิ ควรจะอยู่ข้างๆ เธอสิ! ถ้าเกิดว่านายอยากได้หลง หลิง ฉันในฐานะที่เป็นน้องชายจะช่วยนายเอง ฉันจะให้ ตระกูลหยูคืนหลงหลิงให้กับนาย นายอยากได้หลงหลิงไหม? ฉินหยวนถามอย่างตื่นเต้น

เขาหวังว่าฉันหลั่งจะยึดมั่นในตัวหลงหลิง แล้ว คำสั่งห้ามทางครอบครัวในตัวของเขาก็จะไม่มีวันถูก ยกเลิก

ฉินหลั่งค่อยๆ สายหัวแล้วพูดว่า “ฉันพูดไปแล้ว ว่าฉันจะปล่อยหลงหลิงไป ถ้ายังงั้นคำสั่งห้ามทาง ครอบครัวของฉันก็จะถูกยกเลิกแล้วใช่ไหม?”

“ข้อห้ามทางครอบครัวของนาย…..”ฉินหยวน อำอึ้งพูดอะไรไม่ออก

ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉินป๋อสงบอกแล้วว่า ขอแค่ฉิน หลั่งยอมปล่อย ข้อห้ามทางครอบครัวของเขาก็จะถูก ยกเลิกทันที

แต่ว่าฉินหยวนไม่เต็มใจที่จะให้คำสั่งข้อห้ามของ ฉินหลั่งถูกยกเลิก ถ้าเกิดว่าฉันหลั่งกลับไปที่ตระกูลฉิน เมื่อไหร่ จะถือว่าเป็นภัยคุกคามอย่างมากสำหรับเขา

โข่งลิ่งเสียนได้ยินท่าทีของฉินหลั่ง ก็จิตใจเบิก บาน เขาเห็นท่าที่อำอึงของฉินหยวน ก็สามารถคาดเดา ท่าทีความต้องการของเจ้าบ้านอย่างฉินป๋อสงได้ ทันใด นั้นเขาก็โค้งคำนับแล้วพูดเสียงดังว่า “คุณชายใหญ่ ยินดีด้วยที่คำสั่งห้ามของคุณถูกยกเลิกแล้ว จะได้กลับ ไปสู่ตระกูลฉิน! ”

เสิ่นวันเชียนก็พูดขึ้นมาเหมือนกัน “คุณชายใหญ่ ยินดีด้วยที่ข้อห้ามถูกยกเลิก ได้กลับไป ตระกูลฉิน !

มือปืนทั้ง10คนที่โข่งลิ่งเสียนนำมา พอได้ยินคำพูดของโข่งลิ่งเสียน ก็พูดออกมาเสียงดังเหมือนกัน “ยินดีด้วยที่คุณชายใหญ่ถูกยกเลิกข้อห้าม ได้กลับไป ตระกูลฉินแล้ว ! ”

เสียงเฮดังก้องไปทั่วห้องโถง

หยูจื้อพอได้ยินคำพูดของโข่งสิ่งเสียน ก็สั่นไป ทั้งตัว ฉินหลั่งก็คือ “คุณชายใหญ่! ”

หยูจื้อรับรู้ถึงการมีอยู่ของตระกูลฉิน ที่ตระกูลหยู สามารถพัฒนามาเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของหลินอานได้ นั้นจะเป็นไปไม่ได้เลยหากไม่ได้รับเงินสนับสนุนจาก ตระกูลฉิน แต่ว่าเขาไม่เคยเจอคนจากตระกูลฉินมาก่อน เลย

เขารู้ว่าโข่งลิ่งเสียนเป็นคนที่ทำงานให้ตระกูลฉิน ก่อนหน้านี้ก็เคยถามเขาเป็นพิเศษ ว่าเมื่อไหร่ที่ตัวเองจะ ได้เจอคนจากตระกูลฉิน! ส่วนคำตอบที่โข่งลิ่งเสียนมอบ ให้เขาก็คือ ความสามารถของเขามันอ่อนแอเกินไป คุณสมบัติไม่ถึงเกณฑ์ของตระกูลฉิน

หยูจื้อในฐานะที่เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของหลิน อาน ยังคุณสมบัติไม่เพียงพอ ถ้ายังงั้นตระกูลฉินที่ ลึกลับนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหนกัน!

พอได้ยินคำพูดของโข่งลิ่งเสียนแล้ว เขาก็ตัดสิน ได้ในทันทีว่า ฉินหลั่งก็คือคุณชายใหญ่ของที่ลึกลับ ส่วนชายหนุ่มอีกคนหนึ่งนั้นก็คือน้องชายของตระกูลฉิน และเขาก็ต้องเป็นคุณชายของตระกูลฉินอย่างแน่นอน

ปกติเขาได้แต่ใฝ่ฝันที่จะได้เจอคนจากตระกูลฉินแต่ว่าตอนนี้กลับได้เจอถึง2คนในพริบตาเดียว!

หยูจื้อมอง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่ อยากจะเชื่อ เมื่อ10นาทีก่อนหน้านี้ ฉินหลั่งก็เป็นแค่ไอ้ ขี้แพ้ที่ทำให้คนอื่นรู้สึกรังเกียจในสายตาของเขา แต่ว่า ตอนนี้สายตาของหยูจื้อเต็มไปด้วยความเคารพและ ยำเกรง!

พอคิดว่าเมื่อกี้ตัวเองส่งคนไปยิงฉินหลั่ง หยูจื้อก็ ใจสั่นทันที!

เขารีบเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างๆ ฉินหลัง แล้วก็ คุกเข่าต่อหน้าเขา

เขาคุกเข่าต่อหน้าฉันหลัง แล้วก็ร้องไห้งอแง “ผู้ ใต้บังคับบัญชาหยูจื้อได้เจอกับคุณชายใหญ่แล้ว ยินดี กับคุณชายใหญ่ด้วยครับที่ได้กลับตระกูลฉิน ผมมัน สมควรตาย กลับกล้าที่จะยิงคุณ ได้โปรดลงโทษผมได้ เลยครับ”

คนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องโถงนั้นอึ้งไปเลย เมื่อกี้หยูจื้อ ยังสาบานว่าจะฆ่าฉินหลั่ง ตอนนี้กลับคุกเข่าขอความ เมตตาจากเขา

ส่วนพวกเขายังอยู่ต่ำกว่าตระกูลหยูอีก ไม่รู้แม้แต่ การมีตัวตนอยู่ของตระกูลฉินที่ลึกลับ จนถึงตอนนี้พวก เขายังไม่รู้เลยว่า สรุปแล้วฉินหลั่งคือใครกันแน่ โข่งลิ่ง เสียนแห่งเซี่ยงไฮ้ที่เป็นคนใหญ่คนโตขนาดนั้น ยังเรียก เขาว่าคุณชายใหญ่ ส่วนหยูจื้อ เจ้าบ้านของตระกูล อันดับหนึ่งแห่งหลินอานยังคุกเข่าต่อหน้าเขา
หยูจื้อนึกถึงเมื่อกี้ ที่คนอื่นก็ต่างด่าฉินหลั่ง ก็ พลางคิดว่าตัวเองคุกเข่าอยู่แบบนี้ก็ไม่มีทางทำให้ความ โกรธในใจของฉินหลั่งเบาลงไปได้หรอก

คนที่ดูถูกฉินหลั่งเมื่อกี้นี้ควรจะคุกเข่าขอโทษ มี แค่วิธีนี้เท่านั้นที่อาจจะทำให้ฉินหลั่งยกโทษให้

ถ้าเกิดว่าฉินหลั่งกำหนดเป้าหมายมาที่พวกเขา เมื่อไหร่ แล้วเปลี่ยน20ตระกูลแรกของหลินอาน ทำให้ พวกเขากลายเป็นขอทานข้างถนนก็เป็นไปได้

หยูจื้อที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นก็มองไปที่คนอื่นๆ แล้วก็

ด่าว่า “พวกแกยังมัวงงอะไรกันอยู่ตัวเองทำเรื่องเลวๆ

ยังไม่รู้ตัวอีกรึไงกัน รีบคุกเข่าให้คุณชายใหญ่เดี๋ยวนี้!

ขอร้องให้เขายกโทษให้! ” ทุกคนมองหน้ากัน พวกเขามองหน้าหยูจื้ออย่าง มึนงง หยูจือแค่คุกเข่าคนเดียวยังไม่พอ แถมยังให้คน

อื่นคุกเข่ากับพวกเขาอีก

แต่ว่าคนอื่นๆ ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหยูจื้อเลย พวก เขาได้วินิจฉัยอย่างแน่ชัดแล้วว่า ฉินหลั่งทำให้หยูจื้อก ลัวจนเป็นสภาพนี้ได้ แสดงว่าภูมิหลังของเขาต้องเป็น อะไรที่เหนือจินตนาการแน่นอน

พวกเขาอยากจะคุกเข่า แต่ว่าไม่มีใครนำ ทุกคน ต่างก็มองหน้ากันอย่างลังเล

“หยูหมิง ! ”

หยูจื้อมองไปที่ลูกชายของตัวเอง แล้วก็ตะคอก เสียงดัง เสียงตะคอกนี้ทำให้หยูหมิงตกใจจนหัวใจเกือบจะหยุดเต้น เขามองไปที่พ่อของตัวเองอย่างหมด หนทางด้วยสีหน้าที่ งุนงง

“ไอ้เด็กเวรนี้ รีบคุกเข่าให้คุณชายใหญ่เดี๋ยวนี้! วันนี้ไม่ว่าคุณชายใหญ่จะจัดการกับพวกเรา2พ่อลูกยัง ไง พวกเราก็ต้องยอมรับอย่างไม่มีเงื่อนไข! ถ้าเกิดว่าไอ้ เด็กเวรอย่างแกกล้าแม้แต่ขมวดคิ้ว ฉันจะเป็นคนฆ่าแก ก่อนเลย! ยังรออะไรอยู่ คุกเข่าสิ! ” หยูจื้อตะคอกออกมา ด้วยความเกรี้ยวกราด

ที่จริงแล้วเขากำลังช่วยลูกชายของตัวเองอยู่ คุกเข่าลงก่อนดีกว่าคุกเข่าทีหลัง! ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อกี้เขา คือคนที่โห่ร้องแรงที่สุดแล้ว

“เอ่อ…ครับ ผมจะคุกเข่า…” หยูหมิงรู้สึกได้ถึง วิกฤตขั้นรุนแรง กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาสั่นอย่าง ควบคุมไม่ได้ หยูหมิงที่หลงหลิงกำลังประคองอยู่นั้น ค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มคน ยังสามารถมองเห็นรอย ปัสสาวะบนกางเกงของเขาเมื่อกี้นี้ได้อยู่เลย

เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉินหลั่งด้วยขาที่สั่น หัวเขาอ่อนแรง แล้วก็คุกเข่าลงที่พื้น

เนื้อตัวของเขาสั่นไม่หยุด เขาคุกเข่าไปด้วย แล้ว ก็พูดอย่างสั่นเครือว่า “คุณ คุณชายใหญ่ เมื่อกี้เมื่อกี้ ผมผิดไปแล้ว ผม…ผมสมควรตาย ที่จะใช้…นักพรตเตาขู่ เสวียนมาจัดการคุณ ผม..สมองผมมันมีแต่ขี้เลื่อย..ผม รับปากว่า..ต่อไป…ต่อไปไม่กล้าอีกแล้วครับ ขอร้องให้ คุณช่วยปล่อยผมไปสักครั้ง”
หลงหลิงเองก็คุกเข่ากับหยูหมิงเหมือนกัน ตอน นี้ในใจของเธอเห็นหยูหมิงเป็นสามีแล้ว

หยูหมิงไม่สนใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ได้แต่ พยายามพูดความผิดของตัวเอง ขอร้องให้ฉินหลั่งให้ อภัย

ในตอนนั้น หลงหลิงก็รู้สึกไม่คุ้นเคย เธอมอง หน้าหยูหมิงด้วยความงุนงง ในใจเกิดความรู้สึกไม่พอใจ และดูถูก

หยูหมิงในตอนนี้เหมือนคนแปลกหน้า ไม่ใช่หยูห

มิงคนที่เธอรู้จักเลย

คนอื่นๆ พอเห็นว่าหยูหมิงคุกเข่าลงแล้ว พวกเขา ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป หลายคนวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าฉิน หลั่งแล้วพากันคุกเข่า

จากนั้นก็ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ทุกคนรีบแย่ง กันคุกเข่าลง ในห้องโถงขนาดใหญ่นี้ เหลือเพียงแต่ฉิน หลั่งกับพวกเขา10คนที่ยังคงยืนอยู่

ห้องโถงเต็มไปด้วยเสียงสำนึกผิดและร้องขอ ความเมตตา ผู้หญิงหลายคนร้องไห้ออกมาด้วยความ หวาดกลัว สถานที่นี้เหมือนกับญาติที่มางานศพยังไงยัง งั้น

ฉินหลั่งเดินไปหาหลงหลิงช้าๆ

หยูหมิงเห็นฉินหลังเดินเข้ามา ก็ตกใจจนหัวใจจะ หลุดออกมานอกเบ้าตา เขาเหงื่อออก แล้วก็ก้มหัวลง มากกว่าเดิม เนื้อตัวก็สั่นมากขึ้น “คุณชายใหญ่ ผม.ผมสมควรตาย ขอร้อง…ให้อภัยผมเถอะครับ ให้ โอกาส….โอกาสผมอีกครั้งเถอะ….”

ตอนที่ฉินหลั่งยืนอยู่ข้างๆ เขานั้น หยูหมิงกลั้นไม่ ไหว กระแสความร้อนก็ไหลออกมาอีกครั้ง ทำให้เป้า กางเกงของเขาเปียก

“ลุกขึ้น” ฉินหลั่งพูดอย่างใจเย็น

“ครับ…”หยูหมิงค่อยๆ ลุกขึ้นเพราะมีหลงหลิง ประคองอยู่ ถ้าเกิดว่าไม่มีหลงหลิงคอยประคองอยู่ แม้แต่ยืนเขาก็ไม่สามารถยืนได้แน่นอน

ฉินหลั่งมองหยูหมิงแล้วพูดว่า “ต่อไปนี้หลงหลิง คือภรรยาของนาย ถ้าเกิดฉันรู้ว่าเธอไม่มีความสุข ฉันจะ มาคิดบัญชีกับนายแน่!”

หยูหมิงหน้าซีด แล้วพูดออึ้ง “ครับ..”

สุดท้ายแล้วฉินหลั่งก็มองหน้าหลงหลิง แล้วก็ เดินออกจากห้องโถงไป

โข่งลิ่งเสียนพูดกับคนในห้องประชุมว่า “เรื่องที่ เกิดขึ้นวันนี้ทั้งหมด ห้ามเอาไปพูดต่อข้างนอกเด็ดขาด ถ้าเกิดว่าใครกล้าขัดขืน ก็เตรียมรับผลที่ตามมาได้เลย”

คนที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นตัวสั่น พวกเขาแค่กล้า ตอบเสียงเบาว่า “ครับ/ค่ะ…”

พอโข่งลิ่งเสียนพูดจบ ก็ส่งสัญญาณให้ฉินหยวน แล้วก็พาคนของเขาออกไป

ฉินหยวนยืนอยู่ตรงกลางห้องประชุม ความคับแค้นอัดแน่นอยู่ในใจระบายออกไปไม่ได้!

ฉันหลังกลับเลือกที่จะปล่อยหลงหลิงไป คำสั่ง ห้ามของครอบครัวถูกยกเลิกอย่างน่าอัศจรรย์!

ฉินหลั่งได้กลับไปที่ตระกูลฉิน ถ้ายังงั้นสำหรับ เขาแล้ว ก็ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก!

“โว้ย-”

พอคิดถึงความล้มเหลวของตัวเอง ฉินหยวนก็ โมโหเป็นอย่างมาก เขาคำรามออกมา เพื่อระบายความ โมโหที่อยู่ภายในใจ

เขาเตะใครบางคน และตะคอกด่าว่า “ไอ้พวกโง่ ไอ้ฉินหลั่งนั่นมันมีอะไรน่ากลัวกัน ถึงต้องคุกเข่าให้มัน ไอ้พวกเศษกระดูก! ”

ฉินหยวนเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ หลงหลิง แล้วก็ใช้ มือหนึ่งบีบคางของเธอไว้ พร้อมกับพูดกับเธออย่างเลว ทรามว่า “ยังโสเภณีชั้นต่ำ ทำไมเธอถึงปฏิเสธฉินหลั่ง ถ้าเกิดว่าเธอไม่พูดอะไรที่ไร้หัวใจขนาดนั้น เขาก็คงไม่ ยอมปล่อยเธอไป แล้วก็ข้อห้ามของครอบครัวก็จะไม่ถูก ยกเลิก!”

หลงหลิงถูกบีบคางจนเจ็บไปหมด เธอมองไปที่ห ยูหมิง ตอนที่อยู่ที่ทะเลสาบตะวันตกนั้น หยูหมิงนั้นต่อ ให้ตัวเองจะตาย ก็จะปกป้องเธอให้ดี เธอรู้สึกว่าหยูหมิง ต้องยื่นมือออกมาปกป้องเธออย่างแน่นอน

แต่ว่าหลงหลิงก็ต้องผิดหวัง เพราะว่าหยูหมิงได้

แต่คุกเข่าตัวสั่นอยู่ที่พื้น แม้แต่หน้ายังไม่กล้าเงยขึ้นมามองเลย

ฉินหยวนจิกหัวของหยูหมิงให้เงยหน้าขึ้นมา ให้ เขามองเพดานด้วยท่าทางที่ดูแย่มาก แล้วยิ้มเยาะให้ หลงหลิงพร้อมกับพูดว่า “เธอคิดว่าไอ้ขี้ขลาดคนนี้จะ ปกป้องเธองั้นเหรอ? เหอะ ตลกกันใหญ่แล้ว! เธอเชื่อ ไหม ต่อให้ฉันถอดเสื้อผ้าของเธอออกตอนนี้ไอ้คนนี้ยัง ไม่กล้าแม้แต่ตดเลย!”

“ปีง” ฉินหยวนกระแทกศอกใส่หัวของหยูหมิง หยูหมิงล้มลงที่พื้นเหมือนกับหมาตายยังไงยังงั้น

หลงหลิงร้อนรนแล้ว เธอพยายามสะบัดมือของ ฉินหยวน อยากจะเช็กอาการของหยูหมิง

“ถ้าเกิดว่าตอนนี้เป็นฉินหลั่งล่ะก็ เขาคงทำร้าย ฉันโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ว่าสามีของเธอคนนี้ กลับนอนแกล้งตายอยู่ที่พื้น! ตลกสิ้นดี ที่เธอยอมทั้งฉิน หลั่ง เพราะไอ้ขยะคนนี้”

ฉินหยวนยิ้มเย้ยพร้อมกับพร้อมออกมา ทันใดนั้น สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความกระหายเลือด เขา กัดฟันแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “โสเภณีอย่างเธอที่ ทำลายแผนของฉัน ฉันจะฆ่าเธอซะ! ”

พอพูดจบ มือของเขาที่จับคางของหลงหลิงไว้ นั้น ก็ย้ายมาที่คอของเธอ แล้วก็ออกแรง หลงหลิงรู้สึก ว่าหายใจลำบากแล้ว

ฉินหยวนหัวเราะอย่างสนุกสนานแล้วพูดว่า “ฉัน จะค่อยๆ ออกแรงขึ้นทีละนิด ให้เธอตายไปต่อหน้าฉันช้าๆ! กระบวนการนี้มันต้องสดชื่นเป็นพิเศษแน่นอน!”

ท่านโสงค่อยๆ โค้งร่างกายที่งอมแงมของเขา พร้อมกับกระซิบพูดด้วยความเป็นกังวลว่า

“คุณชายรอง อย่าพึ่งหุนหันพลันแล่นเลยครับ ถึง แม้ว่าฉินหลังจะยอมปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว แต่ว่ามัน ชัดเจนว่าในใจของฉินหลั่ง เธอยังคงครองตำแหน่ง สำคัญ ถ้าเกิดว่าคุณฆ่าเธอตอนนี้ ไม่แน่ว่าคืนนี้ ฉินหลั่ง อาจจะหันหน้ามาหาคุณ แบบนั้นมันจะไม่ใช่ข่าวดีกับ พวกเราเท่าไหร่นะครับ แล้วอีกอย่าง ปล่อยผู้หญิงคนนี้ ไว้ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผลดีต่อพวกเรา เอาไว้ถึงเวลาเมื่อ ไหร่ ผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นอาวุธวิเศษที่ทำให้พวกเรา ชนะก็ได้!”

พอฉินหยวนได้ยินสิ่งที่ท่านโสงพูด เขาก็สงบลง หน่อยก็เลยยอมปล่อยหลงหลิง หลงหลิงรีบสูดเอา อากาศบริสุทธิ์เข้าไปในทันที

“ฉินหลั่งก็แค่กลับมาอยู่ระดับเดียวกับฉันเท่านั้น ฉันก็ยังมีอีกหลายวิธีที่จะทำให้มันพ่ายแพ้ แบบนี้ค่อยน่า สนุกขึ้นหน่อย ฉันจะทำให้มันรู้ว่า เมื่อมาเทียบกับฉัน แล้ว มันแย่แค่ไหน! ”

ฉินหยวนหันหลังเดินออกจากห้องประชุมไป ท่านโสงก็เดินตามเข้าออกไปเหมือนกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ