บทที่ 224 ใครคือคนที่เขารักกันแน่

ฉินหลั่งตกใจรู้สึกเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิด อยู่ในนั้น ฉินหลั่งจึงถามว่า “หมายความว่า ท่านจูแย่ง หลี่เซี่ยวหยาวไปจากยายเหรอ”

ยาย ปีหวักล่าวว่า “ยังไงนังตัวนี้ก็กำลังจะตาย ก่อนตายฉันจะต้องรู้ความจริงให้ได้ ฉันจูชุยส่วยและหลี่ เซี่ยวหยาว เราเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ฉันและเขาชอบ หลี่เซี่ยวหยาว หลี่เซี่ยวหยาวก็ชอบพวกเรา เราต่างรู้ เรื่องนี้อยู่แก่ใจ หากคนสามคนใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปมันจะ ดีแค่ไหน?”

“แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง จูชุยส่วยตัวแสบ พาเด็กผู้หญิง ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาจากไหนไม่รู้และขอให้ศิษย์ น้องรักษา เธอถือโอกาสอยู่กับศิษย์น้องทั้งวันทั้งคืน พูด กันอย่างดีว่าหาถึงวิธีการรักษาเด็กผู้หญิง ที่ไหนได้ อยากครอบครองไว้คนเดียวมากกว่า!”

จูชุยส่วยพูดอย่างเย็นชา “เชอะ ผู้หญิงคนนั้นได้ รับบาดเจ็บสาหัส เธอ ฉันและศิษย์พี่ชาย คนที่มีทักษะ ทางการแพทย์ที่ดีที่สุดคือศิษย์พี่ชาย เธอและฉันรู้เพียง ขนแมว ดังนั้นฉันจึงปล่อยให้ศิษย์พี่ชายรักษา! ฉันไม่

ได้บอกว่าไม่ให้เธอมาดูแลหล่อนนี่ เธอไม่มาเอง” ยาย ตีหัวพูดเยาะ “ตอนฉันเห็นผู้หญิงเลวอย่าง แกทำออเซาะศิษย์น้องต่อหน้าฉัน ฉันรู้สึกคลื่นไส้ฉัน

ไม่อยากไปได้ไหม?”
ยายปีหวักล่าวต่อว่า “ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเรามา ครึ่งเดือน แต่ละวันก็ดีๆร้ายๆไม่ได้สติ จากนั้นครอบครัว ของเธอก็ขับรถมาหาที่นี่ เราจึงส่งเธอไป”

“หลังจากนั้น ศิษย์น้องก็ทำตัวแปลกแยก และเริ่ม สนิทสนมกับผู้หญิงตัวนี้มากขึ้นทุกวัน เขาไม่มองฉันเลย ฉันเสียใจมาก ตอนแรกฉันคิดว่าตราบใดที่ศิษย์น้องมี ความสุข ฉันก็จะไม่เกลียดยัยตัวนี้ แต่อีตัวนี้ยิ่งอยู่ยิ่งเกิน เลย เธอหลายใจ เธอพาผู้ชายจำนวนมากกลับมายั่วให้ ศิษย์น้องโกรธ!”

จูชุยส่วยยิ้มเศร้า “ฉันยั่วให้เขาโกรธ แต่เธอเคย เห็นมีครั้งไหนที่เขาโกรธจริงๆไหม?” Gยาย ปัหวู้เพิกเฉย ต่อจูชุยส่วย และกล่าวต่อว่า ” ไอ้ตัวนี้มักจะไม่อยู่ ฉันคิด ว่าโอกาสของฉันมาถึงแล้ว ฉันพยายามเข้าใกล้ศิษย์ น้อง ทำอาหาร เสิร์ฟชา รินน้ำ ซักเสื้อผ้าและแม้แต่เท กระโถนของเขา แต่ไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวเลยวันหนึ่ง เขาบอกฉันว่า เขามีคนในใจแล้ว และเขาก็รับคนที่สอง เข้ามาไม่ได้แล้ว!”

“หลังจากที่ศิษย์น้องเข้าไปอยู่ใน ก็ไม่เคยออกมา อีกเลย ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นเขาอีก ทุกอย่างเป็นเพราะ อีนังตัวนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอทำร้ายจิตใจศิษย์น้อง ตอนนี้ อย่างน้อยฉันก็ยังคุยกับเขาได้…”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ในตาของยายปีหวูก็เต็มไปด้วย น้ำตาแล้ว

ฉินหลังอึ้งและมองไปที่จูชุยส่วยซึ่งก็ดูประหลาด ใจเช่นกัน เธอมองไปที่ยาย ปีหวู้และถามว่า “เธอบอกว่าคนที่อยู่ในใจเขาคือฉัน?”

ยาย ปีหวั้พูดอย่างโมโห “เธอกำลังประชดฉัน หรือ?”

ฉินหลั่งพูดเสียงดังว่า ” ไม่นะยายเป็นแบบนี้นะ ท่านหลี่เซี่ยวหยาวก็พูดกับท่านจูแบบนี้ ทำให้ท่านจูคิด ว่า “บุคคลในใจของฉัน” ที่เขาพูดถึงคือยาย ท่านจูจึง เกลียดยายแบบนี้”

ยายปีกวัตกใจมาก เธอมองไปที่จูชุยส่วยและถาม ว่า “คนที่เขาพูดถึงไม่ใช่เธอเหรอ”

จชุยส่วยยิ้มและพูดว่า “ทีแรกฉันคิดว่าไม่ใช่ฉัน แต่หลังจากฟังเธอพูดฉันก็คิดว่าเป็นฉันอีกครั้ง!”

ยาย ปีกครุ่นคิดและหัวเราะเยาะ “ฉันคิดว่าฉัน คิดผิด เธอคบผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ศิษย์น้องจะชอบผู้หญิง เละเทะอย่างเธอได้อย่างไร คนที่อยู่ในใจเขาควรจะเป็น ฉันสิ!”

ฉินหลั่งรู้สึกขัน ปรากฏว่าทั้งสองคนคิดเสมอว่า อีกฝ่ายคือคนที่หลี่เซี่ยวหยาวรัก นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ พวกเขาเข้าใจผิดกัน

ยาย ปีหวักล่าวว่า “ไม่ว่าคนที่ศิษย์น้องรักจะเป็น ใคร ไม่ฉันก็เธอ บางทีเขาอาจจะรักทั้งคู่ แต่ก็ไม่อยาก ทำให้อีกฝ่ายเสียใจวันนี้ฉันจะจัดการกับเธอ และกลับไป ที่ภูเขาเทียน บอกเขาว่าเธอตายไปแล้ว ศิษย์น้องจึงไม่มี ทางเลือกอื่นนอกจากอยู่กับฉัน!”

“ตายซะนังสารเลว!”
ยายปีหนูส่งเสียงคำรามอย่างรุนแรงและใช้ฝ่ามือ ตบศีรษะของจูชุยส่วย

เคล็ดลับนี้เรียกว่า “ทาร์ซานทับลง” เมื่อกี้ลมใช้ วิธีนี้จัดการกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองยายปั้หวู้เป็นปรมาจารย์ ของ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” ฝ่ามือนี้จะมีพลัง มากกว่าเธอมาก หากลงไปที่หัวของจูชุยส่วยจริงๆ เธอ อาจจะตายได้ทันที!

“ฉินหลังสูตรที่ 14!” จู่าจูชุยส่วยก็ตะโกนขึ้น

“อา. “ฉินหลั่งผงะ

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาได้รื้อฟื้นการ โจมตี 36 วิธีของ เทียนหนานเทียนเป่ย” กับจูชุยส่วย เขาฝึกฝนมาอย่างเชี่ยวชาญ เมื่อได้ยินสิ่งที่จูชุยส่วยพูด ฉินหลั่งไม่ต้องคิดมากเขายืนอย่างมั่นคงทันที เหยียด มือซ้ายไปข้างหน้าและใช้มือขวากระแทกกับข้อมือของ ยายหวีเสียง “ปัง” ขัดขวางการโจมตีที่รุนแรงของยาย ปัหวยายปัหวยื่นมือออกไปเพื่อโจมตีจูชุยส่วยอีกครั้ง ฉินหลังก็สลายด้วยสูตรที่ 18 ทำให้การโจมตีสองครั้ง ติดต่อกันของยาย ปื้หวูล้มเหลว

“นังสารเลวคนนี้สอน “เทียนหนานเทียนเป่ย!”ให้ เธอเหรอ!”ยายปะหวัดกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ครับยาย ผมไม่ต้องการให้เกิดอะไรกับพวก คุณ โปรดไว้ชีวิตท่านจูเถอะ!” ฉินหลั่งกล่าว

ขณะที่ฉินหลั่งกำลังคุยกับยาย ปั้ หัว ทันใดนั้นก็ รู้สึกได้ถึงลมแรงที่อยู่ด้านหลังเขา จากนั้นเงาสีขาวก็ไปโผล่เบื้องหน้าของยาย ปี เหว และตบหน้าอกของยาย ปีหวู “เพียะ เพี้ยะ เพี้ยะ”หลายครั้ง ครั้ง แล้วเธอก็บินออกไป ล้มลงกับพื้นและอาเจียนเป็นเลือด

จูชุยส่วยปรากฏตัวขึ้นและหัวเราะเยาะ “ศิษย์พี่ มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตาย!”

สาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” รีบคว้าตัว ยาย ปีหวและพยุงเธอขึ้นมา

“ท่านจู ทำไมท่านต้องลอบทำร้ายยาย!” ฉินหลั่ง พูดอย่างโกรธเคือง

จูชุยส่วยกล่าวว่า “เธอไม่เห็นเหรอว่าก่อนหน้านี้ เขาตบฉันกี่ครั้ง ฉันจะเอาคืนบ้างไม่ถูกเหรอ!

ฉินหลั่งมองไปที่จูชุยสวย จากนั้นก็มองไปที่ยาย ปัญหาแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสสองคนโปรดอย่าทะเลาะกันอีก เลย พวกคุณทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส หากสู้ต่อไป จะต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นแน่”

หลินจูช่วยพยุงจูชุยส่วยและเกลี้ยกล่อม “ช่างมัน เถอะราชินี ท่านกลับบรูไนไปรักษาอาการบาดเจ็บกับฉัน ก่อนเถอะนะ”

“ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” หญิงสาวทั้งสี่ชักชวน

ยายปีหว : “นายหญิง ร่างกายของท่านเป็นสิ่งสำคัญ กลับ ไปฟื้นฟูพลังแล้วค่อยกลับมาจัดการกับนังสารเลวนี่ก็ยัง

ไม่สาย””ใช่ค่ะ นายหญิง สุขภาพของท่านสำคัญกว่า”

“ค่อยหาจังหวะมาฆ่ามันให้ตาย”

ยาย ปีหวักล่าวอย่างเย็นชา “วันนี้ฉันจะฆ่านั่งตัวนี้ ให้ตาย!”

เธอมองไปที่ฉินหลั่งและพูดว่า “ฉินหลั่ง ตอนที่ เธออยู่ที่จีนหลิงยายก็ดีกับเธอมาก เธอช่วยยายฆ่านั่งตัว นี้ให้ได้และยายจะถ่ายทอดทักษะทั้งหมดที่มีให้เธอ!

ตำแหน่งเจ้าสำนักยาวเย่วกงก็ให้เธอนั่ง นา นี่คือ แหวนของเจ้าสำนักแห่งยาวเย่วกง รับไว้ แล้วเธอจะได้ เป็นเจ้าสำนักแห่งยาวเย่วกงในอนาคต!”

จากนั้นยาย ปีหมูจึงถอดแหวนของเธอออก มัน เป็นแหวนที่เธอใช้ปิดเชือกสีแดงในวิลล่าที่จีนหลิงในวัน นั้น และโยนไปที่ฉินหลั่ง

ฉินหลั่งหยิบมันไว้ในมือและพูดอย่างเขินอาย

“ยาย ผม. ไม่สามารถจัดการกับท่านจูได้” “อะไรนะ! ศิลปะการต่อสู้ของฉันดีกว่าของนัง สารเลวอย่างจูชุยส่วยมาก ในยาวเย่วกงมีนักเรียนเป็น

ร้อย ทำไมเธอถึงไม่ช่วยฉัน?”

จูชุยส่วยยิ้มและพูดว่า “ศิษย์พี่ คุณได้ยินไหมฉิน หลั่งไม่ได้สนใจพี่เลย พี่คิดว่ายาวเย่วกงมันวิเศษมากเห รอ น่าขยะแขยงสิ้นดี!”

จชุยส่วยหันไปพูดกับฉินหลั่ง ” ฉินหลั่งเธอไม่จำเป็นต้องฟังหญิงชราคนนี้ ศิลปะการต่อสู้ที่เธอรู้ ฉันก็รู้ เหมือนกัน ถ้าเธอช่วยฉันเอาชนะเธอ เมื่อฉันฆ่าเธอแล้ว ฉันจะขอให้สามีของฉันแต่งตั้งคุณให้เป็นทางการใน บรูไน คุณจะมีเงินใช้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและเพลิดเพลิน กับสาวงามได้ไม่รู้จบ!”

ฉินหลังส่ายหัวไปที่จูชุยส่วยและกล่าวว่า “ท่านจู ผมไม่สามารถช่วยให้คุณเอาชนะยายได้ ผมหวังว่าคุณ ทั้งสองจะสบายดี”

“อะไรนะ! ฉันอุตส่าห์สอน “เทียนหนานเทียน เป่ย”ให้เธอ เธอจะตอบแทนฉันแบบนี้เหรอ!” จูชุยส่วย พูดด้วยความโกรธ

“ฮ่าฮ่า!” ยาย ปีหวหัวเราะ “ฉันก็รู้จักเด็กคนนี้ก่อน ยังไงเขาก็ต้องเอียงมาที่ฉันมากกว่า นั่งสารเลวจู หาก ฉินหลั่งไม่ช่วย เธอต้องตายแน่ๆ!”

เมื่อพูดเช่นนั้น ร่างกายของยาย ปีหนูก็รุนแรงขึ้น อีกครั้ง หญิงสาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” ก็ กระเด็นไปข้าง ๆ และยายปีหว้ก็พุ่งไปทางจูชุยส่วยทันที

“หญิงบ้า ใครจะอยู่หรือตายเดี๋ยวก็รู้!” จูชุยส่วย หยุดเท้าของเขาและร่างของเขากลายเป็นเป็นเงาสีขาว ในพริบตาสองร่างสีแดงและสีขาวก็ต่อสู้กันอีกครั้ง

ฉินหลั่งกังวลมาก ผู้อาวุโสทั้งสองได้รับบาดเจ็บ สาหัสแล้ว การโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้จะส่งผลเสียต่อ ร่างกายอย่างมาก หากคนใดคนหนึ่งถูกอีกฝ่ายโจมตี จะ มีปัญหาแน่นอน ถึงตอนนั้นความตายจะใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินหลั่งก็กระโดดเข้าสู่การต่อสู้ ทันที และใช้ “เทียนหนานเทียนเป่ย” โดยสาบานว่าจะ หยุดทั้งสองให้ได้

ยาย ปีหวู้ส่งฝ่ามือไปที่จูชุยส่วย เมื่อเห็นว่าจูซุย ส่วยไม่มีทางหลบหนี เธอไม่คิดว่าฉันหลังจะใช้ “หายนะ ไปทางทิศตะวันออก” และทำให้มือของเธอหลงทาง

ยาย ปีหวักล่าวด้วยความโกรธ “ทำไมเธอถึงช่วย ผู้หญิงตัวนี้!

เมื่อเธอพูด จูชุยส่วยถือโอกาสมัวนแขนเสื้อคลุม สีขาวของเธอ ม้วนเสื้อคลุมแขนยาวแล้วยิงไปที่คอของ ยาย ปีหวูเหมือนงู ฉินหลั่งตกใจและใช้กลอบาย “เหมือน ตราประทับ” ดึงส่วนโค้งบนแขนทั้งสองข้าง ใช้แรงดึง เอาแขนเสื้อให้หลุดไป

จูชุยส่วยพูดด้วยความโกรธ “เธอไม่ช่วยเขา และ ไม่ช่วยฉัน มาทำอะไรที่นี่ ออกไป!” ทักษะของฉินหลั่ง ไม่ดีเท่าทั้งสองคน โชคดีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันทั้งคู่ ฉินหลั่งจึงพอรับไหว แต่เขาก็ไม่กล้าพูด เขารู้สึกผิดหวัง จริงๆ เขาใช้พลังแค่ครั้งเดียวก็ถูกทั้งสองดีออกมาแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องที่จะทำให้สองฝ่ายหยุดทะเลาะกันเลย

ทั้งสามคนกำลังต่อสู้กันจนมาถึงทะเลสาบ ฉิน หลั่งเห็นว่าน้ำใต้เท้าสูงถึงหัวเข่า และกำลังลึกลงไป อย่างช้าๆ อีกสองคนได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขา เหนื่อยมากหลังจากต่อสู้มานาน ตอนนี้เมื่ออยู่ในน้ำจะเหนื่อยมากขึ้น แต่หัวใจในการฆ่ากันไม่ได้อ่อนแอลง

เลย

ยาย ปีหวรู้ดีว่าทุกครั้งที่เธอทำร้ายจูชุยส่วย จะ ต้องถูกฉินหลั่งขัดขวาง เธอครุ่นคิดและคิดได้ว่า “ฉันจะ ใช้พลังภายในยึดติดกับอีนั่นไว้ และใช้พลังภายใน ทำร้ายเธอ!”

ขณะที่เขาเรียกพลังภายในและส่งไปทางจูชุย ส่วย ฉินหลั่งก็รับไว้ได้ตามคาดอีกครั้ง ในขณะเดียวกัน ที่ฝ่ามือจูชุยส่วยฟาดใส่ยาย ปัหวู ก็ได้รับการสลายโดน ฉินหลั่ง

ในตอนแรกชุยส่วยต้องการถอนฝ่ามือของเธอ แต่เธอก็ค้นพบว่าฝ่ามือของเธอถูกดึงดูดด้วยพลังที่ เหนียวแน่น จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงการไหลเวียนของ พลังภายในจากร่างกายของฉินหลั่งที่ส่งไปยังฝ่ามือ ของเธออย่างรุนแรง

จุชุยส่วยไม่กล้าประมาทและเรียกกำลังภายใน

ของเธอมาต่อต้านทันที! ! เพราะเหตุนี้ทั้งสองจึงไม่กล้าถอนมือ มิฉะนั้น พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากกำลังภายในของอีกฝ่าย

ทันที ในตอนนี้ถือว่าจุดจบได้ถูกกำหนดขึ้นแล้ว

พลังภายในทั้งสองของจชุยส่วยและยาย ปีหว้มา บรรจบกันในร่างกายของฉินหลั่ง ฉินหลั่งเป็นเหมือน ภาชนะ และมีการปลูกฝังพลังภายในมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ เขาไม่มีพื้นฐานกำลังภายในที่จะต้านทาน มีเพียงความรู้สึกของกระแสร้อนทั้งสองด้าน ส่งผ่านในร่างกายอย่าง ต่อเนื่อง

อุณหภูมิร่างกายของฉินหลั่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วน บนของศีรษะร้อนและสมองเริ่มมึนงง

ขาของฉินหลั่งอ่อนแรงและเขาก็ค่อยๆนั่งลงจู ชุยส่วยและยาย ปีหว้ทำได้เพียงนั่งลงตามฉินหลั่ง แม้ว่า ทั้งสองจะรู้ว่าวิธีนี้จะทำร้ายฉินหลั่งและตัวเอง แต่ตอนนี้ เมื่อขึ้นอยู่บนหลังเสือ ก็ยากจะลงได้ ไม่มีใครกล้าถอน มือออก ทั้งสองมีความปรารถนาในใจว่าอีกฝ่ายจะตาย ก่อน ชีวิตนี้จะไม่มีความเสียใจอะไรอีกเลย