บทที่ 199 คุณฟังผมอธิบายก่อน

หลังจากถ่ายรูปเสร็จ คนที่อยู่ในสถานที่จัดงาน เริ่มทยอยออกไปภายใต้คำสั่งของอาจารย์ ฉาวหนิง ทักทายหลงหลิง แล้วเดินออกไปกับเพื่อนของ ตน2-3คน

หลังจากที่หลงหลิงถ่ายรูปกับพวกนักแสดงที่ร่วม งานเลี้ยง เธอก็ไม่ได้ไปกินข้าวนอกมหาลัย ตามคำเชื้อ เชิญของพวกเขา เธอค่อนข้างชอบความสงบ

ทางด้านมหาลัยก็มีผู้นำ2-3คนอยากเลี้ยงข้าวฉิน หลัง ฉินหลั่งขอบคุณและปฏิเสธไปอย่างอ้อมๆ เพื่อไม่ ให้ผู้นำพวกนี้มายุ่งกับเขา และไม่ให้แพร่งพรายเรื่องที่ ตนบริจาคเงิน ผู้นำพวกนี้ประจบฉินหลั่งน้อยไปแล้ว

รูมเมทจางฉีมองฉินหลังอยู่ตลอด จนเมื่อพวก ผู้นำไปแล้วเขาจึงเดินไปหา แล้วตบไหล่ฉินหลั่งเบาๆ พลางพูด : “คุณฉิน ที่แท้นายรวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย หลอกพวกเราได้แนบเนียนมาก”

ฉินหลั่งหัวเราะแล้วพูด : “ก่อนหน้านี้ค่อนข้าง รวย แต่ตอนนี้บริจาคให้มหาลัยไปหมดแล้ว ฉันจนอีก แล้วเนี่ย แต่ฉันไม่ได้หลอกพวกนายนะ เงินที่ฉันมีเนี่ยจะ พูดยังไงดี ก็คือมีก็เหมือนเศษกระดาษ ใช้ไม่ได้หน่ะ”

“คำพูดของทายาทเศรษฐีนี่ไม่เหมือนใครจริงๆ เงินอยู่กับนายก็กลายเป็นเศษกระดาษซะงั้น”จางฉีพูด ติดตลก : “จากนี้ไปนายคือพี่ใหญ่ของหอเรา อยู่กับทายาทเศรษฐีอย่างนาย มีอนาคตสุดๆ”

ฉินหลั่งยิ้มเจื่อนๆ เขาอธิบายกับจางฉีให้ชัดเจน ไม่ได้ ก็เลยไม่พูด จางฉีจะลากเขาไปกินข้าวนอกมหา ลัย ฉินหลั่งบอกว่าตนยังมีธุระจากนั้นก็ขอโทรศัพท์ตน คืนแล้วให้เขาไปก่อน

หลังจากจางฉีไป ฉินหลั่งเห็นว่าในฮอลล์เหลือ คนอยู่ไม่กี่ร้อยคน หลงหลิงหยิบเดินถือโทรศัพท์ ท่ามกลางกลุ่มคน เหมือนกำลังตามหาใคร ฉินหลั่งจึงรีบ เดินไป

“คุณหลง คุณกำลังหาใครเหรอ ? “ฉินหลั่งถาม

“คุณมาพอดีเลย คุณไปรับหลงเย็นมาแล้วไม่ใช่ เหรอ ? ตอนนี้เธออยู่ไหน? ฉันโทรหาเธอก็โทรไม่ ติด ? “สีหน้าหลงหลิงกังวลเล็กน้อย

“ไม่นะ”ฉินหลั่งพูดอย่างประหลาดใจ พลางคิดใน ใจฉันไปรับเธอมาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมหลงหลิงถาม แบบนี้ ?

“ไม่งั้นเหรอ ! “หลงหลิงตกใจ หัวใจสั่นเทา ฉิน หลั่งไม่ได้ไปรับหลงเย็น ตอนนี้โทรศัพท์เธอก็โทรไม่ติด เกิดอะไรขึ้นกับเธอรึเปล่าเนี่ย ?

ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ในมือหลงหลิงก็ดังขึ้น เธอตกใจจนเกือบทำโทรศัพท์ตก เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ หลงเถิงพ่อของตน หลงหลิงก็รีบรับสายทันที

“หลิงเอ๋อ ตอนนี้พ่อส่งรถไปรับที่มหาลัยแล้ว ลูก รีบกลับบ้านนะ”น้ำเสียงหลงเถิงดูจริงจัง
หลงหลิงตกใจจึงรีบถาม : “เกิดอะไรขึ้นกับหลง เย็นใช่ไหมคะ ? ”

“อืม เย็นเอ๋อถูกโสงฮุยจับตัวไป โสงฮุยโทรมาบ อกจะเอาเงินเรียกค่าไถ่250ล้าน…หลงเถิงพูดเสียง หนักแน่น : “หลิงเอ๋อ ตอนนี้ลูกอยู่ข้างนอกก็อันตราย มาก รีบกลับมา !”

เมื่อได้ยินว่าหลงเยันถูกจับตัวไป หลงหลิงก็เป็น ลมล้มพับไป ฉินหลั่งจึงรีบไปพยุงเธอ

“ออกไป ! “หลงหลิงผลักฉินหลั่งพลางพูดอย่าง โมโห : “หลงเย็นโดนจับตัวไปก็เพราะคุณ ฉันบอกให้ คุณไปรับเธอมา ทำไมคุณไม่ไป ทำไมไม่ไป แล้วทำไม่

ตอนที่ฉันถามคุณว่าไปรับมารียัง คุณยังโกหกฉันบอกว่า รับมาแล้ว….” ฉินหลั่งงงไปหมด หลงหลิงตกใจปากสั่นไปหมด

เขาอยากถามหลงหลิง ว่าบอกให้เขาไปรับหลงเย็นตอน ไหน เขาจำไม่ได้แม้แต่น้อย แต่เขารู้ว่าถ้าพูดออกไป หลงหลิงจะยิ่งเสียใจ เลยไม่พูดออกไป

รถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่งขับมาถึงจัตุรัสหยวนเย่ว

แล้ว เซเว่นบอดี้การ์ดของหลงหลิงลงมาจากรถ แล้ว

พยุงหลงหลิงขึ้นรถ ก่อนขึ้นรถหลงหลิงมองฉินหลั่ง

ด้วยสายตาอาฆาตแค้น จากนั้นรถก็ค่อยๆขับออกไป จู่ๆฉินหลังก็นึกถึงโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นได้ เขา จึงรีบเปิดโทรศัพท์ ดู ที่แท้เมื่อ3ชั่วโมงก่อน หลงหลิงได้ ส่งข้อความมาหาตน : “ฉินหลั่ง ฉันคือหลงหลิง น้องสาวฉันหลงเย็นอยากมาดูงานเลี้ยง คุณช่วยไปรับเธอ หน่อยนะ ตอนนี้เธออยู่ที่เคเอฟซีถนนจ้ายสิง เบอร์ของ เธอคือ138…”

เมื่อเห็นข้อความฉินหลั่งก็เสียใจมาก ถ้าตนพก โทรศัพท์ไว้คงเห็นข้อความนี้ได้ทันเวลา หลงเย็นคงไม่ โดนจับตัวไป

ตอนนี้ฉันหลั่งครุ่นคิดเรื่องที่หลงเย็นโดนโสงฮุย จับตัวไป ครั้งนั้นที่เขาเทียนมู่ หลงเย็นเคยพูดว่ากลับไป จะไล่เขาออก ครั้งนี้เขาจับตัวหลงเย้ันไป คงอยากแก้ แค้นหลงเย็น

ฉินหลั่งร้อนใจมาก คิดว่าจะไปช่วยหลงเย็น แต่ ตอนนี้เธอโดนขังไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ ตนอยากช่วยมากแต่ไม่ สามารถพอ แต่เขาก็ไม่อาจรอว่างๆอยู่แบบนี้ได้ ฉินหลั่ง จึงโทรหาหลงหลิง ว่าตอนนี้ทางตระกูลหลงมีข่าวคราว อะไรบ้าง แต่หลงหลิงไม่ยอมรับสายเขา

ฉินหลั่งคิดว่าโสงฮุยคงอยู่ในเมืองหลินอาน เขา ไม่เชื่อว่าถ้าไปหาทีละที่ๆแล้วจะหาเธอไม่เจอ คิดเช่น นั้นฉินหลั่งก็รีบออกจากมหาลัยไป

ร้านเหล้า

โรงแรม

ตึกร้าง

ฉินหลั่งนั่งรถประจำทางของเมืองหลินอาน ตาม หาเธออยากไม่ลดละ ตั้งแต่ทิศเหนือไปยังทิศใต้ ตั้งแต่ กลางดึกยันรุ่งสาง เขาตามหาพลางโทรหาหลงเย็น แต่ก็ไม่มีคนรับตลอด

เมืองหลินอานใหญ่ขนาดนี้ จะหาคนคนหนึ่งนั้น

ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ฉินหลั่งไม่เจอเบาะแสของหลงเย็น แม้แต่น้อย ตามหาจนกระทั่ง6โมงเช้า ขาของฉินหลั่งแทบจะ

ขาดอยู่แล้ว เขาจึงนั่งพักบนบันไดของลานกว้างแห่ง

หนึ่ง

ขณะนั้นเองโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เป็นเบอร์ของ หลงเย็น ! ฉินหลังฮึกเหิมขึ้นมาทันทีแล้วรีบรับสาย

“ฮัลโหล หลงเย็น ! “ฉินหลั่งกังวลว่าจะเป็นเสียง ของพวกที่เรียกค่าไถ่ แต่เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ เป็นเสียงของหลงเย็นจริงๆ

“อืม คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่เป็นไร แล้ว”หลงเย็นพูด

“คุณไม่เป็นไรแล้วเหรอ ดีจริงๆ ตอนนี้คุณอยู่ ที่ไหน ผมจะไปหา”ฉินหลังพูดด้วยความดีใจ

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลประชาชนหลิน อาน ….”เมื่อหลงเย็นพูดจบ ฉินหลั่งก็เรียกรถไปโรง

พยาบาลประชาชนหลินอานทันที

ก่อนจะถึงห้องผู้ป่วยของหลงเย็น เขาเห็นหลงเย้ น ที่นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงผู้ป่วย หลงหลิงและบอดี้ การ์ดเซเว่นยืนอยู่อีกด้านและยังมีผู้ชายท่าทางอ่อน โยนวัย40กว่าๆ คงเป็นหลงเถิงพ่อของหลงเย็น
ฉินหลั่งเคาะประตู คนในห้องผู้ป่วยต่างหันมา

มอง

เมื่อหลงหลิงเห็นฉินหลั่ง ก็โมโหขึ้นมาอย่างอด ไม่ได้ เธอมองฉินหลั่งอย่างเย็นชาพลางพูด : “คุณมา ทำไม”

ฉินหลั่งพูดอย่างสุภาพ : “ผมมาเยี่ยมหลงเย็น ผมอยากอธิบายเรื่องเมื่อวานให้คุณฟัง….”

“ไม่ต้อง หลงเย็นมีฉันและพ่อของฉันดูแลก็ พอแล้ว คุณกลับมหาลัยไปเถอะ”หลงหลิงไม่อยากฟัง คำอธิบายของฉินหลั่งแม้แต่น้อย เมื่อนึกถึงว่าหลงเย็น โดนจับตัวไปเพราะเขา เธอไม่พอใจฉินหลั่งมากๆ

เมื่อได้ยินหลงหลิงปฏิเสธตนอย่างแน่วแน่แบบนี้ ฉินหลั่งก็เจ็บแปลบที่หัวใจ สีหน้าเขาเศร้าสลด พลาง คิดว่าตอนนี้หลงหลิงกำลังโกรธ เลยเตรียมตัวจะออกไป

“ฉินหลั่ง ! “จู่ๆหลงเย็นที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็เรียก ขึ้น : “คุณไปรอข้างนอกก่อนนะ สักพักค่อยเข้ามาเยี่ยม ฉันใหม่”

ฉินหลั่งเห็นสีหน้าหลงเย็นขาวซีด แต่สายตา ไม่มีความโกรธแค้นตนแม้แต่น้อย เขาพยักหน้า ใจชิ้น ขึ้นมาหน่อย แล้วไปตรงเก้าอี้แถวทางเดิน

“เย็นเอ๋อ เขาคือใคร ? “หลงเถิงถามอย่างสงสัย

“เขาเป็นเพื่อนหนูค่ะ”หลงเย็นพูด พลางมองไป ยังหลงหลิง แล้วพูดอย่างอ่อนโยน : “พี่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยว กับเขา พี่ไม่ต้องไปโทษเขา”
“แต่เมื่อวานพี่บอกให้เขาไปรับแก เขากลับไม่ได้ ไป แถมยังโกหกพี่บอกว่ารับแกมาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะ เขาแกจะโดนโสงฮุยจับตัวไปไหม”หลงหลิงพูดอย่าง โมโหเล็กน้อย

แท้จริงแล้วเป็นเพราะเรื่องที่เกิดบนเขาเทียนมู่ ก่อนหน้านี้ โสงฮุยโดนตระกูลหลงไล่ออก เขาไม่มีเงิน แล้วจึงเจ็บแค้นตระกูลหลง เลยจะลักพาตัวหลงเย็น แบ ล็กเมล์ตระกูลหลงและเอาเงินก้อนโตไป เขาและฟ่าน เงินหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย ในเขาเทียนมู่ วางแผนลักพาตัวหลงเย็น แล้วลงมือเมื่อวาน

แต่ทว่าตระกูลหลง เป็นถึงตระกูลที่ติด อันดับ1ใน5ของหลินอาน เมื่อรู้ว่าหลงเย็นโดนลักพาตัว ไป ก็รีบระดมกำลังของตำรวจ และคนในตระกูลทันที จน จับตัวโสงฮุยได้ในรุ่งสางของวันนี้ และช่วยหลงเย็นออก มาได้ หลงเย็นไม่สบายเพราะโดนขังไว้ในห้องเล็กๆ

“เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว ตอนนี้เย็นเอ๋อไม่ เป็นอะไรมากแล้ว”หลงเถิงพูด เขามองหลงเย็นอย่าง ครุ่นคิด : “เย็นเอ๋อ พรุ่งนี้คุณชายหยูจะกลับจากอังกฤษ แล้ว จากสภาพร่างกายของลูก จะไปรับเขาที่สนามบิน ได้ไหม?”

“.ได้ค่ะ…”หลงเย็นพยักหน้าพลางพูด แต่สีหน้า ของเธอยังคงขาวซีด

“หลงเย็น พรุ่งนี้แกพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลดี กว่า”หลงหลิงนั่งลงข้างๆเตียงหลงเย็น จับบ่าเธอพลาง พูด เห็นหลงเย็นไม่สบายแบบนี้ หลงหลิงรู้สึกเป็นกังวลมากๆ : “พี่จะไปรับคุณชายหยูเอง พี่จะบอกเขาเรื่องแก พี่เชื่อว่าเขาจะเข้าใจ”

หลงเถิงพยักหน้าพลางพูด : “แบบนี้ก็ได้ “และ หันไปมองหลงเย้นพลางพูด : “ลูกพักรักษาตัวอย่าง สบายใจเถอะ”

สามคนพ่อลูกพูคุยกันในห้องผู้ป่วยอีกพักหนึ่ง หลงเถิงยังมีธุระที่บริษัทจึงกลับไปก่อน

หลงเย็นพูดกับหลงหลิง : “พี่ ฉันไม่เป็นไรแล้ว พี่รีบกลับมหาลัยเถอะ”

หลงหลิงชำเลืองมองหลงเย็น พลางพูดหยอก ล้อ : “แกอยากให้ฉินหลั่งเข้ามาเยี่ยมแกแล้วใช่ไหม ล่ะ ? ”

“เปล่านะ ฉันเป็นห่วงการเรียนพี่ต่างหาก”หลงเย้ นหน้าแดงและพูดอย่างเขินอาย

หลงหลิงถอนหายใจ แล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย ไปกับเซอเวีย

“คุณหลง”ฉินหลั่งเห็นหลงหลิงเดินออกมาจึงรีบ ยืนขึ้น : “เมื่อวานโทรศัพท์ผมอยู่กับคนอื่น ผมเลยไม่ เห็นข้อความที่คุณส่งมา….”

หลงหลิงใจเต้น แต่ก็พูดไปอย่างเย็นชา : “ต่อไป ฉันจะไม่ให้คุณช่วยอะไรแล้วล่ะ ฉันจะพูดกับคุณเป็นครั้ง สุดท้าย ฉันคือหลงหลิง ไม่ใช่จงยู่ ขอร้องอย่าเอาความ รู้สึกที่คุณมีต่อจงยู่มาใช้กับฉัน”
พูดจบหลงหลิงกับเซอเวียก็จากไป

ฉินหลั่งมองเงาของหลงหลิง พลางคิดใน ใจ : “จงยู่ ขอโทษนะ ผมทำให้คุณโมโหแล้ว ต่อไปผม จะไม่บุ่มบ่ามแบบนั้นอีกแล้ว ผมจะใช้วิธีที่นุ่มนวล เพื่อให้ คุณยอมรับในตัวผม”

ฉินหลั่งเข้าไปยังห้องผู้ป่วยของหลงเยัน เห็น หลงเย็นนั่งยิ้มบางๆมองตนอยู่บนเตียง ฉินหลั่งเดินไป ข้างๆเธอ แล้วพูดอย่างจริงใจ : “ขอโทษนะ ที่คุณโดน จับตัวไปผมมีส่วนต้องรับผิดชอบมากๆ”

“ไม่นะ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลย ฉันไม่โทษคุณ แม้แต่น้อย”หลงเยันพูด จากนั้นหลงเย็นก็เล่าเรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อวานให้ฉินหลั่งฟัง

“จริงสิ เมื่อวานคุณอยากดูงานเลี้ยงต้อนรับไม่ใช่ เหรอ ? เรามีวิดีโอบนเว็บไซต์ คุณสามารถไปเปิดดู ได้ฉินหลังพูด

หลงเย็นส่ายหน้า แล้วพูดอย่างช้าๆ : “ฉันไม่ได้ อยากดูงานเลี้ยงต้อนรับ ฉันอยากไปดูคนคนหนึ่งต่าง หาก”

“พี่สาวคุณเหรอ ? เธอแสดงได้เยี่ยมมาก ได้รับ เสียงตอบรับอย่างล้นหลาม”ฉินหลั่งพูด

หลงเย็นสายหน้าอีกรอบ ยิ้มบางๆแล้วพูด ขึ้น : “ฉันไม่ได้จะไปดูพี่สาวฉัน แต่ไปดูผู้มีพระคุณต่อ ฉันคนหนึ่ง”

ฉินหลังชะงักไป ที่เธอพูดถึงคือตน เขาเห็นหลงเย็นกระพริบตา มันดูอ่อนโยนและงดงามมาก ใจแทบ ละลาย ฉินหลั่งถอนหายใจแล้วพูด : “ผมมีอะไรให้ดูกัน เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ข้างถนนก็แค่นั้น”

หลงเย็นมองฉินหลั่งแล้วนิ่งไป2-3วินาที แล้ว ถามขึ้น : “ฉินหลั่ง เมื่อวานที่คุณรู้ว่าฉันโดนจับตัวไป คุณรู้สึกยังไง เป็นห่วงฉันไหม ? หรือคุณกลัวแค่ว่าพี่ สาวฉันจะตำหนิคุณ ? ”

ฉินหลั่งนิ่งไป จากนั้นก็พูดอย่างจริงจัง : “ตอน ผมรู้ว่าคุณโดนจับตัวไป ก็รู้สึกร้อนรนและตำหนิตัวเอ งมากๆ ตอนนั้นผมคิดว่า ถึงต้องหาที่ละที่ๆในหลินอาน ผมก็ต้องหาคุณให้เจอ ส่วนพี่สาวคุณจะตำหนิผมหรือไม่ นั้น ตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงมันเลยจริงๆ”

เมื่อได้ยินที่ฉินหลั่งพูด หลงเย็นก็ยิ้มหวานพลาง ก้ม หน้า น้ำตาคลอเล็กน้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ