บทที่ 195 บริจาคไปทั้ง1.5ล้านยูโร

ฉินหลั่งถอนหายใจรู้สึกหดหูเป็นพิเศษ เขาเก็บ ไมโครโฟน เบาะรองนั่งที่หลงหลิงและคนอื่นๆยังไม่ได้ เก็บ ไปวางไว้ในห้องอุปกรณ์ ไปที่โรงอาหารเพื่อรับ ประทานอาหารและกลับไปที่หอพัก

นอนอยู่บนเตียง ฉินหลั่งอดนึกถึงคำพูดของหลีซี เกี่ยวกับการขาดค่าสปอนเซอร์สำหรับงานเลี้ยงต้อนรับ ไม่ได้

“เงินสนับสนุน ” ฉินหลั่งพึมพำ ตาลอยไปที่ใต้ เตียง จึงนึกถึงเงินกว่า 1.5 ล้านยูโรที่จ้าวหมิงหมิงเคย มอบให้เขาก่อนหน้านี้ได้ เขาไม่สามารถฝากเงิน มากกว่า 1.5 ล้านยูโรไว้ในธนาคาร มิฉะนั้นครอบครัวจะ ค้นพบ เมื่อเงินยูโรไม่สามารถใช้ในประเทศได้ แม้ว่าเขา จะมีเงินมาก แต่ก็เหมือนกับไม่มี

ฉินหลั่งคิดว่า “ทำไมฉันไม่เอาเงิน 1.5 ล้านยูโร ให้โรงเรียนทั้งหมดและขอให้พวกเขารับประกันเรื่อง อาหาร ที่พักและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ทั้งหมดที่มหาวิทยาลัย เจียงหนานนี้ ดีกว่าเก็บเงิน 1.5 ล้านไว้ให้ฝุ่นจับ”

ฉินหลั่งพิจารณาอย่างรอบคอบ ยืนยันความคิด ของเขาและตัดสินใจส่งมอบเงิน 1.5 ล้านยูโรให้กับ โรงเรียนโดยเร็วที่สุด

หลังเลิกเรียนในเช้าวันรุ่งขึ้น ฉินหลั่งกลับไปที่ หอพักและหยิบเงิน1.5 ล้านยูโรในถุงขยะออกมาจากกระเป๋าเดินทาง เขาต้องการใส่ถุงขยะลงในกระเป๋าเป้ แต่กระเป๋าเป้ของเขามีขนาดเล็กเกินไป เขาจึงไม่ใส่แล้ว

” ฉินหลั่ง นายเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริง ขยะก็ยัด ใส่กระเป๋าเดินทางได้ ฉันนับถือนายจริงๆ”

“เอาไปทั้งเถอะ ขยะก็เป็นสมบัติเนอะ” รมเมททั้งสองพูดกับฉินหลั่ง

” โอเคจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ฉินหลั่งรู้สึกขบขัน ดู เหมือนว่าถุงขยะช่วยอำพรางได้ดี เขาพูดพลางถือถุง ขยะและเดินออกจากหอพักไป

ฉินหลั่งเดินตรงไปที่ตึกอำนวยการ นี่เป็น ศูนย์กลางของแผนกต่างๆของมหาวิทยาลัยเจียงหนาน เขาต้องการส่งมอบเงิน 1.5 ล้านให้กับแผนกการเงิน

ในไม่ช้า ฉินหลั่งก็มาถึงประตูของแผนกการเงิน

หลังจากเคาะประตูได้ยินเสียง “เชิญเข้ามา” จากข้างใน

เขาก็ถือถุงขยะเดินเข้าไป

ภายในสำนักงานมีโต๊ะทำงานเป็นแถว มีเจ้า หน้าที่นั่งอยู่ 4 คน หนึ่งในนั้นมีชายหัวโล้นในวัย 50 ปี น่าจะเป็นผู้อำนวยการหลิว ตรงข้ามกับเจ้าหน้าที่มี นักเรียนสองคนนั่งอยู่ นั่นคือฉาวหนิงและหลีซีผู้กำกับ งานเลี้ยงต้อนรับ

“นายมาทำอะไรในแผนกบัญชี” ฉาวหนิงถาม อย่างประหลาดใจ

เมื่อวานเขาบอกพ่อของเขาเกี่ยวกับการสนับสนุนงานเลี้ยงต้อนรับปีใหม่ ในฐานะนักธุรกิจพ่อของเขามี ความรอบคอบมากกว่าเขา เขาให้ถามโรงเรียนว่า ต้องการเงินเท่าไร และจะใช้จ่ายอะไรบ้าง เขาประเมิน แล้วจึงตัดสินใจว่าจะสนับสนุนเท่าไหร่ วันนี้ฉาวหนิงและ หลีซีจึงมาถามเรื่องนี้

“เอ่อ… ฉันมาที่นี่ ..” ฉินหลั่งตกใจ เขาไม่คาด คิดว่าจะได้พบกับฉาวหนิงและคนอื่น ๆ ที่นี่ เขาซ่อนถุง ขยะไว้ข้างหลังทันที

ครอบครัวของฉาวหนิงก็ติดอันดับในหลินอาน จู่ๆ เขาจะควักเงินจำนวนมากถึง 1.5 ล้านยูโร ถ้าเขาโดน ตรวจสอบและโยงไปถึงโข่งลิ่งเสียน ทำให้ครอบครัวรู้ ว่าแม่ของเขาแอบให้เงินเขามากมายขนาดนี้ จะไม่เป็น ผลดีต่อพ่อแม่ของเขา

“นายเอาถุงขยะมาแผนกการเงิน มารยาทนะมี ไหม” หลีซีชี้ไปที่ถุงขยะด้านหลังฉินหลั่งและกล่าว

ทันทีที่เขาพูด ทำให้คนอื่นก็สนใจที่ถุงขยะด้าน หลังเขาด้วย เจ้าหน้าที่หลายคนวิจารณ์กันอย่างไม่ พอใจ

“ใช่ เอาถุงขยะมาสกปรกจะตาย”

“แผนกการเงินคือแผนกหนึ่งของโรงเรียนมา พร้อมถุงขยะ เสียมารยาทมากๆ”

…

“ขอโทษครับ” ฉินหลั่งกล่าว
“ยังดีที่รู้จักการขอโทษ” หลีซียิ้มเย้ยจากนั้น เหลือบไปมองฉินหลั่งและพูดกับฉาวหนิงว่า “คุณชาย ฉาว ฉันคิดว่าไอ้นี่มาที่แผนกการเงินเพื่อขอทุนฐานะ ยากจนของโรงเรียน ดูเขาสวมชุดชั้นต่ำแบบนี้ก็รู้ละ และ ฉันได้ยินมาว่าเขาต้องไปทำแพนเค้กเป็นเวลาสองเดือน ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ครอบครัวเขาไม่ได้ยากจน ธรรมดา”

“อืม มีมือมีเท้า ก็ไปหางานพาร์ทไทม์ในห้องสมุด หรือร้านอาหารทำสิ ความคิดไม่ก้าวหน้าจึงต้องขอเงิน สงเคราะห์คนยากจน คนแบบนี้พูดตรงๆก็คือขี้เกียจ”ฉาว หนิงกล่าว

“นักเรียนคนนี้ หากคุณต้องการขอรับเบี้ยยังชีพ โปรดเขียนใบสมัครแล้วส่งมอบให้กับคณะกรรมการห้อง แผนกการเงินไม่รับสมัคร เธอกลับไปเถอะ” ผู้อำนวยการ หลิวที่หัวล้านครึ่งหัวเดินไปพูดข้างๆฉินหลัง

ฉินหลั่งคิดว่าตอนนี้ฉาวหนิงและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอธิบาย เขาพยักหน้าให้ผู้อำนวย การหลิว แล้วเดินออกไปนอกประตู ขณะที่ปิดประตู เขา ได้ยินผู้อำนวยการหลิวพึมพำ “นักเรียนคนนี้จะขอเงิน สงเคราะห์ความยากจนก็ไม่ศึกษาขั้นตอนเลย กองทุน ความยากจนถ้าให้นักเรียนแบบนี้จะได้ประโยชน์อะไร…”

ฉินหลั่งไม่ได้ไปไหนไกล เขายืนอยู่ตรงทางเดิน และมองไปที่วิวใต้หน้าต่าง หลังจากผ่านไปกว่า 40 นาที ประตูห้องทำงานก็เปิดออก ผู้อำนวยการหลิวออก มาส่งฉาวหนิงและหลีซีด้วยรอยยิ้ม
“นายยังไม่ไปอีกเหรอ” ฉาวหนิงเห็นว่าฉินหลั่ง ยังอยู่ที่นั่นจึงพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย และพูดกับผู้ อำนวยการหลิว่า “ผู้อำนวยการหลิวไปก่อนนะครับ ผม จะคุยเรื่องสปอนเซอร์กับพ่อและให้คำตอบคุณเร็วที่สุด คุณจัดการปัญหาของนักเรียนยากจนคนนี้ก่อนเถอะ ครับ”

หลังจากพูดจบ ฉาวหนิงและหลี่ซีมองไปที่ฉิน หลั่งอย่างเหยียดหยาม แล้วเดินจากไป

“เฮ้ นักเรียนคนนี้ ฉันได้แจ้งให้เธอทราบอย่าง ชัดเจนแล้ว ถ้าเธอต้องการขอเงินสงเคราะห์ความ ยากจน คุณต้องเขียนใบสมัครถึงคณะกรรมการชั้นเรียน ก่อน ฝ่ายการเงินไม่รับใบสมัครโดยตรง รีบไปได้แล้ว” ผู้ อำนวยการหลิวโบกมือแล้วเดินกลับไปในสำนักงาน ฉิน หลั่งเดินตามหลังเขาไปอย่างเงียบ ๆ

” เด็กคนนี้คิดจะทำอะไร?” ผู้อำนวยการหลิวไม่ พอใจ

“ผมไม่ได้จะขอรับเงินสงเคราะห์ความยากจน ผม ชื่อฉินหลั่ง มาที่นี่เพื่อสนับสนุนงานเลี้ยงต้อนรับปีใหม่” ฉินหลังรู้ว่าเขาแต่งตัวไม่ดี ไม่น่าแปลกที่ผู้อำนวยการ หลิวจะเข้าใจผิด

หลังจากที่ฉินหลั่งพูดจบ ผู้อำนวยการหลิวและ เจ้าหน้าที่หลายคนในสำนักงานก็หัวเราะตอนที่ฉาวหนิ งอยู่ที่นั่น เขาได้บอกทุกคนในสำนักงานแล้วว่า ฉินหลั่ง เป็นยาจกคนนึงในภาควิชาชีววิทยา ไม่ต้องสนใจเขา
“นักเรียนที่ให้การสนับสนุนงานเลี้ยงต้อนรับปี ใหม่ ไม่ใช่จะบริจาคร้อยสองร้อยได้นะ เรายอมรับความ ปรารถนาดีของเธอ เธอกลับไปเถอะนะ” ผู้อำนวยการ หลิวหัวเราะ

“ไม่ ผมจะบริจาคเงินจำนวนมาก ผมขอให้คนอื่น ออกไปก่อนได้ไหมครับ” ฉินหลั่งคิดว่า ยิ่งมีคนรู้เรื่อง การบริจาคเงินน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

” เฮ้ นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงจะให้พวกเราออก

ไป”

“ใช่ นายบริจาคเท่าไหร่ ถึงกลัวว่าเราจะเห็น”

“ถ้าไม่บริจาคก็ออกไป! ไม่ต้องเพ้อเจ้อ” เมื่อ นักเรียนที่ทำงานหลายคนได้ยินว่าฉินหลั่งขอให้พวก เขาออกไป พวกเขาก็ไม่พอใจทันที

“ฉันว่านายกลับไปเถอะนะ ฉันได้ยินคุณชายฉาว บอกว่าสถานการณ์ของนายไม่ค่อยดีนัก ถ้านายมีเงิน ร้อยสองร้อยหยวน นายควรเอาไปซื้อชุดที่ดีให้ตัวเอง นะ” ผู้อำนวยการหลิวเห็นว่าฉินหลั่งดื้อดึงมาก พูดพลาง ผลักเขาออกไป

“เฮ้ อย่ารีบร้อยสิผู้อำนวยการหลิว” ฉินหลั่งถอน หายใจและยื่นถุงขยะในมือใส่มือผู้อำนวยการหลิว

“อี้ เด็กคนนี้ สกปรกไหมนี่” ผู้อำนวยการหลิวร้อง ออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่ามือของเขากำลังจะจับ ถุงขยะ ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับถุงขยะเขาก็หยุด โวยวายกะทันหันเขารู้สึกว่ามีเงินเป็นฟ่อนๆอยู่ในถุงขยะนั้น ผู้อำนวยการหลิวตกตะลึง เขามองไปที่ฉินหลั่งด้วย ความตื่นตระหนก เมื่อเห็นฉินหลั่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย เขาก็ขยิบตาไปยังบุคคลอื่น ๆ

“พวกเธอออกไปก่อน!” ผู้อำนวยการหลิวพูดกับ คนอื่น ๆ ที่บ่นครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อผู้อำนวยการหลิว ตะคอกอีกครั้ง พวกเขาก็ออกไป

“ในนี้คืออะไร” ผู้อำนวยการหลิวถามเมื่อคนอื่น ๆ ออกไป

ฉินหลังหยิบถุงขยะและนั่งลงบนเก้าอี้อย่าง สบาย ๆ วางถุงขยะลงบนโต๊ะและค่อยๆแกะออก ดวงตา ของผู้อำนวยการหลิวจ้องไปที่ฉินหลั่ง โดยมีคำถามอยู่ ในใจเสมอ ฉินหลั่งแต่งตัวธรรมดาแบบนี้ จะมีเงิน มากมายในถุงขยะได้อย่างไร หรือในนั้นไม่ใช่เงิน แต่ เป็นกระดาษสีขาวหรือเหรียญผี

ฉินหลั่งปลดถุงขยะและค่อยๆเปิดเผยเงินภายใน

* ไอ้หนุ่ม นายจงใจหลอกฉันใช่ไหม” จู่ๆผู้อำนวย การหลิวก็ตะโกนขึ้น

“อะไร นี่คือเงินยูโร คุณดูให้ชัดเจนก่อน” ฉินหลั่ง กล่าวอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ

“ยูโร ..” ผู้อำนวยการหลิวมองเข้าไปใกล้ๆทันใด บนหน้าก็ยิ้มเหมือนดอกไม้แย้มบาน ในตอนแรกสิ่งที่เขา คิดในหัวคือก้อนเงินหยวนสีแดง แต่เมื่อเขาเห็นสีม่วง และสีเขียว เขาจึงคิดว่ามันเป็นเหรียญผี เมื่อมองให้ชัด แล้ว จึงรู้ว่ามันเป็นถุงขยะยูโรซึ่งมีค่ามากกว่าเงินหยวน
“ขออภัย เมื่อกี้เสียมารยาท คุณนำเงินมากมายมา เพื่อ…” เมื่อเห็นเงินจำนวนมาก ทัศนคติของผู้อำนวย การหลิวต่อฉินหลั่งเปลี่ยนไปทันที

ผมต้องการบริจาคเงินนี้ให้กับโรงเรียนเพื่อ สนับสนุนงานเลี้ยงต้อนรับปีใหม่” ฉินหลั่งกล่าว

” คุณมีเงินมากมาย และงานเลี้ยงต้อนรับไม่ จำเป็นต้องใช้เงินได้มากนัก ประมาณ 200,000 หยวนก็ เพียงพอแล้ว” ผู้อำนวยการหลิวกล่าว

“ใช้แค่นั้นเองเหรอ งั้นที่เหลือก็ใช้สำหรับค่าใช้ จ่ายอื่น ๆ ในโรงเรียนก็แล้วกัน” ฉินหลั่งคิดสักพักแล้ว กล่าว

“หากคุณต้องการบริจาคเงินทั้งหมด ขอบคุณ จริงๆ ขอบคุณมาก ผมจะรายงานการกระทำของคุณกับ อาจารย์ใหญ่ และให้เขามอบเกียรติคุณทั้งหมดใน มหาวิทยาลัยให้คุณ..” ผู้อำนวยการหลิวกล่าวด้วย ความดีใจ

ตอนที่เขาคุยกับฉาวหนิงก่อนหน้านี้ ฉาวหนิงถาม ว่าอันนั้นใช้เงินเท่าไหร่ อันนี้ใช้เงินเท่าไหร่ คุณชายจาก ครอบครัวติด 20 อันดับแรกในหลินอานจะจ่าย เงิน200,000หยวนต้องคิดนั้นคิดนี้ ในท้ายสุดยังต้องหา รือกับพ่อก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะบริจาคหรือไม่ กับอีกคน หนึ่งซึ่งมาพร้อมกับเงิน 1.5 ล้านยูโร ให้เงินแล้วไม่ถาม ด้วยว่าจะเอาเงินไปใช้อะไรบ้าง นี่เป็นจิตวิญญาณของผู้ ร่ำรวยอย่างแท้ทรู
“ไม่ต้องครับ ผมมีข้อเรียกร้องเพียงข้อเดียว นั่น คือโรงเรียนจะต้องรับภาระค่าใช้จ่ายในอนาคตทั้งหมด ของผมในโรงเรียน อีกอย่างคือผมไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ เกี่ยวกับการบริจาคของผม” ฉินหลั่งกล่าวเบา ๆ

“อ่า…. ได้ได้ครับ” ผู้อำนวยการหลิวตอบอย่าง

สงสัย

“โอเคครับ คุณทำงานเถอะ ผมไปก่อน” ฉินหลั่ง ขอให้ผู้อำนวยการหลิวเก็บเงิน หลังจากพูดแล้วเขาก็ลุก ขึ้นและเดินออกจากห้องทำงานไป

เจ้าหน้าที่หลายคนเดินเข้ามา มองไปที่ผู้อำนวย การหลิว และบ่นว่า “ผู้อำนวยการคุณไว้หน้าเด็กคนนั้น เกินไป เขาบริจาคเงินไหม”

“ปิดปากของพวกเธอไว้ ถ้าใครวิจารณ์เพื่อน นักเรียนคนนี้อีก ต่อไปไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้ว!” ผู้ อำนวยการหลิวกล่าวอย่างจริงจัง

เมื่อเห็นคนอื่นๆดูไม่สบอารมณ์ ผู้อำนวยการหลิว ก็แอบขำในใจ คนอื่นเขาบริจาคเงินหลายล้านยูโร สำหรับเขาแล้วพวกเธอก็เป็นยาจกคนนึง และยังมีหน้า จะมาวิจารณ์เขาอีก

สองชั่วโมงต่อมาผู้อำนวยการหลิว ได้รับ โทรศัพท์อีกครั้งจากพ่อของฉาวหนิง

“ฮัลโหล นี่แผนกการเงินของมหาวิทยาลัยเจียง หนานนะ ผมคือฉาวเจี้ยนเฟิงจากบริษัทฉาวชื่อ ผม ต้องการสนับสนุนงานเลี้ยงต้อนรับปีใหม่ของคุณ …”
“สวัสดีครับท่านประธานฉาว งานเลี้ยงได้รับการ สนับสนุนแล้วครับ คุณสามารถสนับสนุนโครงการอื่น ๆ ของโรงเรียนของเราได้..” เมื่อนึกถึงการเปรียบเทียบ ระหว่าง ฉาวหนิงและฉินหลั่งผู้อำนวยการหลิวก็อดเยาะ เย้ยไม่ได้

“อะไรนะ มีคนให้การสนับสนุนแล้ว งั้นช่างเถอะ ผมขอเป็นสปอนเซอร์ในปีหน้าก็แล้วกัน”หลังจากนั้น ฉาวเจี้ยนเฟิงก็วางสายไป

ผู้อำนวยการหลิวบ่นว่า แม้แต่เจ้าของบริษัทฉาว ชื่อก็ยังลังเลที่จะให้เงิน 200,000 หยวนเชอะ เมื่อ เทียบกับเพื่อนนักเรียนฉินหลั่งคนนั้นห่างไกลกันเหลือ เกิน