บทที่181 ไปร่วมงานเลี้ยงหมู่บ้านด้วยกัน

“เมื่อกี้ขอบคุณนะ”ฉินหลั่งพูดกับหลินจู หลินซูไม่ ได้มองไปที่ฉินหลั่งเลย และจัดการกับสิ่งที่เหลืออยู่ใน กระทะ: “ขอบคุณฉันทำไม ฉันเห็นว่าผู้หญิงสองคนนั้น ขวางหูขวางตา ไม่เกี่ยวอะไรกับนายเลย”

ทันใดนั้นฉินหลั่งก็รู้สึกละอายต่อหลินจู โดย นึกถึงว่าหลังจากทุกวันที่ตัวเองไปแล้ว ในรถฟูดทรัคก็ จะมีหลินจูอยู่คนเดียว เธอก็คงจะเหงามาก

“ทั้งๆที่นายก็เก่งขนาดนี้ ทำไมเมื่อกี้นายถึง อดทนแล้วยอมพวกหล่อนล่ะ?” หลินจูจัดการเรียบร้อย นั่งลงบนเก้าอี้แล้วถาม ฉินหลั่งนิ่งอึ้งแล้วพูดว่า: “พวก เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่ากันนะ แล้วยิ่งไปกว่านั้นพวก หล่อนว่าให้กับฉันไม่กี่คำเอง แล้วก็ไม่ได้ลงไม้ลงมือตบ ตีฉัน ฉันไม่อยากถือสาคนแบบพวกหล่อนหรอก ถ้าเกิด ว่าฉันด่ามั่วๆไปทั่วเหมือนกับพวกหล่อน ฉันก็กลายเป็น คนแบบนั้นหรอกเหรอ?”

“ห์ ความอดทนของนายก็มีมากเหมือนกันนะ ฉัน เทียบกับนายไม่ได้เลย คนอื่นด่าฉันหนึ่งคำ ฉันจะด่าคืน พวกเขาสิบคำอย่างแน่นอน!”หลินจูยิ้มบางๆแล้วพูด

ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร ในช่วงเวลาเจ็ดปีของ”การ ประเมินการฝึกทดสอบความยากจน” เขาต้องเผชิญกับ การดูถูกและการพูดจาเสียดสี แม้แต่การกลั่นแกล้งอย่าง อื่นอาจเป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายคิดไม่ถึง
“ใช่แล้ว นี่ก็เดือนกว่าๆแล้ว ทำไมไม่เคยเห็นนาย โทรหาคนที่บ้านเลยล่ะ? นายคงไม่ใช่ว่าเหมือนกับฉัน นะ คนในครอบครัวตายหมด?”หลินจูถาม ฉินหลั่งรู้สึก สะเทือนใจเล็ก ในหัวของเขาก็มีใบหน้าของปู่ย่าพ่อและ แม่ปรากฏขึ้นมา เจ็ดปีก่อนตั้งแต่ที่ตัวเองถูกส่งไปที่ฉาง อานเพื่อการฝึกทดสอบความยากจน นอกจากไม่กี่เดือน ก่อนหน้านี้ ที่เจอปู่อยู่ที่เกาะป่ายฮัวครั้งหนึ่ง พ่อกับแม่ ยังไม่ได้เจอเลย

ฉินหลั่งก็เริ่มคัดจมูก ในดวงตามีน้ำใสเพิ่มขึ้นมา

“คนที่บ้านของนายทำไม่ดีกับนายหรือเปล่า?”จู่ๆ หลินจูก็ถาม ฉินหลังอึ้ง แล้วพูด: “ไม่ใช่ ฉันแค่คิดคนที่ บ้านของฉันถึงได้รู้สึกเศร้าใจ ทำไมล่ะ คนที่บ้านของ เธอไม่ดีกับเธอเหรอ?”

หลินจูจ้องมองไปที่ฉินหลั่งด้วยความงุนงง เธอ ไม่เข้าใจคำพูดของเขาหมายถึงอะไร ดูเหมือนเธอจะ นึกถึงบางอย่างอีกครั้ง ดวงตาก็เศร้าหมอง: “คนที่บ้าน ของฉันล้วนเป็นคนเหี้ยยิ่งกว่าคนเลวสักอีก นึกถึงพวก เขาฉันก็คันไม้คันมือ!”

ฉินหลั่งยิ่งสงสัยมากขึ้น คิดไม่ถึงว่าหลินจูจะมี ความรู้สึกแบบนั้นกับคนในครอบครัว: “คนในครอบครัว ของเธอทำอะไรให้เธอ ทำไมถึงทำให้เธอคิดแค้นผูก พยาบาทพวกเขาขนาดนี้?”หลินจูเหลือบมองไปที่ฉิน หลังด้วยความเกลียดชัง: “อย่าพูดถึงพวกเขากับฉัน พวกเขาตายไปแล้ว ตายไปหมดแล้ว!”

เมื่อหลินจูพูดเสร็จ ตัวเองก็หยิบเหล้ามาคอนเทนเนอร์หนึ่งขวด และเดินออกจากรถฟูดทรัค ฉิน หลังกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป อยากตามออกไป หลินจู ตะโกนมาว่า: “ไสหัวไปนะ ดูร้านให้ฉันดีๆด้วย ถ้าฉัน กลับมาเห็นว่านายขี้เกียจ ฉันหักเงินสายหนึ่งพันหยวน!”

พูดจบ หลินจูก็เดินออกไปไกลข้างนอกคนเดียว หลังจากที่เธอกลับมามันเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมง หลินจู ก็กลับมาเป็นหลินจูคนเดิม ยกมือวาดเท้าให้กับฉินหลั่ง แม้ว่าจะถูกหลินจูเตะ แต่เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่เป็นอะไร ของเธอ ในใจของฉันหลั่งก็รู้สึกมีความสุขมาก

ในตอนกลางคืนเมื่อตัวเองกลับไปถึงที่บ้านเช่า ฉินหลั่งก็นอนอยู่บนเตียงและตรวจสอบข้อมูลของ มหาวิทยาลัยเจียงหนาน มหาวิทยาลัยเจียงหนานซึ่งตั้ง อยู่ที่หลินอาน ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยในมณฑลเจ้อเจียง รองจากมหาวิทยาลัยเจ้อเจียง อีกไม่กี่วันก็จะเริ่มเปิด เรียนแล้ว ฉินหลั่งคิดว่า หลังจากนี้สามารถไปทำธุรกิจ เพิ่มแถวๆมหาวิทยาลัยเจ้อเจียงได้ แบบนี้ โอกาสที่จะได้ เจอกับหลงหลิงก็มากขึ้น

ฉินหลั่งวางโทรศัพท์มือถือลงและกำลังจะนอน จู่ๆโทรศัพท์มือสว่างเปิดขึ้นมา เมื่อฉันหลั่งเห็นว่าเป็น หมายเลขของมณฑลเจ้อเจียง ก็เดาไม่ออกว่าเป็นใคร

ฉินหลั่งยังคงหยิบมันขึ้นมาแล้วรับสาย

“ฮัลโหล ฉินหลั่ง ฉันผู้โยวเองนะ”เสียงของผู้โยว ดังมาจากโทรศัพท์

“ผู้โยว! เธอมีเบอร์โทรฉันได้ยังไง?”ฉินหลั่งถามอย่างสงสัย

“อ๋อ เรื่องนี้ง่ายมากเลย ตอนนี้ในqqและวีแชตก็ ผูกติดกับหมายเลขโทรศัพท์ทั้งนั้น ฉันให้คนช่วยเจาะ บัญชีวีแชตของนาย ก็ตรวจสอบได้แล้ว”

“อ๋อ มีอะไรเหรอ?”จ่าฉินหลั่ง ก็ถามถึงความตั้งใจ ของผู้โยวที่โทรมา ตัวเองกับเธออยู่ในช่วงมัธยมก็ไม่ได้ สนิทอะไรกัน ทำไมเธอถึงโทรมาหาตัวเองได้

“คือแบบนี้นะ พรุ่งนี้ที่โรงแรมเคมปินสกี้ถีงาน เลี้ยงหมู่บ้านของพวกเราคนฉางอาน วันนี้เจอนาย ฉัน อยากให้นายไปด้วยกัน คนร่วมงานส่วนใหญ่ก็เป็นพวก เราคนฉางอานที่อาศัยใช้ชีวิตอยู่ในหลินอาน ก็ความ ช่วยเหลือสำหรับนายได้ด้วย ไปด้วยกันเถอะนะ?”ผู้โย วกล่าว

“ฉันไม่ไปล่ะ เธอไปเองเถอะ ขอบคุณ…”ใจของ ฉินหลั่งก็อยากไปจะร่วมงาน แต่กระเป๋าเงินที่น่าอายไม่ ยอมให้เขาไป

“อ๋อ นายนี่มันน่าเบื่อจริงๆ ปฏิเสธคำเชิญของสาว สวยอย่างฉันได้ยังไง? ตอนนี้นายยังปริญญาตรีอยู่ใช่ มั้ย? ไม่เข้าใจอารมณ์ของนายจริงๆ”ผู้โยวว่าให้ฉินหลั่ง แล้วพูดว่า: “นายกลัวว่าจะไม่มีเงินจ่ายค่าอาหารใช่มั้ย? นายสบายใจได้ นายไม่ต้องออกเงิน งานเลี้ยงหมู่บ้าน ครั้งนี้จะมีเจ้านายคนหนึ่งเลี้ยง สามารถไปได้หนึ่งร้อย คน นายก็ไปด้วยกันเถอะ”

“เอ่อ…”ผู้โยวก็ตั้งใจชวนเขาขนาดนี้แล้ว ฉินหลั่งรู้สึกไม่สบายใจหากจะปฏิเสธ เนื่องจากว่าเขาไม่เรื่อง อะไรกับผู้โยว แล้วเขาก็ไม่ต้องจ่ายเงิน หลังจากนั้นไม่กี่ วินาที ฉินหลังก็พูด: “ก็ได้ ฉันจะไปกับเธอ”

“เยี่ยม พรุ่งนี้สองทุ่ม ที่โรงแรมเคมปินสกี้ห้องวี ไอพี304 นายมาเองนะ”หลังจากฝู้โยวพูดจบ ก็วางสาย ไป

ในเวลานี้ผู้โยวกำลังนั่งอยู่กับเถียนซิงในร้าน เครื่องดื่มที่ถนนค้าขายกำลังดื่มชานมอยู่

“เถียนซิง ทำไมเธอต้องให้ฉันชวนฉินหลั่งมา ด้วย เธอบอกว่าเกลียดเขาไม่ใช่เหรอ?”ผู้โยวถามอย่าง สงสัย

“ใช่แล้ว เป็นเพราะว่าฉันเกลียดเขามาก ดังนั้น ฉันถึงต้องให้เขามา”เถียนซิงพูดขณะดูดชานมไปด้วย

“เอ่อ…”ทันใดนั้นผู้โยวก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี เธอ รู้สึกว่าโทรศัพท์ที่ตัวเองเพิ่งโทรออกไปนั้นกำลังทำร้าย ฉินหลั่ง ผู้โยวพูดเบาๆ: “อันที่จริงพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วม ชั้นมัธยมปลาย ตอนมัธยมปลายเกิดความไม่พอใจ แค่ ยิ้มนิดมันจะผ่านไป เธอคิดว่าไง”

“มันไม่ใช่”เถียนซิงก็จ้องมองผู้โยวอย่าง กะทันหัน: “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขา มหาวิทยาลัยตอนนั้น ที่ฉันเข้าเรียน อาจจะเป็นมหาวิทยาลัยปักกิ่งและ มหาวิทยาลัยชิงหัว แต่ตอนนี้มหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ คืออะไร? มหาวิทยาลัยสู้หยินของหลินอาน วิถีชีวิตทั้ง ชีวิตของฉันเปลี่ยนไปแล้ว ท์ ผู้โยว เธอรู้ไหมว่าด้วยเหตุนี้ ครอบครัวและเพื่อนๆของฉันจึงหัวเราะเยาะฉันมาเป็น เวลาสองปี สิ่งเหล่านี้เป็นแบบนี้ก็เพราะฉินหลั่ง และฉัน ต้องการให้ทุกคนหัวเราะเยาะ ให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติ แบบนั้นมันเป็นยังไง?”

“เอ่อ…”ผู้โยวเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในตอน นั้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉินหลั่ง ก็เพราะว่าในห้องสอบ ปากกาของเถียนซิงไม่ออก ซึ่งทำให้ความคิดพังทลาย เมื่อถึงตัวเองในอนาคตอาจจะมี เรื่องต้องพึ่งพาเถียนซิง ผู้โยวจึงหยุดพูด

ในวันรุ่งขึ้น ฉินหลั่งและหลินจูขับรถฟูดทรัคไปที่ จุดชมวิวของเขตซีหู เขตซีหูเป็นจุดชมวิวที่มีชื่อเสียงใน ประเทศ ช่วงนี้เป็นช่วงสิ้นสุดของวันหยุดฤดูร้อน ผู้คน รีบออกเดินทางในช่วงเวลาสุดท้ายนี้มาท่องเที่ยว จำนวนนักท่องเที่ยวในวันนี้มีมาก ธุรกิจของฉินหลั่งพวก เขาก็ดีมากเช่นกัน

เมื่องานยุ่งจนถึงหนึ่งทุ่ม มีลูกค้าหลังไหลเข้ามา อย่างไม่ขาดสาย ในเวลานี้ฉินหลั่งต้องบอกกับหลินจูว่า ตัวเองต้องไปที่โรงแรมก่อนเพื่อร่วมงานเลี้ยงหมู่ หลินจู ไม่อนุญาต แต่ตัวเองก็รับปากผู้โยวว่าจะไปงานเลี้ยงคืน นี้ เขาไม่อยากผิดสัญญา ท้ายที่สุด หลินจูหักเงินของ เขาไปสองร้อยหยวน ฉินหลั่งถึงออกไปได้

เดิมที่เขาวางแผนไว้เป็นอย่างดี ก่อนจะไปก็จะ อาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดหนึ่งชุด ตอนนี้เวลาก็ สายมากแล้ว ฉินหลั่งก็เลยต้องไปที่โรงแรมเคมปินสกี้ ในสภาพเช่นนี้
ระหว่างที่รอรถประจำทางที่ป้ายรถเมล์ โทรศัพท์ มือถือของฉินหลั่งก็ดังขึ้นมา ฉินหลังหยิบขึ้นมาดู ไม่ใช่ หมายเลขโทรศัพท์ของผู้โยว เขากดปุ่มรับสาย

“หลั่งเอ๋อ”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจาก โทรศัพท์ เมื่อได้ยินการเรียกที่คุ้นเคยและเสียงที่แปลก หัวสมองของฉินหลั่งก็มีนงงไปเลย และเขาก็แข็งที่อตัว

“หลั่งเอ๋อ…”ผู้หญิงคนนั้นพูดอีกครั้ง ฉินหลั่งยัง ไม่ตอบสนอง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่ตัวเองได้ยิน นั้นเป็นความจริง

“หลั่งเอ๋อ ลูกเป็นอะไร นี่แม่เองนะ ลูก ลูกเป็น

อะไร เป็นอะไรทำไม่พูด…”ผู้หญิงคนนั้นที่พูดอยู่ใน

โทรศัพท์ เสียงของเธอฟังดูกังวลเล็กน้อย และฉินหลั่ง

เริ่มคัดจมูก “แม่…”ในคอของฉินหลั่งร้อนผ่าว ราวกับมีเนื้อ งอกร้อนจขึ้นมา เขาพูดอย่างได้ยากลำบาก โดยไม่รู้ตัว ว่า น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา ฉินหลั่งเช็ดมันออกด้วย

แขน แต่น้ำตาก็ไหลรินอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“ฮัลโหล เด็กดี แม่คิดถึงลูกมาก “แม่ฉินจ้าวหมิงห มิงกล่าว

“ผมก็คิดถึงแม่ครับ”ฉินหลั่งสะอึกสะอื้น

“เอาล่ะ ลูก เดี๋ยวเราก็เจอกันแล้ว ตอนนี้แม่มา ถึงที่หลินอานแล้ว ลูก แม่จองห้องวีไอพีไว้ที่โรงแรมเซ ก้า ลูกมาที่นี่ มาให้แม่เจอลูกหน่อย…”

“จริงเหรอครับ แม่ แม่มาที่หลินอานแล้วเหรอ!”ฉินหลั่งดีใจมาก หลังจากได้ยินคำตอบยืนยันจาก แม่ ฉินหลั่งก็พูด: “แม่ครับ ตอนนี้ผมมีนัดกับคนอื่น จะ ต้องไปร่วมงานเลี้ยง รอผมไปงานเลี้ยงเสร็จแล้ว ผมก็จะ รีบไปหาแม่ทันที”

“งานเลี้ยงอะไร ไม่ไปก็จบเรื่องเล็กๆแค่นี้ เอง”จ้าวหมิงหมิงพูด

“แม่ครับ ผมรับปากกับเพื่อนของผมแล้วว่าจะไป แม่และพ่อเคยสอนผมตอนเด็กๆว่า พูดออกมาแล้วต้อง ทำให้ได้ไม่ใช่เหรอครับ? ผมร่วมงานเลี้ยงเสร็จแล้วก็จะ ไปหาแม่ครับ”ฉินหลั่งพูด

“เด็กดี คำพูดของแม่ยังจดจำไว้ในใจ ก็ได้ ลูกไป งานเลี้ยงเถอะ พอดีว่าแม่เองก็อยากไปหาคนคนหนึ่ง เจราจาด้วย เสร็จจากงานเลี้ยงแล้ว ก็รีบมาเจอแม่ทันที นะ”จ้าวหมิงหมิงพูด

ฉินหลั่งรับปาก ถึงค่อยวางสายไปวางสายไป แล้ว ดวงตาของฉินหลังยังคงแดงกำ ทุกคนรอบๆสถานี มองไปที่ฉินหลั่งด้วยความประหลาดใจสงสัยว่าแม่ กำลังมาหาที่หลินอานเพื่อเยี่ยมเขาหรือไม่? ต้องตื่นเต้น มากขนาดนี้เลยเหรอ?

รถประจำทางมาแล้ว ฉินหลั่งกระโดดขึ้นไป หาที่ นั่งแล้วนั่งลง มองไปที่วิวถนนผ่านบานหน้าต่าง ฉินหลั่ง นิ่งอึ้ง ความคิดตอนนี้เต็มไปด้วยภาพของการอยู่กับแม่ เมื่อตอนยังเป็นเด็ก

ฉินหลั่งจำได้ว่าแม่รักเข้มงวดและรักตัวเองมาก มีครั้งหนึ่ง เขาเล่นกับลูกพี่ลูกน้อง ไม่ทันได้ระวังทำให้ ลูกพี่ลูกน้องมีบาดแผล อาพาลูกพี่ลูกน้องมาถาม เอาผิด จะดีฉินหลั่ง แต่แม่ก็ไม่ยอม แล้วพูดเหตุผล มากมายออกมา จนทำให้อาออกไปด้วยความโกรธ แต่ หลังจากที่อากลับไปแล้ว แม่ก็ให้ ฉินหลั่งนั่งหันหน้าเข้า กำแพงแล้วสำนึกถึงความผิด ฉินหลั่งยืนไปทั้งเช้า แม่ ถึงยอมปล่อยเขาไป

ตอนฉินหลั่งอายุหกขวบ พ่อแม่ได้รับการเลื่อน ตำแหน่งให้เป็นหัวหน้ารับผิดชอบตระกูลของภาคยุโรป ใต้ หลังจากออกจากประเทศ ตรุษจีนของทุกปีถึงจะได้ เจอฉินหลั่ง ตั้งแต่ฉินหลั่งเข้าร่วม “การฝึกทดสอบความ ยากจน” ก็เจ็ดปีแล้ว คนในครอบครัวก็ไม่เคยพร้อมหน้า พร้อมตากันอีกเลย

เมื่อนึกถึงในวัยเด็ก ฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่จะโหย หา ในเวลานี้ รถประจำทางก็มาถึง

ฉินหลั่งลงมาจากรถประจำทาง ก็เห็นตึกสูงจาก ระยะไกล นั่นคือโรงแรมเคมปินสกี้

ฉินหลั่งเดินไปที่โรงแรม ถึงชั้นล่างของโรงแรม กำลังจะเข้าไป ทันใดนั้นก็เห็นด้านข้างของโรงแรม มี หญิงชราคนหนึ่งเข็นจักรยานอยู่ บนจักรยานถูกกองสูง ไปด้วยขวดพลาสติกและกล่องกระดาษลูกฟูก หญิงชรา ไม่ทันได้ระวัง ทำขวดพลาสติกและกล่องกระดาษลูกฟูก หล่นลงมา แล้วกระจายเต็มพื้น ฉินหลั่งรีบเข้าไป ช่วย หญิงชราเก็บของขึ้นมา

ในระหว่างที่เก็บของ ฉินหลั่งก็พูดคุยกับหญิงชรา ถึงได้รู้ว่า ลูกชายของหญิงชราเกิดอุบัติเหตุเสีย

ชีวิต

“ขอบใจมากพ่อหนุ่ม “หญิงชราขอบคุณฉินหลั่ง เมื่อเห็นฉินหลั่งก็เคลิบเคลิ้ม ดวงตาก็เปียกชุ่ม แล้วพูด ว่า: “ถ้าเกิดว่าลูกชายของฉันยังอยู่ ก็คงจะเหมือนกับเธอ พ่อหนุ่ม เธอสามารถเรียกฉันว่าแม่ได้มั้ย?”

ฉินหลั่งมองไปที่ดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความ คาดหวังของหญิงชรา และเมื่อนึกถึงว่าตัวเองกับแม่ก็ แยกจากกันมาเจ็ดปีแล้ว แต่ก็ยังคงเศร้ามาก แต่หญิง ชราต้องแยกจากลูกชายอยู่คนละภพชาติ ทุกข์ยากแค่ ไหนในวัยชรา

“แม่…”เสียงตะโกนนี้ออก สัมผัสถึงความรักของ ฉินหลั่ง และฉินหลั่งก็อดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลออกมา “อืม….”หญิงชรายิ้มทั้งน้ำตา แล้วเธอก็หยิบเงิน

สิบหยวนออกมาจากกระเป๋า: “พ่อหนุ่ม เธอรับไว้เถอะ

หญิงชราขอบคุณเธอมากนะ”

ฉินหลั่งไม่สามารถยอมรับได้ แต่หญิงชรายืนยัน ที่จะมอบมันให้กับฉินหลั่ง ฉินหลั่งรู้ดีว่าถ้าไม่รับไว้ในใจ ของหญิงชราคงจะเป็นทุกข์ ก็เลยพูดว่าขอบคุณครับ แล้วรับไว้ หญิงชราเข็มรถออกไปอย่างสั่น ฉินหลั่งเช็ด น้ำตา และเดินเข้าไปที่โรงแรม

ในรถBMWไม่ไกล คนขับรถพูดกับเจ้านายที่นั่ง อยู่แถวด้านหลัง: “เจ้านาย ตอนนี้วัยรุ่นพวกนี้ก็หน้าด้าน จริงๆ แค่ช่วยหญิงชราเก็บขวดพลาสติก จะยังหน้าด้านของเงินสิบหยวน คนคนนี้คงจะคิดถึงเรื่องเงินจนเป็นบ้า ล่ะมั้งเนี่ย?”