บทที่ 154 ความรำคาญของจางเจียซิน

จางเจียซินไลน์สดมาสองเดือนแล้ว ค่อยๆได้รับ ความนิยมในHuya TV ตอนนี้อยู่ในหนึ่งร้อยของอันดับ แรก แล้วคราวนี้Huya TVได้จัดงานเลี้ยงสังสรรค์ “ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100″ขึ้น จางเจียซินก็ได้ รับเชิญให้เข้าร่วมด้วย

มหาวิทยาลัยก็ปิดเทอมแล้วจางเจียซินก็ไม่กลับ บ้าน และอาศัยอยู่ในบ้านเช่าในจีนหลิง

“เจียซิน อย่าพูดจาเหลวไหล….”ผู้รับผิดชอบพี่ โปกะพริบตาที่จางเจียซิน คนเขาอุตส่าห์เอากุญแจมา ให้แล้ว ทำไมถึงไปว่าไม่ใช่ของคนอื่นเขาล่ะ?

“ห์ พี่โป ฉันพูดความจริงกับคุณ เขาไม่ใช่เจ้าของ

คฤหาสน์นี้จริงๆ!”จางเจียซินกอดอก แล้วเหลือบมองไป

ที่ฉินหลั่ง: “ฉินหลัง นายบอกกับพี่โปเอง นี่เป็นคฤหาสน์

ของนายจริงเหรอ?”

ถ้าหากว่าให้จางเจียซินรู้ว่า คฤหาสน์สองร้อยห้า สิบล้านนี้หลังนี้เป็นของตัวเอง กลัวว่าหลังจากวันนี้ไป ชีวิตของตัวเองก็คงจะไม่ปกติสุข

“ไม่ใช่”ฉินหลั่งกล่าวเบาๆ

“ไม่ใช่!”เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่ พี่โปก็ผลักฉินหลั่ง แล้วลูบที่หัวใจตัวเองไปมา: “อย่างนั้นนายทำอะไร? ฉัน ตกใจหมดเลย?”

“เขาเหรอ”จางเจียซินเหลือบไปมองฉิบหลังอย่างดูถูก เดือนๆหนึ่ง รายได้ทุกเดือนของจางเจียซินมี แปดพันหยวนขึ้น ซึ่งนั้นทำให้เธอดูถูกเพื่อนร่วมชั้น รอบๆตัว สำหรับฉินหลั่ง เธอยิ่งดูถูกเข้าไปใหญ่: “ฉันกับ เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น เขาก็เป็นแค่ยาจกในชั้นเรียนของ พวกเรา ยากจนมากจนเป็นที่รู้จักกันทั้งแผนก เขาเคยมี ความสัมพันธ์เป็นคู่รักกับเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนของ พวกเรามาก่อน และสุดท้ายโดนสวมเขาจากคนอื่น คน ทั่วไปในชั้นเรียนของเราจะไม่มีใครเล่นกับเขา…”

“ฉินหลั่ง ปิดเทอมใหญ่นายก็ไม่กลับบ้าน นายว่า ตัวนาย เป็นชายหนุ่มที่มีมือมีเท้า ทำไมถึงมาทำงานเก็บ ขยะแบบนี้ล่ะ? โทร นายจะให้ฉันว่านายยังไงดี?”จางเจีย ซินเหลือบมองไปที่เรือที่จอดอยู่ในทะเลสาบเทียมและ พูด ลองคิดดูว่าตัวเองเป็นแค่ผู้หญิง ตอนนี้สามารถ หาเงินได้หลายพันหยวนต่อวันจางเจียซินรู้สึกว่าตัวเอง เก่งมาก แล้วรู้สึกว่าฉันหลังไม่มีอนาคต

เก็บขยะ? หันหน้าไปรอบๆ ก่อนที่จะตระหนักว่า จางเจียซินเห็นว่าเมื่อกี้ตัวเองกำลังเก็บขยะในทะเลสาบ ฉินหลั่งพยักหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม

“ฉิบหาย ที่แท้นายก็เป็นคนทำความสะอาดใน ชุมชน อีกหน่อยเจอกันก็ทักทายบอกล่วงหน้าด้วย นี่ ทำให้ฉันตกอกตกใจหมด”ในที่สุดพี่โปก็รู้สึกโล่งใจ คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองเข้าใจผิดคิดว่าคนทำความสะอาดเป็น เจ้าของคฤหาสน์ เขาก็นำมาใช้ประโยชน์อีก พี่โปก็ดูไม่ ชอบฉินหลั่ง

“ทำไมนายถึงเป็นคนเอากุญแจมาล่ะ?” พี่โปคว้ากุญแจในมือของฉินหลั่ง และถามฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว

ฉินหลั่งนิ่งอึ้ง จากนั้นถึงค่อยตอบสนองกลับมา ตอนนี้ตัวเองไม่ใช่เจ้าของคฤหาสน์

“เอ่อ..เจ้าของบ้านท่านนี้เร่งรีบไปทำธุระ เอา กุญแจมาให้ผม ให้ผมเอามาส่งให้พวกคุณ”ฉินหลังคิด หาเหตุผลมั่วๆขึ้นมา

“แบบนี้นี่เอง คนคนนี้แม่ง ฉันรอเขาอยู่ที่นี่เป็น เวลานานขนาดนี้ ยังเตรียมจะแลกเปลี่ยนนามบัตรกับ เขาสักหน่อย ก็หนีไปแบบนี้เลย เย็ดแม่งจริงๆ”พี่โปนั่ง ลงบนพื้น และมองออกไปในที่ระยะไกล สาปแช่งอย่าง รุ่นแรง

“เอาล่ะ เจียซิน ไปบอกกับคนพวกนั้น พวกเรา เข้าไปถ่ายทำที่คฤหาสน์”จากนั้น พี่โปก็ถือกุญแจเข้าไป เปิดประตู จางเจียซินกำลังไปเรียกเน็ตไอดอลคนอื่นๆ และมองไปข้างๆที่ฉินหลัง “ไม่ตั้งใจ”โยนขวดน้ำโค้กลง ไปที่พื้น

ฉินหลั่งไม่ใช่ว่ากวาดถังขยะเหรอ ยังไงจางเจีย ซินไม่มีทางส่งขวดน้ำโค้กไปที่มือฉินหลั่งดีๆ เธอ ต้องการให้ฉันหลั่งก้มลงไปเก็บขึ้นมาจากบนถึงจะมี ความสุข

จางเจียซินหันกลับมา และเดินอย่างมีชัยไปหา เน็ตไอดอลที่นั่งอยู่ริมทะเลสาบ

ฉินหลั่งสายหัว แล้วเก็บขวดน้ำโค้กที่จางเจียซิน โยนทิ้งบนพื้นขึ้นมา เขายืนดูกลุ่มคนที่เดินเข้าไปในคฤหาสน์ของเขา ฉินหลังกำลังจะออกไป เมื่อเห็นว่าตัว เองยังสวมเสื้อชูชีพของชายชรา ตอนนี้ชายชรากลับ บ้านไปแล้ว วางทิ้งไว้ที่ข้างคฤหาสน์ ของแบบนี้ไม่มีใคร ขโมย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอชายชรา ค่อยเอาให้เขาก็ได้

เมื่อถึงตอนค่ำ ฉินหลั่งถึงค่อยกลับมา ในเวลานี้ กลุ่มทีมงานกล้องและอุปกรณ์ประกอบฉากเครื่องแต่ง กายฯลฯขึ้นรถ และกำลังจะออกไป

เมื่อฉินหลั่งเห็นพี่โปเลยเดินไปหา ให้เขาเอา กุญแจคืนให้ตัวเอง รอเจ้าของคฤหาสน์กลับมา ตัวเอง จะคืนให้เขาก็ได้ พี่โปไม่เอาฉินหลั่งไว้ในสายตาเลย และโยนกุญแจให้ฉินหลั่ง แล้วเดินจากไป

ฉินหลั่งนั่งอยู่ข้างๆ และรอดูไม่ว่าจะเป็นคนเดิน ไม่ว่าจะเป็นรถหรือคนเดินเท้าออกไป ก่อนที่ฉินหลังจะ เดินไปที่ประตูพร้อมกับกุญแจอย่างช้าๆ เปิดมันแล้วเดิน เข้าไป

เมื่อกี้แม้ว่าพี่โปจะบอกว่าไม่มีความเสียหายใน คฤหาสน์ แต่ฉินหลั่งก็ตรวจสอบด้วยตัวเองดีกว่า ฉินหลังเดินไปรอบๆในคฤหาสน์ ก็พบเพียงแต่ กันบุหรี่เพียงไม่กี่ชิ้น ไม่มีความเสียหายใดๆ ฉินหลั่งก็

รู้สึกสบายใจ

เขาไม่ค่อยมาที่คฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้านหลัง นี้ รู้สึกว่าใหญ่กว่าคฤหาสน์หลังหกล้านมาก ฉินหลั่งนั่ง ในพื้นที่เล็กๆสำหรับนั่งในห้องนั่งเล่น และมองผ่านออก ไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ ต้นฉัตรทองที่อยู่ใกล้ๆบัวหลวงและดอกบัวริมทะเลสาบในระยะไกลกำลังเบ่งบาน อย่างเงียบๆ มือของฉินหลั่งวางไปที่ราวจับเบาๆ เขาไม่ ค่อยมีเวลาพักผ่อนเช่นนี้

“อา….”เมื่อฉินหลั่งสบายมากจนเกือบจะหลับไป ทันใดนั้นก็มีคนปรากฏตัวขึ้นที่ตรงหน้าต่างกระจกบาน ใหญ่ ไล่ความเหนื่อยล้าของฉินหลั่งออกไป และเขาก็ ตกจากเก้าอี้โยกด้วยความประหลาดใจ

คนคนนั้นคือจางเจียซิน

“เธอ….”มือสองข้างของจางเจียซินวางอยู่บน หน้าต่าง เธอมองฉินหลั่งด้วยความสงสัย ยังไงก็ไม่ เข้าใจว่า ทำไมฉินหลั่งถึงสามารถนั่งอยู่ในคฤหาสน์

“ฮวนฮวน ตามฉันมา!”จางเจียซินเรียกผู้หญิง หนึ่งคนมา เหลือบมองไปที่ฉินหลั่งอย่างสงสัย จากนั้น ก็พาผู้หญิงที่ชื่อฮวนฮวนก็เดินจากไปไม่นาน ประตูของ คฤหาสน์ก็ถูกกระแทกจนมีเสียง

ฉินหลั่งเดินไปเปิดประตู จางเจียซินและฮวนฮวน ยืนอยู่ที่นอกประตู จางเจียซินจ้องมองฉินหลังด้วยความ สงสัย

ก่อนหน้านี้จางเจียซินและฮวนฮวนไม่ได้กลับ ออกไปพร้อม “คนกลุ่มใหญ่” บ้านเช่าของจางเจียซินก็ อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจีนหลิง ไม่ไกลจากที่นี่ เลยไม่ เร่งรีบที่จะกลับไป หลังจากถ่ายทำเสร็จ เธอก็เรียกฮวน ฮวน อยู่เที่ยวที่บนเกาะเทียมพร้อมกัน สักพักค่อยกลับ บ้าน คิดไม่ถึงเมื่อจางเจียซินย้อนกลับมาที่คฤหาสน์เห็นฉินหลั่งที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ของคฤหาสน์

“คนนี้ไม่ใช่หรือที่ไปเก็บขยะในทะเลสาบในช่วง เช้า”ฮวนฮวนจำฉินหลั่งได้ และกระซิบที่ข้างหูของจาง เจียซิน

จางเจียซินจ้องฉินหลั่งแล้วยิ้มแห้งๆ แล้วผลักเขา ไปหนึ่งที่ พาฮวนฮวนเดินเข้าไปในคฤหาสน์

“ทำไมนายถึงมาอยู่ในคฤหาสน์นี้?”ขณะที่จาง เจียซินมองไปที่เฟอร์นิเจอร์ในคฤหาสน์ ก็ถามฉินหลั่ง

“เอ่อ…ฉัน..ฉัน…ฉันเป็นคนที่เจ้าของคฤหาสน์นี้ จ้างมาเป็น…คนใช้”ในที่สุดฉินหลั่งก็หาข้อแก้ตัว จาก นั้นก็ยืนคำถาม: “ใช่แล้ว เจ้าของคฤหาสน์ไม่อยู่นานเขา จ้างฉัน ให้รับผิดชอบทำความสะอาดคฤหาสน์ และให้ ฉันพักผ่อนในคฤหาสน์ได้ ดังนั้น..”

ฉินหลั่งยิ้มอย่างอึดอัด

“ฉิบหาย นายแค่คนทำความสะอาดก็สามารถ นอนพักในคฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้าน นายได้เปรียบ เต็มๆเลยซินะ” หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉันหลั่งพูด จางเจีย ซินก็ถึงกับผงะ เธอรู้สึกว่าฉันหลังโชคดีจริงๆ พูดตาม ความจริง เธออิจฉาฉินหลังจริงๆ คฤหาสน์สองร้อยห้า สิบล้านหลังนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถอาศัยอยู่ ได้

“เหอะเหอะ….เมื่อกี้นายเพิ่งบอกว่าเจ้าของ คฤหาสน์ไม่อยู่?”จางเจียซินกลอกตาไปมา แล้วถาม อย่างไม่แน่ใจ เมื่อเห็นฉินหลั่งพูดไม่ชัดเจนแต่พยักหน้าจางเจียซินพอใจ และถามว่า: “อย่างนั้นวันนี้ฉันและฮวน ฮวนก็จะพักที่คฤหาสน์นี้ดีไหม?”

“หา….ไม่ดีมั้ง”ยังไงฉินหลั่งก็คิดไม่ถึงจางเจีย

ซินจะพูดเงื่อนไขแบบนี้ขึ้นมาก “อะไรไม่ดี!”เมื่อได้ยินฉินหลังลังเล จมูกของจาง เจียซินก็ย่นขึ้นทันที : “ถึงยังไงเจ้าของก็ไม่มา เพียงแค่

นายไม่พูด ใครพักอยู่ในคฤหาสน์เขาก็ไม่รู้ หรือว่านาย

จะฟ้องเจ้าของ?”

“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น เพียงแต่…”

“นายไม่ฟ้องก็ดี อย่างนั้นก็ตามที่พูด คืนนี้ฉัน

และฮวนฮวนก็นอนที่นี่!”จางเจียซินไม่พอใจที่ฉินหลั่ง พิรีพิไร ตัวเองจึงตัดสินใจเอง “ฮวนฮวน พวกเราขึ้นไปชั้นบนเพื่อหาห้องกัน

เถอะ”จางเจียซินยิ้มให้กับฮวนฮวน แล้วเด็กสาวทั้งสอง

ก็วิ่งจับมือกันไปที่ชั้นบน

“พวกเธอ…”เด็กสาวทั้งสองมองหาห้องที่จะอยู่ ในคืนนี้ด้วยความตื่นเต้น และฉินหลั่งก็ส่ายหัว

หลังจากดูห้องที่ละห้อง ในที่สุดเด็กสาวทั้งสองก็ พบห้องที่พอใจ แล้วนอนอยู่บนเตียงไหมนุ่มๆในห้อง สองสาวพอใจจริงๆ ชีวิตที่ร่ำรวยของเศรษฐีก็สุขสบาย เช่นนี้

“เจียซิน วันนี้ฉันพักผ่อน เดี๋ยวเธอต้องไลน์สดอีก นะ ตอนนี้ฉันไปกินข้าวข้างนอกเป็นเพื่อนเธอมั้ย?”ฮวน ฮวนไลน์สดยังไม่ได้รับความนิยมเท่ากับจางเจียซินเธอมีท่าทางที่ถ่อมตัวกับจางเจียซิน

“ฉันไม่อยากออกไป ถ่ายงานมาทั้งวันเหนื่อยจะ ตาย ฉันอยากกินขนมจีนของ “บ้านเฉิน”จางเจียซินนอน อยู่บนเตียงอย่างสบายก็เลยไม่อยากขยับตัว

“ฉันก็อยากกินเหมือนกัน แต่ “บ้านเฉิน”ไม่มี บริการส่งอาหาร พวกเรายังต้องไปด้วยตัวเอง”ฮวนฮวน พูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง

“น่ารำคาญจริงๆ”จางเจียซินพึมพำ จากนั้นก็คิด บางอย่างออก: “มีล่ะ!”

ในเวลานี้ฉินหลั่งก็ตัดสินใจ คืนนี้จะนอนพักที่ คฤหาสน์หนึ่งคืน ในขณะนี้ นิ้วชี้ซ้ายของเขามันก็ขยับ เป็นยายที่ตะโกนเรียกเขา ในขณะนี้ฉินหลังถึงค่อย นึกออก วันนี้เป็นวันที่ต้องเอาไก่ตัวเป็นๆให้กับยาย เขา เกือบจะลืมเลย ฉินหลั่งเกี่ยวนิ้วชี้ซ้ายไปทางซ้ายสาม ครั้ง และตอบกลับให้กับยาย ความหมายก็คือตอนนี้ผม จะรีบไปเดี๋ยวนี้

“ฉินหลั่ง!”ฉินหลั่งกำลังจะออกไป จางเจียซิน และฮวนฮวนเดินออกมาจากในห้อง มองไปที่ฉินหลั่ง แล้วพูด: “ตอนนี้นายออกไปซื้อขนมจีนที่”บ้านเฉิน”มา ให้ฉันและฮวนฮวนสองชุด เร็วๆหน่อยนะ”

ฉินหลั่งคิดว่า “บ้านเฉิน”ก็อยู่แถวๆตลาด ก็เลย ตอบตกลง เดินออกไปจากคฤหาสน์

“เขาเชื่อฟังจริงๆ”ฮวนฮวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ ฮวนฮวน เขาก็คือไอ้ขี้แพ้ในห้องของพวกเราปีหนึ่งทำงานพาสไทม์ส่งอาหารและทำงานตักอาหาร ในโรงอาหารของโรงเรียน ความยากลำบากบังคับคน คนนี้ให้ต้องทำ…”จางเจียซินพูดด้วยรอยยิ้มกับฮวน ฮวนและก็เดินเข้าไปในห้อง

จางเจียซินเปิดไลน์สดของHuya TV เธอกำลังดู ไลน์สดของระดับพรีเมียม ฝึกฝนวิธีการใหม่ อยู่ในเส้น ทางการไลน์สด เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ก้าวตามกาลเวลา

“ไลฟ์สดการกิน ออกอากาศกลางแจ้ง แลก เปลี่ยนเป็นเพื่อน เกม กีฬา ..ไม่มีอะไรใหม่ๆเลยเห รอ?”หลังจากแจกของขวัญไปหลายครั้ง จางเจียซินก็ โยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ด้วยท่าทางอารมณ์เสีย

จำนวนแฟนคลับของเธอนับตั้งแต่ถึงสามแสนหก หมื่นคนในเดือนที่แล้ว ก็ไม่เคยเพิ่มขึ้นอีกเลย ซึ่งเป็น ปัญหาข้อติดขัดสำหรับเธอ หลายคนในระดับพรีเมียม และแพลตฟอร์มได้บอกเธอว่า หากไม่สามารถหาจุดที่ ก้าวล้ำใหม่ได้ แฟนคลับของเธอก็จะมีแต่พวกตอนนี้ ซึ่งบ่งชี้ว่า เงินที่เธอหามาได้ก็จะเท่ากับตอนนี้

จางเจียซินไม่พอใจ เธอต้องการเป็นจุดเด่น แต่ ยังไงเธอก็คิดไม่ออก ฮวนฮวนด้านข้างที่เห็นท่าทางเช่น นี้ของจางเจียซิน ก็รู้ทันทีว่าทำไมเธอถึงได้กังวล ฮวน ฮวนขมวดคิ้ว ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้น กลอกตาไปมา หลายรอบ พยักหน้า

“เจียซิน ฉันคิดออกมาหนึ่งวิธี น่าจะทำให้แฟน คลับของเธอเพิ่มขึ้น..”ฮวนฮวนตบจางเจียซินเบาๆแล้ว

พูด