บทที่ 87 โกรธแล้วคืนคำ

“พี่นะพี่ พี่ดูแฟนที่ดีที่พี่หามาชิ นี่ก็คือความผิด พลาด”เผิงหนานยิ้มและก้าวเดินไปที่หน้าของเผิง เมิ่ง”พี่ยังอยากจะให้ขยะแบบนี้เข้ามาในบ้านของเราอีก ฉันว่านะพี่อยากทำให้ครอบครัวเราวุ่นวายมากกว่าใช่ มั้ย? เสียดายที่ผู้หลักผู้ใหญ่ในตระกูลให้ความสำคัญกับ พี่มาก! พี่กลับหาของแบบนี้มา รู้สึกผิดต่อตระกูลเผิงบ้า งมั้ย?”

เผิงเมิ่งอยู่ที่ตระกูลเผิง ตั้งแต่เล็กจนโตเธอเป็น คนที่ยอดเยี่ยมที่สุด เมื่อโตขึ้นเธอก็ยังดำรงตำแหน่งที่ สำคัญของตระกูลเผิง ก็รับการยกย่องและเป็นที่รักของ ผู้หลักผู้ใหญ่ในตระกูล เพราะแบบนี้ เผิงเมิ่งก็กลายเป็น ขวากหนามในสายของคนรอบข้าง ในใจของพวกเขาก็ อิจฉาเผิงเมิ่ง และเกลียดเผิงเมิ่ง

เผิงหนานก็เป็นหนึ่งในนั้น

ฉวยโอกาสในครั้งนี้ แน่นอนว่าเผิงหนานก็อยาก จะเหยียบย่ำเผิงเมิ่งอย่างหนัก

แต่เผิงเมิ่งในตอนนี้ ไม่ได้ยินคำเยาะเย้ยของเผิง หนาน เธอเอาแต่จ้องฉินหลั่งด้วยความข้องใจ เธอกลัว ว่าตัวเองจะมองคนผิดไป เผิงเมิ่งก็เดินไปตรงหน้าฉิน หลั่ง แล้วตะโกนขู่: “ทั้งๆที่หล่อนกำลังทำให้นายมี มลทิน นายพูดออกมาซิ บอกพวกเขาไป ที่หล่อนพูด เป็นเรื่องโกหก นายไม่เคยทำเรื่องที่หล่อนพูดออก

มา…
ฉินหลังหลบตา โดยไม่พูดอะไรสักคำ เพิงเมิง โกรธ ตอนนี้ฉินหลั่งทำให้หล่อนรู้สึกผิดหวังมาก นี่มัน ไม่ใช่คืนนั้น คนที่บุกเดี่ยว ชายเลือดร้อนที่ต่อยตีกับกลุ่ม คนสิบกว่าคน เขาเป็นคนขี้ขลาด!

“นายพูดซิ! เป็นใบ้เหรอ….”เผิงเมิ่งกังวลแล้ว ทุบตีหมัดลงไปหน้าอกของฉินหลั่งที่ล่ะหมัด เธอร้องไห้ ฟูมฟายออกมาอย่างหนัก ฉินหลั่งทำให้หัวใจแตกสลาย ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง เพียงแค่ฉินหลั่งพูดออกมา หรือเพียงแค่ส่ายหัว เผิงเมิ่งก็เชื่อเขาโดยไม่สนใจ เหตุผลอะไรแม้แต่นิดเดียว แต่ฉินหลั่ง…

“พูดซิ พูดซิ….”เผิงเมิ่งเกือบจะเป็นบ้า ทันใดนั้น ก็กรีดร้อง แล้วตบไปบนหน้าของฉินหลั่ง เล็บของเธอ ข่วนลงบนใบหน้าฉินหลั่งจนเป็นแผล คนอื่นก็ตกใจ ดวงตาที่พร่ามัวของเผิงเมิ่งจ้องมองไปที่ฉินหลั่ง : “ฉิน หลั่ง ฉันเกลียดนาย..

เมื่อพูดจบ เผิงเมิ่งก็หันกลับออกไปและเบียดตัว ออกไปจากฝูงชน

“แก….แก ไอ้คนตระกูลฉิน ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น กับเผิงเมิ่ง ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”กุซ่าพูดกับฉินหลั่ง แล้วรีบวิ่งตามเผิงเมิ่งไป: “เผิงเมิ่ง รอฉันด้วย…

ในเวลานี้ ดวงตาที่หลบอยู่ของฉินหลั่งก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา มองไปทางที่เผิงเมิ่งจากไป เขาก็ถอน หายใจเล็กน้อย

ฉันมีจงยู่อยู่แล้ว ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่ขอโทษ
เมื่อเผิงเมิงออกไปแล้ว ฉันหลังก็กลายเป็นเปา สายตาของทุกคน ฉินหลั่งก็ค่อยๆเบียดตัวออกจากฝูง ชนและเดินออกไป

“รีบไปซะ สถานที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายควรจะมา”หนุ่ม วัยรุ่นหน้าอ่อนวัยก็ผลักฉินหลั่งอย่างมีอวดเก่งเพื่อให้ เขารีบออกไป ฉินหลั่งจ้องมองด้วยความโกรธ ทำให้ เขาตกใจคอหด

สุดท้ายก็เป็นไปตามผลอย่างที่เส้เหวินจึงคาด หวังไว้ มองดูด้านหลังของฉินหลั่งที่ตกระกำลำบากจาก ไป เส้เหวินจึ้งก็เผยให้เห็นแววตาที่เย็นชา แล้วปากของ เธอก็พึมพำขึ้นเบาๆ: “ฉินหลั่ง ฉันเคยบอกแล้ว นาย ทำให้ฉันอับอายขายหน้า ฉันก็จะเอาคืนนายเป็น ทวีคูณ….

เป็นเพราะเรื่องนี้ ทำให้ฉันหลั่งเสียเวลาไปหนึ่ง วัน แต่ว่าเป็นแบบนี้มันก็ดี อย่างน้อยก็ทำให้เผิงเมิ่ง ตัดใจจากตัวเองได้อย่างสมบูรณ์

ในช่วงบ่าย ฉินหลั่งรับจงยู่ไปที่บริษัทช่างเมิ่งมิว สิค จำกัด เขาโกหกจงยู่ว่า รอยแผลบนใบหน้าคือตัวเอง ไม่ทันระวังข่วนโดนเอง

ครั้งนี้ ทั้งสองคนตั้งใจนั่งรถประจำทางกลับไป นั่งแถวอยู่สุดท้าย ราวกับว่าเวลาจะย้อนกลับไปตอนที่ พวกเขาเพิ่งรู้จักกันหนึ่งเดือน

“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมท่าทางนายดูไม่มีความ สุขเลย”จงยู่จับมือของฉินหลั่ง หลังจากที่ฝึกซ้อมที่บริษัทมาหลายวัน จงยู่ก็ค่อยๆหลุดพ้นจากความเศร้าใจ การตายของช่ายหนง

“ไม่เป็นอะไร”ฉินหลั่งนิ่งไปชั่วครู่ เมื่อรู้ว่าไม่ควร คิดถึงเรื่องวุ่นวายตอนที่อยู่กับจงยู่ เขายิ้มบางๆแล้วมอง ไปที่จงยู่: “ทำไมวันนี้เธอดูมีความสุขจัง? ตั้งแต่ขึ้นรถมา ก็ยิ้มไม่หยุดเลย”

“ไม่มีนะ”ปากจงยู่ก็บอกว่าไม่มี แต่บนใบหน้าก็ยิ้ม บานเหมือนดอกไม้อยู่ เธอจ้องมองฉินหลั่งด้วยแววตาที่ เจ้าเล่ห์: “พี่เฉินบอกว่า สองวันนี้จะจัดเตรียมให้พวกเรา ไปเข้าร่วมการแข่งขันรายการ ( Hello , girls ) ที่ เซี่ยงไฮ้ (Hello , girls ) เป็นรายการที่แสดงความ สามารถที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ ถ้าเรามีผลงานที่ดี ก็จะ ง่ายต่อการเข้าวงการบันเทิง”

“อย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องที่ดีนะซิ!”ฉินหลั่งก็รู้สึก ดีใจกับจงยู่ด้วย : “ถึงตอนนั้นฉันจะไปกับเธอเอง”

“ไม่ต้อง พี่เฉินบอกว่าต้องการฝึกซ้อมที่เซี่ยงไฮ้ ก่อน เธอยังติดต่อคณะกรรมการจัดงานให้พวกเราด้วย อาจใช้เวลาหลายวันอยู่?”

จงยู่มองไปที่ฉินหลั่งแล้วพูดอย่างจริงจัง: “นาย ตั้งใจเรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนจะดีกว่า ต่อให้นายไปก็ ช่วยอะไรฉันไม่ได้ ฉันสามารถดูแลตัวเองได้”

“ก็ได้”ฉินหลั่งจงใจตอบตกลง: “แต่ฉันก็กลัวว่า เมื่อเธอไปถึงที่เซี่ยงไฮ้ จะถูกผู้ชายอื่นแย่งไป เพราะว่า เซี่ยงไฮ้ก็เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุด ทุกที่ก็มีหนุ่มหล่อ มีแต่คนรารวย แต่ฉันก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ของมหาวิทยาลัยจีน หลิง

จงยู่ยิ้มอย่างเล่ห์เหลี่ยม เธอ”อวดดี”ชำเลืองมอง ฉินหลัง: “ตอนนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าฉันสำคัญแค่ไหน ฉันจะ ถูกแย่งไปได้หรือไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว ถ้านาย ทำให้ฉันพอใจ ไปถึงที่เซี่ยงไฮ้ ฉันก็จะหลับตา”

หลังจากพูดจบ จงยู่ก็ขยับไหล่เล็กน้อย และกระ แอมเบาๆ

ฉินหลั่งมองไปที่จงยู่ด้วยรอยยิ้มที่พูดไม่ออก วางมือบนไหล่ของจงยู่ แล้วนวดขึ้นมา จงยู่ยิ้มอย่างมี เล่ห์เหลี่ยมในใจ

“สบายหรือเปล่า?”

“ก็เฉยๆพอไปได้

“อย่างนั้นถ้าเธอไปถึงเซี่ยงไฮ้จะหลับตาหรือ เปล่า?”

“หลับแค่ครั้งเดียว”

“ครั้งเดียวเหรอ? แบบนี้สบายมั้ย? ตกลงหลับกี่

ครั้ง?”

“หนึ่งครั้งครึ่ง”

สามวันต่อมา จงยู่กับเฉินจิ้งอี้และสมาชิกทั้งสี่คน ของDream girls นั่งอยู่บนเครื่องบินไปที่เซี่ยงไฮ้ เพื่อ ไปไล่ตามความฝันในการแสดง
หลังจากฉินหลังที่ไปส่งจงยู่เสร็จก็กลับไปที่ มหาวิทยาลัยจีนหลิง การพยากรณ์อากาศในโทรศัพท์ ก็ มีเพิ่ม “เซี่ยงไฮ้”

เขามาที่โรงอาหาร ก็สั่ง”ผัดบะหมี่หูฉลาม”แปด หยวน ในผัดบะหมีไม่มีหูฉลาม(ภาษาจีนเรียกว่าหยูชื่อ) คือเชฟท่านหนึ่งที่มีนานว่า”หยูชื่อ”เป็นคนผัด

ฉินหลั่งถือผัดบะหมี่แล้วหาที่นั่งลงทันที เพิ่งจะ กินได้หนึ่งคำ ก็ได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนหวานตรง หน้า: “เลี้ยงฉันหน่อยได้หรือเปล่า?”

ฉินหลังเงยหน้าขึ้นมามอง คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือเผิงเมิ่ง

วันนี้เผิงเมิ่งสวมใส่เสื้อเปิดไหล่สีไวโอเลต ด้าน ล่างสวมใส่กางเกงสีน้ำเงินขาสั้นโคบอลต์ ซึ่งทำให้เธอ ยิ่งดูสวยหรูและสง่างามยิ่งขึ้น

ในขณะนี้เผิงเมิ่ง เธอไขว้มือไว้ด้านหลัง มองไป ที่ฉินหลังด้วยรอยยิ้มหวานๆ ทำให้คนที่มองหน้าเธอ ก็ อดไม่ได้ที่จะยิ้มไปกับเธอ

“เธอ…”บะหมี่ในปากของฉันหลั่งก็ตกลงไปใน

ถ้วย วันนั้น ทั้งๆที่เผิงเมิ่งก็ผิดหวังในตัวเขามาก โกรธ

มาก และวิ่งหนีไปหลังจากที่ตบเขาไปหนึ่งที่ ทำไมตอน

นี้เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ?

“นายอยากถามใช่มั้ยว่าทำไมวันนั้นฉันโกรธนาย ขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวตรงหน้านาย?”เผิง เมิ่งพูดความสงสัยทั้งหมดในใจของฉินหลั่งออกมา แล้วเธอนั่งลงตรงข้ามกับฉินหลังอย่างสบายๆ

“บอกตามความจริง ในตอนนั้นฉันก็โกรธมาก จริงๆ หลังจากที่กลับถึงบ้าน ฉันก็นอนร้องไห้บนเตียง เป็นเวลานานมาก ฉันรู้สึกว่าชายหนุ่มเลือดร้อนที่ช่วยฉัน ในคืนนั้น ไม่น่าจะเป็นอย่างที่เส้เหวินจึงพูด”เผิงเมิ่งจ้อง มองไปที่ดวงตาของฉินหลั่ง แล้วพูดเบาๆว่า: “หลังจาก ที่ฉันตื่นมาในวันรุ่งขึ้น อารมณ์ของฉันก็ค่อยๆสงบลง สามวันมานี้ ฉันเองก็คิดมาก”

“ฉันเชื่อ สิ่งที่เส้นเหวินจึงพูด มีความจริง แต่สิ่งที่ พูดมามันเกินความเป็นจริงและก็มีเรื่องไม่เป็นความจริง ฉันไม่เชื่อ ว่านายจะเป็นแบบที่หล่อนพูดมาก ไปขอร้อง ให้หล่อนคืนดี ในตอนนั้นนายรักกับเส้เหวินจิ้ง จะพูด ออกมาตามในข้อความวีแชต ก็เป็นคำพูดที่ปกติอยู่แล้ว แล้วที่หล่อนบอกว่า เรื่องที่นายอยู่ที่ผับ จะมอมเหล้า หล่อน จากนั้นก็พาหล่อนไปที่เปิดห้อง ฉันก็เชื่อว่า ไม่ใช่สิ่งที่นายจะทำมันออกมาได้อย่างแน่นอน”

“บางทีฉันก็อาจเป็นคนทำก็ได้”ฉินหลั่งพูดเบาๆ ผิดหวังเล็กน้อย

“ตอนนี้ฉันยิ่งมั่นใจมากขึ้น ว่านั้นไม่ใช่สิ่งที่นาย ทำ”เมื่อเห็นการท่าทางของฉินหลั่ง ในใจเผิงเมิ่งก็ มั่นใจ

“แล้วแต่เธอเถอะ แต่ว่าครั้งก่อนเธอเคยบอกว่า ถ้าฉันตกลงแกล้งเป็นแฟนของเธอไปร่วมงานเลี้ยง หลังจากนี้ไปเธอก็จะปล่อยฉันไป”ฉินหลั่งมองไปที่เผิง เมิ่งแล้วพูด ไม่ว่าเผิงเมิ่งจะรู้สึกยังไงกับเขา แต่ฉินหลั่งจะไม่ชัดเจนกับเธอไม่ได้

“ฉันกลับคำ”เผิงเมิ่งก็ไม่ได้อ้อมค้อม ยอมรับไป

ตรงๆ

“เธอ….”ฉินหลั่งไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไร เขา ก็เริ่มกัมศีรษะกินบะหมี่ต่อ หลังจากนี้ไปเขาจะไม่เชื่อคำ พูดของเผิงเมิ่งอีกต่อไป ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ฉินหลั่งก็ จะทำเหมือนไม่เคยได้ยิน ทำเหมือนกับว่าไม่มีคนแบบ เธอ

“ฉินหลั่ง นายโกรธเหรอ?”เผิงเมิ่งก้มศีรษะลง เล็กน้อย มองไปที่ฉันหลังและถาม

ฉินหลั่งเอาแต่กินบะหมี่ ไม่สนใจสิ่งที่เผิงเมิ่งพูด ฉินหลั่งมีอะไรที่จะคุยกับเธอได้บ้าง?

“ฉินหลั่ง นายเป็นผู้ชายนะ อย่าโกรธฉันเลย นะ…”เผิงเมิ่งยื่นมือออกไปแตะไหล่ของฉินหลั่ง คิดไม่ ถึงว่าฉันหลังจะตอบโต้ได้มากขนาดนี้ สะบัดมือ และปัด มือของเผิงเมิ่งออกไป

“โอ๊ย…”เผิงเมิ่งร้องขึ้นมาด้วยเจ็บทันที

“เธอเป็นอะไรมั้ย?”เมื่อกี้ตอนที่ฉินหลั่งปัดมือของ หล่อน เหมือนกับว่านิ้วโป้งของเธอจะเคล็ด เมื่อได้ยิน เสียงร้องของฉินหลั่ง ก็ถามอย่างจริงจัง

เผิงเมิ่งกุมมือนิ้วโป้งข้างซ้ายไว้ ขมวดคิ้วมองไป ที่ฉินหลั่ง

“ให้ฉันดูหน่อย” ฉินหลั่งวางตะเกียบลง แล้วจับมือ ในขณะที่สัมผัสกับมือของเผิงเมิง ในใจของเขาก็ เต้น แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปสนใจมือของเผิงเมิ่งอ ย่างรวดเร็ว

“เป็นยังไงบ้าง?ฉินหลั่งนวดเบาๆให้กับเผิงเมิ่ง

“ดีขึ้นมาแล้ว!”บนหน้าเผิงเมิ่งก็มีรอยิ้มบางๆ เมื่อ เห็นว่าบนโหนกแก้มฉินหลั่ง ยังมีรอยแผลเล็กๆ เผิงเมิ่ง ถามเบาๆด้วยความรู้สึกผิดและเป็นห่วง: “หน้าของนาย ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

ฉินหลั่งพูดเบาๆ ชำเลืองตามองเผิงเมิ่ง เรื่องใน วันนั้นก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา เผิงเมิ่งตบเขาด้วยความ เศร้าเสียใจ

“ดีแล้ว”ฉินหลั่งค่อยปล่อยมือของเผิงเมิ่ง

“ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันหนหันพลันแล่นไป หน่อย”เผิงเมิ่งรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร กับหัวกินบะหมีต่อ

“เลี้ยงบะหมี่ฉันหน่อยได้หรือเปล่า?”เผิงเมิ่งถาม เบาๆอีกครั้ง

ฉินหลั่งเหลือบมองเผิงเมิ่ง หล่อนกำลังมองมาที่ ตัวเองอย่างคาดหวัง: “ฉันจะไปเอามาให้เธออีกหนึ่ง ชุด”

ในเวลานี้ ฉินหลั่งก็ลืมไปแล้ว สิ่งที่ตัวเองพูดใน ใจ ไม่ว่าเผิงเมิ่งจะพูดอะไร ก็จะไม่สนใจเธอ

“ไม่ต้อง”กล่าวด้วยรอยยิ้ม เธอยืนขึ้น แล้วไปหยิบตะเกียบอีกคู่หนึ่ง และนั่งตรงหน้า: “ได้หรือ เปล่า?”

“แล้วแต่”ฉินหลั่งพูดด้วยอารมณ์ที่วุ่นวาย แล้วก้ม หัวลงกินบะหมี่ ขณะที่กำลังกินอยู่ก็มีตะเกียบคู่หนึ่งยื่น มาอย่างระมัดระวัง ฉินหลั่งหยุดนิ่ง

ทั้งฉินหลั่งและเผิงเมิ่งก็มีความรู้สึกแปลกๆเกิด ขึ้น

เผิงเมิ่งค่อยๆคีบตะเกียบ แล้วเอาบะหมี่เข้าปาก อย่างเอร็ดอร่อย

แบบนี้ เผิงเมิ่งและฉินหลั่งกินกันคนล่ะหนึ่ง ตะเกียบ กินบะหมี่ถ้วยเดียวกัน ไม่รู้ว่าจะมีนักเรียนชายกี่ คนในโรงอาหารที่อิจฉา

เผิงเมิ่งคีบเส้นบะหมี่หนึ่งเส้น ค่อยๆใส่เข้าปาก เส้นบะหมี่เส้นนี้ยาวมาก ไม่ขาดสักที ก็ช้าๆ เส้นบะหมี่ก็ ยืดตรงขึ้น เผิงเมิ่งมองไปที่ส่วนอื่นๆของใบหน้าที่ เหยียดตรงหน้านี้ด้วยความประหลาดใจ แล้วมันก็กัด เข้าไปในปากของฉันหลั่งพอดี

เผิงเมิ่งและฉินหลั่งก็เบิกตากว้าง ฉินหลั่งหน้า แดง ก็รีบกัดเส้นบะหมี่ให้ขาด บะหมี่ก็แกว่ง แกว่งไป

โดนคางของเผิงเมิ่ง

“ขอโทษ..”ฉินหลั่งก็รีบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นตระหนกของฉินหลั่ง เผิงเมื่ งก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา
เห้อ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเผิงเมิง ฉินหลังก็นิ่งอึง ไปชั่วขณะ รอยยิ้มของเผิงเมิ่งเหมือนกับมีพลังวิเศษ ทำให้ฉินหลั่งยิ้มตามอย่างงงๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ