บทที่ 61 คุณใกล้จะพังพินาศแล้ว

ทุกคนต่างก็ไม่ได้สติกลับมา หมด เวลา”pk”แล้ว

สุดท้ายผู้ชนะก็คือเส้เหวินจิ้ง!

ในชั่วพริบตานั้นซับกระสุนก็ลดน้อยลง

สิ้นเสียงเพลงของจื่อซิน เธอรู้สึกว่าตนเอง

ตาลาย ก่อนหน้าที่ตนจะเข้าไป3วินาทีเส้นบอก คะแนนยังมากกว่าเส้เหวินจิ้ง ทำไมแค่ชั่วพริบตา ก็ จบแล้ว

“ทำไมล่ะ ระบบเกิดมีปัญหาแล้วเหรอ”จื่อซา นก้าวมาข้างหน้า มองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เงินแสนของฉันล่ะ!

จะบอกว่าไม่สนใจก็คงจะเป็นการโกหก จื่อซิน ไถมือถืออ่านคอมเมนต์ไลฟ์สด ในเมื่อมีคนรวยให้ เงินเส้เหวินจิ้งจริงๆ สุดท้ายกลายเป็นการฆ่าตัวเอง

เธอระเบิดอารมณ์แล้ว ขาดแค่สามวินาที เงิน หนึ่งแสนก็จะเป็นของเธอแล้ว เธอให้แฟนคลับ อดทนมานานแล้ว ก็เพื่อจะเอาชนะในช่วงPK ตอนนี้ แฟนคลับเธอต่างก็หมดตัวแล้ว เดิมคิดว่าต้องชนะ แน่กลับกลายเป็นพ่ายแพ้เสียได้!
“คนนั้นชื่อว่าชิงเฉิน เธอทำเรื่องวุ่นวายอะไร เนี่ยคิดว่าตนเองมีเงินก็เก่งกาจมากนักหรือยังไง ? คิดอยากจะจ่ายเงินก็จ่ายตั้งแต่แรกสิ มาจ่ายตอน สามวินาทีสุดท้าย เธอคิดจะแกล้งฉันใช่มั้ย….”

จื่อซินด่าเธออย่างไม่พอใจ เวลานี้ หน้าจอที่ เธอไลฟ์สดอยู่นั้นหายไปแล้ว

เส้เหวินจึงยังไม่ได้สติกลับมาจากอาการช็อค เพื่อนร่วมห้องเธอมากันหมดแล้ว เส้เหวินจึงชี้ไปที่ หน้าจอ พูดอู้อี้ๆว่า”ฉัน…..ชนะแล้ว หนึ่งแสนเป็น ของฉันแล้ว”

เพื่อนร่วมห้องพากันมาดู ก็ช่างเหลือเกินจริงๆ จางเจียซินทักทายไปทางหน้าจอที่กำลังถ่ายทอด สดอยู่นั้น : “พี่ชิงเฉิน ฉันบอกว่าทำไมพี่ไม่มาตอนที่ ฉันไลฟ์อยู่ล่ะ เดิมพี่ก็มาตอนที่เหวินจิ้งไลฟ์อยู่นี่นา”

จางเจียซินเห็นชิงเฉินจ่ายให้เส้เหวิน

จิ้ง (เรือรบอวกาศ] 20ชิ้น ในใจก็อิจฉาริษยาเป็น อย่างมาก นี่มันตั้งหนึ่งแสนเชียวนะ และในการประ ลองเส้เหวินจิ้งก็ยังชนะคว้าแสนนึงแล้ว !

ถ้าหากชิงเฉินได้เห็นที่ตนไลฟ์สด เงินเหล่า นั้นก็เป็นของตนแล้วไม่ใช่หรอกหรือ

“เหวินจิ้ง เธอรีบมาทักทายกับพี่ชิงเฉินสิ พี่ชิง เฉินเป็นคนให้รางวัลเธอแสนนึ่งเชียวนะ รีบพูดสิ”พอ จางเจียซินเตือนเส้เหวินจิ้งก็ได้สติกลับมา
“พี่ชิงเฉิน ขอบคุณพี่มากเลยนะคะ ตอนนี้ฉัน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรที่แสดงถึงความรู้สึกขอบคุณของ ฉันออกมาได้แล้ว ตอนนี้ฉันอยากจะพบหน้าพี่สัก ครั้งจริงๆ ฉันคิดว่าพี่ต้องเป็นสุภาพบุรุษที่สง่างาม ไม่ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไปคาดคะเนว่าพี่จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าพี่จะเป็นอย่างไรฉันก็ชอบทั้งนั้น ความหวังที่ยิ่ง ใหญ่ที่สุดในเวลานี้ของฉันก็คือได้พบพี่สักครั้ง ฉัน. ฉันอยากกอดพี่จูบพี่สักครั้งแน่นอนว่าฉันรู้ว่าฉันไม่ คู่ควรกับพี่ แต่ฉันก็คิดอย่างนี้”

สมองของเส้เหวินจิ้งวุ่นวายสับสนไปหมดแล้ว

“ฉันก็อยากพบพี่ อยากจูบพี่สักครั้ง..”จาง เจียซินเอ่ยอย่างไม่ยอมน้อยหน้า เส้เหวินจึงช่าง ร้ายกาจนัก เห็นชัดว่าพี่ชิงเฉินมาตอนที่ฉันถ่ายทอด สดอยู่ เธอก็กระตือรือรันขนาดนี้ ยังคิดชิงลงมือก่อน ฉันจางเจียซินก็ไม่ใช่จะยอมคนง่ายๆนะ

เวลานี้เอง หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งออกมา”ชิง เฉิน ออกจากไลฟ์สดแล้ว”

ฉินหลั่งมองโทรศัพท์มือถืออย่างเหม่อลอย เมื่อครู่เขาเห็นเส้เหวินจิ้งทำร้ายตัวเองอย่างน่า สงสาร สุดท้ายก็ยอมใจอ่อนช่วยเธอ

กลายเป็นว่าหวนกลับไปคิดถึงคืนวันดีๆที่เคย อยู่ด้วยกัน

ฉินหลั่งเตรียมที่จะกดโทรศัพท์มือถือให้เข้าสู่
โหมดนอนหลับ ทันใดนั้นเอง ก็มีข้อความเข้ามา เป็นของเส้เหวินจิ้ง

“พี่ชิงเฉิน เมื่อครู่ขอบคุณพี่จริงๆนะคะ ตอนนั้น ฉันเองก็หมดหวังแล้ว หากไม่ใช่เพราะพี่ คืนนี้ฉันคง ต้องเสียใจตายแน่….ตอนที่ถ่ายทอดอยู่นั้นฉันหน้า สด อาจจะดูไม่ค่อยสวย ความจริงแล้วคนอื่นหากลบ เครื่องสำอางออกก็เหมือนกันกับฉัน ไม่แน่อาจจะไม่ ดีเหมือนฉัน ฉันแต่งหน้าแล้วสวยมากเลยนะ….

ฉินหลั่งรู้ เส้เหวินจึงกำลังประจบเอาใจทายาท มหาเศรษฐี เขาไม่สนใจ ได้แต่ตอบกลับไปง่ายๆคำ เดียวว่า”อ็ม”

เห็นชิงเฉินพูดกับเธอแล้ว เส้เหวินจึงก็ดีใจ หัวใจพองโต เธอแอบเหลือบมองจางเจียซินที่ยังคง ไลฟ์สดยู่ เกรงว่าหล่อนจะมองเห็นเธอเข้า

“ใช่แล้ว พี่ชิงเฉิน เมื่อวานประธานกูกูเจี้ยนห มิงเชิญพี่ไปร่วมงานเลี้ยงที่โรงแรมจิงซวนแล้วใช่มั้ย คะ แต่พี่ไม่ได้ไปร่วมงาน”เส้เหวินจิ้งที่สงบลงแล้ว นึกได้เรื่องเมื่อวาน เธอจึงคิดจะใช้เรื่องนี้ เป็นข้ออ้าง ที่จะพบกับชิงเฉิน เวลาเดียวกัน ก็จะทำให้ฉินหลั่งได้ รับการลงโทษ

“ทำไมเหรอ”

“คือเรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ มีคนปลอมตัวเป็นพี่ เข้ามาร่วมงาน ทั้งยังได้รับสร้อยเพชรราคา880000ไปด้วยหนึ่งเส้น ฉันรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร หากพี่คิดจะจับเขา ฉันจะบอกพี่ทันที ! “เส้เหวินจิ้ง เอ่ยอย่างลิงโลด

ฉินหลั่งเผยให้เห็นรอยยิ้มขมขึ่น

“ช่างเถอะ 880000สำหรับผมแล้ว ไม่ได้ มากมายอะไร เขาจะเอาก็ให้เขาเอาไปเถอะ”

เส้เหวินจึงยังคิดจะหลอกใช้อำนาจบารมีของ ชิงเฉิน ทำให้ฉินหลั่งเข้าไปที่สถานีตำรวจ ตอนนี้ดู แล้ว ชิงเฉินนั้นแทบไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย เส้เหวินจิ้ง รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย และก็รู้สึกยินดีในเวลาเดียวกัน 880000ยังไม่แยแส นี่ก็แสดงว่า ชิงเฉินนั้นไม่ใช่ คนรวยธรรมดาๆ !

“พี่ชิงเฉิน ฉันเป็นอย่างไรในความคิดของพี่ คะ”เส้เหวินจึงลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เอ่ยถามอกไป เขาเป็นตระกูลมหาเศรษฐี ข้างกายคงต้องไม่ขาด สาวสวยแน่นอน แต่โอกาสดีๆแบบนี้มาอยู่ตรงหน้า เส้เหวินจึงจะยอมปล่อยมันไปได้อย่างไรกันเล่า

“คุณเหมือนแฟนเก่าผมมาก”ฉินหลั่งพูดออก มาเบาๆหนึ่งประโยค

แฟนเก่า ! ล้อเล่นรึเปล่า ใครบ้างจะไม่มีเยื่อ ใยกับแฟนเก่า

“อย่างนั้นแฟนเก่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง”เส้เหวินจึงมีความหวังขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

“เธอสวยมาก แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบคนรวย เกลียดคนจน และยังทรยศผมไปอยู่กับผู้ชายอื่น”

“หะ มิน่าเล่าพี่ถึงได้สะบัดหนีนางจิ้งจอกนั้น ไปแล้ว ผู้ชายที่มั่นคงในความรักอย่างพี่ เธอยังไม่รู้ จักรักษาเอาไว้ ช่างเลวเสียจริงๆ พี่วางใจเถอะค่ะ ผู้ หญิงเลวๆแบบนี้ ร่านได้ไม่กี่วัน ฉันคิดว่าต่อไปต้อง ไม่มีใครต้องการเธออย่างแน่นอน ผู้ชายดีๆที่ไหนจะ เอาผู้หญิงแบบนั้น”

“ไม่ต้องพูดแล้ว”

“ทำไมถึงไม่พูดล่ะคะ ในใจพี่คงไม่ได้ยัง คิดถึงผู้หญิงแย่ๆแบบนี้อยู่นะ ไม่คู่ควรเลยค่ะ”เส้เห วินจึงรีบพิมพ์อย่างรวดเร็ว”ความจริงแม้ว่าฉันจะ หน้าตาเหมือนเธอ แต่ฉันรับรองกับพี่ได้นะคะ ว่าฉัน ไม่ใช่คนแบบนั้นเด็ดขาด ปกติฉันชอบอ่านหนังสือ ฉันตั้งใจทุ่มเทอย่างมาก ถึงตอนนี้ฉันเคยคบกับแฟน เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น คบมา4ปีกว่าแล้ว ต่อมาเขา ก็เปลี่ยนใจ จึงเลิกกัน แน่นอนว่า ฉันก็ไม่เคยให้เขา ถูกเนื้อต้องตัวมาก่อน จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังโสด ยัง คงเฝ้ารอคนคนนั้นมาตลอด….

มองตัวอักษรที่อยู่บนหน้าจอ รอยยิ้มของฉิน หลั่งยิ่งขมขึ่น ในใจเขาค่อยๆเริ่มโกรธ

“เอาล่ะ ผมง่วงแล้ว ไปนอนก่อนนะ”
“อืมๆ ได้ค่ะ พี่ชิงเฉินไปนอนก่อนเถอะค่ะ ฉัน ไม่รบกวนแล้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

ฉินหลั่งโยนโทรศัพท์ไว้อีกทาง ร่างเกร็งไป หมด หลับตาลง

วันต่อมา ฉินหลั่งกับจงยู่กินข้าวที่โรงอาหาร เสร็จ จงยู่ก็กอดหนังสือเรียน ไปอ่านหนังสือที่ห้อง สมุด

ฉินหลังออกจากโรงอาหารไปที่อาคารเรียน

“ฉินหลั่ง ! “เวลานี้ บนทางเดินที่มีต้นไม้เรียง รายสองข้างทางนั้นก็มีเสียงสูงแหลมดังขึ้น

ฉินหลั่งหันไปดู เส้เหวินจิ้งที่ถือถุงพลาสติกสี ดำ มองฉินหลังอย่างดูถูก เธอถือถุงพลาสติกนั้น เดินมาตรงหน้าฉินหลั่งอย่างยากลำบาก

“ตอนนี้คุณคงสะใจมากสินะ”

“สะใจเหรอ”ฉินหลั่งขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“ไม่ใช่หรอกเหรอ เมื่อวานฉันเลี้ยงคุณที่ผับ โอวโล่ คุณคงคิดว่าฉันเสียใจที่หลังที่ทิ้งคุณไป ที่ พูดอย่างนั้นเมื่อวานก็เพราะอยากกลับไปคืนดีกับ คุณสินะ”เส้เหวินจิ้งถามฉินหลั่งอย่างเยาะเย้ย ราวกับอ่านใจฉินหลั่งออก ฉินหลั่งยิ้มเล็กน้อยไม่พูด อะไร เตรียมตัวจะเดินไป

“ถูกฉันจี้ใจดำก็คิดจะเดินหนีเหรอ”เส้เหวินจิ้งขวางหน้าฉินหลั่งเอาไว้ : “เมื่อวานคุณคงคิดอย่างนี้ สินะ ? ฉันเส้เหวินจิ้งอาจจะกลับไปคืนดีกับหมาจน ตรอกอย่างคุณ ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกคุณว่า เมื่อวาน ฉันแค่อยากจะหลอกเอาเงินคุณเล็กๆน้อยๆแล้วไหน จะไอ้หมาบ้าอย่างจูจี้เหวินนั่นอีก คิดไม่ถึงว่าเมื่อวาน คุณจะไม่หลงกลมาติดกับฮาๆ ๆ นายคงคิดไม่ถึง สินะ”

ฉินหลั่งยิ้มอ่อนๆมองเธอ เหมือนกับกำลัง มองผู้หญิงใกล้บ้าคนหนึ่ง ไม่มีความโกรธแม้แต่ น้อย

“นายยิ้มอะไรของนาย”เส้เหวินจึงกัดฟันกรอด ยกกำปั้นใส่ฉินหลั่ง : “นายกับจูจีเหวินก็เหมือนกัน เป็นหมาจนตรอก ! ไม่ได้คู่ควรกับฉันเส้เหวินจิ้งเลย ฉันเส้เหวินจิ้งทิ้งพวกนายไป ก็เป็นวิธีที่ฉลาด และ หลังจากการที่ฉันไปจากหมาสองตัวอย่างพวกนายนี้ ก็ยิ่งทำให้ฉันดีขึ้นเรื่อยๆ ! ”

“นายต้องสงสัยแน่ว่าทำไมฉันถึงได้พูดแบบ นี้”รอยยิ้มของเส้เหวินจิ้งยิ่งกว้างมากขึ้น เธอหัวเราะ ออกมา : “บอกนายก็ได้ไม่เป็นไร ฉันเจอเพื่อที่เป็น มหาเศรษฐี เขารวยกว่าจี้เหวินนั่นมากมายนัก ! เมื่อวานยังไม่ทันได้เอ่ยปาก เขาก็ให้ฉันสองแสน ! ”

ฉินหลั่งทนไม่ไหวยิ้มออกมา

“นายคิดว่าฉันโกหกเหรอ ได้ นายไม่เชื่อใช่มั้ย”สายตาของเส้เหวินจิ้งที่มองฉินหลั่งเปลี่ยนไป เป็นคมกริบขึ้นมาเล็กน้อย”คุณอยากรู้มั้ยว่ามหา เศรษฐีที่ฉันรู้จักคนนั้นคือใคร”

“คือใคร”ฉินหลั่งถามอย่างให้ความร่วมมือ

เส้เหวินจิ้งเอามือไว้ที่ข้างริมฝีปาก ค่อยๆพูดที่ ละคำชัดๆ “หลี่-ชิง-เฉิน”

“ฮาๆๆ กลัวแล้วล่ะสิ มหาเศรษฐีที่ฉันรู้จักก็คือ หลี่ชิงเฉินคนที่นายสวมรอยเป็นเขาเมื่อวาน ฉันได้ ติดต่อกับเขาแล้ว ! นายสบายใจเถอะ ฉันจะต้องให้ เขาเอาเรื่องที่นายสวมรอยเป็นเขาไปร่วมงานงาน เลี้ยงของเจ้านายอย่างกูเจี้ยนหมิง และยอมมอบ สร้อยเพชรราคา880000ที่นายขโมยเขาไปออกมา ให้ได้ ! ทำให้นายต้องไปกินข้าวแดงในคุก ! ”

ฉินหลั่งไม่อยากจะเห็นหน้ายโสโอหังของเส้ เหวินจิ้งอีกต่อไปแล้ว เขารู้สึกสะอิดสะเอียน ฉินหลั่ง ไม่อยู่รอดูเธออีก ผลักเส้เหวินจิ้งออกแล้วเดินที่ อาคารเรียน เส้เหวินจิ้งถูกผลักจนเซถลา

“ฉินหลั่งนายนี่มันเลวจริงๆ ฉันจะต้องเอา ความชั่วช้าสารเลวของแก ไปบอกให้พี่ชิงเฉินได้รู้ ปล่อยให้นายได้กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจไปก่อน แกใกล้จะบรรลัยแล้ว รอไปนอนในคุกเถอะ ! “เส้เห วินจิ้งชี้นิ้วอยู่ด้านหลังฉินหลั่ง ด่ากราดเหมือนผู้หญิง ปากร้าย
วิชานี้ เส้เหวินจึงไม่ได้มาเข้าเรียน ฉินหลั่งเอง ก็ถูกเส้เหวินจิ้งทำลายสมาธิจนเรียนไม่รู้เรื่อง คิด ฟังซ่านวุ่นวายอยู่ในหัว จนเลิกเรียนโดยไม่รู้ตัว

ฉินหลั่งเดินตามผู้คนออกมาจากห้องเรียน เวลานี้เองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเสี่ยวหงผู้ จัดการของ”CHIU-SHUI”โทรมา

“เจ้านาย คุณรีบมาเร็วเข้า มีลูกค้าคนหนึ่ง อาละวาดในร้านอาละวาดจนเราไม่สามารถขายของ ได้แล้วค่ะ พนักงานรักษาความปลอดภัยของในห้าง ก็เอาไม่อยู่ ….”ในสาย เสี่ยวหงพูดอย่างร้อนใจ อย่างมาก

ฉินหลั่งขมวดคิ้ว ให้เสี่ยงหงอดทนต่ออีกนิด ตนเองจะรีบไปเดี๋ยวนี้