บทที่ 56 ผู้หญิงที่ขายเครปจีน

เมื่อได้ยินสิ่งที่ตำรวจได้กล่าว ใจของเส้เหวิน จิ้งราวกับได้ตกลงเหว สั่นไปหมดทั้งตัว ภายใต้ จิตสำนึกของเธอนั้นเหมือนจะเชื่อแล้วว่าคนๆนั้นก็ คือจจี้เหวิน นั่นมันตั้ง มูลค่าตั้ง2 ล้านนะ เธอจะมี ปัญญาคืนเหรอจะจ่ายคืนหมดได้ยังไง เธอรู้สึกว่า ชาตินี้ชีวิตเธอได้ถูกทำลายไปแล้ว

เมื่อได้ยินจูจี้เหวินกำลังตะโกนอธิบายเสียง ดัง เต้เหวินจึ้งที่ดึงสติกลับมาได้ก็เริ่มตะโกนดังๆ ว่า:”ไม่ใช่พวกเรา พวกคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ไอ้ระยำ อย่างฉินหลั่งต่างหากที่เป็นคนขโมย ปล่อยพวกเรา เถอะ..”

เหมือนกับว่าเธอยิ่งตะโกนเสียงดัง ก็จะยิ่ง ไม่ใช่พวกเขาที่เป็นฝ่ายทำ

“เอาตัวไป!”

หัวหน้าตำรวจสายศีรษะด้วยท่าที่แบบช่วย อะไรไม่ได้ ตำรวจหลายนายได้จับกุมตัวเส้เหวินจี้ งกับจูจีเหวินไป

เมื่อก่อน ไม่ว่ายังไงเส้เหวินจิ้งก็จะไม่แสดง ภาพลักษณ์ที่ตอนตนลำบากตกอับ ต่อหน้าฉินหลั่ง เด็ดขาด เธอจะพิสูจน์ว่า ตนเองมีชีวิตที่ดีกว่าฉินหลั่ง การได้ไปจากฉินหลั่งเป็นทางเลือกที่ดีและฉลาดที่สุดแล้ว แต่เส้เหวินจึงในตอนนี้กลับลืมไปแล้วว่า ยังมีฉินหลั่งอยู่ด้วย เธอแก้ตัวให้ตัวเองอย่างกับผู้ หญิงที่ไร้เหตุผลไร้มารยาทอย่างนั้นเลย

ทั้งสองคนถูกตำรวจผลักออกห้องโถงอย่าง รุนแรง

ฉินหลั่งกับจงยู่สบตากัน 1 ที ภายในใจมีความ

ปลาบปลื้มดีใจมากขึ้น 1 เดือนกว่าแล้ว ในที่สุดพวก เขาก็ได้หาตัวคนร้ายตัวจริงเจอสักที ช่วงสุดท้ายของงานเลี้ยง ตรงมุมห้อง ฉิน

หลั่งตบไหล่เจี้ยนหมิงเบาๆ เป็นการแสดงว่าตนนั้น พอใจกับงานเลี้ยงในวันนี้ ให้กำลังใจเขาให้เขา ทำงานเพื่อคนในตระกูลต่อไป คนในตระกูลต้องเห็น ผลงานของเขาแน่นอน

คำพูดพวกนั้นทำให้กเจี๊ยนหมิงถึงกับอึ้งกับ การที่ได้รับความสำคัญยังไม่คาดฝัน

ขณะที่งานเลี้ยงยังไม่แยกย้าย ฉินหลั่งจูงมือ จงยู่ ออกจากโรงแรมจิงซวน

ทั้งสองคนโบกรถมาคันนึง ไปยัง มหาวิทยาลัยจีนหลิง

บนรถ ฉินหลังโทรหาโข่งลิ่งเสียน ว่าตอนนี้จง ยู่รู้ว่าเขาเป็นใครแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร อีก
“คุณโข่ง ขอบคุณสำหรับของขวัญแรกเจอ จากคุณ” ฉินหลั่งยิ้มกล่าวเบาๆ ทั้งๆที่ตนเพิ่งจะกลับ มาถึงจีนหลิงจูจี้เหวินก็ถูกจับพอดี ฉินหลั่งไม่เชื่อ หรอกว่า นี่จะเป็นแค่เรื่องบังเอิญเฉยๆ

“คุณชายใหญ่เกรงใจเกินไปแล้ว” โข่งลิ่งเสีย นกล่าวอย่างให้เกียรติ วันที่ฉินหลั่งถูกส่งไปที่เกาะ ป่ายฮัว โข่งลิ่งเสียนก็ได้เริ่มคุยสื่อสารกับผู้ดูแลทีม ที่3 เพียงไม่กี่วันก็พบหลักฐานที่จูจี้เหวินกระทำ ความผิดใส่ร้ายผู้อื่น ที่เขายังไม่ส่งให้สถานีตำรวจ ก็ เพื่ออยากให้ฉินหลั่งได้เห็นกับตาว่าจูจี้เหวินถูก จับกุมตัวไป

“ผมรู้มาจากทีมที่3 ว่าพวกเขาถูกแก๊งชิงหลง ทำลายหมดแล้ว และยังควบคุมเรื่องที่ทีมที่3ออก ปฏิบัติการไว้ได้ และผมยังวางแผน ช่วยให้คุณจงยู่ สามารถกลับเข้าไปเรียนที่นั่นได้เหมือนเดิม เมื่อคุณ พาคุณจงยู่กลับไปก็สามารถเข้าเรียนได้ตามปกติ เลย”

“นายนี่ละเอียดรอบคอบจริงๆเลย” ฉินหลั่ง พอใจมาก โข่งลิ่งเสียนคิดได้รอบคอบกว่าเขามาก นี่ ก็ทำให้เขาสบายใจได้เยอะเลย

ลงรถที่หน้าประตูทิศใต้ของมหาวิทยาลัย จง ยู่จูงมือฉินหลั่งไปเดินสตรีทฟูด ตอนอยู่ในงานเลี้ยง ฉินหลั่งกับจงยู่ไม่ค่อยทานอะไรเลย
ร้านสตรีทฟูดอยู่ตรงข้ามกับประตูทิศใต้ เพียง แป๊บเดียวฉินหลั่งกับจงยู่ก็ถึงร้านสตรีทฟูดแล้ว

เต้าหูเหม็น บะหมี่เย็นย่าง เหลียงผีซอสงา…

อะไรที่ควรมีก็มีทุกอย่าง นี่เป็นช่วงเวลาที่ นักศึกษาต่างพากันมาเดินเที่ยวตลาดพอดี มีผู้คน เยอะมาก

เจ้าของร้านส่วนใหญ่จะเป็นชาวบ้านแถวนี้ อายุประมาณ 40-50 ปี สีหน้าจะคล้ำๆ สำหรับพวก เขาแล้ว การได้ตั้งแผนขายของทำอาชีพค้าขายถึง จะได้ตั้งค์เล็กน้อย แต่พวกเขาก็พอใจมากแล้ว

“ไปกินเครปจีนกันเถอะ” ฉินหลังกับจงยู่มุ่ง หน้าไปยังร้านแผงลอยเครปจีน ร้านแผงลอยที่อยู่ รอบๆลูกค้าเยอะมากทุกร้าน มีแต่ร้านนั้นที่ไม่มี ลูกค้าเลยแม้แต่คนเดียว

นี่แสดงว่าทำได้ไม่อร่อยล่ะสิ แต่ว่าฉินหลั่งกับ จงยู่ล้วนเป็นคนใจดีมีเมตตา การออกมาเปิดร้านก็ ไม่ใช่เรื่องง่าย สามารถช่วยได้ก็ช่วยไปเถอะ

“ทานเครปจีนเหรอคะ เพิ่มอะไรไหมคะ มีแฮม สาหร่าย….” เมื่อเห็นฉินหลั่งกับจงยู่เดินเข้ามา เถ้าแก่ก็ถามด้วยความตื่นเต้นดีใจวันนี้เธอยังไม่เคย ได้เปิดบิลเลย

“อันนึงเพิ่มแฮม ส่วนอีกอันนึงเพิ่มแผ่นเผ็ดล่าเถียว….” ฉินหลังกำลังพูดกับเถ้าแก่ จงยู่ที่อยู่ข้างๆ กลับถอยหลังอย่างรีบเร็ว

“เธอนี่เอง!” แววตาจงยู่สนใจด้วยความหวาด กลัว เมื่อกี้เถ้าแก่ยืนอยู่หลังรถเข็น เห็นไม่ชัดเจน แต่ตอนนี้เดินเข้ามาใกล้แล้ว เธอเห็นชัดแล้ว ว่าเธอ คือเจิ้งเย็น!

ฉินหลั่งกอดจงยู่ไว้ และพูดกล่อมเธอเบาๆ ปมที่เธอเคยถูกเจิ้งเย่นกดลงน้ำนั้นเธอจำได้และ ทำให้เธอกลัวรู้สึกกลัวมาก

“ขอโทษนะ จงยู่ ตอนนั้นฉันไม่ดีเอง ฉัน สมควรตาย คุณให้อภัยฉันนะ….”เจิ้งเย่นรีบเดินออก มาจากหลังรถเข็น และคุกเข่าคำนับต่อหน้าเธอ

วันที่ตบตีจงยู่ ตอนแรกเธอยังเพ้อฝันว่า คำ พูดของฉินหลั่งก็เป็นแค่การข่มขู่เธอ จะให้ทั้งบ้าน ตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ มันจะเป็นไปได้ยังไง

กัน?

แต่ว่า หลังจากนั้น แก๊งชิงหลงของน้าชาย เธอได้ถูกกวาดล้างจนเรียบ ในเวลาแค่คืนเดียว เธอ ยังไม่ทันได้กลับบ้าน พ่อของเธอก็โทรมาบอกว่า จะ ตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ และยังจะเอาเงิน ทั้งหมดของเธอไปด้วย

จากนั้นมาเจิ้งเย่นก็ไม่มีเงินเข้ามาสักบาท ไหนเธอจะต้องเข้าเรียนอีก ไม่มีเงินจะใช้ชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงกัน? เธอยังเคยคิดที่จะไปเป็นสาวบริการ แต่สุดท้าย ก็ได้ไปยืมเงินมาจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อรถ เข็นอันเล็กๆ และเริ่มขายเครปจีน

ทำมา 20 กว่าวันแล้ว แต่ละวันขายออกแค่ไม่ กี่ ชิ้น ของที่ทำส่วนใหญ่ก็ตัวเธอนี่แหละที่ต้องเป็น คนทาน

เมื่อกี้เธอยังหลับเริ่มดีใจอยู่เลยว่ามีลูกค้า มา2คนแล้ว คิดว่าตนเองจะทำเงินได้10หยวนแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าพวกเขาก็คือจงยู่และฉินหลั่ง

เจิ้งเย็นในตอนนี้รู้สึกหวาดกลัวมาก อำนาจ ของฉินหลั่งสามารถทำลายอำนาจของน้าชายเขา ได้อย่างง่ายดาย ถ้าหากทำให้เขาโกรธในตอนนี้ ตอนยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกหรอ?

“คุณยังทำใจไม่ได้กับสิ่งที่ผ่านมา และยัง เกลียดเธออยู่ใช่ไหม ? ดี งั้นผมรู้แล้วว่าควรทำยัง ไง” ฉินหลั่งกอดจงยู่ และพูดข้างหูเธอเบาๆ

เขาล้วงมือถือออกมา เตรียมจะโทรให้โข่งลิ่ง เสียน จากที่ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะมาระยะหนึ่ง ทำให้ฉิน หลั่งฟื้นสภาพความเป็นนิสัยคุณชายเศรษฐี เจิ้งเย่น ตัวเล็กๆ ในสายตาเขา ก็ไม่ต่างกันกับใบหญ้าที่ไม่มี ความสำคัญอะไร

หะ! เจิ้งเย่นตกใจ ครั้งนี้ฉินหลั่งจะลงมือฆ่า เธอจริงๆแล้ว ทั้งๆที่เธอก็กลายเป็นสภาพแบบนี้แล้วฉินหลังก็ยังไม่ยอมปล่อยเธออีก

“ไม่ต้องแล้ว” จงยู่ดึงมือห้ามฉินหลั่งไว้ และ ส่ายศีรษะให้เขา:”ไม่ต้องแล้ว มันพอแล้วล่ะ”

ตอนที่อยู่บนเกาะ ฉินหลั่งเคยบอกกับจงยู่ว่า จะทำให้เจิ้งเย่นไม่มีแม้แต่บ้านสำหรับอาศัยอยู่ มอง เจิ้งเย่นที่กำลังคุกเข่าบนพื้นในตอนนี้ เสื้อผ้าที่สวม ใส่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำมัน ทั้งตัวมีแต่กลิ่นทอดไข่ กลิ่นควันต่างๆ จงยู่รู้สึกว่า บทลงโทษสำหรับเธอมัน พอแล้ว

“งั้นก็ได้” ฉินหลั่งวางมือถือลง

“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ บุญคุณอันใหญ่ หลวง ฉันต้องหาวิธีทดแทนพระคุณพวกท่าน แน่นอน …”เจิ้งเย่นคำนับอย่างดีใจจนน้ำตาไหล พราก เวลานี้ ในใจของเธอไม่คิดแม้แต่จะแก้แค้น ฉินหลั่งกับจงยู่เลยสักนิด เธอยอมแพ้และกราบใจ พวกเขาแล้วจริงๆ

ฉินหลั่งให้เจิ้งเย่นรีบลุกขึ้น ให้คนอื่นเห็นแล้ว มันไม่ดี เจิ้งเย่นรีบลุกยืนขึ้นอย่างว่องไว และรี บทำเครปจีน 2 ชิ้นให้กับฉินหลั่งและจงยู่ อยากจะให้ พวกเขาฟรีไปเลย แต่ว่าสุดท้ายแล้ว ฉินหลั่งก็ได้ เอาเงินให้เธอ 20 หยวน

กำเงิน 20หยวนในมือ มองด้านหลังของฉิน หลั่งและจงยู่ที่เดินจากไป เจิ้งเย็นยืนเหม่อลอยดวงตาของเธอมีน้ำตาไหลพรากอย่างไม่รู้สึกตัว ถ้า ไม่ใช่เพราะตนเองทำตนเอง เรื่องมันก็คงไม่เป็น แบบนี้

เจิ้งเย่เอาตั้งค์ 20 หยวนเก็บไว้ที่กระเป๋าตรง ด้านหน้าหน้าอกเธอ และเริ่มนวดแป้ง รอแขกคนต่อ ไป

ฉินหลั่งเดินที่มหาลัยรอบนึง ก็กลับไปยัง วิลล่าชุยเต่าหัวถึงแล้ว ฉินหลั่งซื้อของใช้ส่วนตัวให้ จงยู่ และจงยู่ก็ได้พักอยู่ไหนวิลล่าต่อ

ฉินหลั่งก็อยู่ด้วย แน่นอน ว่าทั้งสองคนจะ นอนแยกห้องกัน

ในขณะเดียวกัน เส้เหวินจึงกับจูจีเหวินก็ออก มาจากสถานีตำรวจแล้ว

พ่อของจูจี้เหวินยอมเสียเงินประกันตัวเขา ออกมา ทางผู้บริหารก็ตกลงยินยอม ว่าหากจูจเหวิน สามารถคืนเงินในส่วนนี้ ภายในเวลา 1 ปี ทางมหา ลัยก็จะไม่เอาเรื่องเขาอีก

“ไอ้เลว ทำไมตอนนั้นกูถึงได้มีลูกอย่างถึง วะ?” พ่อของจู้จี้เหวินถีบกันของสู้จี้เหวิน ถีบจนล้ม ลงกับพื้น และมุ่งเข้าไปตบเขาแรงๆสองที่

“นายเก่งนักไม่ใช่เหรอ? เรื่องเงินนี้จัดการแก้ ปัญหาเองเถอะ กูจะไม่ให้ตั้งค์นายแม้แต่บาทเดียว!
พ่อของจู้จีเหวินพูดคำนี้จบ ก็ขับรถของตน ไปยัง

เร็ว

“พ่อครับ คุณพ่อครับ…

จู้จี้เหวินจับแก้มบนใบหน้าของตน ตะโกน เรียกพ่อของตน เสียงตอบรับมีแต่กลิ่นควันของ เครื่องยนต์

“พวกเธอหาวิธีชดใช้เงินเถอะ พวกคุณได้ โพสต์ข่าวนี้ลงในเว็บไซต์ของมหาลัยแล้ว ตราบใด ที่พวกคุณยังไม่ชดใช้คืนเงิน ก็จะยังโพสต์อยู่อย่าง นั้น ดูซิว่าพวกคุณจะละอายไหม” ผู้บริหารมหาลัย หลายท่านขมวดคิ้วพูดจบ ก็ขึ้นรถของทางมหาลัย จากไป

จู้จี้เหวินรู้สึกพังหมดแล้ว เส้เหวินจึงหวาดกลัว จนร้องไห้ เงินตั้ง 2 ล้าน จะใช้คืนหมดได้ยังไง?

“ร้องไห้หาแม่เธอเหรอ!” จู้จี้เหวินด่าเส้เหวินจี้ งด้วยความโมโหร้อน

“ฉันไม่ร้องแล้ว นี่ก็เวลา22:00 น แล้ว เราหา โรงแรมพักกันเถอะ?”เส้เหวินจึ้งปาดน้ำตาแล้วกล่าว

“เส้เหวินจึ้งเธอนี่มันสมองหมูหรือไง? ตอนนี้ก มีตังค์แค่ 200 กว่าหยวน เธอยังจะอยากเข้าพัก โรงแรมอีก ได้ แกไปพักสิ? ไปสิ?”จูจี้เหวินดันเส้เห วินจึง
เส้เหวินจึงมีเงินซะที่ไหนล่ะ ปกติแล้วเธอจะ ใช้เงินของจูจีเหวิน

“ฉันผิดไปแล้วน่า ตอนนี้เราโบกรถกลับมหา ลัยกัน” เส้เหวินจึงก็รู้ว่าตอนนี้จูจี้เหวินอารมณ์ไม่ดี

“โบกรถ! คนรู้ไหมว่านั่งรถจากนี้กลับไปมหา ลัยต้องใช้เงินเท่าไหร่? 100กว่าหยวน คุณจะเป็น คนออกเงินเหรอ? ถ้าคุณจะเป็นคนออก ผมโบกรถ ตอนนี้เลย!”จู้จี้เหวินจ้องหน้าเส้เหวินจึง ด้วยท่าที ดุร้ายมาก

เส้เหวินจึงริมฝีปากสั่นไปหมดพร้อมกับจ้อง หน้าจู้เหวิน เธอรู้สึกลำบากมาก และรู้สึกว่าจู้จี้เหวิน น่าเกลียดที่สุด

“ไป นั่งจักรยานกลับไปกับผม!”จู้จเหวินดึง แขนของเส้เหวินจิ้ง เดินมุ่งไปยังจักรยานที่จอดไว้

เป็นแถว

จ่าเส้เหวินจึ้งก็ดึงมือออกจากจูจี้เหวิน วิ่งไป อีกฝั่ง และมือบอกรถแท็กซี่มาคันนึง ขับไปยังมหา ลัยอย่างรวดเร็ว

จู้จี้เหวินโมโหจนจะเป็นบ้า เขาตะโกนด่าอย่าง โวยวาย ว่าเส้เหวินจึงนี่มันbitch

วันที่สอง จงยู่กลับมหาลัยตั้งแต่เช้าตรู่เลย เดือนนี้ที่ผ่านมา เธอได้สูญเสียเวลาเรียนไปหลายคาบเรียน เธอต้องมาเรียนเพิ่มเติมดีๆแล้ว

ส่วนฉินหลั่งร้านตื่นนอนตอน 8โมงเช้า เตรียม ไว้ว่ารอทานอาหารเช้าเสร็จ ค่อยไปเยี่ยมเหรินห้าว พวกเขา

ฉินหลั่งกินอาหารเช้าไปด้วย และดูมือถือไป ด้วย เว็บไซต์ของมหาลัย ภาพของจูจีเหวินถูกลงไว้ ในหน้าหลัก เรื่องที่เขาแอบลักเอาเงินมูลค่า 2 ล้าน ของมหาลัยไป ก็ได้ถูกเปิดโปงอย่างจริงจัง

ฉินหลั่งยิ้มอ่อนๆ

“นี่มันจูจีเหวินไม่ใช่เหรอ!”

“ใช่แล้ว! ดูท่าทีเขาสิเหมือนสุนัขเลย ทำเรื่อง แบบนี้นี้ออกมาได้ไง หน้าด้านจริงๆเลย”

เพื่อนเรียนที่ทานอาหารอยู่รอบๆกล่าวเบาๆ ฉินหลั่งมองไปตามระดับสายตาของพวกเขา จูจี้เห วินจะเข้ามาจากด้านนอก เดินไปยังโต๊ะอาหารตัวนึ่ง โต๊ะอาหารโต๊ะนั้น มีเส้เหวินจึ้งที่กำลังทานโจ๊กอยู่

ตอนนี้จขี้เหวินเป็นหนี้ตั้ง2 ล้าน แต่เส้เหวิน งก็ยังไม่หนีเขาไปไหน นี่แสดงว่าเธอรักจูจี้เหวิน จริงๆ เป็นที่น่านับถือจริงๆ ฉินหลั่งกำลังครุ่นคิด

“ปิ้ง”

จูจี้เหวินเพิ่งจะเดินมาถึงโต๊ะอาหาร ก็ทุบโต๊ะ ดังๆหนึ่งที่ เขาใช้มือข้าไปที่เส้เหวิงจึ้ง:”เส้เหวิงจิ้ง ปีกเธอแข็งแล้วใช่ไหม? กล้าหนีไปแล้วปล่อยให้กอยู่ คนเดียว! เธอใจกว้างมากงั้นหรอ โบกรถแท็กซี่ก็หนี ไปแล้ว ก็รู้ไหมว่ากูกลับมายังไง? ถีบจักรยานสา ธารณะเนี่ย ขา 2 ข้างก็เกือบพังไปหมดแล้ว ถ้าวันนี้ แกไม่นวดดีๆให้กูละก็เอาเธอตายแน่…”

เส้เหวินจึ้งยิ้มเบาๆพร้อมกับมองจูจี้เหวินที่ กำลังโมโหร้อน รอให้เขาพูดจบ จึงค่อยๆกล่าวไป ว่า:”เราเลิกกันเถอะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ