บทที่ 41 ไม่ใช่เธอ แต่เป็นผมเอง

จากนั้นท่านหวงพูดอะไร ฉินหลั่งก็ไม่สนใจแล้ว

เขารู้สึกว่าตัวเองช่างโชคร้ายเสียจริง ทำไมตัวเอง ตอนที่ตัวเองต้องการตำแหน่งลูกคนรวยนี้ สวรรค์กลับล้อ เล่นกับเขาหนักขนาดนี้ ?

“ฉินหลั่ง โทรศัพท์เสร็จยัง? ไม่ใช่ว่าคุณอยาก พิสูจน์กับพวกเราว่าคุณเป็นลูกคนรวยหรือไง? หลักฐาน ล่ะ? หรือว่าไม่มีใครเล่นละครกับคุณแล้ว ? “เส้เหวินจึง เห็นฉินหลั่งหน้านิ่งเหมือนปลาตาย ในใจก็รู้สึกดีใจสุดๆ

คนอื่นๆก็เริ่มปากพล่อยกันขึ้นมา คำพูดแต่ละคำที่ ดูถูกนั้นเหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ยิ่งไปที่ฉินหลั่ง !

เวลานี้ฉินหลั่งไม่มีหนทางจริงๆ เขาได้แต่มองคน อื่นด้วยความโกรธ

“ฉินหลัง….”จงยู่มองไปที่ฉินหลั่ง เรียกเบาๆ ใน สายตาเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเป็นห่วงฉินหลั่ง ไม่พูดอะไร สีหน้าจริงจังของเขาคิดอยู่ในหัวอย่างรวดเร็ว

“นักเรียนฉินหลั่ง รีบเอาเงินขโมยที่เหลือคืนมา ไม่ งั้น พวกเราจะส่งไปที่โรงพักแน่ ! “อาจารย์ฝ่ายกิจการ นักศึกษากดดันฉินหลั่งอีกครั้ง

“ใช่ ให้เขาเข้าคุก”

“ผมว่าเขาไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ! พาไปที่ สถานีตำรวจน่ะดีแล้ว”

ฉินหลั่งอยากโต้กลับ แต่ตอนนี้บัญชีเขาถูกอายัดจับมือของจงยู่ไว้แน่น ขอบตาสั่นเล็กน้อย

“ขยับตัว ส่งตัวไปที่โรงพักเลย ! “อาจารย์ฝ่าย กิจการนักศึกษาร้องเสียงดัง ดูเหมือนว่าไม่สั่งสอนฉินหลั่ง จะไม่ได้แล้ว พวกผู้ชายใจร้อนสองสามคน ก็พุ่งไปตรง หน้าฉินหลั่ง

ไม่ต้องจับเขา ฉันเองที่กดเงินไป ! “ตอนนี้เอง จง ยู่พูดออกมาเสียงดัง

ทันใดนั้นในห้องคนไข้ก็เงียบลง สายตาทุกคนมอง ไปที่ร่างของจงยู่

“จะเป็นคุณได้ไง จงยู่ คุณอย่าโง่หน่อย เลย”อาจารย์ซูที่อยู่บนเตียงคนไข้มองไปที่จงยู่อย่างไม่ อยากจะเชื่อ

จงยู่ในเวลานี้สงบนิ่งมาก เธอมองไปที่ซูมั่นหยูน นิ่งๆ โค้งคำนับใส่เธอ : “ขอโทษค่ะ อาจารย์ซู ที่ทำให้ ความคาดหวังที่คุณมีต่อฉันลดลงไป ฉันต้องขอโทษท่าน ด้วย โทรศัพท์ฉันขโมยมาเอง เงินในบัตรฉันก็ถอนออกไป เรื่องทุกอย่างฉันทำเองคนเดียวค่ะ ที่บ้านฉันจนมาก ดังนั้น ขอโทษนะคะ..”

“คุณทำเองคนเดียวจริงๆเหรอ ? คุณอย่าปกปิดให้ ฉินหลั่งนะ”อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาถามไถ่

จงยู่ส่ายโทรศัพท์ของซูมั่นหยูน : “ท่านดูนะคะ โทรศัพท์ของอาจารย์ซูอยู่กับฉัน วันนี้ถ้าไม่ใช่ว่าถูกนัก เรียนเส้เหวินจึงจับได้ ดีให้ตายฉันก็ไม่ยอมรับหรอก สอง ล้านไม่ใช่ความผิดเล็กๆน้อย ฉันจะโงไปรับผิดแทนเขาได้ ไงล่ะคะ ? ”
ดูเหมือนว่าเป็นแบบนี้จริงๆ คำพูดของจงยู่ หลอก คนอื่นๆได้แนบเนียน

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็ไปโรงพักกับ ผม ! “อาจารย์ฝ่ายกิจการนักศึกษาดึงเสื้อของจงยู่ จะออก ไปข้างนอก

ตอนจงยู่ออกไป ก็เหลือบมองฉินหลั่ง ความเด็ด

เดี่ยวในแววตา เธอเห็นฉินหลั่งทำอะไรไม่ถูก ในใจไม่

อยากให้เขารับความผิดที่ไม่เป็นธรรม เธอยินยอมให้ตัว

เองแบกรับความผิดนี้ไว้ เวลานี้ถึงแม้เธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินสองล้านที่หาย ไปนั่นอย่างไร แม้ว่าอาจต้องเผชิญกับบทลงโทษที่รุนแรง แต่ในใจของจงยู่ไม่มีความกลัวสักนิด กลับกันมีแค่ความ

สงบนิ่ง

ในใจฉินหลั่งตอนนี้กลับไม่มีทางสงบลงได้ ยังไง เขาก็คิดไม่ถึงว่า จงยู่ที่อ่อนแอมาเสมอจะเลือกวิธีนี้มาปก ป้องตัวเอง

ช็อกสุดๆ เขารู้สึกถึงความรักที่จงยู่มีต่อตัวเอง อย่างลึกซึ้ง

ฉินหลังจะให้จงยู่มาแบกรับความผิดแทนตัวเองได้ ไง?

ตอนมองเห็นความน่าทึ่งของจงยู่นั้น ในใจฉินหลัง ก็โทษตัวเอง รู้สึกผิด ในฐานะผู้ชาย ตัวเองดันให้ผู้หญิง มาปกป้องตัวเองเนี่ยนะ ? นี่ไม่ใช่สไตล์ของฉินหลั่งเลย !

“จงยู่ คุณไม่ต้องปกปิดแทนผมหรอก ! “ฉินหลั่ง ยิ้มบางๆมองจงยู่แล้วพูดไป ได้มีผู้หญิงแบบนี้ ถือเป็นความโชคดีของเขาทั้งชีวิต

จงยู่ตะลึง ไม่เข้าใจว่าฉันหลั่งกำลังพูดอะไร

“คุณหมายความว่าไง ? “อาจารย์ฝ่ายกิจการ นักศึกษาถาม เขาคิดคำพูดของฉินหลั่งดีๆ แล้วก็รู้สึกปีดิ ยินดี : “คุณจะบอกว่าเธอโกหก สองล้านนั่นเป็นคุณที่เอา ไป ! ”

“ผมบอกว่าไม่ใช่ผม พวกคุณจะเชื่อไหม ? พวกคุณ มาไม่ใช่ว่ามั่นใจว่าเป็นผมเหรอ ? “ฉินหลั่งถามย้อน

“ฮ่าฮ่า คุณยอมรับสักทีนะ ฉันก็ว่าแล้วว่าไม่มีทาง จะเป็นเด็กผู้หญิงเชยๆคนนี้ที่ออกมาจากเหว แล้วทำเรื่อง แบบนี้ออกมาได้”เส้เหวินจึ้งชี้นิ้วไปที่ฉินหลั่ง

ไม่ใช่ค่ะ เขากำลังโกหก ทั้งหมดนี้เป็นฉัน ….”จง ยู่รู้ว่าฉันหลังอยากปกป้องเธอ

“จงยู่ อย่าโง่น่า ทั้งหมดนี้ผมวางแผนเอง ผมเอา เงินสองล้านของอาจารย์ซูไปจากนั้นเพื่อจะเอาไปเผา ผลาญ ผมเลยจงใจใกล้ชิดคุณ จุดประสงค์ก็คือเอาเงินไป ใช้กับคุณให้มากที่สุด แต่ต่อมา ผมถึงเห็นว่า ใช้เงินมันช้า ไป ก็เลยตัดสินใจบริจาคหนึ่งล้าน…

“ไม่ใช่ งั้นทำไมฉันยอมรับไปแล้ว คุณถึงสารภาพ ล่ะ? คุณโกหกอยู่ชัดๆ”จงยู่ส่ายหน้าเบาๆ แค่ฟังเธอพูดถึง คำนี้ คนอื่นๆก็เข้าใจอย่างน้อยจงยู่ก็ไม่ใช่คนที่ขโมยเงิน

“ฮ่า”สายตาผ่อนคลายของฉินหลั่งยิ้มออกมา

: “คุณไร้เดียงสาจริงๆ คุณคิดว่าพอถึงโรงพัก คุณจะปิด ได้อีกนานแค่ไหน ? ในเมื่อตอนนี้ถึงทางตันแล้ว ทำไมผม ต้องดื้อรั้นด้วยล่ะ ?”
จงยู่ตะลึง เผชิญหน้ากับฉินหลั่ง เธอตอบโต้ไม่ได้

“ฉินหลั่ง คุณทำจริงๆเหรอ ? คุณมาหาฉันเพื่อที่จะ หลอกใช้ฉัน ? “ขอบตาของจงยู่ มีน้ำเป็นประกายอยู่รอบ วง สำหรับเธอแล้ว ความรู้สึกที่ฉินหลั่งหลอกเธอ ทำให้ เธอเจ็บปวดยิ่งกว่าให้เธอไปติดคุก

“ขอโทษ”สายตาฉินหลั่งขยับเล็กน้อย

ตอนที่ฉินหลังพูดมานั้นเอง น้ำตาสองข้างไหลไปที่ หน้าของจงยู่ เหมือนเธอหมดแรงไปทั้งตัว เหมือนว่าแค่ ลมหายใจก็เป่าเธอล้มลงไปได้

“จงยู่ คุณเป็นไงบ้าง….”ฉินหลั่งถามอย่างเป็นห่วง ยื่นมือไปประคองเธอ

ไสหัวไป ! ไอ้คนหลอกลวง”จงยู่พูดอย่างแรง พร้อมกับตบไปที่หน้าฉินหลั่งหนึ่งฉาด เธอมองฉินหลั่ง ด้วยน้ำตา ปากไม่หยุดพิมพ์ : “ทำไมต้องมาหลอกฉัน ทำไมต้องหลอกฉันด้วย..”

จงยู่จ้องฉินหลั่งเขม็ง น้ำตาไหลรีบวิ่งออกไปจาก ห้องคนไข้ ฉินหลั่งมองแผ่นหลังของจงยู่ออกไปด้วย ความตะลึง

จงยู่ดูถูกความรู้สึกที่ฉินหลั่งมีต่อเธอ เธอแบกรับ ความผิดเพื่อฉินหลั่งได้ หรือฉินหลั่งทำไม่ได้เหรอ ?

“ฉินหลังนะ ฉินหลั่ง ฉันคิดว่าคุณจริงใจต่อจงยู่ซะ อีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะหลอกใช้เธอ ดีที่ฉันทิ้งคุณไป ก่อน ! “เส้เหวินจึงเยาะเย้ยฉินหลั่ง นักเรียนรอบๆกำลังพูด คำพูดไม่ดีต่างๆ จากนั้นฉินหลั่งในตอนนี้ก็ไม่ได้ยินอะไร ทั้งนั้น ความคิดของเขาตามจงยู่ออกไปนานแล้ว แค่หวังว่ายัยโง่จงยู่คนนี้จะไม่ทำเรื่องโง่อะไร

ตอนนี้ความจริงปรากฏแล้ว จากนั้นพวกผู้นำของ โรงเรียนก็มาที่โรงพยาบาล หลังจากผ่านการพูดคุยหารือ กันของพวกผู้นำหลายท่านและคำขอร้องของซูมันหยูน พอคิดว่าเอาคืนมาได้หนึ่งล้านหนึ่งแสนสามหมื่นแล้ว หาก เรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ก็ไม่ดีต่อชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย จีนหลิง

สุดท้ายก็ตัดสินใจ ไม่แจ้งความ แต่กำหนดให้ ภายในเวลา 5ปี ต้องเอาเงินคืนมา

พอเห็นด้วยเสร็จ ทุกคนก็แยกย้าย

ตอนฉินหลั่งกลับไปที่โรงเรียนคนเดียว ห้าทุ่มครึ่ง แล้ว เดิมทีอยากโทรหาจงยู่เพื่อถามอาการของเธอ แต่ สุดท้ายก็ไม่ได้โทร ตอนนี้ฉินหลั่งยังไม่มีความสามารถ จัดการเรื่องนี้ โทรไปก็ยังสารภาพกับจงยู่ไม่ได้

ให้เวลาเธอใจเย็นลงสักหน่อย

กลับไปถึงหอพัก พวกเหรินห้าวได้ยินเรื่องของฉิน หลัง ต่างโน้มน้าวฉินหลั่งอย่างกังวล ฉินหลั่งให้พวกเขา ไม่ต้องห่วงตัวเอง วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ฉินหลั่งแค่อยาก นอนพักดีๆ

วันถัดมา ฉินหลั่งตื่นมาก็สิบโมงครึ่งแล้ว โทรศัพท์ ของเขาดัง เป็นเสี้ยฉึงหัวหน้าเชียร์ลีแดอร์โทรมา

“ฉินหลั่ง ทำไมรับสายฉันช้าขนาดนี้ ฉันจะบอกให้ นะ วันนี้ลูกพี่ลูกน้องฉันว่างฉันช่วยนัดคุณกับเธอไว้แล้ว วันนี้ตอนเที่ยงคุณมากินข้าวกับเธอที่สนามจัตุรัสจงยาง ตอนมาก็จัดการตัวเองดีๆด้วยนะ”
“เสี่ย ฉึ่ง ทำไมคุณไม่บอกผมล่วงหน้าก่อนล่ะ วันนี้ ผมไม่อยากไป”เมื่อวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ฉินหลั่ง ไม่มีอารมณ์จริงๆ

“เฮ้ ฉันทำอะไร ต้องรายงานคุณเมื่อไหร่กันเหรอ ไม่มาก็ได้ งั้นคุณก็คอยดู”เสี้ยฉีงพูดจบ ก็ดัดสายไป

ครั้งที่แล้วฉินหลั่งรับปากเสี้ยฉึงจริงๆ ว่าจะช่วยพี่ สาวเธอ ฉินหลั่งเป็นคนที่น่าเชื่อถือ ในเมื่อตอนนี้เรื่องเงิน สองล้านนั่นไม่มีทางจัดการได้ ตัวเองก็ไม่ต้องไปจมดิ่ง

มากไปนัก ควรไปดูเสี้ยฉึงก่อน ฉินหลั่งมาล้างหน้าล้างตา แล้วก็รีบไปที่สนามจัตุรัส

จงยาง

ตอนนี้ที่สนามจัตุรัสจงยาง เสียฉันกำลังนั่งดื่มน้ำ มะนาวกับหยางซื่อฉีใต้ร่ม เสี้ยจึงตัดสายของฉินหลั่งอย่าง ภูมิใจ

“ทำไม ฉินหลั่งไม่อยากมาเหรอ ? “หยางซื่อฉีถาม อย่างกังวลหน่อยๆ

“แล้วไงล่ะ ? พี่วางใจเถอะ เขาต้องมาแน่นอน ถ้า กล้าไม่มา กลับไปฉันจัดการเขาแน่ ! “เสียงพูดอย่าง มั่นใจ

ในใจของหยางซื้อฉีสบายขึ้นเล็กน้อย ดูดน้ำมะนาว ไป ตาเหลือบมองเสี้ยฉึงอย่างไม่แสดงแววตาใดๆ

น้องสาวเมีท่าทางเอาแต่ใจต่อคุณชายฉินแบบนี้ หมายความว่า สำหรับตัวตนลูกคนรวยอย่างคุณชายฉิน แล้ว น่าจะมองเบาะแสไม่ออกเลยสักนิด งั้นก็ดีสิ ฉันก็มีคู่ แข่งที่แข็งแกร่งน้อยลงไปอีกคน
“พี่คะ ผู้ชายธรรมดาๆอย่างฉินหลั่งทำเรื่องอะไรได้ นั้น พี่คิดไม่ออกจริงๆเหรอ? “คิดถึงเหตุการณ์วันนั้นที่กุ้ง คิง เสี้ยมึงก็อยากจะหัวเราะ

“ทำไม ? “สำหรับข่าวคราวของฉันหลัง หยางซื้อฉี สนใจเป็นพิเศษ

“เขาน่ะ เอาเงินกับคนอื่นที่หน้าร้าน ! อย่างกับ ขอทาน ไม่ต้องพูดเลยนะว่าทุเรศแค่ไหน…..”เสี้ยฉึงพูด เรื่องวันนั้นให้หยางซือฉีฟังรอบหนึ่ง

“ใช่ จนจริงๆเลย”หยางซื่อฉีพูดเสริม แน่นอน ในใจ เธอไม่เชื่อ ฉินหลั่งจะไปไถเงินที่หน้าร้านจริงๆ เธอเดาว่า เสี้ยจึงเข้าใจฉินหลั่งผิดแน่ๆ ครั้งแรกที่เธอเห็นฉินหลั่ง ก็ ไม่ใช่คิดว่าฉันหลั่งจนหรอกเหรอ ?

“แต่คนธรรมดาๆแบบนี้ต่อมากลับทำให้ฉันตกใจ เขาขับ Mercedes-Benz G500คันหนึ่งมา ! “เสี้ยฉึงมอง ตาของหยางซื่อฉีแล้วพูด

“แค่ก”หยางซื่อฉีสำลักทันที : “อะไรนะ ? ขับMercedes-Benz G500มา !”

หยางซื้อฉีไม่ได้ตกใจเพราะMercedes-Benz G500 คนที่ออกบัตรวีไอพีที่ธนาคารซิตี้แบงก์ได้ ขับMercedes-Benz G500มาไม่ใช่เรื่องธรรมดาเหรอ ไง? เธอแค่กลัวเสี้ยฉึงจะรู้ว่า ฉินหลั่งคือลูกคนรวยสุดๆ !

“ฮ่าฮ่า พี่สาว ดูสิพี่ตกใจหมดแล้ว พี่คิดว่า คนธรรม ดาๆอย่างฉินหลั่งนั่นคือลูกคนรวยสุดๆเหรอ ? “เสี้ยฉึงยิ้ม ออกมาอย่างมีความสุข : “ไม่ใช่ ต่อมาฉันเลยตั้งใจไปถาม หรั่นหญิง หรั่นหญิงบอกฉันว่า นั่นไม่ใช่รถของฉินหลั่ง แต่เป็นของคนอื่นที่ฉินหลั่งขับ เขาทำเป็นขับมาเฉยๆ”

“แบบนี้นี่เอง ? น้องสาวนี่ตาดีจริงๆ แวบเดียวก็มอง ออก”ในใจของหยางซื่อฉีโล่งใจขึ้นอีกครั้ง ยังดีที่เสี้ยฉึง ไม่สงสัย

“ไม่ใช่เด็ดขาด คนธรรมดาอย่างฉินหลัง ฉันใช้นิ้ว ก้อยคิด ยังรู้เลยว่าไม่ใช่ของเขา”เสี้ยฉึงพูดอย่างมั่นใจ แต่ วันนั้นก็ไม่รู้ว่าใคร ตามรถของฉินหลั่ง ร้องไห้ให้ฉินหลั่ง ขับพาเธอไป