บทที่ 617 พลังอันลี้ลับ

ฉันคิดว่าใต้เท้าเพิ่งน่าจะรู้ดีว่าเอกสารพวกนี้มีความ หมายต่อตระกูลเมิ่งเพียงใด คําคมของคนจีนโบราณกล่าวไว้ ว่า ความปรองดองเป็นสิ่งล้ำค่ายิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะฉินหลั่ง มีอันตรายถึงขั้นชีวิตเช่นนี้แล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังเขาก็คงไม่ ร่วมมือกันวางแผน ที่จะมาต่อต้านท่านเช่นนี้อย่างแน่นอนล่ะ ค่ะ” หลงเย้นพูดด้วยรอยยิ้ม

เมิ่งเย่าตงหนังตากระตุกไม่หยุดหย่อน แสร้งยิ้มอย่างไม่ จริงใจ “คุณก็ลองดูสิว่า จะใช้ของพวกนี้มาทำอะไรฉันได้”

“ใช่แล้วค่ะ ได้ข่าวว่าชายคนที่ไม่ยอมเอารายงาน สํานวนสอบสวนมาให้ท่าน หลังจากนั้นก็ได้เกิดอุบัติเหตุรถ ชนเสียชีวิต”

หลงเย้นกล่าวต่อไปอย่าไม่รีบเร่ง “ลูกชายทั้งสองของ เขาก็ไม่ยอมเลิกราที่จะเอาความกับท่าน เสียดายไม่มีฐาน หลักฐานเพียงพอ เรื่องก็เลยจบลง”

“พอดีฉันได้พบกับคนขับรถที่ก่อเหตุ แล้วพอดีก็ยัง ติดต่อลูกชายทั้งสองของเขาได้ด้วยค่ะ”

” ไม่รู้ว่าท่านเมิ่งอยากจะไปพบกับพวกเขาหรือเปล่า ฉัน จะช่วยจัดงานเลี้ยงทานข้าวสักมื้อให้ก็ได้นะคะ จะได้นั่ง เจรจาพูดคุยด้วยกัน”

ยังมีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ ท่านใต้เท้าเพิ่งดูเหมือนจะชอบพอ เลขาหลินในกรมการแพทย์มาก มีคนส่งรูปถ่ายของท่านที่ เข้าออกในยามวิกาลหลายใบมาให้ฉันด้วยนะคะ”

“เลขาหลินเป็นลูกสะใภ้ของผู้อำนวยการเฉิน เกรงว่า หากผู้อำนวยการเฉินรู้เรื่องนี้แล้ว ไม่รู้จะยังชอบพอกับใต้เท้า

เมิ่งอีกหรือเปล่า?” “หากว่าใต้เท้าเมิ่งชอบจริงๆละก็ บอกฉันมาสักคํา ฉัน จะเป็นแม่สื่อไปขอร้องผู้อำนวยการเฉินให้ท่านได้สมหวังนะ

หลงเย้นพูดด้วยเสียงเบา ๆ นุ่มๆ เสียงไพเราะน่าฟัง แต่ เมิ่งเย่างฝ่ามือตัวเองกลับมีเหงื่อออกไม่หยุด

เขามีความรู้สึกเหมือนกําลังถูกคนจับแก้ผ้าล่อนจ่อนจน

หมดทั้งตัว

เมิ่งเย่าตงถึงอย่างไรก็นึกไม่ถึงว่า หลงเย้นจะขุดเรื่อง ราวของตนเองได้ลึกล้าและโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้ หากเรื่อง นี้ถูกเปิดโปงออกมา เขาจะต้องพบกับจุดจบที่น่าอนาถที่สุด

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกขึ้น ด้วยความโกรธ จัด แต่ก็ยิ้มขึ้นในทันใดและพูดว่า “ผู้จัดการหลง วันนี้แลดู คุณมีความตั้งใจเสียจริงเลยนะ”

เขาถอนหายใจเฮือก “ฉินหลั่งมีผู้หญิงที่ช่างแสนดีอะไร เช่นนี้”

น้ำเสียงหลงเย้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันกับคุณฉินไม่มี ความสัมพันธ์ฉันชู้สาว ฉันเพียงแต่จะตามหาความจริงบาง อย่างเท่านั้น” ใบหน้ายิ้มแย้มของเมิ่งเย่าตง เปลี่ยนเป็น เคร่งขรึม “ความหมายของคุณคือลูกชายฉันไม่ได้ถูกฉินหลั่ง ฆ่าตาย แต่ไปหาที่ตายเองงั้นเหรอ?”

หลงเย้นตอบอย่างไม่ต้องคิด “ถูกต้องค่ะ”

เมิ่งเย่าตงสีหน้าเย็นชา มือที่ก๋าเงินกระดาษกงเต๊กไว้ แน่นจนเส้นเอ็นเขียวปูดขึ้นมา จ้องหน้าหลงเย้นเขม็ง สาดน้าโคลนให้กับคนตายก็ยังทํากันได้เชียวเหรอ?”

“ไม่ใช่สาดน้าโคลน แต่มันคือความจริงค่ะ” หลงเย้นหยิบเอกสารอีกชุดหนึ่งออกมา วางไว้ตรงหน้า เมิ่งเย่าตงแล้วพูดว่า “ฉันใช้เงินหนึ่งล้านซื้อรายงานฉบับนี้มา เมิ่งหมิงหมิง ผลตรวจ HIV เป็นบวก อีกทั้งยังอยู่ในระยะ สุดท้าย จึงมีชีวิตอยู่ต่อได้ไม่นาน”

“ตอนแรกฉันก็แปลกใจว่า คนที่เมาสุราเคล้านารีอย่าง เมิ่งหมิงหมิง จะใช้ชีวิตตัวเองมาวางแผนกับดักใส่ร้ายฉินหลั่ง ได้อย่างไร”

หลังจากฉันเห็นรายงานฉบับนี้แล้ว ฉันก็ได้รู้คำตอบ”

“เขามีความแค้นกับฉินหลั่ง ชีวิตช่วงสุดท้ายที่เหลืออยู่ ถูกคนนำไปใช้เป็นหอกดาบในการทิ่มแทงใส่ร้ายฉินหลั่ง มัน จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไรเลย”

“ประเด็นนี้ก็หาคำตอบจากสีหน้าท่านใต้เท้าเมิ่ง ท่าน โศกเศร้า ท่านเจ็บปวด ท่านทรมาน แต่ว่าท่านซับซ้อนมาก

“คนหัวหงอกส่งคนหัวดำที่แท้จริงนั้น ดันแต่จะคิดจับ คนร้ายมารับโทษให้ได้ หรือไม่ก็สับให้เป็นหมื่นๆชิ้น ไหนเลย จะยังคอยเป็นห่วงโชคชะตาชีวิตของตัวเองอยู่อย่างนี้ล่ะ คะ?”

“ ท่านสามารถควบคุมสติอารมณ์ฟังฉันพูดคุย แล้วก็ยัง ไม่ได้คิดจะใช้ไม้กระบองไล่ตะเพิดฉันออกอีก แสดงว่าท่านรู้ แต่แรกแล้วว่าลูกชายจะตาย และจะต้องตาย”

หลงเย้น พูดด้วยเสียงเบาๆ “ท่านใต้เท้าหมิ่ง ถูกต้อง หรือเปล่าคะ?”

เมิ่งเย่าตงเบี่ยงเบนประเด็นด้วยการพูดตะคอกว่า “คุณ รู้สึกว่าฉินหลั่งถูกใส่ร้าย คุณจึงเอารายงานผลตรวจฉบับนี้ ไปช่วยฉินหลั่งลบล้างความผิดงั้น!”

หลงเย้นพูดอย่างเปิดเผยว่า “รายงานฉบับนี้ไม่ใช่หลัก ฐานที่เชื่อถือได้ ไม่สามารถนำมาใช้หักล้างได้” เมิ่งเย่าตงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณไม่มีหลักฐาน แล้วจะ โทษใครได้เล่า? ”

หลงเย้นมองดูเมิ่งเย่าตงแล้วพูดว่า “แต่ท่านมี!”

เมิ่งเย่าตงลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าหลงเย้น ตะคอกเสียง ดังว่า “หลงเย้ม คุณหมายถึงอะไรกันแน่?”

ลูกชายฉันตายแล้ว ในมือฉันมีหลักฐานรนหาที่ตาย

ของเขางั้นเหรอ?

”

เขาบันดาลโทสะอย่างมาก“นี่มันเป็นตรรกะบ้าบอเหลว ไหลอะไรของคุณเนี่ยะ?”

“ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว

หลงเย้นไม่สะทกสะท้าน “เมิ่งหมิงหมิง ถึงแม้จะเป็น คุณชายเจ้าสําราญ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่”

สําหรับเขาที่ชอบดื่มเหล้าคลุกเคล้านารีเช่นนี้แล้ว มัก จะปกปักรักษาชีวิตตัวเองมากกว่าคนทั่วไป เมื่ออยู่ใน สถานการณ์ปกติ หากไม่ถึงวินาทีสุดท้ายแล้วเขาก็จะไม่ยอม ตายอย่างเด็ดขาด”

เหตุผลที่ยอมใช้ชีวิตตัวเองมาเป็นแผนกับดัก มันจะ ต้องมีมือมืดที่อยู่เบื้องหลังเสนอผลตอบแทนทรัพย์ก้อนโตให้ อย่างแน่นอน”

“ผลประโยชน์เช่นนี้ คนตายอย่างเขาก็คงไม่มีโอกาส ได้ใช้

ใบหน้าสะสวยของเธอแลดูจริงจังมาก “เขาไม่มีโอกาส ได้ใช้ คนที่ได้รับประโยชน์ก็คงมีเพียงคนตระกูลเมิ่งเท่านั้น”

“อะไรมันมั่วซั่ววุ่นวายอย่างนี้ คุณนี่ช่างพูดเองเออเองไป เสียทุกอย่างเลยนะ” สีหน้าท่าทางเมิ่งเย่าตงโหดเหี้ยมขึ้นมา “อีกอย่างหนึ่ง ต่อให้เมิ่งหมิงหมิงจะไปร่วมมือวางกับดักกับใครก็ตามแต่ แล้วเป็นไปได้อย่างไรที่จะมาเล่าให้พ่อคนนี้ฟังล่ะ?”

“ตอนมีชีวิตอยู่เล่าให้ฉันฟัง ฉันก็ต้องขัดขวางเขา แน่นอน จะเป็นระยะสุดท้ายยังไงก็แล้วแต่ ฉันก็ยังอยากให้ เขามีชีวิตอยู่ต่อให้นานที่สุด”

เขาส่งเสียงถอดใจ “ตายไปแล้ว ก็ยิ่งไม่มีความจําเป็นที่ ต้องบอกฉัน เมื่อถึงเวลาผลประโยชน์ก็เข้ามาเอง ฉันจะรู้ หรือไม่รู้ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย?”

“เล่าให้ฉันฟัง ก็ต้องเจอกับการห้ามปราบขัดขวาง”

“ไม่ค่ะ เขาจะต้องสั่งเสียเรื่องนี้ไว้กับท่านแน่นอน” หลงเย้นเผชิญกับความโกรธของเมิ่งเย่างอย่างเปิด

เผย “สั่งเสียไว้กับท่าน เหตุผลสําคัญที่สุดก็คือ ป้องกันมือมืด เบื้องหลังเกิดบิดพลิ้วในภายหลัง” “หากเมิ่งหมิงหมิงไม่สั่งเสียเรื่องนี้ไว้ให้ดี หลังจากที่เขา กระโดดตึกแล้วหากว่ามือมืดที่อยู่เบื้องหลังเกิดบิดพลิ้วไม่ทำ

ตามสัญญา เขาไม่ตายเปล่าหรอกหรือ?” อีกทั้งเพื่อจะให้มือมืดเบื้องหลังทําตามสัญญาที่แลก เปลี่ยนกันไว้อย่างราบรื่น เขาก็จะต้องกำความลับของฝ่าย ตรงข้ามไว้แน่นอน”

เมิ่งหมิงหมิงเกลียดฉินหลงเข้ากระดูก เขาใช้วิธีการ โจมตีด้วยการฆ่าตัวตาย แต่ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังก็ต้องสัญญา ที่จะต้องให้ผลตอบแทนอันมหาศาล ไม่เช่นนั้นแล้ว ต่อให้ เมิ่งหมิงหมิงมีเวลาเหลือเพียงวันสุดท้ายของชีวิต เขาก็จะไม่ ยอมฆ่าตัวตายอย่างเด็ดขาด

“ฉันคิดว่า หลักฐานความลับของมือมืดที่อยู่เบื้องหลังที่ ยุแยงให้เมิ่งหมิงหมิงใส่ร้ายฉินหลั่งนั้น ตอนนี้ก็คงอยู่ในมือ ของใต้เท้าเมิ่งแล้วสินะ……

คำพูดไม่กี่คำนี้ เปรียบเสมือนหนามทิ่มแทงลงไปในใจ

ของเมิ่งเย่าง

“ฮ่าๆๆๆ” เมิ่งเย่าตงหัวเราะขึ้นมาทันควัน ยกนิ้วหัวแม่โป้ง ให้กับหลงเย้น “ลูกสาวของหลงเถิงไม่ธรรมดาจริงๆ ความคิด จินตนาการ ก็ล้ำลึกมากกว่าคนทั่วไป

“ เพียงแต่ว่าฉันจะบอกให้นะ หลักฐานหรือ ไม่มี! ” “ผู้จัดการหลง คุณคงจะผิดหวังมากสิ ใช่ไหมครับ?”

“เอกสารพวกนั้นของคุณ อย่างมากก็แค่ทำให้ชื่อเสียง ฉันป่นปี้ สูญเสียทรัพย์สินเงินทองไปบ้าง แต่ไม่มีทางที่ทำให้ ฉันล่มสลายได้หรอก”

น้ำเสียงเขาเปลี่ยนเป็นเสียงต่ำลงทันที “ฉันเสียเงินไป แค่ห้าร้อยแต่ได้ผลถึงหนึ่งพันเกินคุ้มจากการสังหารฉินหลั่ง คุ้มค่าจริงๆ”

เมื่อเช้านี้ ท่านส่งคนไปประท้วงที่หน้าร้านหุยชุน ฝูงชน “ เกิดปะทะกันรุนแรง หอการแพทย์ก็ถูกไฟไหม้ มีคนได้รับ บาดเจ็บจํานวนไม่น้อยเลย

หลงเย้นหน้าไม่เปลี่ยนสี “การกระทำเยี่ยงนี้ของท่าน ทำให้สั่นสะเทือนไปถึงหลายหน่วยงานทางราชการ ตอนนี้ พวกเขากำลังจับตามองท่านอยู่”

เมิ่งเย่าตงเงยหัวขึ้นมาทันที ใบหน้าที่ชรา ช่างไม่มีความ เมตตาเลยสักนิด มีแต่ความโหดร้ายและเหี้ยมเกรียม “ฉันว่า สมาชิกของตระกูลเมิ่งจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตเช่นนี้ได้ อย่างไรกัน ตอนนี้ดูเหมือนน่าจะเป็นฝีมือของผู้จัดการหลง สินะ แต่แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?” “ทางการจับตาดูฉันแล้วยังไงล่ะ?”

เขาวางท่าที่จะสู้ชนให้ถึงที่สุด “ฉันทำตามกฎหมาย อย่างเคร่งครัด ไม่ก่อกวนไม่เคลื่อนไหว แล้วคุณจะทำอะไร ” ฉันได้หา?

“ถ้าหากฉันจะบอกพวกเขาอีกเรื่องว่า…….

หลงเย้นไม่หยุดที่จะจู่โจมปราการด่านสุดท้ายของเขา “เมื่อสามสิบปีที่แล้ว ใต้เท้าเพิ่งยังมีคดีฆาตกรรมติดตัวอยู่ ไม่ ทราบว่าใต้เท้าเพิ่งยังจะสามารถเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่ง นี้หรือเปล่าคะ?”

หลงเย้นหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดเทปเสียงบางตอน เมิ่งเย่าตงได้ฟังถึงกับตาเหลือกทั้งสองข้าง แล้วล้มลงบน โซฟา

“จะโบยบินหนีไปให้ไกล หรือว่าจะไปนอนคุกใน บั้นปลายของชีวิต ท่านก็ไตร่ตรองให้ดีแล้วกันนะคะ” พอพูด จบก็หันหลังจากไป