บทที่ 562 ลงมือช่วยชีวิต

อู๋เสี่ยวฮุยหันไปพูดกับหลิวกุ้ยต่อ: “ท่านหลว ไล่เจ้าคนทำ เป็นรู้เรื่องนั่นไปเถิด มิฉะนั้นหากเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีใคร สามารถรับผิดชอบได้

หลิ่วกุ้ยไม่พูดอะไร ในขณะที่ฉินหลังตอบกลับ: “การรักษา ของคุณมันไม่ถูกต้อง ไม่งั้นมันจะเกิดเรื่องยุ่งยาก

หลิวกุ้ยหันไปหาฉันหลัง : “เธอก็เป็นหมอหรือ?”

ฉินหลั่งส่ายหน้า: “ผมไม่ใช่หมอ

“อ่า ไม่ใช่หมอ……

เสี่ยวฮุยแค่นหัวเราะ “ไม่ใช่หมอแล้วยังกล้าพูดจาเรื่อย

เปื่อย ช่างน่าข่า”

พ่อบ้านหลิ่วสีหน้าจริงจัง: “คือว่า ขอบคุณสำหรับความ หวังดีของเธอ แต่ตรง ให้เป็นหน้าที่หมอก็เพียงพอแล้ว”

เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการฉินหลั่งแล้ว

ผู้คนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

ไม่ใช่หมอแล้วเข้ามาร่วมสนุกอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะ สถานการณ์ไม่ปลอดภัย พ่อบ้านหลิ่วจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ นี่ใช่ ชีวิตผักหญ้าหรือ มาทำตัวเป็นหมาป่าหางโตอยู่ได้ ส่ายหัวทีละคน กับคุณหญ่ยังกล้าคำนวณผลที่จะได้รับ ช่าง ไม่กลัวตายเอาเสียเลย

ยิ่งกว่านั้นคือเหล่าพยาบาลพากันปิดปากหัวเราะคิกคัก สายตาแสดงถึงความรังเกียจเหยียดหยาม

แต่ว่า……

ฉินหลังยังคงอยากจะพูดต่อ พ่อบ้านหลิ่วไม่อดทน โบกมือ ไล่: “ไป ไปซะ อย่ารบกวนหมออู๋”

ฉินหลั่งแค่นหัวเราะ ยอมรับชะตากรรรม อีกฝ่ายไม่ยอม ให้รักษา ไม่เชื่อในทักษะการแพทย์คุณ นั่นหมายความว่า คุณกับคนไข้ไม่มีวาสนาต่อกัน

ฉันหลังส่ายหัว เดินออกมาจากฝูงชน…….

เหล่าพยาบาลสาวสวยมองด้วยความรังเกียจ: “เสแสร้ง

“เดี๋ยวนี้เด็กๆ ชอบเพ้อฝัน ไม่อยู่กับความเป็นจริง”

อู๋เสี่ยวฮุยพ่นลมหายใจออกจมูก นำแอสไพรินละลายเป็น

นา ค่อยๆ ป้อนคุณหนูหลู่ทางปาก

คิ้วของคุณหลู่คลายปมออก ความเจ็บปวดค่อยทุเลาลง

บ้าง

อู๋เสี่ยวฮุยถอนหายใจยาว ถึงอย่างไรก็เป็นถึงคุณหนู ตระกูลหล่ การรักษาเธอสร้างความกดดันอย่างมาก แต่ อย่างไรไม่เป็นไรก็ดีแล้ว

พ่อบ้านหลวยกนิ้วโป้งให้ “คุณหมอ ผมจะบอกคุณท่าน แน่นอน จะบันทึกคุณงามความดีของคุณไว้อย่างดี

อู๋เสี่ยวฮุยมีความสุขยินดียิ่ง “ขอบคุณพ่อบ้านหลว

ขอบคุณ”

ผู้คนรอบทิศทางต่างก็ตบมือชื่นชม

ทันใดนั้นเอง คุณหนูหลู่เบิกตากว้างสองมือกุมไปที่ลำคอ อ้าปากกว้างเพื่อหายใจ

ความถี่กระชั้น ความทรมานนั้น แลดูเหมือนปลาที่ขาด

“คุณหนู เป็นอย่างไรบ้าง

พ่อบ้านหลิวตกใจหน้าถอดสี ตะโกนใส่เสี่ยวฮุยว่า “รับ วินิจฉัยสิ คุณหนูเป็นอะไร?”

อู๋เสี่ยวฮุยผู้ภาคภูมิใจในตัวเองมากมายสะดุ้งโหยง รีบ คลานเข้าไปหาคุณหลู่ หยิบเครื่องมือออกมาตรวจอย่าง

ลนลาน

“หอบหืดครับ…… ในไม่ช้าอู๋เสี่ยวฮุยก็ลุกลี้ลุกลน “เป็น เพราะปากอัปมงคลนั่นแท้ๆ คุณหนูมีอาการหอบหืดเรื้อรัง” ผู้คนเริ่มคุยกันเสียงดัง ไม่คาดคิดว่า ทั้งหมดที่ฉินหลั่งพูด มาจะเกิดขึ้นจริง

เหล่าพยาบาลที่ตื่นตระหนกให้การพยาบาลภายใต้คำสั่ง ของอู๋เสี่ยวฮุย แต่อาการของคุณหลู่ยังคงไม่ดีขึ้น กลับกันอัตราการ

หายใจยิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม ผู้ที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรล้วนรับรู้ได้ถึงการหายใจของ

เธอ

ใบหน้าสวยเริ่มกลายเป็นสีแดงม่วง ราวกับกำลังจะ กระอักเลือดออกมาทุกเมื่อ

สีหน้าของอู๋เสี่ยวฮุยถอดสี อัตราการเต้นหัวใจการหายใจ ของคุณหลู่เร็วถึงจุดวิกฤติแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอาจพราก

ชีวิตคนได้

พยาบาลสาวสวยทั้งหลายไม่รู้จะจัดการอย่างไร

พ่อบ้านหลิ่วจับอู๋เสี่ยวฮุยตะคอก: “รีบรักษาสิ

เสี่ยวฮุยทำหน้าจะร้องไห้ : “สถานการณ์แบบนี้ ผมไม่รู้ ควรรักษาอย่างไร……….นหลิ่ว เร็ว รีบส่งโรงพยาบาล เถิต”

“ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่ ต้องตายแน่ๆ! อู๋เสียวฮุยรู้สึกถึงความมืดมิดตรงหน้าเขา ถ้าหากว่าคุณ หนูตระกูลหลู่มีอันตรายถึงชีวิต เขาจะมีชีวิตที่ไม่เพียงพอที่ จะชดใช้

เพราะนี่คือตระกูลหลู่ ที่สามารถฆ่าเขาได้ทุกวินาที “พ่องมึงรู้ว่าคนกำลังจะตายยังจะมานั่งโม้

พ่อบ้านหลิ่วโกรธจัด เตะเสี่ยวฮุยไปทีแล้วตะโกนเสียง ดัง: “เรียกรถพยาบาล รีบเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า

“เรียกรถพยาบาลก็เกรงว่าจะไม่ทันแล้ว คุณควรหาตัว เด็กคนเมื่อกี้ให้เจอ

ฝูงชนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “เขาสามารถดูรู้อาการป่วย ของคุณหลู่ กระนั้นเขาก็น่าจะรู้วิธีรักษา

“เขาแค่เดาถูก แค่แมวตาบอดที่บังเอิญเจอหนูที่ตายแล้ว

อู๋เสี่ยวฮุยไม่พอใจ โต้กลับ พ่อบ้านหลิ่ว อย่ามัวรอช้ารีบ

เรียกรถพยาบาลมาเถิด”

“ออกไป!”

พ่อบ้านหลิ่วรู้ว่าเจ้านายของตนกำลังตกอยู่ในอันตราย เรียกรถพยาบาลมาเกรงว่าคงไม่ทัน ดังนั้นเขาจึงตบเสี่ยว

จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปจากฝูงชนอย่างบ้าคลั่ง และไล่ ตามไปในทิศทางที่ฉันหลังเดินออกไป

ผ่านไปกว่าที่ร้อยเมตร พ่อบ้านหลวก็มองเห็นหลังของผิว

หลั่ง

“ช้าก่อน ไม่รอให้ฉันหลังตอบสนอง พ่อบ้านหลว ชิงคุกเข่าลงกอดขาของฉินหลั่ง หนูของเราด้วย!” : “คุณชาย ได้โปรดช่วยคุณ

“เธอเป็นหอบหืดจริงๆ ได้โปรดช่วยเธอด้วย”

ถึงแม่เขาจะมีเป็นถึงพ่อบ้านตระกูลหลู่ แต่เป็นเพียงแค่ หนึ่งในผู้ดูแลบ้านเท่านั้น วันนี้รับหน้าที่พาคุณหนูออกมาข้าง นอก ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไป เขาก็คงไม่รอดเหมือนกัน

“ปล่อย!”

ฉินหลั่งได้ยินว่าหอบหืดก็ตกตะลึง แม้จะคาดเดาถึงความ เสี่ยงนี้ แต่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นจริง และยังเกิดขึ้นอย่าง

รวดเร็ว

นั่นหมายความว่าคุณหนูหล่อยู่ในภาวะฉุกเฉิน

ฉันหลังจับพ่อบ้านหลิ่วออกไป แล้วรีบวิ่งกลับไปที่ฝูงชน

ปรัชญาทางการแพทย์ในการช่วยคนกำลังตายและรักษา

ผู้บาดเจ็บ ทำให้เขาเพิกเฉยต่อความโกรธเคืองก่อนหน้านี้

ฉินหลั่งเมื่อหันหลังกลับ ยอมให้จุดครอบคลุมที่อยู่ไม่ไกล สายตาอันเฉียบคมสอดส่องไปมาสองฝั่ง

“ทุกคนหลบหน่อย อย่าบังช่องให้อากาศผ่าน

ไม่กี่สิบวินาทีให้หลังฉินหลั่งก็กลับมาอยู่หน้าคนป่วย

เขาพบว่าใบหน้าของคุณหลู่เริ่มไร้สีเลือดแล้ว ร่างกาย แข็งเกร็ง มีเพียงลมหายใจออกไม่หายใจเข้า

กายเหมิงตันเป็นยารักษาแม่ของเขา และแม้ว่าจะมีมันก็ ไม่จำเป็นต้องให้คุณหลู่ สิ่งที่มีค่ามากไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้มัน ได้

ฉินหลั่งเมื่อเห็นสองมือที่แข็งเกร็ง กวางฝ่ามือลงไปที่อก ของเด็กสาวโดยตรง

“เธอ….. คนของตระกูลหลู่คนหนึ่งโมโหเบิกตากว้าง มันไม่ใช่การฉวยโอกาสอย่างชัดเจนหรือ

หลิ่วกุ้ยรีบจับคนผู้นั้นไว้แล้วดันไปด้านหลัง ท่าทางของฉัน หลังที่แสดงออกมาทำให้เขารู้สึกปลอดภัยอย่างน่า

ประหลาด

ตำรายาของบูโดนั้นซับซ้อน ความประณีตนั้นสามารถพูด

ได้ว่าไม่มีใครทําได้อีกแล้ว

ในไม่ช้าคุณหลู่ หายใจออกมาเสียงดัง ร่างกายสั้น สะท้าน และอาเจียนลงบนพื้นหนึ่งกอง

ยาแอสไพรินที่เพิ่งทานเข้าไปก็ออกมาด้วยกัน

ด้วยการรักษาของฉินหลั่ง การหายใจของเด็กสาวกลับมา สม่ำเสมอ ใบหน้าสวยเริ่มมีเลือดฝาด

“เสร็จแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”

ฉินหลังตรวจชีพจรให้เธอ จากนั้นพูดออกมาว่า “พักอีก หน่อยก็สามารถลุกเดินได้แล้ว”

เหมือนกับโรคหัวใจ สิ่งสำคัญคือต้องรักษาให้ทันท่วงที ที่พ่อบ้านหลิ่วเรียกได้ทันเวลา ถ้าหากช้ากว่านี้สักนิดคาดว่า เด็กสาวผู้นี้คงไม่รอดแล้ว

เขาหันไปหาพ่อบ้านหลิ่ว: คุณหลู่ไม่เป็นไรแล้ว พาเธอ กลับบ้านได้แล้วครับ”

“ต่อไปก็อย่ามาสถานที่แบบนี้บ่อยๆ

“เร้าใจก็ส่วนเร้าใจ แต่กลัวว่าความตึงเครียดทางจิตใจจะ มากเกินไปทําให้อาการกำเริบแล้วเสียชีวิตได้

ฉันหลั่งมองไปที่เด็กสาว ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง รู้ว่าตัวเอง จิตใจไม่ไหว ยังมาที่แบบนี้ให้ใจเต้น

เมื่อเห็นว่าคุณหนูไม่เป็นไรแล้ว ทุกคนก็โห่ร้องแสดงความ เหล่าพยาบาลสาวสวยทั้งหลายที่เคยเยาะเย้ยฉันหลัง เวลานี้ก็ก้มหน้าด้วยความอับอาย

ฉินหลั่งไม่ใช่หมอ แต่หมอควรศึกษาเขาเป็นแบบอย่าง ไม่ ใช้ยา ไม่ใช้เข็ม แต่สุดท้ายแล้วคุณหลู่ก็ฟื้นขึ้นมา

ตอนนี้ เสี่ยวฮุยที่ยืนอยู่ด้านข้าง ใบสีหน้าเหมือนมะเขือ ม่วงเข้าไปทุกที อยากจะแสวงหาความก้าวหน้าจากตระกูล หลู่ แต่เกือบจะพรากชีวิตคน แถมยังถูกฟาดอีกตั้งกี่ครั้ง ต้อง กลับบ้านอย่างอัปยศจริงๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ