บทที่ 515 สุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ

“จงจิ๋วเงิน ซึ่งชื่อหยูน พวกคุณกล้าประกาศเป็นศัตรูกับฉันเห รอ” เสี้ยงเฟยหลงกะพร่องกะแพร่ง โกรธจนผมปลิว

“ไม่กล้าหรอก ทำนเลี้ยง วันนี้เป็นวันสำคัญของวงการ ศิลปะการต่อสู้ ขอให้ท่านยับยั้งชั่งใจสักนิดดีไหม” จงจิ๋วเจิ นก็พูดด้วยความสุภาพ ขอแค่ไม่อย่าลงมือแค่นั้นก็พอแล้ว

“ตระกูลเสี้ยงกำลังจะทำอะไรแก้แค้นส่วนตัวเหรอ”

“งานวันนี้เพื่อสานสัมพันธ์ คุณมาถึงก็คิดแก้แค้นทันที แล้วจะสานสัมพันธ์ไปทำไม”

“เสี้ยงเฟยหลงกระพร่องกระแพร่งแล้ว ไม่ใช่ปรมาจารย์ คนแรกเหรอ”

“ปรมาจารย์คนแรกอะไร ก็แค่ชอบข่มขู่ผู้อื่น คุณดูสิชาย หนุ่มคนนั้นไม่เห็นจะกลัวพวกเขาเลย”

“มีเรื่องอะไรค่อยจัดการทีหลัง ครั้งนี้ตระกูลเสี้ยงทำให้ วงการต่อสู้ขายหน้าจริงๆ”

“ใช่ไร้ยางอายจริงๆ ใช้อำนาจข่มขู่ผู้อื่น สุดท้ายเป็น อย่างไร ถูกล้อมไว้แล้ว”

ถูกผู้คนนินทาด้วยเสียงเบา เพราะกลัวตระกูลเลี้ยงแก้แค้น แต่สุดท้ายก็เข้าหูคนตระกูลเสี่ยงจนได้ เสี้ยงเฟยหลง กับเลี้ยงเฟยสงหน้าดำหน้าแดง ท่ามกลางเสียงพึมพำอย่าง ท่วมท้นจนต้องถอยหนึ่งก้าว

“ซื้อ ฉินหลั่งฝากไว้ก่อนนะ” เสี้ยงเฟยสงหน้าร้อนเป็นไฟ มองฉินหลั่งอย่างอาฆาตแค้น แหวกฝูงชนแล้วเดินออกไป

ข้างๆ

หลังจากคนตระกูลเสี่ยงไปยืนอยู่ข้างๆ ใช้สายตาที่ อาฆาตแค้นมองฉินหลั่ง แต่ก็ไม่กล้าทำผลีผลาม แค่ตกใจ ฉินหลั่งแค่คนธรรมดา ทำไมถึงมีตระกูลซ่งกับบ้านตระกูลจง เข้ามาช่วยเขาได้

ณ เวลานี้เถียนเสี่ยวเอ๋อที่รอขายหน้า อ้าปากกว้าง ไม่ สามารถใช้คำพูดในการแสดงความประหลาดใจนั้นออกมา

ได้

หวงเกอกับหลัวต้ารุ่ยมองทั้งหมดด้วยความตกใจ

อะไรกันเนี่ย ทั้งตัวเต็มไปด้วยของแผงลอยอย่างฉินหลั่ง กลับมีหน้ามีตาขนาดนี้ มีศิลปะการต่อสู้ที่ล้ำลึก

เมื่อครู่เขาตบเสี้ยงเฟยสงหนึ่งที่ ถ้าไม่มีศิลปะการต่อสู้ ไม่มีทางทำได้ขนาดนั้นแน่นอน

และตระกูลซ่งกับบ้านตระกูลจงทำไมต้องปกป้องฉินหลั่ง

ด้วย
เถียนเสี่ยวเอ่อไม่เพียงแต่ตัวสั้น เธอรู้สึกว่า เหมือนตัวเอง ผิดพลาดไปแล้ว

แต่แล้ว เธอก็คิดว่า นี่เป็นแค่ความบังเอิญ พวกตระกูลซ่ งกับบ้านตระกูลจงเพียงเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย ไม่ใช่ การปกป้องฉินหลั่ง สถานะของฉินหลั่งมีหรือพวกเขาจะไม่รู้

จัก

เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดให้ตัวเองสบายใจ ที่ฉินหลั่งเจอ สิ่ง เหล่านี้เป็นเพียงความบังเอิญ แต่ลืมข้อเท็จจริงทั้งหมด เมื่อ ครูช่างชื่อหยูนแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเพื่อปกป้องคุณชาย ฉิน

นับตั้งแต่ซ่งชื่อหยูนเห็นฝีมือการต่อสู้ของฉินหลั่งที่แท้จริง แล้ว แทบจะยกย่องฉินหลั่งเป็นเทพแห่งการต่อสู้ นอกจากนี้ การทำลายล้างตระกูลสินทำให้ตระกูลซึ่งได้รับผลประโยชน์ มากมาย เขารู้จักฉินหลั่งทุกอย่างเป็นอย่างดี เต็มไปด้วย ความซาบซึ้งและชื่นชม ตอนนี้มีโอกาสได้แสดง จะไม่ยอม พลาดแน่นอน

ตอนนี้ถ้าฉินหลั่งให้ซ่งชื่อหยูนกระโดดลงทะเล ตระกูลช่ งก็จะไม่ขมวดคิ้วอย่างแน่นอน เพราะทุกอย่างที่ซ่งชื่อหยูนมี ในตอนนี้ ฉินหลั่งเป็นคนให้มา เขาจะจงรักภักดีต่อฉินหลั่ง แน่นอน

“เห่ย ฉันอนุญาตให้คุณไปได้หรือยัง เลี้ยงเฟยสง”
ฉินหลั่งที่นิ่งเฉยพูดเบาๆว่า “ใครบอกคุณว่าเรื่องนี้จบลง

แล้ว”

ทันใดนั้นกลิ่นอายของฉินหลั่งก็แผ่ซ่านทันที ออร่าแห่ง การฆาตกรรมที่หนาทึบปกคลุมไปทั่วบริเวณโดยรอบ

ผู้คนสัมผัสถึงความรู้สึกต่ำต้อยจากการยอมจำนน ยอม สยบแทบเท้าด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

เสี่ยงเฟยหลงในฐานะที่เป็นเจ้าบ้าน ทำได้แค่กัดฟันและ เดินกะเผลกออกมา ตะโกนว่า “ไอ้หนุ่ม คุณต้องการอะไร

อีก”

มีความแค้นฝังลึกในน้ำเสียง

ฉินหลั่งมือไขว้หลังแล้วลุกขึ้น เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้ว พูดว่า “หน้าของเสี้ยงเฟยสง โดนตบแค่หนึ่งครั้ง ยังไม่พอ ฉันอยากให้แขนของเสี้ยงเฟยสงหักมือตัวเอง แล้วเรื่องนี้ ถือว่าหายกัน”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณท่านจงกับซ่งชื่อหยูนยื่นมือเข้ามาช่วย ตอนนี้ฉันก็คงถูกพวกคุณตระกูลเสี่ยงล้อมไว้ ดูถูกเหยียด หยามแล้ว ใช่ไหม”

“คนอย่างฉันมีบุญคุณต้องทดแทน มีแค้นต้องชำระ แม้ว่า พวกคุณยังไม่ทันได้ลงมือ แต่ก็มีเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์”

“ว่าอย่างไรเสี้ยงเฟยสง คุณโทรมาท้าทายฉัน เหมือนผายลมหรือไม่ คุณเป็นคนหักเองหรือให้ฉันหักให้คุณเลือก

เอง”

ฉินหลั่งยิ้มอย่างอ่อนโยน ราวกับว่าไม่ใช่ครอบครัวที่โดด เด่น ฝีมือยอดเยี่ยม เหมือนเผชิญหน้ากับแมลงที่สามารถบีบ ให้ตายได้ตามต้องการ ในดวงตาแสดงถึงความอาฆาต

สีหน้าทุกคนตระกูลเสี้ยงเปลี่ยน โดยเฉพาะเสี้ยงเฟยสง หน้าซีด สั่นไปทั้งตัว

ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะความโกรธ ความโกรธที่

ทะลุฟ้า

เนื่องจากเสี้ยงเฟยสงมีชื่อเสียงมายาวนาน เป็นบุคคล สำคัญที่รู้จักกันในวงการศิลปะการต่อสู้ของเย็นจีน

ไม่มีใครกล้าใช้น้ำเสียงเช่นนี้พูดกับเขา และไม่มีใครกล้า สั่งเขาหักแขนข้างหนึ่งของตัวเอง เป็นเรื่องที่ตลกมาก

ซึ่งชื่อหยูนยิ้มเล็กน้อย พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ ไม่สามารถ หยามศักดิ์ศรีได้ แต่คนตระกูลเสี้ยง เป็นกลุ่มหมู เมื่อครู่ยอม เล็กน้อยและรีบขอโทษ ไม่แน่เรื่องนี้อาจจะไม่มีอะไร แต่เสี้ยง เฟยหลงยังทำหน้าหาเรื่องเช่นนั้น ไม่ใช่รนหาที่ตายเหรอ

เมื่อเถียนเสี่ยวเอ๋อได้ยินคำเหล่านี้ของฉินหลั่ง หัวเราะ ออกมา ฟันเกือบจะหลุดออกมา ความประหลาดใจเมื่อครู่นี้ กลายเป็นการเยาะเย้ย
ผายลมหรือไม่ คุณเป็นคนหักเองหรือให้ฉันหักให้คุณเลือก

เอง”

ฉินหลั่งยิ้มอย่างอ่อนโยน ราวกับว่าไม่ใช่ครอบครัวที่โดด เด่น ฝีมือยอดเยี่ยม เหมือนเผชิญหน้ากับแมลงที่สามารถบีบ ให้ตายได้ตามต้องการ ในดวงตาแสดงถึงความอาฆาต

สีหน้าทุกคนตระกูลเสี้ยงเปลี่ยน โดยเฉพาะเสี้ยงเฟยสง หน้าซีด สั่นไปทั้งตัว

ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะความโกรธ ความโกรธที่

ทะลุฟ้า

เนื่องจากเสี้ยงเฟยสงมีชื่อเสียงมายาวนาน เป็นบุคคล สำคัญที่รู้จักกันในวงการศิลปะการต่อสู้ของเย็นจีน

ไม่มีใครกล้าใช้น้ำเสียงเช่นนี้พูดกับเขา และไม่มีใครกล้า สั่งเขาหักแขนข้างหนึ่งของตัวเอง เป็นเรื่องที่ตลกมาก

ซึ่งชื่อหยูนยิ้มเล็กน้อย พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ ไม่สามารถ หยามศักดิ์ศรีได้ แต่คนตระกูลเสี้ยง เป็นกลุ่มหมู เมื่อครู่ยอม เล็กน้อยและรีบขอโทษ ไม่แน่เรื่องนี้อาจจะไม่มีอะไร แต่เสี้ยง เฟยหลงยังทำหน้าหาเรื่องเช่นนั้น ไม่ใช่รนหาที่ตายเหรอ

เมื่อเถียนเสี่ยวเอ๋อได้ยินคำเหล่านี้ของฉินหลั่ง หัวเราะ ออกมา ฟันเกือบจะหลุดออกมา ความประหลาดใจเมื่อครู่นี้ กลายเป็นการเยาะเย้ยตระกูลจง ตระกูลซ่งจะโผล่มา ฉินหลั่งกล้าหาญอย่างไร้ ยางอาย กล้าตบหน้าเสี่ยงเฟยสง

เธอไม่สามารถรับได้จริงๆ

จากนั้นก็เห็นฉินหลั่งกล้าหันกลับมาท้าทายเสี้ยงเฟยสง เถียนเสี่ยวเอ๋อตะลึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เธอรู้สึกว่า ฉินหลั่งเหมือนไม่ปกติ นี่มันฆ่าตัวตายซัดๆ

ไม่อยากเห็นฉินหลั่งในสภาพที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงและเป็นสุนัข จิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ เธอกลัวว่าไฟนี้สุดท้ายจะลุกราม มาไหม้บ้านของเธอ จนถึงตอนนี้เธอก็ยังนึกว่าฉินหลั่งอาศัย ตระกูลหวงเพื่อเข้ามาในงานเลี้ยงนี้

“ขอโทษ”

ฉินหลั่งยกมุมปากขึ้นอย่าเยาะเย้ย เถียนเสี่ยวเอ๋อยังคง อวดดีอยู่

เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดขึ้นว่า “ฉันขอเตือนคุณ ฉินหลั่ง ให้รู้ สถานะของตัวเองด้วย รีบตบหน้าตัวเองซะ ขอโทษคนอื่นเขา ด้วย รสชาติของแขนขาดขาขาดไม่ใช่รสชาติที่ดีนัก อย่าคิด แอบอ้างหรืออาศัยอำนาจของคนอื่นอีก”

“พวกเขาเพียงแค่รักษาความสงบเรียบร้อย คุณคิดว่าเป็น หน้าเป็นตาของคุณเหรอ ช่างไม่รู้ที่สูงที่ต่ำจริงๆ คิดว่าตัว เองเป็นปรมาจารย์เหรอ”
“ภูมิหลังของคุณคืออะไร พื้นหลังอะไร สถานะอะไร ใน กระเป๋ามีเงินเท่าไหร่ คุณไม่รู้ตัวเลยเหรอ ไข่ไก่กระแทกก้อน หิน สามารถจุดประกายได้เหรอ”

“ฮ่าๆ” ฉินหลั่งยิ้มเล็กน้อย “เกรงว่า คุณจะไม่มีสิทธิ์มาสั่ง สอนฉัน..”