บทที่ 506 สิงโตกัดม้าลาย

ฉินหลั่งก็คิดๆ “ไปเฟิงโจวแล้วกัน”

เขาจะไม่หนีแน่นอน เพียงแต่จะกลับไปนอนที่คอนโดสัก หน่อย ไปทบทวนคัมภีร์เต่าเย่าสักเที่ยว เพื่อฟื้นกำลังภายใน

ของตนเอง

หวังเฉินมองฉินหลั่งขึ้นรถเก๋งจากไปทางด้านล่าง ก็โล่ง อก แล้วปิดม่านลง

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเธอที่ทำแบบนี้ ปล่อยตัวฝั่งตรงข้าม

ไป

เธอมีชื่อจากการรักษากฎหมาย แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะ หัวแข็งไม่ยืดหยุ่น เธอรู้ดีว่าฉินหลั่งลงมือไป เพราะตระกูล เมิ่งลงมือก่อน ก็เหมือนกับสิงโตตัวหนึ่งจะกินม้าลาย ม้าลาย ก็เลยกัดสิงโต แล้วม้าลายควรจะได้รับโทษอย่างนั้นหรือ?

ตระกูลเมิงก็คือสิงโตที่ดุร้ายนั่น พวกเขาวางอำนาจบาตร ใหญ่ ทำผิดไปมากมาย แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง

ตื้ดๆๆ โทรศัพท์ดัง หวังเฉินรีบตั้งสติ แล้วรับโทรศัพท์

“ฮัลโหล ฉันคือหวังเฉิน”

“หัวหน้าตำรวจหวัง ได้ยินว่า คุณจับตัวเมิ่งซิงอวี่ไปหรือ?”
“ใช่แล้ว เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยทำร้ายผู้อื่นจนถึงแก่ความ ตาย ตอนนี้ขังตัวอยู่ เดี๋ยวสักพักพวกเราจะไปสอบสวน”

หวังเฉินรีบยืนตรง รีบเคารพ นี่เป็นโทรศัพท์จากเบื้องบน จนถึงตอนนี้ มีโทรศัพท์จากเบื้องบนโทรมาสิบกว่าสายแล้ว ถามแต่เรื่องของเมิ่งชิงอวี่

“ไม่ต้องสอบสวนหรอก รีบปล่อยไป เรื่องนี้ให้จบเท่านี้ จา ไว้ อย่าทำให้เรื่องใหญ่ เข้าใจไหม?” ฝั่งนั้นพูดเสียงแข็ง ไม่ ให้ปฏิเสธ

“แต่ว่า….” หวังเฉินอดพูดไม่ได้

ฝั่งนั้นก็ตัดคำพูดของหวังเฉิน “ทำตามที่ผมสั่ง! ”

“ไม่ได้ค่ะ พวกเรามีอุดมการณ์ของพวกเราเอง ตอนนี้เป็น เพียงช่วงสอบสวน ไม่มีใครมาขัดขวางการพิทักษ์กฎหมาย ของพวกเราได้” น้ำเสียงตั้งมั่น ไม่มีถอย ใช่ เธอปล่อยฉิน หลั่งไป เหมือนว่าการพิทักษ์กฎหมายของเธอจะถูกทำลาย ไปแล้ว แต่มันอยู่ภายใต้ความถูกต้อง ไม่ใซเพราะความรัก ฉันชายหญิง ถ้าฉินหลั่งก็เป็นคนทำผิดมหันต์ เธอเองก็คงไม่ ปล่อยฉินหลั่งไว้เหมือนกัน

ช่วงนี้เมิ่งซิงอวี่และเมิ่งเหมิงเหมิงทำเรื่องไว้มาก ทำเรื่อง ชั่วในเขตหยางชื่อไว้มากมาย เธออยากจะจับตัวพวกนั้นมาส อบสวนนานแล้ว เพื่อพิทักษ์สันติราษฎร์นี่คือหน้าทีที่ของเธอ
พวกเขาและฉินหลั่งมีนิสับคนละแบบ ไม่ใช่คนจิตใจชั่วข้า พวกเดียวกัน เธอชื่นชมฉินหลั่ง และไม่อ่อนข้อให้พวกตระกูล เพิ่ง

“คุณกล้าขัดคำสั่งผมหรือ?” ฝั่งนั้นเริ่มมีน้ำเสียงโมโห

“ขออภัยค่ะ ฉันฟังกฎหมายเท่านั้น” หวังเฉินพูดนิ่งๆ เธอ เป็นคนแบบนี้ มองระเบียบสำคัญกว่าทุกสิ่ง

ทางฝั่งนั้นนิ่งไป เงียบไปเป็นนาที

“ได้ ได้ ได้ หวังเฉิน ผมยอมผู้หญิงอย่างคุณจริงๆ ความ กดดันอะไรก็รับไว้ได้หมด คดีอะไรก็กล้าตัดสิน ผมคิดว่า คดี นี้คงจะมีคนโทรหาคุณไม่น้อยแล้วสินะ”

“เรื่องนี้ไม่สามารถรายงานได้ค่ะ ขออภัยค่ะ” หวังเฉินกล่า วจะมีโทรศัพท์ลับอะไรก็ไม่อาจจะรายงานได้ เธอเป็นคน ปิดปากเงียบคนหนึ่ง

“อืม เช่นนั้นก็ดี ผมขอประกาศให้คุณทราบ หวังเฉิน คุณ ถูกปลดออกจากหน้าที่แล้ว ตอนนี้ให้รีบออกไปจากสาขา สถานีตำรวจเขตหยางซื่อ ให้มารับหน้าที่ตำรวจราจรที่เขตอู่ หลิง ตำแหน่งเดิมของคุณ ให้จวงจือเย็นรักษาการแทน ที่ผม บอกนั้น ด่วนมาก พอวางสายก็รีบมอบอำนาจเสีย แล้วกลับ ไปนอนเสีย! ”

ตู้ดๆ วางสายแล้ว
หวังเฉินไม่ได้แปลกใจอะไร ถอนหายใจไป แล้วก็เก็บ เอกสารของตนเองไม่ถึง5นาที จวงจือเย็นก็มารอที่ห้อง ทำงานแล้ว

ในใจของหวังเฉินรู้ดี ฝั่งตรงข้ามต้องการป้องกันไม่ให้ เธอเข้าสอบสวนกลางดึก ก็เลยถอดถอนตำแหน่งเธอ หวัง เฉินไม่มีโอกาสที่จะไปเข้าใกล้เมิ่งซิงอวี่อีกแล้ว

ตัดมาทางฝั่งคอนโดของฉินหลั่ง เขารักษาอาการบาดเจ็บ ของตนเองตามเคล็ดวิชาคัมภีร์เต่าเย่า จนถึงตี4ตี5 เขาถึง ได้หยุดการเดินลมปราณ แล้วหลับไป

พอหลับไป ก็นอนหลับอย่างสบาย พอตื่นมาก็เป็นช่วงสาย ของอีกวันแล้ว

จากนั้น เขาพบว่า แผลทางด้านหลังได้สมานดีแล้ว ทั้ง กายมีความกระฉับกระเฉงมาแล้ว ถึงแม้พลังจะยังไม่เต็ม

เปี่ยม แต่สติสัมปชัญญะได้กลับมาหมดแล้ว

ไม่บอกไม่ได้ว่า คัมภีร์เต่าเย่านั้นล้ำลึกเหลือคณา จนบอก เป็นคำพูดไม่ได้

ตอนนี้เขาเพิ่งพบว่า เหลิ่งเชียนชีวมารออยู่ในห้องนาน

แล้ว

เมื่อเชื้อเหลิ่งเชียนชีวได้ติดต่อหาฉินหลั่งแล้ว แต่ฉินหลั่งก็ แต่ส่งที่อยู่ให้ไป แล้วก็หลับไปอีก เขาเหนื่อยมาก
ฉินหลั่งเปิดประตูออก แสดงสาดส่องเข้ามา จนแทงตา

“ตื่นแล้วหรือ?”

เหลิ่งเขียนชีวเดินเข้ามา “อาการเป็นอย่างไรบ้าง วันนี้พี่ มาเตือนให้เอ็งไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล แผลจากมีดดาบไม่ อาจละเลยได้ จะต้องทำแผลให้ดี”

“ขอบคุณพี่เหลิ่งที่เป็นห่วง อย่าบอกจงยู่นะ เดี๋ยวเธอจะ เป็นห่วง” ฉินหลั่งกล่าว

“อันนี้ผมรู้มา ให้ดูหน่อย” เหลิ่งเชียนชีวโน้มตัวลง แล้ว ตรวจดูแผลที่หลังของฉินหลั่ง แล้วก็ตกใจ

“ฉินหลั่ง ร่างกายเอ็งไม่เหมือนคนอื่นเขาเลย คนธรรมดา ถูกฟัน กว่าจะหายต้องเป็นเดือน แต่แผลของเอ็งไม่เหลือแม่ แต่รอย ทั้งหมดนี้เพียงวันเดียวงั้นหรือ? อัศจรรย์มาก”

เหลิ่งเชียนชีวก็ยอมให้กับฉินหลั่ง การต่อสู้ของฉินหลั่ง การแพทย์ วิชาความรู้เรื่องพลัง ความกล้า รักษาคำพูด รักพี่ น้อง ใบหน้าที่หล่อเหลา แล้วก็ร่างกายที่ฟื้นตัวได้เร็ว ล้วน ทำให้เขาที่ง และชื่นชม

“คุณอาเหลิ่ง เมื่อวานต้องของคุณมากนะ” ฉินหลั่งพูด แทรกขึ้นมา

“เล็กน้อย ฉินหลั่ง เอ็งเป็นพี่น้องพี่กันมาหลายปี ไม่ต้อง พูดถึงเรื่องรับหน้าแทน ขอเพียงเอ็งมีเรื่อง พี่จะไม่ทนอยู่เฉยๆ แน่ จะว่าไปแล้ว พี่ควรของคุณเอ็งมากกว่า”

“เอ็งช่วยซุนอวี่ไว้ ทำให้ชีวิตที่มีความหมายขึ้นมาอีกครั้ง”

เหลิ่งเชียนชีวกล่าว

ฉินหลั่งก็ยิ้มๆ แล้วก็ไม่พูดคำพูดเกรงใจอีก เหลิ่งเชียนชีว ทำเรื่องตรงไปตรงมา ความเป็นพี่น้องก็ไม่ได้จอมปลอม ที่ เขาพูดก็ออกมาจากใจเขา

แต่ฉินหลั่งแปลกใจเล็กน้อย ว่าพี่เหลิ่งมีที่มาที่ไปอย่างไร กันแน่ ที่วิลล่าจื่อจวิ้นเมื่อวาน แม้แต่จงจิ๋วเจินก็ไล่ไม่ทัน

แต่ฝั่งนั้นไม่พูด เขาเองก็ไม่ถาม

“มีเรื่องหนึ่ง เกรงว่าเอ็งจะยังไม่รู้นะ? ไอ้น้องฉิน” เหลิ่ง เซียนชีวถาม

“เรื่องอะไรรี พี่ว่ามา” ฉินหลั่งก็สงสัย

“หวงฮ่านโจวเป็นคนของสำนักหมิงเรา เป็นศิษย์ทรยศ ของสำนักหมิงเรา” เหลิ่งเชียนชีวพูดช้าๆ

“สำนักหมิงหรือ? คุณน้าฮ่านโจวหรือ?” ฉินหลั่งผงะ ดู เหมือนว่าสำนักหมิงจะเป็นสำนักสำนักหนึ่ง ส่วนคุณอาฮ่าน โจวก็เป็นศิษย์ในนั้นหรือ?

“ใช่แล้ว เขาทรยศสำนักไป แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น หวงฮ่าน โจว จริงๆ ก่อนหน้านี้เขามีชื่อว่าฮูเทียรเสี่ยว ไม่มีตำแหน่งสูง อะไร ต่อมาทำผิดกฎสำนัก แล้วไปเข้ากับหอการค้าเทียนอิงคนคนนี้ติดการพนันงอมแงม เพื่อการพนัน สามารถขายลูก เมียตนเองได้ ทำให้คนอื่นขาเอื้อมระอา”

“ต่อมา ไม่รู้ว่าสำนักหมอผีไปติดต่อกับเขาอย่างไร ดึงเขา มาเป็นพวกด้วย ไอ้ชูเทียรเสี่ยว..อ่อไม่สิ หวงฮ่านโจวทำ ผิดซ้ำซาก ไม่ต้องไปเสียใจกับมันหรอก” เหลิ่งเชียนชีวเล่า ที่มาของหวงฮ่านโจว คงจะไม่อยากให้ฉินหลั่งเสียใจกับ เรื่องนี้

“เฮ้อ หวงเกอก็น่าสงสารอยู่” ฉินหลั่งถอนหายใจไม่คิด ว่าคุณอาฮานโจวที่มีแต่ความทรงจำที่ดี จะเป็นคนเละเทะ เช่นนี้