บทที่ 484 สายลับนกสองหัว

“โรงเรียนที่บริสุทธิ์แบบนี้ เธออย่าได้คิดมาทำให้เป็นมลพิษ เชียวนะ” ฉินหลั่งดีดมือครั้งเดียว มือของเฉินเมิ่งลู่ก็หยุดอยู่ กลางอากาศทันที ท่าทางนั้นดูน่าตลกเล็กน้อย

“นายอยากจะทำอะไรกันแน่?” เฉินเมิ่งลุ่มองฉินหลั่งด้วย สายตาที่ดุร้าย

“จะตายก็ได้ แต่เดี๋ยวเดินออกจากตรงนี้เลี้ยวซ้าย ที่นั่นมี ถังขยะอยู่ ที่นั่นเป็นจุดจบที่ดีที่สุดของเธอ” ฉินหลั่งพูด

“นาย….อย่ารังแกคนเกินไปนะ” อีกฝ่ายกัดฟันพูด “นักฆ่าคนหนึ่ง ใจเย็นเป็นสิ่งที่พึงมีมากที่สุด ตอนนี้เธอ ขาดความใจเย็นแล้ว เกรงว่าเจ้านายเธอคงจะไล่เธอออกแน่ ดังนั้น.”

“ดังนั้นอะไร?” ไม่รอฉินหลั่งพูดจบ เฉินเมิ่งลู่พูดแทรกฉิน หลั่งอย่าทนไม่ไหว ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ให้ตัวเองตาย ก็คงจะ คิดอะไรอื่นอีกแน่?

“ดังนั้น อาชีพนักฆ่าไม่เหมาะสมกับเธอแล้ว ฉันแนะนำเธอ อีกหนึ่งวิธี ไปเป็นสายลับในหอการค้าเทียนอิงให้ฉัน” ฉิน หลั่งพูด

“เหอะๆ ได้ ขอแค่นายบอกวิธีเอาโรคบ้าๆนี้ออกไปจากตัวฉันก็พอ ข้อเสนอนี้ ฉันรับรองว่า ต่อไปจะไม่ลอบสังหารนาย อีก” เฉินเมิ่งลู่พูดอย่างร้อนรน

“อืม คำรับรองของเธอไม่มีความหมาย เพราะถ้าเธอไม่ ตายใจละก็ ครั้งหน้าฉันทำยาแบบใหม่ให้ รับรองว่าดีกว่า ลมบ้าหมูในตอนนี้แน่ ดังนั้นฉันไม่ว่าถ้าจะมาเป็นหนูทดลอง ให้ฉัน ยิ่งเยอะยิ่งดี ยินดีต้อนรับ” ฉินหลั่งทำหน้าเหมือนไม่ สนใจอะไร

เฉินเมิ่งลู่รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา ทุกคำพูดของฉินหลั่งทำให้ เธอต้องเชื่อ

“ได้ ฉันยอมรับว่านายไม่ใช่คู่ต่อสู้ ฉันนับถือในความ สามารถของนาย นายอยากให้ฉันทำอะไรก็ได้ รอวันไหนที่ ฉันไม่มีค่าพอให้ใช้งานแล้ว คุณก็ไล่ฉันออกได้ทุกเมื่อ ฉัน รับรองว่าจนกระทั่งตายก็จะไม่บอกความเกี่ยวข้องของเรา สอง ฉันจะกลับไปญี่ปุ่น อยู่ที่นั่นจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต คุณคิดว่ายังไงบ้าง?” เฉินเมิ่งลู่ก้มหน้าลงให้ฉินหลั่ง ข้อเสนอออกไป และพูด

“ที่เธอพูดมาฉันจะเชื่อได้ยังไง?” ฉินหลั่งพูด

“คุณเก่งมากกว่าเจ้าพ่อพิษกู่แห่งเซียงซี หรือว่าจะควบคุม ฉันไม่ได้งั้นเหรอ? ขอแค่ฉันทำผิดสัญญา จะต้องถูกพิษของงู กัดหล่อมจนตายไม่มีวันได้ผุดได้เกิด!” เฉินเมิ่งลู่พูด ญี่ปุ่น ของพวกเราไม่ว่าจะชายหญิงพูดคำไหนคำนั้น ไม่มีวันคืนค่าแน่นอน”

ฉินหลั่งหัวเราะในใจ คำสุดท้ายนี้ก็ช่างเถอะ ญี่ปุ่นเป็น พวกที่ไม่ทำตามคำสัญญาที่สุด เจ้าเล่ห์จอมลวงโลก

“ก็ได้ อย่างอื่นฉันก็ไม่ใส่ในตัวเธอแล้วกัน เก็บไว้ในตัว เธอก่อน เธอมาเป็นสายลับให้ฉันคงไม่คิดเสียใจใช่ไหม? ฉันเป็นแค่ตายามนี้?” ฉินหลั่งถาม

“ท่าน นั่นเป็นคำพูดที่ไร้มารยาทของฉันเอง ด้วยการต่อสู้ ของคุณ ฉันคิดว่าได้ทำงานให้ท่านเป็นความภูมิใจอย่างยิ่ง ถ้าคุณมีเมตตา กรุณาสอนฉันสักเล็กน้อยก็ยังดี ฉันอยาก กลับไปญี่ปุ่นเปิดสำนักเป็นของตัวเอง เป็นปรมาจารย์รุ่นต่อ ไป” เฉินเมิ่งลู่เงยหน้าขึ้นกะทันหัน นั่นเป็นท่าทีที่เคารพมาก

“บังอาจ ฉันไม่มีทางสอนการต่อสู้ให้เธอหรอกนะ” ฉิน หลั่งพูด

“หากมีความจริงใจ ศิลาที่แข็งกร้าวก็แยกออกจากกัน ได้!” เฉินเมิ่งลู่สายตาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

“เหอะ.พูดมา ชื่อจริงของเธอคืออะไร?” ฉินหลั่งถาม อย่างรำคาญ

“ค่ะ ฉันชื่ออิงจึงหลิง เป็นคนของญี่ปุ่นฮ่านฟางสำนัก หมอผี สิบห้าปีก่อนได้รับคำสั่งให้มาประเทศจีน มาทำงาน ให้กับหอการค้าเทียนอิง อาชีพหลักๆคือผ่าคน….”
เฉินเมิ่งลู่พูดอยู่ตั้งนาน ความลับทั้งหมดของตัวเองก็พูด ออกมาจนหมด แต่พอเธอเงยหน้าขึ้นรอคำสั่งของฉินหลั่ง กลับเห็นว่าเขาหายไปนานแล้ว

ผู้หญิงอะไรพูดมากจริงๆ ฉินหลั่งไม่อยากทนอยู่ต่อเลยสัก วินาทีเดียว ก็กลับไปนอนที่อพาร์ทเมนต์ตัวเองทันที

กลับมาก็ตีสองแล้ว ตอนนี้โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก นี่ก็คือ เหตุผลที่เขาไม่ชอบพกโทรศัพท์ เขาพลิกหน้าโทรศัพท์คว่ำ ลง นั่งตัวตรงบนเก้าอี้เงียบๆ ขอแค่อยากนอน ที่ไหนก็เป็น เตียงได้ทั้งนั้น

แต่ว่าโทรศัพท์กลับตังขึ้นไม่หยุด จนกระทั่งดังไปแล้วสาม ครั้ง ครั้งนี้ฉินหลั่งหยิบขึ้นมารับ ปลายสายก็มีเสียงหวาน ของจงยู่ดังขึ้นพร้อมกับความรู้สึกผิดเล็กน้อย”เสี่ยวหลั่ง รบกวนนายเข้าแล้ว ขอโทษด้วยนะ”

“คืนนี้มีคนอุ่นเตียงให้ไหม?” เสียงของจงยู่เบามาก แต่คำ พูดกลับดูออดอ้อนไม่เบา ดึกขนาดนี้แล้วก็ยังโทรมาหยอก เขาเล่นอีก

“ไม่มีนะ ยู่เอ๋อเมื่อคืนฉันฝันด้วยล่ะ เป็นห่วงเธอมากเลย” ฉินหลั่งนึกถึงฝันร้ายที่น่ากลัวเมื่อกี้ ก็ตื่นขึ้นมาทันที นี่เป็น ครั้งแรกที่จงอยู่โทรหาเขากลางดึก คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น หรอกนะ

“อย่าคิดมากเลย ฉันยังอยู่ดี มีนายอยู่ ฉันไม่เป็นอันตรายหรอกนะ” จงยู่พูดขึ้น

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ทำไมฉันรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน ล่ะ?” ฉินหลั่งถาม

“หิม เพื่อนในหอพักเตียวกันของพวกเราป่วยตอนเที่ยง คืนกะทันหัน พวกเราส่งเธอมาที่โรงพยาบาลน่ะ” จงยู่ถอน หายใจ

“เมื่อก่อนเพื่อนคนนี้ร่างกายก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว มาโรง พยาบาลอยู่บ่อยๆ ครั้งนี้อาการหนักกว่าครั้งก่อนๆ ฉันกลัว น่ะ ก็เลยโทรมาหานาย”

“เสี่ยวหลั่ง ครั้งก่อนอาการป่วยของฉันนายก็เห็นแล้วนี่ โรงพยาบาลเย็นจีนยังบอกว่าให้นายเป็นหมอของโรง พยาบาลพวกเลยใช่ไหม?”

“ฉันกำลังคิดอยู่ว่า นายจะมารักษาเพื่อนคนนี้ของฉันได้ ใหม พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาก ฉันไม่อยากเห็นอาการ ป่วยของเขาแย่ลงทุกวัน ตอนนี้โรงพยาบาลเย็นจีนเหมือนจะ รักษาโรคนี้ไม่ได้เลยด้วย”

ฉินหลั่งหวั่นไหวเบาๆ ที่จริงจงยู่พูดมาก็ไม่มีผิด ถ้า ลมปราณอยู่ในระดับที่สูง เรื่องพวกนี้มีความเชื่อมโยงกับ การแพทย์แผนโบราณอยู่มาก โรคบางโรคโรงพยาบาลก็ รักษาไม่ได้ แต่สามารถรักษาได้จากกำลังภายใน
เรื่องของจงยู่ก็คือเรื่องของเขาฉินหลั่ง ดังนั้นฉินหลั่งไม่ ลังเลเลย ก็รีบตกลงและไปดูทันที ฉินหลั่งในตอนนี้ เก่งในเรื่องแพทย์แผนจีนโดยไร้อาจารย์

ไปเปิดร้านยาแผนโบราณก็เหมือนเป็นอาชีพอดิเรก เขาแค่

ไม่อยากทำเท่านั้น

“ใช่สิ เพื่อนของฉันคนนี้พ่อของเขาก็เหมือนจะเป็นคนของ วงการต่อสู้เหมือนกัน เหมือนจะมีประวัติมายาวนานด้วยนะ” ตลอดทางจงยู่ก็พูดในวีแชท

โรงพยาบาลเย็นจีน

ในโรงพยาบาลมีที่รักษาพิเศษอยู่ สถานที่แบบนี้ คน ธรรมดาเข้ามาไม่ได้ คนที่มาที่นี่ก็คงมีแต่คนรวย

หน้าประตูยังมียามเฝ้าอยู่เต็ม ขนาดคนที่เก็บกวาดก็ยัง เป็นนักเรียนจากโรงเรียนแพทย์

แต่ที่รักษาภายนอกดูจะธรรมดามาก แม้จะมีคนเดินผ่านก็ ไม่คิดว่าที่นี่จะเป็นสถานที่หรูหราอะไร

จงยู่ออกมาจากด้านในพาฉินหลั่งขึ้นลิฟต์ไป ด้านใน ตกแต่งหรูหรามากทีเดียว

หลังจากที่โทรหาเพื่อนคนนั้นแล้ว ยามหน้าประตูถึง อนุญาตให้จงยู่และฉินหลั่งขึ้นไปห้องพักชั้นเจ็ด

ห้องพักกว้างมาก น่าจะห้าสินตารางเมตรได้ ข้างเดียงมีชายหญิงหลายคนล้อมอยู่เหมือนกำลังพูดอะไรกันอยู่

หญิงสาวบนเตียงใบหน้าบริสุทธิ์ เป็นผู้หญิงที่ดูใจเย็นและ สวย แต่หน้าขาวซีดไปหน่อย พอเห็นจงยู่สองคนเดินเข้ามา ก็ฝันยิ้มให้กับพวกเขาสองคน

และหนึ่งในคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ตัวสูงโปร่ง ร่างกาย กำย่า ยืนเป็นระเบียบเหมือนทหาร

“คุณอาเหลิ่ง เหลิ่งเซียนชีว ลูกสาวชื่อเหลิ่งซุนอวี่ เป็น เพื่อนของฉันเอง” จงยู่แนะนำให้กับฉินหลั่งเสียงเบา