บทที่ 442 ได้รับชัยชนะกลับมา

ทุกคนกลั้นลมหายใจ รอการระเบิดออกของลูกระเบิด ที่อยู่บนหลังคา แต่จนกระทั่งฉินหลั่งกระโดดลงมาจากบน หลังคาแล้ว ก็ไม่มีการระเบิดใดๆ

“แม่งเอ้ย” จางต้าไห่อ้าปากหวอด้วยความตกตะลึง เหม่อ มองดูระเบิดลูกนั้นโดยไม่พูดสักประโยคเดียว

หลี่เสี่ยนเข้าใจลูกระเบิดเป็นอย่างดี ผลึกน้ำแข็งไม่ สามารถเกิดขึ้นได้อย่างไม่มีสาเหตุ และน่าจะเป็นฉินหลั่ง ที่ใช้ปราณเย็นสร้างตาข่ายออกมา ด้วยอานุภาพของ ตาข่ายนั่นยังมีพลังมากกว่าลูกระเบิดที่กำลังจะระเบิด ภายในพริบตาเดียวเสียด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นจึงเป็นไปไม่ ได้ที่จะหยุดยั้งการระเบิดได้!

ซึ่งหมายความว่าพลังของปรมาจารย์ฉินมีมากกว่า พลังของลูกระเบิด จึงเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากจริงๆ

ตัวอาคารโรงงานร้างไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ทุก คนมองฉินหลั่งแบกห่อผ้ากระโดดลงมาจากบนหลังคา ด้วยสายตาที่น่าตกใจ ร่างกายที่คล่องแคล่วปราดเปรียว นั่นไม่เหมือนกับพวกมนุษย์เลย

ทุกคนล้วนตื่นตระหนกตกใจ ไม่มีใครเห็นว่าฉินหลั่ง เข้าไปได้อย่างไร เพราะมันน่าเหลือเชื่อมาก และสิ่งที่ ทำให้คนยิ่งตื่นตระหนกก็คือ เมื่อครู่ฉินหลั่งใช้วรยุทธแช่ แข็งระเบิดที่ยิงออกไปได้ภายในพริบตาเดียว ซึ่งน่าตกใจ มากเกินไปแล้ว
และห่อผ้าที่อยู่บนหลังของฉินหลั่งก็เห็นได้ชัดว่ามีสิ่ง มีชีวิตกำลังเคลื่อนไหวอยู่ ทุกคนสามารถเดาออกได้ว่า นั่นคืออึ้งยังที่เป็นตัวประกัน ฉินหลั่งช่วยเธอออกมาได้ แล้ว

ทุกอย่างสามารถพูดได้ว่าเป็นความสมบูรณ์แบบ ทั้ง สองคนปลอดภัยและไม่มีอันตรายใดๆ

“ยืนที่อทำอะไร? ยังไม่รีบไปรับอีก!” หลังจากหลี่เสี่ยน ได้สติกลับมาแล้ว จึงใช้เสียงดุดันของผู้หญิงตะโกนใส่ วิทยุสื่อสาร หน่วยรบพิเศษที่แยกย้ายไปคนละทิศต่างก็ตกใจตื่น

จากเสียงตะโกนนี้ คนกลุ่มหนึ่งพุ่งไปที่ฉินหลั่ง เพื่อรีบรุด

เข้าไปช่วยฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นทุกคนถึงได้ถอน

หายใจโล่งอก

เวลานี้ผู้บัญชาการที่อยู่ด้านล่างจึงโบกธง จากนั้น หน่วยกู้ระเบิดจึงรีบปืนขึ้นไปบนหลังคาตัวอาคารโรงงาน อย่างรวดเร็ว หลังจากตรวจสอบ “ลูกระเบิดที่ใช้การไม่ ได้” ลูกนั้นแล้ว จึงทำสัญญาณมือให้กับคนด้านล่าง เพื่อ บอกว่าระเบิดลูกนี้ใช้การไม่ได้แล้ว ไม่สามารถระเบิดได้ หลังจากยืนยันความปลอดภัยแล้ว หน่วยรบพิเศษกลุ่ม ใหญ่จึงเข้าไปในตัวอาคารโรงงานร้างโดยตรง และเริ่ม การโจมตีทั้งหมดเป็นครั้งสุดท้าย

แต่ ไม่ช้าก็ต้องถอยออกมา

“รายงานครับ! ศัตรูถูกกวาดล้างหมดแล้วครับ!” เสียง พูดที่ผ่านมาจากวิทยุสื่อสาร ทำให้ทุกคนนิ่งเป็นหุ่นไก่
“เป็นไปได้ยังไง ศัตรูที่อยู่ข้างในถูกฆ่าตายหมด ภายในระยะเวลาสั้นๆ?” อธิบดีเฉินพูดพิมพ์

“สองนาทีเองนะ” จางต้าไห่ทำท่ามือเป็นเลขสองให้กับ อธิบดีเฉินด้วยมาดที่หยิ่งยโส

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!” ไม่ว่าจะพูดอะไรท่านเสื้ ยงก็ไม่เชื่อ “เรื่องที่ผมทำไม่ได้ เขาทำได้ยังไง?!”

แต่ความจริงก็ทำให้เขาต้องหุบปาก ผ่านไปสักพักหนึ่ง ศพหกเจ็ดศพก็ถูกหามออกมาจากด้านใน ทุกคนจึงไม่ สามารถพูดอะไรได้อีก

ฉินหลั่งทำได้แล้ว ทำงานได้อย่างสะอาดหมดจด จาก สถานการณ์วิกฤตที่ต้องแพ้อย่างแน่นอน กลับกลาย เป็นการโจมตีกลับสุดคลาสสิคที่สวยงามทันที

คนที่อยู่ด้านในนี้มีความเก่งกาจแค่ไหน ท่านเสี้ยงนั้นรู้ ดี ทุกคนต่างมีความสามารถรอบด้าน และยังมีวรยุทธก็ แข็งแกร่งมาก

ทว่าชายหนุ่มคนนี้กลับเก่งกว่าปรมาจารย์เสียอีก หรือ ว่าเขาก็คือปรมาจารย์แดนฟ้าในตำนาน?

และบนใบหน้าของอธิบดีเฉินนั้น ก็มองไม่เห็นความยิน ดีใดๆ อีกเลย ตอนนี้เขากลับตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต แทน ฉินหลั่งชนะแล้ว ชนะอย่างสมบูรณ์แบบ และการ ดูถูก หยามเหยียด กับคำพูดถากถางต่างๆ นานาของเขา ที่มีต่อฉินหลั่งนั้น ก็ถูกบันทึกไว้ได้ เดิมที่สงครามการสู้รบ ที่ยากจะหลีกเลี่ยง แต่กลับมีมือของเขาแทรกเข้ามา ผล สรุปคือทำให้ต้องเสียสละเพื่อนร่วมงานที่ยอดเยี่ยมมากมาย อยากถามว่า หลังจากสิ้น สุดแล้ว เบื้องบนยังจะ เก็บเขาไว้อยู่ไหม?

นอกจากนี้ ตอนที่ฉินหลั่งเดินออกไปได้พูดไว้แล้วว่า จะกลับมาเอาเรื่องกับพวกเขาอีกที!

จางต้าไห่มีนิสัยมุทะลุ และพลันหมุนตัวมาด่าว่า “คน แซ่เฉิน! ตอนนี้คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม! คุณมันโง่ มีตาหา มีแววไม่! ทำร้ายพี่น้องไปตั้งเท่าไร! แม่งเอ้ย ก่อนที่คุณจะ ไปคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพพวกเขาช่วยละอายใจและสำนึก ผิดด้วยนะ!” หลี่เสี่ยนก็โกรธมากเช่นกัน แต่เธอสามารถควบคุม

อารมณ์ได้ จากนั้นจึงเดินไปอยู่ตรงหน้าอธิบดีเฉินแล้วพูด ว่า “ถ้าหากตอนแรกพวกคุณไม่ฝืนที่จะเข้ามาแทรก แล้ว จะเกิดเหตุการณ์เหมือนในตอนนี้ได้ยังไง? อธิบดีเฉิน สุดท้ายพวกเราก็เป็นฝ่ายพลิกสถานการณ์กลับมาชนะได้ และคุณกลับเป็นคนที่ห้ามไม่ให้คุณฉินออกมือ นอกจาก คำว่าโง่แล้ว ฉันก็ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายตัวของคุณ แล้วจริงๆ”

“ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้?” อธิบดีเฉิน ยังคงย้อนกลับด้วยท่าทีพาล

หลี่เสี่ยนถอนหายใจ ตอนนี้จะใช้คำว่าโง่มาบรรยาย อธิบดีเฉินไม่ได้แล้ว เพราะเขาก็คือท่อนไม้ดีๆ นี่เอง

สาเหตุที่หลี่เสี่ยนด่าเขา ความจริงแล้วก็เพื่อปกป้อง เขา หลังจากได้ทำความรู้จักกันมาสองสามวันนี้ หลี่เสี่ยน ได้รู้จักนิสัยของฉินหลั่งอย่างลึกซึ้ง เขาคนนี้เกลียดคนเลวกับเรื่องชั่วๆ เหมือนกับศัตรูก็ไม่ปาน และการกระทำ ต่างๆ นานาของอธิบดีเฉินที่ปฏิบัติต่อฉินหลั่งนั้น ฉินหลั่ง เคยพูดไว้ว่าจะเอาคืน และจะต้องเอาคืนให้ได้ นอกจากนี้ หลี่เสี่ยนก็ด่าเขาสองสามประโยค ไม่แน่ว่าฉินหลั่งอาจจะ เกรงใจไม่ลงโทษอธิที่เฉินแล้ว

ในเมื่อฉินหลั่งได้แสดงฝีมือของตัวเองแล้ว ตอนนี้เขา ที่อยู่ด้านล่างก็ไม่จำเป็นต้องหลบอีกต่อไป ต่อหน้าสายตา ของทุกคน เขาเห็นเพียงฉินหลั่งเดินไปตามกำแพงด้าน นอกของอาคารแล้วเหยียบผนังกำแพงกระโดดขึ้นมา อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระโดดลงไปที่หน้าต่างชั้นสิบเอ็ด อย่างสบาย

หลี่เสี่ยนถอนหายใจ ปรมาจารย์ฉินคือชื่อเสียง ปลอม? และท่านเสียงของเขาก็มีแต่สมองหมู รอดูต่อไป เถอะ ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เพราะ ปรมาจารย์แบบนี้จะถูกพวกคุณทำให้อับอายขายขึี้หน้า ติดต่อกันได้อย่างไร?!

ปรมาจารย์จะถูกหยามไม่ได้! ไม่มีประโยคนี้ในโลก ของยุทธภพ!

ท่ามกลางความเงียบครู่หนึ่ง ฉินหลั่งค่อยๆ วางอึ้งย้งอ ย่างช้าๆ ดูเหมือนอึ้งย้งกำลังนอนหลับสนิท ถึงแม้สีหน้าจะ ดูซีดเซียวไปบ้าง แต่ก็ยังหายใจสม่ำเสมอ ไม่มีร่องรอยได้ รับบาดเจ็บใดๆ และใบหน้าก็เป็นสีหน้าของความพึงพอใจ ราวกับว่ากำลังนอนหลับฝันดี

เวลานี้ ฉินหลั่งจึงค่อยๆ เดินไปอยู่ตรงหน้าอธิบดีฉิน
“แกคิดจะทำอะไร?!”ดูเหมือนคราวที่แล้วอธิบดีเฉินจะ ถูกต่อยเบาเกินไป จึงมองฉินหลั่งด้วยท่าที่พาล

“เปี๊ยะ!”

ฉินหลั่งออกมือโดยตรง ตบหน้าไปหนึ่งฉาด! ซึ่ง เป็นการกระทำที่เด็ดขาด ตรงไปตรงมาและคล่องแคล่ว มาก!

จางต้าไห่กัดฟันทำเสียงซี้ด โอ้ยแม่งเอ้ย แค่ดูก็เจ็บแล้ว

แต่ในใจของจางต้าไห่กลับรู้สึกสะใจมาก เพียงแต่เขา มีตำแหน่งข้าราชการไม่สามารถทำแบบนี้ได้ ทว่าเขาคิด อยากจะทำแบบนี้มานานแล้ว มันน่าสมน้ำหน้าอีตาที่มเฉิน นัก!

“เปี๊ยะ!” จากนั้นเสียงตบก็ยิ่งดังขึ้นอีก!

“พวกคุณ พวกคุณทำอะไร? ยังไม่เข้าไปอีก?!” อธิบดี เฉินตะโกนเสียงดังยาวใส่ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ ลูกน้องสอง สามคนนั้นจึงรีบลงมือทันที แต่ผลลัพธ์กลับถูกหลี่เสี่ย นกับจางต้าไห่ขวางไว้

จางต้าไห่โชว์กล้ามแขน พร้อมกับเบิกตากลมโตทั้ง สองข้าง “หม?” คนสองสามคนนั้นถอยหลังไปด้วยความ หวาดกลัว ถ้าหากต้องสู้กับคนสองสามคนนี้ จางต้าไห่ยัง พอรับไหว!

“หลี่เสี่ยน คุณกำลังกระทำการทารุณกรรม! ทารุณ กรรม!” อธิบดีเฉินโกรธจนตัวสั่น
หลี่เสี่ยนไม่ได้พูดอะไร แต่กลับโบกมือ แล้วหน่วยรบ พิเศษสองสามนายก็เข้ามาหามอธิบดีเฉินออกไปโดย ตรง

อธิบดีเฉินที่ไม่มีคนคอยคุ้มกันจึงหงอยทันที แต่ก็ยัง พูดปากแข็ง “คุณจำไว้..”

ยังพูดไม่ทันจบ ก็เกิดเสียงดัง “เปี๊ยะ!” ขึ้นมาอีกครั้ง

จากนั้นฉินหลั่งก็จับคอของอธิบดีเฉินโดยตรง เหมือน กับบีบคอไก่ตัวน้อยก็ไม่ปาน

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉัน!” อธิบดีเฉินแผดเสียงพูด

“หยุดนะ!”

ท่านเสี้ยงพูดคำรามอย่างรุนแรง เขากับอธิบดีเฉินเป็น เพื่อนรักกันมานาน ดังนั้นจึงทนเห็นอธิบดีเฉินถูกฉินหลั่ง ย่ำยีไม่ได้

“เปี๊ยะ!” ฉินหลั่งยกมืออีกหนึ่งฉาด!

“ไอ้หนุ่ม ฉันบอกให้แกหยุด!” ท่านเสี้ยงโกรธ เดือดดาลขึ้นมาทันที ตอนนี้อาการบาดเจ็บของเขาได้ถูก ควบ คุมไว้แล้ว บวกกับความโอหังอวดดีและกำเริบเสิบ สานที่เสมอต้นเสมอปลาย ดูเหมือนฉินหลั่งจะไม่หยุดมือ และเขาก็จะเริ่มเปิดศึกแล้ว

แต่ฉินหลั่งกลับทำเป็นเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา พร้อมกับ ใช้หนึ่งหมัดซัดไปที่หน้าอกของอธิบดีเฉิน แค่ใช้แรงเพียง เล็กน้อย ก็ชกอีกฝ่ายจนกลิ้งไปบนพื้นโดยตรง