บทที่ 438 เป็นครูวันเดียว

ใบหน้าน่ารักของอึ้งยังปรากฏขึ้นในหัวของฉินหลั่ง ใน เมื่ออึ้งยังเรียกเขาว่าครู นั่นก็หมายความว่ายังมีพรหม ลิขิตและใจอยู่ เขาจะไม่สนใจไม่ได้

และในตอนนี้ รถสปอร์ตมากมายมาจอดอยู่ตรงหน้า มหาลัยเย็นจีน คนที่ลงมาก็ต่างเป็นนักเรียนหน้าตาอ่อน เยาว์

นักเรียนของห้องหก ยกเว้นอึ้งย้งก็มากันหมด

พวกยามเห็นคนกลุ่มนี้ เขาคิดว่าเป็นพวกคนรวยมา เยี่ยมชมมหาลัยเย็นจีน แต่กลับเห็นสีหน้าของนักเรียน พวกนี้เศร้าสลดกันหมด

ในตอนนี้ฉินหลั่งเดินออกมาข้างนอกพอดี เจอกันที่ นอกประตูมหาลัยพอดี

พวกยามเห็นแล้วก็ตกใจ พวกเขาที่พอเห็นฉินหลั่ง แต่ละคนน้ำตาไหลพรากวิ่งเข้าไปหาอย่างตื้นตัน: “ครูฉิน ครูฉิน..”

สายตานั้นเต็มไปด้วยรักและความจริงใจ ทำเอาคนที่ เดินผ่านไปมาต้องหยุดมอง

“ครูฉิน ขอร้องครูช่วยอึ้งยังด้วย” หัวหน้าห้องจ้าวซิง พูดอย่างขอร้อง และเฉินเหมิงเลี่ยงพอเห็นไอดอล ปรมาจารย์ฉินที่สวมชุดยามกลับดูหล่อมาก ก็แอบคิดใน ใจว่า: “ปรมาจารย์เป็นชายรูปหล่อที่สุดในโลกนี้เลย ทั้ง หล่อ ทั้งเท่”
อึ้งยังเป็นที่รักในห้องหก พวกนักเรียนชายต่างทำ สายตาขอร้องกันหมด ส่วนพวกผู้หญิงก็ร้องไห้กันไม่หยุด

ห้องหกรวมตัวกันมาหาครูฉิน เป็นความคิดของเฉินเห มิงเลี่ยง และได้การสนับสนุนจากทุกคนทันที

ไม่เห็นวันเดียวเหมือนไม่เห็นมาเป็นปี นักเรียนพวกนี้ เอาใจให้ครูฉินครูประจำชั้นคนนี้ไปแล้ว เกือบทุกคนต่างก็นับถือเขากันหมด

ด้วยตำแหน่งและอำนาจของฉินหลั่ง กลับไปเป็นครู สอนพละในโรงเรียนพวกเขา นี่เป็นเรื่องที่ทั้งชีวิตนี้ของ พวกเขาควรค่าต่อการจดจำไว้มากที่สุด ดังนั้นทั้งห้องต้อง มา ไม่มาจะแสดงอำนาจของครูฉินออกมาได้ยังไง?

“พวกเธอ รวมตัวกันโดดเรียนเหรอ?!” ฉินหลั่งขมวดคิ้ว

“ครูฉิน ขอร้องครูล่ะ….” เหวินเหวินร้องไห้ขอร้อง

“นั่นสิ ครูฉิน ครูจะลงโทษพวกเรายังไงก็ได้ แต่รีบอึ้งย้ งกลับมาด้วยนะครับ” เฉินเหมิงเลี่ยงลุกขึ้นพูด

ฉินหลั่งรู้สึกหวั่นไหว ขนาดเรื่องที่กระทรวงรักษา ความปลอดภัยยังทำไม่ได้ คนของห้องหกกลับมั่นใจเขา เพียงคนเดียว

“ก็ได้ ฉันตกลง พวกเธอกลับไปเรียนต่อเถอะ” ฉินหลั่งตอบตกลง

“เย้! ฉันรู้อยู่แล้วว่าครูฉันไม่มีทางทิ้งพวกเราไม่สนใจแน่….”
“นั่นสิ ครูฉิน ครูที่แสนดีของพวกเรา….” ห้องหกต่างดีใจกันใหญ่

หลังจากที่หลี่เสี่ยนออกไปก็คิดอยู่นาน เรื่องของอึ้งย้ง เป็นเรื่องใหญ่ เกี่ยวข้องไปทุกที่ แม้อธิบดีเฉินจะเกินเหตุ ไปหน่อย แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะใช้อารมณ์ ยังไงก็ต้อง คิดวิธีให้คุณฉินลงมืออีกครั้ง พอนึกถึงตรงนี้ เธอก็ลอง ติดต่อไปหาฉินหลั่ง ทางนั้นกลับโทรติดแล้ว

“คุณฉิน….” หลี่เสี่ยนก่อนหน้านี้คิดวิธีการพูดมา หลายวิธี แต่ฉินหลั่งก็รีบตัดสายเธอทิ้งทันที

“ฉันตกลงไปช่วยอึ้งย้….”

“ขอบใจ ขอบใจในความใจกว้างของคุณฉินมา ขอบใจคุณฉินที่ให้สำคัญกับเรื่องนี้!” หลี่เสี่ยนตื่นเต้นมาก รีบรายงานเรื่องนี้กับเบื้องบน

ไม่นานมหาลัยเย็นจีนก็มีเฮลิคอปเตอร์มา ลงจอดที่ สนามมหาลัยทันที คนที่ลงมาคือหลี่เสี่ยนและจางต้าไห่ พวกเขายิ้มแย้ม เพราะถ้าเชิญฉินหลั่งมาไม่ได้ พวกเขาคง ต้องถูกตัดคะแนน ตอนนี้พวกเขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว

และยามของมหาลัยเย็นจีนก็ต้องตกใจอีกครั้ง นี่มัน เรื่องอะไรกัน ฉินหลั่งได้ขึ้นไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์งั้นเห รอ? งั้นจะมาเป็นยามทำไมกันนะ!?

เฮลิคอปเตอร์รีบบินไปที่เกิดเหตุ ตรงข้ามโรงงานร้าง เขาเทียนถายมีผู้คนยืนอยู่เต็มไปหมด ทุกคนต่างมีสีหน้า จริงจัง เหมือนเจอกับศัตรูครั้งใหญ่
และข้างๆก็มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มากมาย หลังจาก ที่หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่หาฉินหลั่งมาแล้ว ก่อนอื่นก็เห็นอธิ บดีเฉินท่านนั้น กำลังมองมา พอเห็นพวกเขาก็หัวเราะ อย่างเย็นชาออกมา

สีหน้าของอธิบดีเฉินตอนนี้ดูสบายใจมาก เพราะแม้ เขาจะไม่ได้เชิญฉินหลั่งมา แต่กลับเชิญปรมาจารย์เสี้ยง เฟยหลงแห่งประเทศจีนมาได้

เสี้ยงเฟยหลงเป็นเจ้าของบ้านตระกูลเสี้ยงแห่งเย็นจีน มีชื่อเสียงในเย็นจีนมาก ในตอนที่แก๊งหัวชิงท้าทายวงการ ต่อสู้ของจีน เสี้ยงเฟยหลงกำลังหยุดพักพอดี เขาหยุดครั้ง นี้ต้องหยุดสามปี ทุกครั้งที่ออกจากการพักก็ทำเอา ประเทศจีนสะเทือนได้ พลาดโอกาสที่จะได้สู้กับแก๊งหัว ชิง เสี้ยงเฟยหลงไม่ได้เสียดายอะไร

ตอนแรก เขามั่นใจต่อการเอาชนะจ้านอู๋หยามาก แต่ จ้านอู่หยากลับถูกฉินหลั่งฆ่าเสียก่อน! ทำให้เขาพลาด โอกาสที่จะทำชื่อเสียงให้สั่นสะเทือนไปทั่วโลก!

เสี้ยงเฟยหลงในห้าปีมานี้ ไว้หนวดยาว ร่างกายผอม แห้ง สายตาแหลมคม ลมหายใจหนักแน่น ฉินหลั่งกวาด มองท่ามกลางผู้คน ก็รู้ว่าท่านผู้นี้เป็นคนสำคัญในวงการ ต่อสู้

และยังบอกได้ว่า ท่านผู้นี้เป็นปรมาจารย์ตัวจริง ถ้าสู้ ไปด้วยกันไม่มีทางแพ้แน่นอน

แน่นอนฉันไม่ค่อยเข้าใจ ทำไมแก๊งหัวชิงที่รังแก วงการการต่อสู้ของจีน ท่านผู้นี้ถึงไม่ยอมออกมา
และฉินหลั่งสำรวจมองเสี้ยงเฟยหลงสักพัก สายตา ของเลี้ยงเฟยหลงก็เปร่งประกาย มองฉินหลั่งเป็นพักๆ

ด้านนี้หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่เห็นอธิบดีเฉินไม่สนใจใน การมาของพวกเขาเลย จางต้าไห่เป็นคนตรงไปตรงมา อารมณ์ความโกรธก็เขียนไว้บนหน้าทั้งหมด แต่นี่เป็นช่วง สำคัญ เขาพยายามอดทนไม่มีเรื่องกับอธิบดีเฉิน

คนโง่นี้คิดว่าคุณฉินมาขอร้องหรือไงกัน กลับทำหน้า ทำหน้าเย็นชาแบบนี้ แค่ไม่เอาพวกเขาสองคนไว้ใน สายตาเท่านั้นเอง

“ท่านเลี้ยง ครั้งนี้เชิญท่านมาได้ เป็นเกียรติมาก ผม เชื่อว่าครั้งนี้ท่านต้องทำได้สำเร็จแน่ และชนะกลับมาได้!” อธิบดีเฉินพูดกับเสี้ยงเฟยหลงด้วยรอยยิ้ม ดูเคารพและ เป็นมิตรมาก

“ที่ไหนกัน ศัตรูมาก่อกวน ฉันจะสู้ให้เต็มที่ แต่ว่า เหมือนยังมีเพื่อนในโลกจอมยุทธอีกคนอยู่ด้วยนะ?” พูด แล้ว เสี้ยงเฟยหลงก็กวาดสายตามองฉินหลั่งตั้งแต่หัวจรด เท้า

อธิบดีเฉินเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มและมองฉินหลั่ง: “เพื่อนใน โลกจอมยุทธอะไรกัน ผมเชื่อว่าถ้าท่านเสี้ยงลงมือ ไม่ต้อง ให้คนอื่นมาแทรกก็ได้ ท่านเลี้ยงต้องทำได้แน่นอน ไม่มี ปัญหาอะไรแน่”

สายตาเต็มไปด้วยความท้าทายที่ไร้เสียง

ฉินหลั่งเป็นแค่ยาม ก็ยังได้สี่ห้าหมื่นนี่? ไม่ใช่ว่าเชิญ มาไม่ได้หรือไง?
ตอนนี้มีท่านเลี้ยงก็สามารถแก้ปัญหาได้หลายอย่าง แล้ว!

“ท่านเสี้ยง นี่คือคุณฉินหลั่ง พวกคุณสองคนเป็น ปรมาจารย์ในตอนนี้ ต่อสู้ด้วยกัน เป็นความโชคดีของประ ชาชนเฟิงโจวค่ะ” หลี่เสี่ยนพูดอย่างดีใจ

แต่ต่อมาที่ทำให้หลี่เสี่ยนและจางต้าไห่อึ้งคือ ท่านเสี้ ยงแค่ลืมตาขึ้นมอง และพูดเรียบเฉยว่า: “ฉินหลั่ง? ปรมาจารย์ฉินที่ไม่เคยแพ้นั่นเหรอ?”

“เขาจะมาเทียบกับฉันได้ยังไง?” เสี้ยงเฟยหลงพูด อย่างเย็นชา สายตามีความหยิ่งยโสขั้นรุนแรง

“ท่านเลี้ยง…” หลี่เสี่ยนก็พูดอึดอัดใจว่า: “คุณฉินก็ เป็นคนที่ฉันเชิญมาค่ะ”

“โลกไร้จอมยุทธ มีแต่อันธพาลได้ชื่อเสียง” เสี้ยงเฟย หลงพูดขึ้น สายตามองไปไกล น้ำเสียงหนักแน่น

ฉินหลั่งเข้าใจว่า เสี่ยงเฟยหลงกำลังดูถูกตัวเองอยู่ ได้ ยินหลี่เสี่ยนเอาตัวเองไปเปรียบกับเขา ก็จึงแสดงความ เห็นออกมา

หลี่เสี่ยนได้ยินคำนี้ ก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ท่านเสี้ ยง คำพูดนี้หมายความว่ายังไง?”