บทที่ 402 เดิมพัน

นาย?!”

หลิวจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาโกรธจนตัวสั่นไปหมด

“นายด่าฉันเหรอ?” หลิวซูเซิงยังไม่อยากจะเชื่อ

“ก็ต้องด่านายอยู่แล้วสิ สมองนายหรือหูนายไม่มีปัญหา ละก็ ก็แน่ใจได้ว่า ฉันกำลังด่านายที่เป็นคนจรอยู่!”

ฉินหลั่งพูดจาเด็กๆ และแสยะยิ้มออกมาอย่างเย็นชา บรรยากาศในห้องประชุมก็ยิ่งตึงเครียดเข้าไปใหญ่ ตรง เกินไปแล้ว ด่าแบบอ้อมๆไม่มีหยาบไม่ได้เหรอ?

อย่างเช่นคำหยาบเปลี่ยนเป็นคำอื่นที่นุ่มนวลกว่านี้ไม่ได้

เหรอ

ปัง!

จูจี้เหวินตบโต๊ะเสียงดัง ลุกยืนขึ้นมา นี่เป็นโอกาสที่ เหมาะพอดี จะต้องโจมตีฉินหลั่งตอนนี้แหละ!

“ฉินหลั่ง! นายทำอะไรของนาย นายไม่มีมารยาทแล้ว หรือไงกัน?! ครูหลิวของพวกเรา นายไม่มีสิทธิ์มาพูดจา หยาบคายแบบนี้ด้วยนะ?!”

“ชิ มารยาทมีไว้ให้กับคนที่มีมารยาทเท่านั้น ในเมื่อเจอ แต่คนอันธพาลที่คิดร้ายคิดไม่ดี และคนที่เอาแต่บอกว่า เป็นผู้อาวุโส แต่ทำตัวไม่เหมือนสักเท่าไหร่ งั้นฉันก็จะไม่ เกรงใจด้วย” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย ทะเลาะกับคนไม่ดี บางครั้งก็เป็นความสนุกอย่างหนึ่ง “นาย? ชักจะมากเกินไปแล้วนะ”จูจี้เหวินไม่คิดว่าฉิน

หลั่งตอนนี้จะพูดจาคม บาดใจแบบนี้ ไม่ไว้หน้าใครเลย ด้วยซ้ำ

“หยุดพูดมาก มอหกห้องหกฉันจะเป็นครูประจำชั้นแน่ ถ้านายไม่พอใจก็ไปกระโดดตึกหรือถ้าเก่งมากก็แย่ง ตำแหน่งนี้จากฉันไปให้ได้ เอาไปไม่ได้ก็หุบปากซะ! ไร้ ประโยชน์จริง!”

คำพูดของฉินหลั่ง แทงเข้าใจของจูจี้เหวินเต็มๆ ตอน นี้เขาขี้เกียจจะพูดจากวนประสาทกับเขาแล้ว ไม่พอใจก็ เข้ามาเลย!

จูจี้เหวินหน้าบูดบึงทันที ตอนนี้ฉินหลั่งไม่ใช่อย่างเมื่อ ก่อนที่รังแกได้แล้ว ด่าเขาจนเสียหน้าไปหมด

ฉินหลั่งก็ไม่ได้อคติอะไร แต่กลับเป็นจูจี้เหวินที่สถุลมาก เกินไป อยากจะวิ่งชนหัวปืนเอง เมื่อกี้ครูใหญ่ก็บอกแล้วว่า มีคนอยากจะเป็นครูประจำชั้นมอหกห้องหกเช่นกัน ดูแล้ว คงจะเป็นจูจี้เหวินสินะ

ห้องประชุมเงียบกริบดั่งป่าช้า พวกครูที่นึกคำพูดมา ต่อกรกับฉินหลั่งก็ต่างเงียบกันไปหมด

ครูคนนี้ต่างกับครูคนอื่น ต้องด่าตรงไปตรงมา คำพูด อ้อมๆพวกนั้นไม่มีประโยชน์หรอก ทำเอาตอนนี้เขาต้อง อับอาย

สิ่งที่ฉินหลั่งคิดคือ ตอนแรกเขายังมีความคิดถึงโรงเรียน อยู่บ้าง อยากจะถามประสบการณ์การสอนของครูทุกคน สุดท้ายคนพวกนี้กลับไม่เป็นมิตรกับเขาเอง

ทำเอาความคิดบวกของเขาพังทลายไปทันที

จูจี้เหวินรับไม่ได้กับที่ฉินหลั่งด่าว่าตัวเอง ก่อนหน้านี้เขา เป็นถึงเดือนมหาลัยที่เดินไปไหนก็มีสาวๆกรี๊ดกัน ตอนนี้ กลับหน้าแดงระเรื่อ และลุกขึ้นมาอีกครั้ง

“เมื่อกี้นายด่าใคร?”

“ครูจู อย่าเก็บไปฟังสิ ผมบอกว่าอันธพาล หรือว่าคุณจะ ยอมรับว่าคุณเป็นอันธพาล?” ฉินหลังพูดอย่างเชื่องช้า

จูจี้เหวินก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เขากล้าพูดแบบนี้ต่อ หน้าครูทุกคนและครูใหญ่ได้ยังไงกัน

“ครูฉิน อย่าใส่ใจไปว่ามาแล้ว ทุกคนก็ทำไปเพื่อการ ศึกษาก้าวหน้า มอหกห้องหกเด็กพวกนั้นดูแลยากที่สุด ทุก คนอาจจะเป็นห่วงก็ได้”

ครูใหญ่ไม่พูดเข้าข้างใคร เขายืนเป็นกลาง ไม่เข้าไปยุ่ง กับเรื่องพวกนี้

“หม? เด็กนักเรียนแค่ไม่กี่คน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมจะ ดูแลเด็กพวกนี้ให้ดีทั้งหมด ถ้าทำไม่ได้ ผมจะลาออกทันที! แต่ว่า ผมหวังว่าคุณครูทุกคนที่นั่งอยู่จะอยู่ดีๆ อย่าคิดที่จะ มารบกวนการทำงานของผม ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ ก็แล้วกัน” ฉินหลั่งพูดตรง ไม่พูดอ้อมค้อมเลยสักนิด “หนึ่งเดือน? นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?”

“ฮ่าๆๆ ห้องที่สามปีก็ยังดูแลไม่ได้ นายบอกว่าหนึ่งเดือน? เป็นเรื่องที่น่าขำสิ้นดี!”

“นายรู้ไหมว่ามอหกห้องหกเป็นฝันร้ายของครูทุกคนใน โรงเรียนหัวเจียเลยนะ?”

“ครูใหญ่ เขากำลังพูดจาเพ้อฝันอยู่ เรื่องจริงน่ามันโหด ร้ายกว่านั้นอีกเยอะ”

“ครูใหญ่ ผมแนะนำว่าท่านควรจะไล่ฉินหลั่งออกไป เขา ไม่รู้อะไรเลย เอาแต่พูดโม้”

“ครูใหญ่ เขาไม่เหมือนครูเลยด้วยซ้ำ แต่กลับเหมือนผู้ บริหารที่หยิ่งยโสโอหัง เขาไม่เอาท่านไว้ในสายตาด้วย ซ้ำ?!”

“ครูใหญ่ ผมว่ารีบเอาเขาไปมอหกห้องหกจะดีกว่า ให้ เขาได้ลองสัมผัส ไม่แน่เดี๋ยวสักพักก็วิ่งแจ้นออกมาจาก ห้องแล้ว สาบานว่าจะไม่มาโรงเรียนหัวเจี่ยอีก!”

“คนต่ำ!”

“ขี้โม้!”

ครูพวกนี้แทบจะบ้าคลั่ง เพราะฉินหลั่งกล้าพูดว่าจะดูแล จัดการมอหกห้องหกให้เรียบร้อย งั้นพวกเขาที่ตั้งใจดูแล จัดการมานานสามปี ก็เป็นพวกไร้ความสามารถนะสิ?

ครูของโรงเรียนมัธยมหัวเจี้ยอยู่เหนือกว่าใครมาตลอด ตอนนี้กลับมีคนเข้ามาและมองเหนือไปกว่าพวกเขาอีก ด่า พวกเขาจนแทบจะเอาหน้าซุกหนีแผ่นดิน แล้วแบบนี้ทุกคน จะไม่บ้าคลั่งได้ไง?

“ฉันเดิมพันหนึ่งวัน ก่อนอาหารเย็นวันนี้ฉินหลั่งยังอยู่ที่นี่ ละก็ ฉันยอมแพ้!”

ครูคนหนึ่งลุกขึ้นมาพูดอย่างจริงจัง

“ได้ ฉันก็เดิมพันหนึ่งวัน ถ้าก่อนเลิกเรียนวันนี้ นายยังไม่ ถูกนักเรียนมอหกห้องหกนั้นแกล้ง ก็นับว่าฉันแพ้!” ครูอีก คนลุกขึ้นมาพูดอีก

“หลังจากหนึ่งวันแล้วนายยังอยู่ห้องมอหกห้องหกได้ พวกเราทุกคนจะเรียกนายว่าครู!” ครูคนหนึ่งลุกขึ้นมาพูด

“เหอะๆ! นายคิดว่าเป็นนักเรียนฉันมันง่ายขนาดนั้นเลย เหรอ?” ฉินหลั่งหัวเราะ: “ฉันไม่รับนักเรียนที่คิดไม่ซื่อ หรอกนะ!”

พอพูดคำนี้ออกไป ครูเกือบครึ่งลุกขึ้นทั้งหมด และกำ หมัดแน่นมองเขาอย่างโมโห

“เหอะ ร้อนรนแล้วเหรอ?” ฉินหลั่งพูดประชด

“เอาแบบนี้ ถ้าวันนี้มอหกห้องหกเกิดเรื่องอะไรเล็กน้อย ต่อไปฉันจะไม่มาทำงานที่นี่อีก พวกนายก็มาทำหน้าที่แทน ฉันได้”

“ถ้าฉันกับมอหกห้องหกไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกนายทุก คนต้องไปวิ่งรอบสนามห้าสิบรอบ เป็นยังไง? กล้าเดิมพัน

ไหมล่ะ?” ฉินหลั่งถามสัพยอก

“ได้อยู่แล้ว!” หลิวซูเซิงรีบตบโต๊ะพูด เขาเดิมพันอย่าง

มั่นใจ

“ได้ พวกเราไม่กลัวนายหรอกนะ?!”

“ฉันตกลง พวกเรามาคอยดูกันเถอะ!”

ครูทุกคนรีบตกลงกันทั้งหมด กลัวว่าฉินหลั่งจะกลับคำ

พูด

การประชุมได้จบลง

“ครูฉิน..” ด้านหลังมีคนหนึ่งที่เรียกฉินหลั่งเสียงเบา

ฉินหลั่งหันไปดู ด้านหลังเป็นครูผู้หญิงที่หน้าตาสละ สลวย เธอมองรอบๆพอไม่เห็นคนอื่นแล้ว ก็แอบเดินมา

“ครูฉิน ฉันเป็นครูคณิตศาสตร์ของมอหกห้องหกเหลียง ลี่ยุน คุณพึ่งมา เกรงว่าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ของห้อง หก ฉันอยากจะมาเตือนคุณว่าให้ระวังหน่อยก็ดีค่ะ”

เหลียงลี่ยุ่นพูดอย่างเป็นห่วง ดูแล้วก็รู้ว่าเป็นคนใจดี อายุ น่าจะประมาณสามสิบ

“งั้นเหรอ?” ฉินหลั่งหัวเราะ และมองครูเหลียงคนนี้

“นิสัยของคุณฉันก็ขอชื่นชม แต่เรื่องเดิมพันนี้ฉันว่าคุณ ใจร้อนเกินไป มอหกห้องหกไม่ได้ดูแลง่ายขนาดนั้น พวก นักเรียนเป็นพวกลูกคนรวยและข้าราชการใหญ่กันหมด เกเรมากอีกด้วย อาทิตย์ก่อนครูต่งต้องเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้ยังไม่หายดีเลยด้วย” เหลียงลี่ยุ่นพูดเตือน “ไม่เป็นไร พวกเขาก็เป็นแค่เด็ก นิสัยเกเรไม่ได้รับการ อบรมและชักนำที่ดี” ฉินหลั่งพูดสรุปง่ายๆ

“ก็ได้ค่ะ คุณฉิน แต่วันนี้ฉันขอขอบคุณแทนครูทุกคนที่ กล้าโกรธไม่กล้าพูด จูจี้เหวินเอาแต่กดพวกเรา พวกเรา อดทนมาโดยตลอด ยังมีหลิวซูเซิงอีก พวกเขาเป็นพวก เดียวกัน วันนี้คุณสั่งสอนพวกเขาได้ พวกเราก็รู้สึกว่าได้แก้ แค้นไปด้วยค่ะ” เหลียงลี่ยุ่นพูดและยิ้มหน้าบาน