บทที่ 397 จัดการ

จงเล่นซานยิ้มเย็น ก่อนพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ตอน แรกที่ทำชั่ว พวกนายได้ยกโทษให้คนบริสุทธิ์พวกนั้นรึยัง ล่ะ? เด็ก ๆ จับพวกมันมาให้ฉัน!”

“ใครไม่ฟัง ตาย!”

น้ำเสียงเย็นชาดังก้องไปทั่วบริเวณ!

จากนั้นคนทั้งห้าพันก็ก้าวไปข้างหน้าทันที! ซ้ายขวาหน้าหลังล้วนถูกปิดตาย หนิวไห่หลงเหงื่อแตก

พลั่ก!

สถานการณ์ตรงหน้าอันตรายอย่างผิดปกติ เดิมทีเขาไม่ ควรแตะเกล็ดใต้คอมังกร!

ไม่อย่างนั้นจะต้องสูญเสียทุกอย่าง แล้วตายอย่างอนาถ

ข้างถนน!

ตระกูลจงมีวิธีรับมือกับศัตรูชัดเจนมาก!

ห้าร้อยคน ทั้งหมดห้าร้อยคน อาวุธสารพัดในมือถูกทิ้ง ลงพื้น แทบจะไม่มีการต่อต้านใด ๆ เลย แล้วทั้งหมดก็ถูก มัด!

หนิวไห่หลงก็ไม่ยกเว้น เขาถูกมัดไว้อย่างแน่นที่สุด!

เชือกแทบจะรัดเข้าไปในเนื้อ! ส่วนลูกน้องของเขา ผมทองผู้หยิ่งผยองคนนั้น ลนลาน จนทำไม้ค้ำในมือตกลงพื้น พิงตัวไปกับรถBMWร้องเสียง หลง!

บางครั้งผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง ในสายตาของคนทั่วไปไม่ ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น กลับกันหมาที่กระดิกหางให้กับ อำนาจที่คนพวกนั้นมีต่างหากล่ะ น่าขยะแขยงที่สุด!

มีเพียงผมทองแค่คนเดียว ที่ยังไม่ถูกมัด! ดังนั้นเขาจึงส่ง เสียงร้องออกมาอย่างไร้ความเป็นมนุษย์!

ดวงตาเย็นชาของจงเล่นซานกวาดมองผมทอง รู้สึกลด ตัวนิดหน่อยที่ต้องไปแข่งกับคนแบบนั้น แม้แต่คำเดียวก็ขึ้ เกียจจะเอ่ย จากนั้นก็ดีดนิ้วทีหนึ่ง ลูกน้องคนหนึ่งราวกับ หมาป่าตะครุบเข้ามาวาดดาบยาวฟันลงบนร่างของผม ทองสองครั้ง เพียงได้ยินเสียงโหยหวนนั้นก็พาให้เวทนา ผมทองทรุดลงบนพื้นอย่างนิ่มนวล! แสยะแยกเขี้ยวอยู่บน พื้น!

เอ็นข้อมือ! เอ็นข้อมือทั้งสองข้างก็ตัดแล้ว! มือทั้งสอง ของผมทองเปลี่ยนกลายเป็นเหมือนกับอุ้มเท้าสุนัขใน ทันที! !

แปะ ๆ ๆ ๆ ๆ !

ทั่วทั้งสนามลั่นเสียงปรยมือของผู้คน โดนเฉพาะอึ้งยังที่ ตื่นเต้นสุด ๆ หัวทองจ่ายในราคาที่สมควรแล้ว หลังจากนี้ คงไม่สามารถใช้การได้แล้ว ไม่สามารถรังแกสาว ๆ ได้อีก ต่อไป!

ทุกคนต่างรู้สึกเงยหน้าอ้าปากได้ ความหดหู่ในใจถูก ทำลายไป! เพราะธาตุแท้สารเลวของผมทองเปิดโปงออกมาหมดจด จึงไม่มีใครที่รู้สึกว่าโทษทัณฑ์ของเขารุนแรงเลยสักนิด กลับกันยิ่งดีใจซะอีก!

“หนิวไห่หลง! นายปล้นทรัพย์สินของผู้บริสุทธิ์ไปกี่คน ตอนนี้คงได้เวลาสะสางบัญชีแล้วนะ”จงเส่นซานเอ่ยอย่าง เย็นชา ” แก๊งม้ามีทรัพย์สินเท่าไหร่ คายออกมาให้หมด! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่มีแก๊งม้าอีก!”

หลิวไห่หลงไม่กล้าจะกะพริบตา คุกเข่าลงกับพื้นดังตุบ! !

“ขอบพระคุณ! ขอบพระคุณนายท่านจงที่เมตตา! ละเว้น สกุลหนิ้วของผม!”

ผู้คนต่างตกตะลึง หัวหน้าแก๊งสกุลหนิวผู้แตกต่างจากคน อื่น ถูกลงโทษหนักขนาดนี้ ทั้งเงินทั้งคนแทบจะกลายเป็น อากาศ ทำไมถึงยังรู้สึกขอบคุณอีก?!

แต่กลับไม่รู้เลยว่าความรู้สึกขอบคุณของหลิวไห่หลงนั้น มาจากใจจริง เพราะสำหรับโลกใต้ดินนั้น บทสรุปของการ ลงโทษนี้เต็มไปด้วยพระคุณนักหนาแล้ว!

“อืม! พี่น้องทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!”จงเส่นซานยกมือขึ้นแล้ว ตะโกน “ทั้งหมดวิ่งไปที่แก๊งม้า แล้วยึดทรัพย์สินทั้งหมดมา ให้ฉัน! ไล่คนออก!”

“ครับ!

คนห้าพันคนรับทราบ เสียงขานรับดังกึกก้อง!

ไม่ใช่แบบนี้ จะสยบแก๊งที่อาละวาดมาหลายปีได้ยังไง

กันล่ะ?! จากนั้นก็มีคนวิ่งเหยาะๆ เข้ามา ในมือถือเอกสาร ก่อนยื่น ปากกาใส่มือหลิวไห่หลง พูดอย่างเย็นชา

“คุณหนิว โปรดเซ็นด้วย!”

หลิวไห่หลงมองเล็กน้อง บนนั้นคือทรัพย์สินทั้งหมดที่มา จากการ “ทำงานหนัก”ในหลายปีมานี้ของแก๊งม้า เขา ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา ก่อนเซ็นชื่อของตัวเองลงไป จ้องมอง มูลค่าหลายแสนล้าน ทั้งพี่น้องใต้บังคับบัญชาอีกแปดร้อย คนต้องกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย!

หนิวไห่หลงแทบอยากจะโดดลงทะเล นี่มันแม่งเกิดอะไร ขึ้นวะ เดิมทีกับตระกูลจงก็ผ่านฉลุยอยู่ดี ๆ ทำไมถึงมาทำ อย่างกับเขากัน?!

หรือได้ไปทำให้นายใหญ่ขุ่นเคืองงั้นหรือ?!

ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เข้าใจ!

คืนนี้น่ากลัวว่าคงได้แค่นอนข้างถนนแล้วล่ะ…

หนิวไห่หลงกลัวจับใจ เขายืนขึ้นเตรียมจะจากไปพร้อม กับลูกน้องที่หมดอาลัยตายอยาก…

“กลับมา

จงเล่นซานเอ่ยอย่างเย็นชา ทำเอาหนิวไห่หลงตกใจผวา!

“ไห่หลง! นายเองก็เป็นชายชาตรีในถนนสายนี้ จะเดินหู คู่ไปแบบนี้งั้นเหรอ?”จงเส่นซานเอ่ยอย่างมือย่างความ หมาย

หนิวไห่หลงสับสน แต่เพียงสิบวินาทีเขาก็เข้าใจ ทันใด นั้นสีหน้าก็ซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลลงมา เขายิ้มเศร้า “ครับ ผมสับสนไป! คุณชายจง ผมผิดเอง โปรดอภัย

ด้วย!”

พูดดังนั้น หนิวไห่หลงหยิบดาบบนพื้นขึ้นมา มองแขน ซ้ายของตัวเองแล้วกัดฟัน

อ้าก!

เสียงโหยหวนน่าสังเวช เห็นเพียงประกายดาบเงาวาบ หนิวไห่หลงตัดแขนซ้ายของตัวเองทิ้ง เลือดไหลทะลักออก มา ทันใดนั้นก็มีคนเข้ามาพันผ้าพันแขนให้เขาทันที กับผู้ที่ เข้าใจกฎก็ต้องปฏิบัติต่อผู้นั้นอย่างมีมนุษยธรรม

“รู้จักปรมาจารย์ฉินมั้ย?”จงเส่นซานถาม

“ปรมาจารย์ฉิน?”หนิวไห่หลงอึ้งไปชั่วขณะ ราวกับเข้าใจ

อะไรขึ้นมาเล็กน้อย

“ไสหัวไปจากเมืองเย็นจีนซะ แล้วไม่ต้องกลับมา อีก!”ทันใดนั้นแววตาของจงเส่นซานก็วาบประกายแสงน่า สะพรึง..

“ครับครับครับ ผมสัญญา!” ใบหน้าซีดเซียวของหนิวไห่ หลงแสดงความโล่งใจ เขาขอรับประกันด้วยชีวิตเลย..

เขาลากแขนที่หักนั้น รถก็ไม่ได้ขับ ตะเกียกตะกายหนี ออกจากสนามม้า และหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

แปะ ๆ ๆ ๆ ..

เสียงปรบมือดังขึ้นไม่หยุด ผู้คนนอกวงล้อมไม่มีใครที่ ปรบมือเบาเลยสักคน!

ชื่อเสียงของแก๊งม้านี้เลวร้ายมาก คนมากมายที่ถูกหลอก ลวง ถูกทำร้าย ถูกดูถูกได้แต่แค้นแต่ไม่กล้าพูด ตอนนี้เมื่อ ได้เห็นตระกูลจงจัดการแก๊งม้าแล้ว ราวกับงานมงคลยิ่ง ใหญ่ แต่ละคนชื่นชมแสดงความนับถือจากใจจริง!

ทันใดนั้นชายชราอายุหกสิบเศษก็วิ่งออกมาจากฝูงชน คุกเข่าตุบลงบนพื้น

“ขอบพระคุณนายท่าน ขอบพระคุณนายท่าน! ลูกชาย เอ่ย เจ้าถูกไอ้พวกแก๊งม้ามันเหยียดหยามจนต้องฆ่าตัว ตายเมื่อปีก่อน วันนี้สวรรค์มีตา เจ้าตายตาหลับได้แล้ว!”

ชายชราตะโกนลั่นพลางหลั่งน้ำตา….

หินหนึ่งก้อนเกิดพันวงคลื่น คนที่ได้รับความทรมานจาก แก๊งมามีมากมาย พวกเขามองไปยังตระกูลจง บ้างโค้ง คำนับ บ้างปรบมือ เต็มไปด้วยความซาบซึ้งในบุญคุณ!

เป็นเวลานาน กว่าจนและม้าจะแยกย้ายกันไปหมด เสียง ปรบมือของผู้คนจึงหยุดลง

นักท่องเที่ยวจากสนามม้าที่รอดชีวิตนั้น น้ำตาคลอดเบ้า ไปนานแล้ว จับมือกันทั้งน้ำตา โชคดีที่ตัวเองรอดพ้นจาก หายนะครั้งใหญ่มาได้!

“ตระกูลจง ช่างกำราบความชั่วส่งเสริมความดี ไม่ใช่พวก

นักเลงอันธพาลแบบนั้น! อีกทั้งยัง สง่าน่าเกรงขาม!” โจวต้าหย่งที่เกือบถูกฆ่ายกนิ้วให้ แววตาเต็มไปด้วย ความชื่นชม! “เฮ้ ปรมาจารย์ฉินที่คุณชายจงพูดถึงเมื่อกี้ มันศักดิ์สิทธิ์ ตรงไหนเหรอ?”อึ้งยังสังเกตสิ่งผิดปกติได้อย่างยอดเยี่ยม เธอกัดปากแน่น เมื่อกี้เกือบจะโดนไอ้พวกนั้นมันXX00อยู่ แล้ว เสี่ยงชะมัด!

“ใช่ ถ้าช้ากว่านี้สักก้าว สรุปแล้วพวกเราจะเป็นยังไงบ้าง ก็ไม่รู้ แทบไม่อยากนึกถึงเลย!”โย้วเสี่ยวจงหายใจออกยาว เมื่อได้ผ่านประสบการณ์อันตรายมาแล้ว ตอนนี้เขามอง ข้ามผ่านโลกโลกโลกีย์ไปได้บ้างแล้ว….

เพียงแต่เมื่อคิดดูดี ๆ แล้ว หายนะในครั้งนี้เปิดเผยจุดที่ อ่อนแอที่สุดและน่าเกลียดที่สุดในธรรมชาติของมนุษย์ทุก คน ความรู้สึกของคนซับซ้อนเกินจะหยั่ง….

อึ้งย้งและฉินหลั่ง ทั้งสองคนนั้นไม่หวาดหวั่นต่ออันตราย เลยจริงๆ ใจนักเลงของพี่น้อง สะท้อนภาพ “ตัวเล็ก จ้อย “ภายใต้เสื้อคลุมหนังของพวกเขาทุกคน.