บทที่93สุดยอดของความเลว!

บทที่93สุดยอดของความเลว!

“คุณเฉียวเป็นแขก……”คุณชายสามเย่เห็นภรรยาตัวเอง ยิ้ม ก็โล่งอก แน่นอนว่าเขาคิดว่าบางเรื่องก็ต้องอธิบายให้ ชัดเจนกับภรรยา เขาไม่ชอบความเข้าใจอะไรทั้งนั้น

คำว่าคุณเฉียวเป็นแขก ทำให้ร่างของเฉียว หนานสั่น อย่างชัดเจน และก็ทำให้หน้ากากที่เฉียววี่หนานพยายาม สวมมีรอยแยก แต่ว่าเย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอ ก็เลยไม่ เห็น

ถึงแม้เวิน วฉิงจะแค่ทิ้งสายตาไว้ แต่ทําให้การตอบ สนองของเฉียววี่หนานมองออกอย่างชัดเจน

“งั้นฉันล่ะ? “เวินลิ่วฉิงจงใจตัดบทของเย่ซือเฉิน เงย หน้ามองเขานิดๆ

“คุณคือภรรยาผม เป็นคุณนายน้อยของตระกูล เย่”เย่ซือเฉินจะไม่เข้าใจความหมายของเธอได้ไง เขายื่น มือ บิดจมูกเธอเบาๆ: “พอใจไหม? ”

“อือ พอใจ”เวินลั่วฉิงพยักหน้า ยิ้มอย่างมีความสุข ความ ร่วมมือของเย่ซือเฉินครั้งนี้ เธอจะไม่พอใจได้อย่างไร?เธอคิดว่าเปอเฉินให้ความร่วมมือเธอ ทำตามสัญญา ที่เปอเงินแต่งงานกับเธอก็เพื่อให้คุณปู่เย่เห็น ดังนั้น ต่อหน้าคุณปู่เย่ เย่อเฉินจะต้องให้ความร่วมมือ ‘แสดง ความรัก’ฉากนี้กับเธอ

เงินลั่วฉิงถือว่าคิดได้อย่างแม่นยำ ถึงคิดใช้วิธีนี้มา จัดการเฉียววี่หนาน

แต่ว่าเธอคิดไม่ถึงว่าเยซือเฉินจะให้ความร่วมมืออย่างดี ดูเหมือน คุณชายสามเย่คนนี้จะแสดงละครเก่ง!!

ผลลัพธ์นี้ดีอย่างไม่คาดคิด นี่เป็นผลลัพธ์ที่เธอ ต้องการ!!

เฉียววี่หนานก็เหมือนดอกบัวที่บานบนก้อนเมฆ เป็น ธรรมและสง่างาม บริสุทธิ์และมีเกียรติ และยังอ่อนโยน ใส่ใจ คนดีเข้าใจผู้อื่น

และเธอก็เหมือนกระบองเพชรที่ไร้สีสัน หน้าตาไม่ดี และยังมีหนามทั้งตัว อีกทั้งยังหยิ่งผยอง ชอบบงการ ไม่มี เหตุผลเลย

การเปรียบเทียบสิ่งนี้ช่างมีความแตกต่าง!

เป็นลั่วฉิงจงใจแสดงถึงความแตกต่างนี้ จากนั้นเธอก็ใช้ ประโยคธรรมดาๆในความแตกต่างนี้มาพูดเพื่อแสดงถึงความจริงที่โหดร้ายที่เฉียววี่หนานรับไม่ได้ที่สุด

ไม่ว่าเฉียววี่หนานจะดีแค่ไหน แต่สําหรับเฉียว หนาน แล้ว เย่ซือเฉินก็เหมือนพระจันทร์ตรงท้องฟ้า ที่ดูเหมือน อยู่ใกล้ตา แต่ห่างไกลเกินจะคว้าได้ ในใจเธอต้องการแต่ ก็ได้มาไม่ได้

ไม่ว่าเธอเงิน วฉิงจะธรรมดาแค่ไหน แต่สําหรับเธอแล้ว เย่ซือเฉินที่ควรจะอยู่ไกลเกินคว้า ตอนนี้เธอกลับได้มา โดยไม่ต้องคว้า

ระดับสุดยอดของคนเลวก็เป็นแบบนี้แหละ!!

วันนี้ไม่สามารถเฉียววี่หนานเจ็บช้ำใจได้ เธอก็ไม่ใช่ เวิน วฉิงแล้ว

“โอเค ไม่ต้องยืนหน้าประตูแล้ว เข้ามากันเถอะ”จู่ๆท่าน หญิงเย่ก็พูด ประโยคนั้นฟังดูไม่ค่อยพอใจ ท่านหญิงเย่ เงยหน้ามองเวินลั่วฉิง จากนั้นก็พูดเสริมไปว่า: “หนาน ฉันเชิญมาเอง”

ประโยคที่เสริมของท่านหญิงเย่นี้สามาถพูดได้ว่าเป็น ประโยชน์ เพื่อให้เฉียววี่หนานโล่งอก และอยากทําเพื่อ ข่มเงินลั่วฉิง

จากประโยคนี้ เวินลั่วฉิงก็เข้าใจทัศนคติของท่านหญิงเย่ ว่าพอใจเฉียววี่หนานมาก แต่ไม่ค่อยพอใจเธอ ถึง เย่ อเฉินจะแต่งงานกับเธอ ท่านหญิงเย่ก็ยังหมายความ ว่าอยากให้เฉียววี่หนานมาแทนที่

“อ๋อ ฉันรู้ค่ะ เมื่อครู่สามีพูดแล้ว คุณเฉียวเป็น

แขก”เงินลั่วฉิงมองไปที่ท่านหญิงเย่ ยิ้มหวานให้ ดูเหมือน ไม่รู้ตัว ท่าทางไร้เดียงสามาก จริงใจมาก

ท่านหญิงเย่ :

ท่านหญิงเย่มองไปที่รอยยิ้มโง่ๆของเวินลั่วฉิงรำคาญ และโกรธมาก แต่ก็พูดไม่ออก

เย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิง ดวงตาเขาสั่นไหว ที่เธอตอบดู เหมือนไม่ตั้งใจ แต่กลับเป็นประโยคที่เหมือนเข็มแทงลง ทำให้คนโต้กลับไม่ได้

ไม่ได้ตั้งใจ? ! ถ้าเขาเชื่อว่าเธอไม่ตั้งใจงั้นก็ตกนรก แล้วจริงๆ!

วันนี้เขาพาเธอกลับบ้านของตระกูลเย่ ที่จริงอยากใช้ โอกาสทดสอบเธอ เห็นแบบนี้แล้ว ผลลัพธ์ก็ไม่เลวเลย

“แกแต่งกับคนบ้าน่าเกลียดขนาดนี้เพื่อเอากลับมาตั้งใจ ทำให้ฉันโกรธหรือไง? “คุณปู่เย่มองเงินลั่วนิ่งอย่างเย็น ชา ปกปิดคาวมเยาะเย้ยและดูถูกของเขาไม่หมด คำนี้ช่างไม่น่าฟังเสียจริง

ตาของเย่ซือเฉินก็หรี่ลง สีหน้าก็เคร่งขรึมลง เขาอยาก จะพูด

“สามี ฉันโง่ไหม? “เงินลั่วฉิงกลับเงยหน้าขึ้น มองเขา ถามอย่างตั้งใจ

“ไม่โง่”เย่ซือเฉินอึ้ง จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้น ประโยคนี้ คุณชายสามเย่ตอบอย่างมั่นใจ

เย่ซือเฉินตอบแบบนี้ เป็นสิ่งที่เวินลั่วฉิงคาดไว้ เวินลั่วฉิง พอใจมาก เธอถามต่อไปว่า: “สามี ฉันน่าเกลียดไหม?

“ไม่น่าเกลียด”เย่ซือเฉินไม่ลังเล ตอบอย่างไวมาก ตรง มาก ในสายตาเขา เธอไม่เคยน่าเกลียด ดังนั้นนี่คือคำพูด ที่จริงใจของคุณชายสามเย่ จริงใจมาก

แต่ว่า คนอื่นไม่รู้ใจของคุณชายสามเย่ ผู้หญิงคนนั้นน่า เกลียดขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินลืมตาพูดเรื่องไร้ สาระ

เวินลั่วฉิงคิดว่าเย่ซือเฉินเล่นละครไปตามน้ำ
เธอคิดว่าเขือเฉินแสดงละครเก่งมากจริง

“สามี ฉันสวยไหม? “ตาของเงินลั่วนิ่งเป็นประกายนิดๆ จากนั้นก็จงใจถาม

เธอรู้คิดว่า จากคำพูดของเย่ซือเฉินแล้ว บอกว่าเธอไม่ น่าเกลียดไม่ยาก แต่ถ้าเธอถามไปกว่านั้นล่ะ?

เวินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน อยากรู้มากว่าคำถา มนี้เย่ซือเฉินจะตอบอย่างไร เธอยอมรับว่าตอนนี้เธอซน หน่อยๆ

เย่ซือชวนที่นั่งอีกข้างก็ยกมุมปากขึ้น ผู้หญิงคนนี้ผิด ปกติจริง หน้าแบบเธอเนี่ย? พี่ชายบอกว่าเธอไม่น่า เกลียดก็ฝืนมากแล้ว เธอยังจะมากล้าถามพี่ชายว่าสวย ไม่สวยอีก?

สวย? สวยกับผีสิ คนแบบเธอ ผีเห็นยังกลัว

คนอื่นสองสามคนได้ยินคำถามของเวินลั่วฉิงก็ต่างตะลึง มองไปที่เวินลั่วฉิงอย่างกับตัวประหลาด

ถามหน่อย ประโยคนี้เธอถามมาได้ไง?

พอทุกคนได้สติ ก็รอดูเรื่องตลกน่าขำ
ใครจะไปรู้ เย่ซือเฉินที่ไม่เคยโกหก และเย่ซือเฉินที่เย่อ หยิ่งเสมอมา จากที่ไม่เคยเข้าใจนัยแฝง ไม่เคยรู้จักความ อ่อนหวาน ไม่เคยรักษาน้ำใจ

เวินลั่วฉิงถามคำถามแบบนี้กับเย่ซือเฉิน แสดงว่าอยาก

หาเรื่องน่าอายให้ตัวเอง “สวย”แต่ว่า คุณชายสามเย่มองไปที่เวินลั่วฉิง ตั้งใจพูด

คำนี้มาก

ทันใดนั้น ทุกอย่างก็เงียบลง ทุกคนต่างตะลึงจนแข็งทื่อ ไม่มีใครรู้ว่าคุณชายสามเย่พูดว่าสวยมาได้ยังไง

ตาของเวินลั่วฉิงกะพริบ เขามองใบหน้าเธอขนาดนี้ หน้า ไม่แดงไม่หายใจหอบ พูดว่าสวยทั้งที่ตาไม่กะพริบ ทำให้ เขาลำบากใจจริงๆ

เงินลั่วฉิงคิดว่าเธอแสดงได้ดีแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเย่ซือ เฉินจะเก่งกว่าเธอเสียอีก

จู่ๆเธอก็รู้สึกดีใจมาก ฮ่าฮ่าฮ่า!

แน่นอน เวินลั่วฉิงได้แต่ขำในใจ ใบหน้าไม่ได้แสดง ความผิดปกติอะไรออกมา ละครนี้ยังต้องแสดงต่อไป
“อ้าว แบบนี้ฉันก็โล่งใจ”เงินถั่วนิ่งสูดหายใจเข้าแรงๆ มือ ข้างหนึ่งตบไปที่หัวใจดวงน้อยๆของเธอ “ตกใจหมด ฉัน เกือบจะเชื่อไปแล้วว่าเขาจงใจพูดให้ร้ายฉัน”

ได้ยินประโยคนี้ของเงินลั่วนิ่ง ทุกอย่างก็เงียบอีก ครั้ง!!