บทที่ 278 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (6)

บทที่ 278 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (6)

ถ้าหากผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนคนนั้นคือโม่เหยียนจริง ๆ ถ้า หากฐานะที่แท้จริงของเด็กสองคนนี้ถูกเปิดเผย ไม่มีใครรู้ ได้เลยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง!

“แม่คะ อย่าโทษพี่นะ หนูให้พี่พาหนูมาที่นี่” ถังจื่อซีเอ่ย ปากรับผิดเพียงคนเดียว

เลขาหรวนกับพนักงานต้อนรับมองไปยังเห่อถงถง ที่แท้ นี่ก็คือแม่ของเด็กทั้งสอง!

แต่ว่า แต่ไหนแต่ไรมาพวกเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ ข้างกายท่านประธานเลย

“ไปกันเถอะ พวกเรากลับกันได้แล้ว” เห่อถงถงแอบถอน หายใจ เด็กทั้งสองคนไม่เป็นไรก็ดีแล้ว

แต่ยังไงฐานะของเด็กทั้งสองคนจะเปิดเผยไม่ได้ ดังนั้น เธอจึงอยากรีบพาเด็กทั้งสองคนออกจากที่นี่ เธอรู้สึกว่า เรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้องโถงบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปในวันนี้นั้น คงจะถูกลือไปทั่ว ถ้าหากเรื่องนี้เข้าหูเย่ซือเฉินเข้า เกรง ว่าจะปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว
“แม่คะ หนูอยากหาพ่อ” แต่ถังจื่อซีไม่อยากไปจากที่นี่ ถังจื่อ ดึงชายเสื้อของเห่อถงถง ไม่ยอมให้เธอไป

เมื่อได้ยินที่ถังจื่อ พูด เห่อถงถงก็ถอนหายใจออกมา หาพ่อเหรอ? เมื่อกี้เด็กทั้งสองคนพูดออกมาว่าจะหาพ่อ งั้นเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนี้ เรื่องนี้คงร้ายแรงกว่าที่เธอคิดไว้แน่ ๆ

เมื่อสักครู่ที่เธอรีบมาที่นี่ เธอไม่ทันได้โทรหาฉิงฉิง ฉิงฉิง คงยังไม่รู้เรื่องนี้

ถ้าเธอโทรหาฉิงฉิงตอนนี้ ไม่รู้ว่าเหมาะสมหรือเปล่า?

เอ๊ะ พวกหนูทําไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” จังหวะนั้นเอง จี้หซีที่ กําลังลงมาชั้นล่างก็เห็นพวกเขา จึงเดินเข้าไปหา

“รองประธานจี้ พวกเขามาหาท่านประธานค่ะ” พนักงาน ต้อนรับบอกกล่าว

ถังจื่อซีเห็นจี้หซี ดวงตากลมโตคู่นั้นก็กระพริบปริบ ๆ เธอเดินเข้าไปตรงหน้าจี้หซีอย่างเป็นกันเอง ใบหน้าเต็ม ไปด้วยรอยยิ้มหวานและเป็นมิตร คุณลุงคนนี้เธอรู้จัก ตอนที่อยู่สนามบินเคยช่วยพวกเขาไว้ ที่แท้เขาก็ทำงาน อยู่บริษัทเดียวกับพ่อนั่นเอง ถ้าอย่างนั้นเขาก็สามารถ ช่วยพาพวกเขาไปหาพ่อได้สิ?
สายตาที่ดูเป็นมิตรนั้นทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่าย

จี้หซีอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มออกมา : “พวกหนูมาหา ฉันเหรอ?”

“ค่ะ คุณสามารถ..” ถังจื่อซือยากพูดว่าคุณสามารถพา พวกเราไปหาพ่อได้ไหม?

เลขาหรวนกับพนักงานต้อนรับตกตะลึงอีกครั้ง ที่แท้เด็ก สองคนนี้ก็มาหารองประธานจี้เหรอ?

ท่านประธานที่เด็กทั้งสองคนพูดถึงก็คือรองประธานจี้?

“จื่อซี พวกเราไปกันได้แล้ว” ทันใดนั้น เห่อถงถงก็อุ้มถัง จื่อ ขึ้นมา อยากรีบออกไปจากที่นี่

วันนั้นพบกันที่สนามบิน จี้หซีจําเธอไม่ได้ ระหว่างเธอกับ เขาจบสิ้นกันไปแล้ว ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรต้อง เกี่ยวข้องกันอีก

จี้หซีมองไปที่เห่อถงถงที่มีท่าทีเด็ดเดี่ยว ไม่รู้ทำไม ในใจเขาเหมือนถูกกรีด รู้สึกเจ็บปวด ซ้ำยังรู้สึกอาลัย อาวรณ์แปลก ๆ ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

เป็นเพราะปวดหัว เขาจึงไม่ทันได้คิดอะไร เมื่อรู้สึกตัวก็ได้คว้ามือเห่อถงถงเอาไว้ จากนั้นก็พูดออกมาอย่าง อาลัยอาวรณ์ : “อย่าไป

เห่อถงถงตัวแข็งทื่อ หันไปมองเขา เห็นใบหน้าของเขาดู ท่าทางสับสน อึ้งไปสักครู่ ตาเป็นประกาย : “นายทำอะไร น่ะ?”

“อย่าไป” จี้หซีพูดซ้ำคำเดิมอีกครั้ง เขารู้สึกว่าเขาปวด หัวมากขึ้น ปวดจนคิดอะไรไม่ออก แต่เขารู้เพียงไม่อยาก ให้เธอไป

เห่อถงถงมองออกว่าเขาไม่ค่อยสบาย จึงใจไม่แข็งพอที่ จะสะบัดมือเขาออก

“อาจี้ นายอยู่นี่เองเหรอ” แต่ทันใดนั้น น้ำเสียงแจ๋วแหวว ก็ดังขึ้น แล้วก็มีผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนหนึ่งเดินเข้ามา

สายตาของผู้หญิงคนนั้นดูหยิ่งยโสและดูเหยียดหยามผู้ อื่น เธอมองไปที่เห่อถงถงอย่างไม่แยแส แต่เมื่อเธอเห็น ท่าทางของเห่อถงถงอย่างชัด ๆ แล้ว ก็รู้สึกเกร็งไปทั้งตัว สายตานั้นดูช็อกไปทันที ทั้งยังดูหวาดกลัวอีกด้วย

แต่เธอก็รีบปกปิดทันที จากนั้นก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา แล้ว คล้องแขนของจี้หซีอย่างเป็นกันเอง เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน : “อาจี้ นี่เพื่อนคุณเหรอ?”

เห่อถงถงมองผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนนี้ ในใจก็แสยะยิ้มออก มา หยางชิงชิงเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธองั้นเหรอ?

หยางชิงชิงทำเรื่องเลวทรามพวกนั้นกับเธอ นับครั้งไม่ ถ้วน ตอนนี้ยังกล้าเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ?

แต่เห่อถงถงรู้ดีว่าหยางชิงชิงเป็นคนที่คุณหญิงจี้เลือก ให้เป็นภรรยาของจี้ซี

คิดถึงเรื่องพวกนี้ ใจของเห่อถงถงก็จมดิ่งลง เธอ ออกแรงสะบัดมือของจี้หซีออก อยากรีบออกไปจากที่นี่

แต่เห็นได้ชัดว่าหยางชิงชิงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แบบนี้

“อาจี้ ในเมื่อเป็นเพื่อนของคุณ งั้นพวกเราก็เชิญเธอมา ร่วมงานแต่งงานของพวกเราในสัปดาห์หน้าสิ

เห่อถงถงผละออกไป จี้หซีมองไปที่มืออันว่างเปล่าของ ตัวเอง นิ่งอึ้งไป เหม่อลอย ไม่รู้ว่าได้ยินในสิ่งที่หยางซิง ชิงพูดไหม
แต่ตอนนี้ จี้หซีไม่ได้พูดอะไรออกมา

สีหน้าเห่อถงถงเปลี่ยนไป เธอบอกกับตัวเองว่าเรื่อง ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว ไม่ต้องไปสนใจอะไรแล้ว และจะ สนใจอีกไม่ได้แล้วด้วย แต่เธอก็ควบคุมใจตัวเองไว้ไม่ได้ เมื่อได้ยินว่าพวกเขาจะแต่งงานกันในสัปดาห์หน้า เธอก็ รู้สึกปวดใจ ปวดใจมากเหลือเกิน

ตัวของเห่อถงถงสั่นเทาเล็กน้อย มือที่จับถังจื่อโม่อยู่นั้น ก็กุมแน่นขึ้นจนถังจื่อโม่รู้สึกเจ็บ เลยขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ตอนนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดอะไรอีกแล้ว

“อาจี้ ชุดแต่งงานที่คุณจองให้ฉัน เมื่อกี้ฉันไปดูมาแล้ว สวยมากเลยแหละ ไหนจะแหวนที่คุณออกแบบให้ฉัน ด้วยตัวเอง ก็สวยมาก สวยมากจริง ๆ ฉันชอบมากเลย แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ฉันซาบซึ้งใจมากที่สุดก็คือความรัก ของคุณที่มีต่อฉัน” หยางชิงชิงเห็นสีหน้าเห่อถงถงเปลี่ยน ไป ก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งเย้าแหย่เห่อถงถง

เธอรู้จักเห่อถงถงดี ฉะนั้นเธอจึงรู้ดีว่าทำอย่างไรถึงจะ เย้าแหย่หาเรื่องเห่อถงถงได้

มือของเห่อถงถงกำแน่นขึ้นอีกครั้ง จนทำให้ถังจื่อโม่เจ็บ จนแทบจะร้อง แต่ถังจื่อโม่กลับรู้สึกได้ว่ามือของเห่อถงถงกําลังสั่นเทา สั่นเทาอย่างเสียการควบคุม

นี่แสดงให้เห็นว่า เห่อถงถงในตอนนี้กำลังทุกข์ใจ ทุกข์ ใจอย่างมาก

แววตาถังจื่อโม่เป็นประกาย มองไปยังจี้หซี จากนั้นก็เอ่ย พูด : “พ่อครับ ป้าที่ทั้งแก่ทั้งไม่สวย แถมยังมีสิวอักเสบ เต็มหน้าคนนี้เป็นใครกันครับ?”

ถังจื่อโม่แต่ไหนแต่ไรเป็นเด็กที่มีความรู้สึกไว อีกทั้ง รู้จักสังเกตเก่งมาก เขามองออก ว่าผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้ จงใจเยาะเย้ยเห่อถงถง จงใจทำให้เห่อถงถงโกรธ

แต่ไหนแต่ไรมาถังจื่อโม่ชอบปกป้อง ญาติของเขาใครก็ ไม่มีสิทธิ์มารังแกได้เด็ดขาด อีกทั้งแม่ถงถงยังเป็นคนที่ สำคัญที่สุดของเขาคนหนึ่งนอกจากแม่

ฉะนั้น คิดจะรังแกแม่ถงถง ต้องคอยดูว่าเขาจะอนุญาต หรือเปล่า

ถังจื่อโม่รู้สึกว่าการที่เขาเรียกว่าพ่อไม่ถือว่าไร้เหตุผล เกินไป เพราะเขามองออกว่าคุณลุงคนนี้ชอบแม่ถงถง ของเขา แม่ถงถงก็ชอบคุณลุง ไม่สิ น่าจะพูดได้ว่าแม่ ถงถงรักมาก รักคุณลุงคนนี้มาก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็ รู้สึกว่าสามารถให้คุณลุงคนนี้เป็นพ่อเลี้ยงของพวกเขา ได้
ดังนั้น การที่เขาเอ่ยเรียกพ่อไปก่อนแบบนี้ก็ถือว่าเป็น เรื่องปกติ

ประโยคที่ถังจื่อไม่เอ่ยออกมา ร้ายแรงถึงตายราวกับ โดนระเบิดปรมาณู ที่สามารถฆ่าหยางชิงชิงได้โดยไม่ เหลือแม้แต่เศษเล็

คำว่า พ่อ เพียงคำเดียวก็สามารถทำให้หยางชิงชิงตกใจ จนสติหลุดวิญญาณกระเจิงได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำว่าทั้งไม่สวยทั้งแก่ สิวอักเสบก็เต็ม หน้า!!