บทที่374 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลัง จะไปแล้ว (2)

บทที่374 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไป แล้ว (2)

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เย่ซือเฉินมองข้างไปเรื่องหนึ่ง เขาใช้ความพยายามอย่างมากที่จะให้เลขาหลิวไปไกล ๆ เพราะไม่อยากให้เลขาหลิวเจอเวินลั่วฉิง เพราะใน สัญญาของพวกเขาเขียนไว้ว่าหากในช่วงเวลาที่เขาไม่ อยู่ในเมือง A หากเงินลั่วฉิงสามารถช่วยให้เขาได้มาซึ่ง หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป จะสามารถหาเลขาหลิวเพื่อ ดำเนินการเรื่องการหย่าได้

ในสถานการณ์ตอนนี้ มีความเป็นไปได้สูงที่เลขาหลิวจะ เจอกับเวิน วฉิง

แน่นอนว่าเย่ซือเฉินคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่า เขาเดินทาง ไม่กี่วัน ภรรยาของเขาก็สามารถได้หุ้นของบริษัทตระกูล เย่กรุ๊ปมาอยู่ในมือแล้ว

คนของอีกฝ่ายไม่เข้าใจว่าเย่ซือเฉินกำลังพูดอะไร แต่ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเย่ซือเฉิน ต่างก็พากันตกใจ ในสถานการณ์แบบนี้เพียงเห็นรอยยิ้มของเย่ซือเฉิน พวก เขาก็อดไม่ได้ที่จะกลัว

อันที่จริงพวกเขาไม่อยากมีเรื่องกับเย่ซือเฉินเพราะพวกเขารู้ดีว่าถึงฝีมือของเขือเฉิน

แต่เพราะเป็นคำสั่งจากเบื้องบนถ้าพวกเขาไม่ได้ของมา พวกเขาก็ต้องตาย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือก

เย่ซือเฉินกลับไม่ได้สนใจคนพวกนี้เลยแม้แต่น้อย เขา เพียงจ้องมองดูโทรศัพท์มือถือ คิดถึงความว่าง่ายของเธอ ที่ยากจะเจอในตอนที่โทรหาเธอเมื่อครู่ คิดถึงความอ่อน หวาน เสียงนุ่ม ๆ ทำให้รอยยิ้มที่มุมปากของเขาชัดเจน ขึ้นไปอีก

เขาพบว่าเขายิ่งคิดถึงเธอ ไม่เจอเธอไม่กี่วัน เขาคิดถึง เธอมากเป็นพิเศษ เหมือนว่าเขาจะถูกพิษของเธอเล่นงาน เข้าแล้ว

อย่างไรก็ตาม ยังต้องใช้เวลาสะสางเรื่องทุกอย่างให้ หมดจด เขาอาจจะต้องใช้เวลาอีกหลายวันกว่าจะได้กลับ ไป

ทันใดนั้นเย่ซือเฉินก็ถอนสายตาและมองไปที่พวกของ อีกฝ่ายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นซาอย่างชัดเจน และโหดเหี้ยมอย่างไม่ปิดบัง

ดีมาก ก็เพราะพวกเขา เขากับภรรยาจึงต้องแยกกัน ชั่วคราว เขาจะต้องให้พวกมันชดใช้ ให้พวกมันต้อง เสียใจที่ตัดสินใจทำเรื่องนี้ตั้งแต่แรก
คนพวกนั้นสบตากับเย่ซือเฉินที่เงยหน้าขึ้นมาอย่างฉับ พลัน ทุกคนล้วนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและกลัวจนไม่พูด อะไรไม่ออก

พวกเขารู้ดีว่าเป็นเพราะพวกเขามีตัวประกัน ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังซ่อนตัวประกันไว้ในที่ลับสุดยอด ถ้าไม่อย่าง นั้น พวกเขาคงจะไม่มีทางมายืนอยู่ตรงหน้าเย่ซือเฉินได้ อย่างไม่บุบสลายเหมือนในตอนนี้

ความเหี้ยมโหดของเย่ซือเฉินนั้นพวกเขารู้ดี

เมื่อเวินลั่วฉิงมาถึงบริษัท เดิมทีคิดจะไปหาเลขาหลิว แต่ กลับไม่เห็นคนของเลขาหลิวเลย ดังนั้นจึงได้คิดหาทาง เข้าไปห้องทำงานของเย่ซือเฉินด้วยตัวเอง

ในเมื่อเย่ซือเฉินไม่ได้ให้คนอื่นในบริษัททําเรื่องนี้แถม ยังโทรหาเธออีก เวิน วฉิงจึงคิดว่าเยซือเฉันคงจะไม่ อยากให้คนอื่นในบริษัทรู้เรื่องนี้แน่

ด้วยความสามารถของเธอ หากคิดจะหลบเลี่ยงทุกคน แล้วเข้าไปห้องทำงานของเย่ซือเฉินโดยไม่มีใครสังเกต ไม่ใช่เรื่องยากเลย

หลังจากเวินลั่วฉิงเข้าไปในห้องทำงานของเย่ซือเฉิน แล้ว ก็ใช้พาสเวิร์ดที่เขาให้เธอไว้เปิดตู้เซฟ ในตู้เซฟมี ของอยู่ไม่มาก USB อยู่ด้านบนสุด เวินลั่วฉิงมองไปก็เห็นแล้ว

หลังจากเงินลั่วฉิงได้ USB เธอก็ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นเลย และปิดตู้เซฟในทันที เธอไม่เคยชอบเข้าไปยุ่งกับของ ของคนอื่นตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว

เงินลั่วฉิงเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานจองเย่ซือเฉิน ซึ่งต้องใช้พาสเวิร์ด เดิมทีเวินลั่วฉิงคิดจะโทรกลับไปหา เย่ซือเฉินเพื่อถามพาสเวิร์ดจากเขา แต่เมื่อคิดถึงคําพูดที่ เขาหยอกเอ็นเธอเมื่อครู่ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็ หยุดไป

เวิน วฉิงคิดขึ้นได้ว่าเขาเคยเห็นเย่ซือเฉินเปิด คอมพิวเตอร์ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเย่ซือเฉินไม่ได้ปิดบังเธอ แม้เธอจะไม่ได้ตั้งใจดู แต่ความช่างสังเกตของเธอนั้นเป็น เลิศ ยังพอจำได้อยู่บ้าง

เวินลั่วฉิงลองอยู่สองครั้ง จากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์ได้

อย่างราบรื่น

เงินลั่วฉิงเสียบ USB เข้าไปและเปิดไฟล์ที่อยู่ด้านใน ภายใน USB มีไฟล์อยู่สามไฟล์ เย่ซือเฉินบอกว่าไฟล์ที่ สอง

เวินลั่วฉิงไม่ได้เปิดไฟล์และไม่ได้ดูว่าในไฟล์นั้นมีอะไร เธอส่งมันให้เย่ซือเฉินในทันที
เธอรู้ว่าเยซือเฉินมีความลับมากมาย เธอกับเขาก็ แต่งงานอย่างมีเงื่อนไขเพียงเท่านั้น ดังนั้นความลับของ เขา เธอไม่มีสิทธิ์จะไปดู

ยิ่งกว่านั้นต่อให้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ก็ควรเคารพ พื้นที่ส่วนตัวของอีกฝ่าย หากอีกฝ่ายไม่ยินยอมก็ไม่ควร รุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของอีกฝ่าย

ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็คิดขึ้นได้ เรื่องของเธอ ดูเหมือ นเย่ซือเฉินจะรู้จนเกือบจะหมดแล้ว เพราะวันนั้นเขา ยอมรับเองว่าเขาตรวจสอบเรื่องของรุ่นพี่และเรื่องของ เธอด้วย

ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน ถ้าเขาอยากจะตรวจ สอบหลายเรื่องก็คงปิดเขาไม่มิด

ไม่รู้ว่าเรื่องของเด็กน้อยทั้งสองเขาจะตรวจพบด้วยรึ

เปล่า?

แต่ว่าคืนนั้นเย่ซือเฉินไม่ได้พูดถึงเรื่องของเด็กทั้งสอง เลย หรือว่าเขาจะรู้แล้วแต่รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ ดัง นั้นจึงไม่พูดถึง ในเมื่อเรื่องของเด็กทั้งสองไม่เกี่ยวอะไร กับเขา

หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าเขายังไม่รู้เรื่องของเด็กทั้งสองคน
ในตอนที่เป็นลั่วจึงส่งไฟล์ให้เขาก็เห็นชื่อไฟล์ มันเป็น ชื่อง่าย ๆ เขียนเพียง ประเทศ C

ประเทศ C? หรือว่าเย่ซือเฉินไปทำธุรกิจที่ประเทศ C? ครั้งนี้ เย่ซือเฉินเดินทางไปประเทศ C งั้นเหรอ?

ประเทศ C นั้นเละเทะมาก เขาคงจะไม่ได้รับอันตราย หรอกนะ?

แต่ว่าเธอก็คิดถึงความสามารถของเย่ซือเฉินขึ้นทันที เมื่อคิดถึงความสามารถของเขา คนที่จะทำให้เขาตกอยู่ ในอันตรายได้คงมีไม่มาก

เธอเองก็ต้องแพ้ให้เขาทุกครั้ง

เอกสารถูกส่งออกไปอย่างรวดเร็ว เวินลั่วฉิงหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาเย่ซือเฉิน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเพียงครั้งที่สองเขาก็รับสาย

“ฉันส่งเอกสารที่คุณต้องการให้แล้วนะคะ คุณลองเปิด ดู” เวินลั่วฉิงไม่รอให้เขาพูดกับพูดขึ้นมาเอง

“อือ” เย่ซือเฉินรับคำเบา ๆ น้ำเสียงทางนั้นราวกับไม่ได้ ใส่ใจมากนัก ยิ่งกว่านั้นในโทรศัพท์ฟังดูแล้วเหมือนทางนั้นจะเงียบมาก

นี่กลับทำให้เป็นลั่วฉิงรู้สึกว่าประหลาด เธอคิดว่าเขาเดิน ทางไปทำงาน และคิดว่าเขาให้เธอส่งเอกสารน่าจะต้องมี เรื่องเร่งด่วน ไม่คิดว่ามันจะเงียบขนาดนี้

“งั้นฉันวางสายก่อน” ถึงแม้ว่าทางเขานั้นจะนิ่งมากแต่ เป็นลั่วฉิงก็คิดว่าเขาเดินทางไปทำงานคงจะต้องยุ่งมาก แน่จึงอยากจะวางสาย

“เห็นโน้ตที่ผมทิ้งไว้ให้คุณไหม?” เพียงแต่เย่ซือเฉินกลับ เป็นฝ่ายถามขึ้น

“เอ๊ะ? เอ” เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ เย่ซือเฉินจะพูดถึง โน้ตซึ่งเกินความคาดหมายเล็กน้อย

“เห็นรอยจูบที่ผมทิ้งไว้ให้คุณไหม?” มีความขี้เล่นในน้ำ เสียงของเย่ซือเฉินอีกทั้งยังมีความอ่อนโยนที่ทำให้คน รู้สึกจั๊กจี้หัวใจ

“เห็นแล้วค่ะ” เงินลั่วฉิงคิดถึงรอบจูบที่เขาทิ้งเอาไว้แล้ว อดยิ้มไม่ได้

“นั่นคือจูบของผม รู้สึกถึงมันรึเปล่า?” น้ำเสียงของเย่ซือ เฉินดูเหมือนจะแผ่วเบาลงจนฟังดูเหมือนจะแหบพร่า
เงินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย หมายความว่ายังไง? จูบของ เขา? เขาคงจะไม่ได้ประทับรอยจูบลงไปหรอกนะ?

คุณชายสามเย่จะทำเรื่องแบบนี้เหรอ ?

เพียงแค่เธอคิดถึงภาพนั้นแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ และน่า กลัวด้วยซ้ำ!

ไม่รู้ทำไม เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้และคิดถึงรอยจูบที่ เขาทิ้งไว้ จู่ ๆ เป็นลั่วฉิงก็รู้สึกว่าอึดอัดเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินจะไม่ได้อยู่ตรงนี้ เธอก็ยังอดไม่ ได้ที่จะหลบสายตาไปทางอื่นราวกับว่ากำลังเขินอาย

คนนี้ออกอาการมากขึ้นเรื่อย ๆ! !