บทที่ 155 คุณชายสามเย่กำลังโวยวายอะไรอยู่(1)

บทที่ 155 คุณชายสามเย่กำลังโวยวายอะไรอยู่ (1)

เวลานี้เวินลิ่วฉิงตั้งใจเลือกเสื้อผ้ามาก เงินลั่วฉิงลองจับ เนื้อผ้าดู จึงเลือกสองชุดที่สวมใส่สบาย หลังจากที่เลือก ได้แล้วพอดีกับจะหยิบขึ้นมา

ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เวินลิ่วฉิงเห็นเบอร์โทรศัพท์ก็กะพริบตา จากนั้นจึงรีบรับ

สาย

“วฉิง ซ่งหยุนเกิดเรื่องแล้ว เธอมีข้อมูลที่สำคัญอยู่ ในมือตอนนี้ถูกคนจับตามองอยู่ เธออยู่ที่เมืองA คุณไป รับเธอหน่อยสิ” น้ำเสียงอีกฝั่งหนึ่งของสายเป็นกังวลยิ่ง นัก

“ได้ อยู่ไหน? “จากที่เป็นลั่วฉิงถือเสื้อผ้าอยู่ในมือก็ได้ วางลง จากนั้นก็เอียงกายไปทางที่ไม่มีผู้คน เธอไม่ได้ ถามอะไรมาก ในเมื่อรุ่นพี่ได้โทรหาเธอเองก็แสดงว่ามัน รุนแรงและเร่งด่านมาก

“ตอนนี้คุณกลับไปที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปก่อน แล้วฉันจะ โทรไปอีกทีหนึ่ง พอถึงเวลานั้นคุณก็ให้หลิงเอ๋อคุ้มกัน คุณออกจากบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปไปหาซ่งหยุน” อีกฝั่งหนึ่งของสายเยว่หงหลิงพูดเบาลงอย่างเห็นได้ชัด ฟังแล้วรู้สึก เป็นกังวลยิ่งนัก

“ได้” เวิน วฉิงเข้าใจดีว่าในห้างสรรพสินค้านั่นมีผู้คน พลุกพล่านไปมา ง่ายต่อการสะกดรอยตาม ดังนั้นรุ่นพี่สั่ง อย่างนี้ก็เหมาะสมดีแล้ว

รุ่นพีระมัดระวังเช่นนี้ก็คงเป็นเรื่องที่รุนแรงจริงๆ เวินลั่วฉิงจึงไม่เสียเวลารีบออกจากจุดขายเสื้อผ้าเด็ก แล้วลงจากตึกไป

ตอนแรกเย่ซือเฉินรอดูเธอซื้อเสื้อผ้า เมื่อกี้เธอกำลัง จะซื้ออยู่แล้วเชียว แต่เมื่อรับสายโทรศัพท์ก็จากไป กะทันหันเลย?

ใครเป็นคนโทรมานะ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?

ถึงแม้ว่าเย่อเฉินจะแต่งงานกับเธอแล้ว แต่ไม่เคย ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเธอเลยและไม่เคยใช้คนให้ ติดตามเธอด้วย แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินกลับทนไม่ไหวอยาก จะสะกดรอยตามเธอ

หลังจากที่เงินลั่วฉิงออกจากห้างสรรพสินค้าก็รีบเรียก

รถแท็กซี่

ตอนที่เย่ซือเฉินออกมา เธอก็ขึ้นรถแท็กซี่แล้ว และเมื่อกี้เขาได้จอดรถไว้ที่ลานจอดรถด้านล่าง ถ้าหากไปขับ รถขึ้นมาตอนนี้คงจะไม่ทันการเสียแล้ว ดังนั้นเย่ซือเฉินก็ เรียกรถแท็กซี่มาหนึ่งคันด้วยเช่นกัน

“ตามรถคันหน้าไป แต่อย่าเข้าใกล้มากเกินไปนะ ไม่ต้อง ให้เขาสังเกตเห็นนะ”เยซือเฉินรู้ว่าเป็นลั่วนิ่งเป็นคนที่มี ความระมัดระวังสูง อย่างครั้งที่แล้วที่ไปยี่รุ่ยสะกดรอย ตามพวกเขา เธอก็สามารถสังเกตเห็นในเวลาอันรวดเร็ว และเลขาหลิวที่กำลังขับรถอยู่นั้นยังไม่ทันเห็นเลย

คนขับรถแท็กซี่ไม่ได้ถามอะไรมากมาย เมื่อขับรถแท็กซี่ มานานแล้วก็ไม่มีเรื่องอะไรที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน ดังนั้น เห็นเรื่องแปลกเป็นเรื่องที่ปกติไปเสียแล้ว

คนขับรถแท็กซี่มีเทคนิคการขับที่ดีมาก บวกกับการชี้ แนะของเย่ซือเฉิน จึงแอบซ่อนได้ดีทีเดียว พวกเขาไม่ได้ ติดตามอย่างใกล้ชิด อีกทั้งยังให้มีรถสองสามคันขับหลัง รถแท็กซี่ที่เวินลั่วฉิงนั่งไว้อีก

ทว่าถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่ในรถแท็กซี่คัน หน้าก็สังเกตเห็นเสียแล้ว เพราะตอนนี้อยู่ในยามคับขัน ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงระมัดระวังกว่าปกติ

ดวงตาของเวินลั่วฉิงยิบหยี แต่เธอไม่ได้กระทำอะไร และไม่ได้แสดงความผิดปกติแต่อย่างใด
ตอนนี้เธอกำลังกลับไปที่บริษัทเว็นชื่อกรุ๊ป ดังนั้นถึงจะมี คนตามเธออยู่แต่ก็ไม่สามารถได้เห็นอะไร

“ฉันถูกคนติดตาม” แต่เงินลั่วนึงยังคงส่งข้อความให้เยว่ หุงหลัง

“พวกเขาติดตามคุณเร็วขนาดนั้นเลยหรือ? น่าจะเป็น ไปไม่ได้ สถานะในเมืองAที่คุณเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูล เวินพวกเขาไม่มีทางรู้แน่ ตอนที่ฉันโทรหาคุณอยู่นั้น มู่ห รงตัวหยางก็ได้ตรวจสอบอยู่ตลอดเวลาซึ่งก็ไม่พบเห็นจะ มีใครเลย น่าจะไม่ใช่พวกเขา”เยวหงหลิงตอบข้อความ เธออย่างรวดเร็ว

“ไม่แน่ใจว่าเป็นใครกัน ดูสถานการณ์ก่อนแล้วค่อยว่า กัน” เพราะเป็นรถแท็กซี่ ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่รู้ว่าเป็นใคร กัน เนื่องจากยังไม่แน่ใจ จึงไม่ได้ทำอะไรโดยพละการ

“โอเค คุณระวังตัวด้วย เพื่อความปลอดภัยหากคุณ หลุดจากการติดตามแล้วก็ติดต่อฉันด้วยนะ”เยว่หงหลิง ตอบข้อความอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ถึงแม้เธอจะรู้สึกว่า คนพวกนั้นไม่สังเกตเห็นเวินลั่วฉิงเร็วขนาดนี้หรอก แต่ก็ ปลอดภัยไว้ก่อนจะดีกว่า

เวนลั่วฉิงกำมือถือไว้แล้วจับตาดูสถานการณ์ด้านหลัง อย่างตั้งใจ เธอเม้มปากขึ้น เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอถูกติดตามตั้งแต่ที่ออกจากห้างสรรพสินค้าแล้ว เพียงแต่

ไม่รู้ว่าเป็นใคร? และติดตามเธอเพื่ออะไร?

เพราะรถแท็กซี่คันนั้นมีรถหลายคันอยู่ด้านหน้า และ คนนั้นก็ยังนั่งอยู่ที่แถวหลังของรถแท็กซี่คันนั้น ดังนั้น เป็นลั่ฉิงจึงเห็นได้ไม่ชัดเจน

เงินลั่วฉิงเห็นว่ากำลังจะไปถึงที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปแล้ว มุมปากของเธอยกขึ้น เธอกำลังคิดว่าต่อจากนี้เธอก็น่าจะ รู้ว่าคนที่ติดตามเธอเป็นใครกัน

รถแท็กซี่ที่เวินลั่วฉิงนั่งได้จอดอยู่ที่หน้าตึกบริษัทเวินซื่อ กรุ๊ป เวินลั่วฉิงเปิดประตูลงจากรถ จากนั้นก็เดินเข้าไป ภายในตึกของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

เย่ซือเฉินเห็นเธอเดินเข้าไปที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ป ดวงตา ก็กะพริบอย่างรวดเร็ว เขาคิดมากไปหรือเปล่า? หรือเธอ สังเกตเห็นว่ามีคนติดตาม จึงจงใจเข้ามาที่บริษัทเวินชื่อ กรุ๊ปกันแน่?

เย่ซือเฉินคิดว่าไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ในเมื่อเขาได้มา ถึงที่นี่แล้วก็ควรจะลงจากรถไปดู

ถ้าเกิดว่าเธอยังไม่เห็น เขาก็ต้องลงจากรถไปดูว่าเธอรีบ กลับมาทําไม?
ตอนแรกเธอกำลังตั้งใจเลือกเสื้อผ้าอย่างมีความสุขอยู่ แล้ว แต่จู่ๆก็ไม่ซื้อเสียแล้ว ถ้าเกิดไม่มีเรื่องสำคัญก็คงจะ ไม่ถูก

แน่นอนว่าถ้าเธอเห็นเขาแล้วจริงๆ เขาก็ควรที่จะลงจาก รถด้วย

หลังจากที่เงินลั่วนิ่งลงจากรถก็เอามือถือออกมา เธอ แกล้งทำเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ความจริงคือเปิด กล้องถ่ายรูป และปรับให้เป็นการถ่ายโดยอัตโนมัติ

หลังจากที่เธอเดินเข้าที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปแล้ว เธอ คำนวณเวลาเสร็จแล้วก็เอามือถือออกจากข้างหูมาด้าน หน้าเล็กน้อยและปรับให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงไม่ต้องหันหลังไปมองก็สามารถดู สถานการณ์ด้านหลังในมือถือได้อย่างชัดเจน

ตอนที่เธอมองเห็นเย่ซือเฉินลงจากรถแท็กซี่ผ่านทาง กล้องโทรศัพท์ ดวงตาก็กะพริบไปมา ทำไมถึงเป็นเย่ซือ เฉินล่ะ? เขาไปส่งเพิ่งโร่ถึงแล้วมิใช่หรือ!!

ทว่าทำไมเขาถึงได้ติดตามเธอ?

ขณะที่เวินลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นก็เห็นเย่ซือเฉินเดิน เข้าตึกของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปมา เวินลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เก็บมือถือไว้อย่างไม่เหลือร่อง รอยไว้

หากพบว่าคนที่ติดตามเป็นคนอื่น เงินลั่วฉิงก็จะต้องใช้ มาตรการที่เด็ดขาด แต่คนคนนี้เป็นเยซือเฉิน จึงต้องพูด อีกทีหนึ่ง

เธอยังไม่แน่ใจว่าเย่ซือเฉินติดตามตัวเธอนั้นมันเป็นเรื่อง บังเอิญหรือจงใจจะทำกันแน่? เธอรู้สึกว่าต้องทำจุดนี้ให้ กระจ่างเสียก่อน

เวินลั่วฉิงไม่ได้หันกลับไปมอง ยังคงก้าวเดินในจังหวะที่ เหมือนเดิม ไม่ได้เร็วขึ้นและไม่ได้ช้าลง

หลังจากที่เวินลั่วฉิงเดินเข้าลิฟต์ส่วนตัวแล้วถึงจะหัน หลัง จากนั้นก็เห็นเย่ซือเฉินเดินมาที่ลิฟต์

เวินลั่วฉิงมิได้รีบร้อนจะปิดลิฟต์ เธอยืนมองเขาอยู่ใน ลิฟต์ นาทีต่อมาคุณชายสามเย่ก็ได้เดินเข้ามาในลิฟต์ อย่างรวดเร็ว

เวินลั่วฉิงเห็นเขาเดินเข้าลิฟต์อย่างเปิดเผย หางคิ้วจึง ยกขึ้นเล็กน้อย

เขาตามเข้ามาตอนนี้เพื่อจะคุยอะไรกับเธอกันนะ?