ตอนที่ 127 ถูกจับได้คาหนังคาเขา (1)

ตอนที่ 127 ถูกจับได้คาหนังคาเขา (1)

เรื่องนี้เขาก็กำลังจะรายงานให้ท่านประธานทราบอยู่ พอดี สำหรับเรื่องนี้ ผมหาได้อย่างละเอียดแล้วครับ”

สีหน้าของเยซือเฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่ดวงตากลับมี

แสงที่ลึกลับขึ้นมากพอสมควร

“บริษัทฉิงรุ่ยกรุ๊ป ที่มีคำว่าชื่อฉิงเหมือนกับชื่อของ คุณนายนั้น ถึงแม้จะเป็นตัวเดียวกัน แต่ว่าทั้งสองก็ไม่มี ความเกี่ยวพันใดๆ เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้นครับ”

“นายแน่ใจนะ? “เย่ซือเฉินหยีตามอง ไม่มีความเกี่ยวพัน

ใดๆ?

“แน่ใจครับ”เลขาหลิวแน่ใจมาก เพราะข้อมูลที่เขาหาไป ยี่รุ่ยกับคุณนายไม่ได้มีความเกี่ยวพันใดๆเลย

เย่ซือเฉินเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก ถ้าไม่มีความเกี่ยว พันใดๆก็จะเป็นการดีที่สุด ลำดับต่อไปเขาก็จะรอดูความ เคลื่อนไหวของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป รอดูการเคลื่อนไหวของ เธอ

ตอนเย็นวันนั้น บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปได้ส่งข่าวออกมาว่ารับสมัครนักออกแบบได้แล้ว เป็นนักเรียนยอดเยี่ยมจาก มหาวิทยาลัย R

บ่ายวันถัดไป ในช่วงที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปกำลังจะปิด รับสมัครกิจกรรมครั้งนี้ บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปก็ได้มาสมัคร เข้าร่วมกิจกรรมด้วย

“ท่านประธานครับ บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปได้สมัครเข้าร่วม กิจกรรมในครั้งนี้แล้วครับ”บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปมีความ เคลื่อนไหวอะไร เลขาหลิวก็จะรีบมารายงานต่อท่าน ประธานของตน

“อืม”เย่ซือเฉินยิ้ม มุมปากมีลักยิ้มขึ้นมา ดีมาก เหยื่อติด เบ็ดแล้ว

“ท่านประธานครับ พรุ่งนี้เลือกบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปเลยไหม ครับ? “เลขาหลิว มอย่างมีเลศนัย ความคิดของท่าน ประธานมีหรือที่เขาจะไม่รู้

“ดูผลงานก่อน”เย่ซือเฉินเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง พลาง ตอบอย่างตั้งใจและเข้มงวด

เลขาหลิวขยับปากสุดแรง ดูผลงาน? เขาเชื่อก็บ้าแล้ว

เขากล้าเอาหัวเป็นประกันว่า ถึงแม้บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปจะ ส่งผลงานที่ย่ำแย่ขนาดไหน ถึงจะแย่จนไม่สามารถดูได้ แต่ครั้งนี้คนที่ชนะก็จะต้องเป็นบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปอย่าง แน่นอน

ใครใช้ให้ประธานบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปเป็นคุณนายของเขา ล่ะ!!

แต่ว่า เขาก็อยากจะรู้นักว่าบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปในฐานะ เช่นนี้ นักออกแบบที่ฝืนเชิญมาจะสามารถเอาผลงาน อย่างไรออกมาได้นะ?

หรือคุณนายก็อยากจะใช้เส้นที่มีความสัมพันธ์กับ ท่านประธานหรือ? แต่ดูเหมือนว่าท่านประธานยังมี เจตนารมณ์อย่างอื่นซ่อนไว้อีกด้วย

เลขาหลิวรู้สึกว่าพรุ่งนี้อาจจะได้ดูละครสดที่น่าตื่นเต้น ก็ได้

ขณะที่เลขาหลิวกำลังคิดอยู่นั้นก็มีเสียงข้อความเข้า เลขาหลิวเอามือถือออกมาด้วยจิตใต้สำนึก แต่กลับพบว่า ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของท่านประธาน

เลขาหลิวเงยหน้าประจวนเหมาะกับที่ท่านประธานของ ตนเปิดข้อความดู——“คืนนี้ทำโอที อาจจะกลับดึกหน่อย”

ไม่ต้องทายก็รู้ว่าข้อความนี้เป็นของคุณนายที่ส่งมา
เห็นข้อความของคุณนาย เขารู้สึกว่าคืนนี้ท่านประธาน คงจะต้องนอนเดียวดายคนเดียวในห้องที่อ้างว้างอย่าง แน่นอน

คุณชายสามเปดูข้อความเสร็จก็มีสีหน้ามืดมน เมื่อคืนก็ กลับเที่ยงคืน คืนนี้ยังคิดจะกลับดึกอีกหรือ? และคิดจะ ส่งแค่ข้อความมาหาเขาด้วย?

นาทีต่อมา คุณชายสามเย่ลุกขึ้นยืนออกจาห้องทำงาน

ไป

ดวงตาของเลขาหลิวเกิดประกายความสงสัย ท่าน ประธานจะรีบร้อนไปทำอะไรกัน? นี่ยังไม่เลิกงานเลย นะ!

กิริยาท่าทีของท่าประธานเหมือนกับกำลังจะไป จับชู้ อย่างไงอย่างนั้น มันเป็นความรู้สึกจากการสังเกตที่ไม่ผิด เพี้ยนเป็นอันขาด! !

หลังจากสี่สิบนาทีผ่านไป รถของคุณชายสามเย่ก็จอด อยู่หน้าประตูของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป

“ผมให้เวลาคุณ 5 นาที ลงมา”คุณชายสามเย่โทรหา เวินลั่วฉิงด้วยน้ำเสียงที่เฉื่อยชาไม่ให้มีช่องทางเจรจาใด ใดทั้งสิ้น
เงินลั่วฉิงหยุดชะงัก”คุณ คุณอยู่ที่ไหนหรือค่ะ? “

เธอเหมือนจะคิดอะไรออก รีบไปที่หน้าต่าง ถึงแม้ว่า ตอนนี้กำลังอยู่ชั้นที่ 22 แต่เป็นลั่วฉิงก็ดูรถที่จอดอยู่หน้า ประตูออก

เงินลั่วนิ่งแอบสูดลมหายใจหนึ่งอีก เธอคิดยังไงก็คิดไม่ ถึงว่าเขาจะมารับเธอ!

รถของเขาจอดอยู่หน้าบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป จะให้เธอลงไป

ได้อย่างไรกัน?

ตอนนี้เพิ่งเลิกงานไม่นาน กำลังเป็นช่วงที่มีพนักงาน บริษัทกลับบ้านเยอะที่สุด

“หลังจาก 5 นาทีผ่านไป ถ้าผมยังไม่เจอคุณอีก คุณก็รับ ผลที่จะเกิดขึ้นด้วยตัวเองเถอะ”เย่ซือเฉินได้ส่งเสียงมา อีกครั้งด้วยท่าทีที่ข่มขู่ออกอาการจนเห็นได้ชัดเจน

“คุณจอดอยู่ที่หน้าประตูมันโล่งแจ้งเกิดจะทำให้เป็นที่ จับตามองได้ งั้นคุณเปลี่ยนที่จอดไหม? เปลี่ยนไปจอด ที่ลานจอดรถได้ไหมค่ะ? “เวินลั่วฉิงลองเจรจากับเขาดู หน้าประตูบริษัทมันโล่งแจ้งเกินไป

“คุณยังมีเวลาอีก 4 นาที”แต่ว่าท่าทีของคุณชายสามเย่ นั้นชัดเจน ไม่สามารถต่อรองใดๆได้
ให้มันได้อปวง ล!

เว้นยั่วนึงรู้สึกอัดอั้นตันใจ วันนี้เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือ เปล่า?

แต่เธอรู้ดีว่าเขาพูดจริงท้จริง ถ้าเธอยังไม่ลงไปตรง ตามเวลาก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำเรื่องอะไรขึ้นมา

ต่อมา เวิน วฉงเก็บของคร่าวๆแล้วรีบพุ่งออกจากห้อง ทํางาน โชคดีที่มีลิฟต์ประจำตำแหน่งของประธานอยู่ เธอ จึงไม่ต้องรอลิฟต์

พอลิฟต์มาหยุดตรงชั้นหนึ่ง เธอก็รีบออกจาลิฟต์ด้วย ความเร็วดั่งร้อยเมตรต่อนาทีเลยทีเดียว ไม่อาจจะเร็วกว่า ร้อยเมตรต่อนาทีก็เป็นได้ เธอวิ่งผ่านผู้คนมากมายด้วย ความเร็วจะไม่ถดถอยแล้วพุ่งมาอยู่ตรงหน้ารถของเย่ซือ เฉิน จากนั้นก็เปิดประตูขึ้นรถด้วยความเร็วที่เหมือนเวลา มีเสียงฟ้าผ่าแล้วไม่ทันปิดหูอย่างไรอย่างนั้นเลย

จากลิฟต์มาถึงตัวรถ เงินลั่วฉิงใช้เวลาไปเพียงแค่ 20 กว่าวินาทีเอง

คุณชายสามเย่ก็ทิ้งไปตามๆกัน มองเธอด้วยสีหน้า ประหลาดใจ ความเร็วของเธอมันปกติสักที่ไหนล่ะ?
“รีบออกรถเลยค่ะ”เวินลั่วฉิงขึ้นรถก็เร่งให้ไปเลย รถ ของเขาจอดอยู่ที่นี้มันช่างอันตรายยิ่งนัก เธอไม่อยากจะ ขึ้นหน้าหนึ่ง

ถ้าเกิดให้คุณปู่เห็นเข้า เธอก็ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว

คุณชายสามเย่รู้ดีว่าเธอยังมีเวลาจากที่เขากำหนดอีก ประมาณ 2 นาที ที่เธอทำเมื่อกี้ก็เพื่อไม่ให้คนอื่นดูเธอ ออกนั้นเอง

ไม่อยากให้คนอื่นดูออกมาเธอขึ้นรถของเขา

ดูได้จากการที่เธอใส่แว่นกันแดดและใช้เสื้อปิดหน้าตัว เองไว้

ทำไมหรือ? เขาไม่สามารถเปิดเผยให้คนอื่นได้รับรู้เลย หรือ?

คุณชายสามเย่หรี่ตามองเธอ และไม่ได้ขับรถออกไป

ด้วย

“เมื่อกี้มีคนวิ่งไปนั่งที่รถคันนั้นใช่ไหม? “พนักงานที่อยู่ หน้าประตูก็หยุดเดิน

“ใช่ ผมก็เห็น มันเร็วมาก ผมนึกว่าตัวเองตาลายเสียอีก”

“รถคันนั้นเป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดของยี่ห้อโรลส์รอยซ์ ทั่วโลกมีแค่ 25 คัน ในเมือง Aมีเจ้าของอยู่เพียงคนเดียวก็ คือคุณชายสามเย่”มีคนจำรถของคุณชายสามเปได้

“คุณหมายความว่านี่เป็นรถของคุณชายสามเย่อย่างนั้น หรือ? ทำไม่รถของคุณชายสามเย่จึงมาจอดอยู่ตรงนี้ได้ ล่ะ”

“ผมคิดว่านี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไร จุดที่ความจะให้ ความสำคัญคือใครที่ขึ้นรถคันนั้น? ”

“ใช่ คนเมื่อกี้เป็นใครกันนะ?”

“รวดเร็วเกินไป และยังจะปิดบังหน้าไว้อีก จึงดูไม่ออกว่า เป็นใคร แต่ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นผู้หญิงนะ

“ทำไมผมดูแล้วเหมือนจะเป็นท่านประธานใหม่ของพวก เรานะ”

ทุกคนสงบเงียบไปชั่วครู่แล้วกลับมาหัวเราะอย่างพร้อม เพรียงกัน
“ท่านประธานใหม่ของเราสามารถขึ้นรถของคุณชาย สามเป? คุณคิดอย่างไงกับเรื่องนี้? ”

“คิดอย่างไงก็คาดไม่ถึงว่าประธานของพวกเราจะ สามารถขึ้นไปนั่งรถของคุณชายสามเย่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น จริงฟ้าก็คงจะรั่วมีฝนตกลงมาเป็นสีแดงแล้วล่ะ”

ทุกคนต่างหัวเราะพร้อมกันอีกครั้งโดยที่ไม่ได้นัดหมาย

“อาจจะเป็นเพราะผมดูผิดก็ได้”ได้ยินเสียงหัวเราะที่ไม่ ได้นัดหมายของคนอื่น คนที่พูดเมื่อกี้ก็มีสีหน้าอึดอัดใจ ขึ้น

“แล้วคนเมื่อกี้เป็นใครกันล่ะ?”

ขณะนั้น สายตาผู้คนต่างจับจ้องมองดูรถโรลส์รอยซ์ที่ เป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดอย่างไม่คลาดสายตาเหมือนเดิม ซึ่งไม่ได้ขับไปไหนทั้งสิ้น