บทที่378 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลัง จะไปแล้ว (6)

บทที่378 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไป แล้ว (6)

เขาจําได้ว่าครั้งก่อนประธานจี้เข้ามายุ่งกับโมเดลรถ ท่านประธานยังโกรธแทบตาย จึงพอที่จะบอกได้ว่า โมเดลรถคนนี้มีคุณค่าทางจิตใจกับท่านประธาน ตอนนี้ คุณนายต้องการโมเดลรถคันนี้ เขาจะต้องยืนยันกับท่าน ประธานอีกทีรึเปล่า?

แต่ท่านประธานได้พูดก่อนหน้านี้แล้วว่าคุณนาย ต้องการอะไรก็จะให้ ดังนั้นเลขาหลิวไตร่ตรองแล้วและ คิดว่าไม่โทรหาแล้ว

“คุณนายครับ ท่านประธานบอกว่า คุณอยากได้อะไร ก็จะให้ คุณสามารถพูดออกมาได้อย่างสบายใจ ถ้า หากคุณคิดว่าทรัพย์สิน บ้าน รถมันยุ่งยากเกินไป คุณ สามารถรับเงิน ขอเพียงคุณต้องการจะมากน้อยแค่ไหน ก็ได้” เลขาหลิวคิดว่าคุณนายต้องการน้อยไป น้อยไป มาก

ปกติแล้วในสถานการณ์เช่นนี้น่าจะต้องช่วยเจ้านาย ของตนเองประหยัดให้ได้ทุกทาง แต่เลขาหลิวในตอนนี้ ไม่ต้องการจะช่วยท่านประธานของตัวเองประหยัดอะไร ทั้งนั้น
เขาอยากให้เงิน วฉิงต้องการมากกว่านี้หน่อย

“แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ขาดเงิน รบกวนคุณเลขา หลิวช่วยรีบจัดการด้วย ฉันต้องรีบไป

เงินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเลขาหลิวและอดไม่ได้ที่จะ อยากจะหัวเราะออกมา เลขาหลิวคนนี้ช่างเป็นคนที่น่ารัก จริง ๆ

แน่นอนว่าเย่ซือเฉินมีเงิน เธอสามารถเอ่ยปาก เย่ซือเฉิ นก็สามารถจะให้เธอได้

แต่เธอไม่ได้ต้องการเงินหรือสิ่งของอะไรจริง ๆ เธอก็ไม่

ได้ขาดเงิน

“คุณนายครับ คุณลองคิดดูอีกที ตอนนี้คุณไม่ได้ขาด เงิน แต่ว่าเรื่องเงินใครจะหาได้มากยังไงสักวันก็ต้องได้ ใช้ อาศัยโอกาสนี้…” เลขาหลิวยังคงไม่ยอมแพ้ชักชวน เวินลั่วฉิงอีกครั้ง

ถ้าไม่รู้ก็คงจะเข้าใจว่าเป็นคนของเวินลั่วฉิงเสียอีก

“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องจริง ๆ” เงินลั่วฉิงยิ้มและ ตัดบทของเลขาหลิวทันที
ในตอนที่เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉินนั้น ไม่เคยพูดถึงเรื่อง นี้มาก่อนเลย เพราะเธอก็ไม่เคยคิดอยากได้อะไรจาก เย่ซือเฉินมาก่อนเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะความชอบของลูกชาย โมเดลรถนี้เธอก็ คงไม่ต้องการ

“ไม่คิดดูก่อนจริง ๆ เหรอครับ?” เลขาหลิวยังคงพยายาม

โน้มน้าวให้เธอคิดดูอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเขารู้สึก

ว่าการหย่าของคุณนายในครั้งนี้นั้นไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ

ต่อให้คุณนายแต่งงานกับท่านประธานแบบมีเงื่อนไข แต่นี่ก็แต่งงานจนเกือบจะครบสามเดือนแล้ว ในการเป็น สามีภรรยากันมาถึงสามเดือน ยิ่งกว่านั้นคุณนายยังช่วย ท่านประธานให้ได้มาซึ่งหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป

ตามหลักการแล้ว คุณนายน่าจะต้องได้รางวัลตอบแทน

บ้าง

“รบกวนคุณเลขาช่วยรีบหน่อย” เงินลั่วฉิงพูดขึ้นอีกครั้ง และหยิบข้อตกลงออกมาแล้วยื่นให้เลขาหลิว

เวินลั่วฉิงไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นเลยและเวินลั่วฉิงก็ เข้าใจเช่นกันว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินจะกลายเป็นปัญหามากขึ้น ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่มากที่เครื่องบินจะ ออกและเธอไม่ต้องการที่จะเลื่อนเวลาเพราะเรื่องอื่นแล้ว

เลขาหลิวตกตะลึงและแอบถอนหายใจเบา ๆ ในที่สุดก็ ยอมแพ้กับความคิดที่จะโน้มน้าวเวินลั่วฉิง

“ท่านประธานอยู่ในตู้เซฟ รบกวนคุณนายช่วยหยิบให้ ด้วยครับ” เลขาหลิวคิดว่าท่านประธานไม่อยู่ ดำเนินเรื่อง หย่าคงต้องใช้ตราประทับส่วนตัวของท่านประธาน ตอน นี้เงินลั่วฉิงยืนอยู่ข้างตู้เซฟ เลขาหลิวจึงเอ่ยปากขอให้ เวินลั่วฉิงหยิบให้

ในตอนที่เลขาหลิวพูดนั้นดวงตาก็กะพริบครู่หนึ่ง

“อ้อ ได้” เวินลั่วฉิงนิ่งไปในใจแอบขำเล็กน้อย ถึงแม้ว่า เมื่อครู่เลขาหลิวจะพยายามแทบตายให้เธอเอาเงินของ เย่ซือเฉินมาเยอะ ๆ แต่ในช่วงเวลาสำคัญกลับรักษาผล ๆ ประโยชน์ให้เย่อเฉินจนถึงที่สุด

ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนี้ เลขาหลิวไม่สามารถจะไล่เธอไป ได้ แต่เลขาหลิวจะไปเปิดตู้เซฟด้วยตัวเอง เธอยืนอยู่ตรง นี้ก็จะเห็นพาสเวิร์ด

ดังนั้นการที่เลขาหลิวขอให้เธอเป็นคนเปิดก็เพื่อจะตรวจ สอบและในขณะเดียวกันก็เพื่อป้องกันด้วย
เย่ซือเฉินมีคนที่จงรักภักดีแบบนี้อยู่ข้างกายถือเป็นโชค ของเย่อเฉินแล้ว

เงินลั่วฉิงรับปากแล้วก้มล้มและเปิดตู้เซฟอีกครั้ง

เลขาหลิวเห็นการกระทำของเงินลั่วฉิงแล้วถอนหายใจ ดูแล้วคุณนายคงรู้รหัสจริง ๆ

ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาคงไม่ต้องเป็นกังวลอะไรแล้ว

ตราประทับส่วนตัวของเย่ซือเฉินวางอยู่ด้านใน ในตอ นที่เวินลั่วฉิงยื่นมือไปเพื่อหยิบมัน มือของเธอไปโดน เอกสารฉบับหนึ่งทำให้เอกสารเขยิบไปอยู่ด้านข้าง

จากนั้นเวินลั่วฉิงก็เห็นเอกสารที่อยู่ด้านล่าง

เอกสารนั้นไม่มีซอง เวินลั่วฉิงจึงเห็นชื่อของเธอ

เย็นวันนั้น เย่ซือเฉินยอมรับว่าตรวจสอบเรื่องของรุ่นพี่ กับเธอ ดังนั้นตอนนี้จะเห็นเอกสารที่มีชื่อเธออยู่ เธอจึงไม่ ได้รู้สึกเกินคาดอะไร เพียงแค่เธอรู้สึกอยากรู้ว่าเย่ซือเฉิน ตรวจสอบเรื่องของเธอแล้วเจออะไรบ้าง?

เวินลั่วฉิงอยากจะหยิบออกมาดู แต่เมื่อคิดว่าเลขาหลิว ยังยืนอยู่ข้างหลังในตอนนี้ เธอคิดแล้วก็คิดว่าช่างมันไม่ว่าเย่ซือเฉินจะตรวจเจอเรื่องอะไร เธอก็หย่ากับเย่ซือ เฉินแล้ว ต่อไปพวกเขาสองคนจะต่างคนต่างเดิน และ ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก

ดังนั้นเย่ซือเฉินรู้อะไร หรือไม่รู้เรื่องอะไร ก็ไม่มีความ

เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เงินลั่วฉิงยื่นมือเข้าไปและหยิบตราประทับของเย่ซือเฉิ

นออกมา จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วส่งให้เลขาหลิว

“คุณนายรออยู่ที่นี่ก่อน ผมจะรีบไปจัดการ” เลขาหลิว รับตราประทับแล้วคิดถึงคำพูดของเวินลั่วฉิงก่อนหน้านี้ ว่าเธอต้องรีบไป

ตอนนี้ในเมื่อท่านประธานเห็นด้วยแล้ว ก็ไม่มีความเห็น อื่น คุณนายเองก็ยินยอม แถมคุณนายยังไม่ต้องการ อะไรเลย เขาเองก็ต้องพยายามที่จะเติมเต็มความ ต้องการอื่นของคุณนาย

อันที่จริงการดำเนินการเรื่องหย่าไม่ได้ยากเลย พวกเรา มีทนายความเฉพาะด้าน ยิ่งกว่านั้นยังมีช่องทางพิเศษ คุณนายเองก็ไม่ได้ต้องการทรัพย์สินอะไร เมื่อไม่มี ปัญหาเกี่ยวกับทรัพย์สิน เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

เขาเชื่อว่าจะไม่ต้องเสียเวลานานเลย
“ค่ะ” เวินลิ่วฉิงไม่ได้พูดอะไรอีกได้แต่ยิ้มเล็กน้อย เท่านั้น เมื่อคิดว่าเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกับเกืบจะสาม เดือนแล้ว ไม่คิดว่ามันจะจบลงแบบนี้

ถึงมันจะเร็วมาก แต่ว่าช้าเร็วมันก็คงต้องจบ จะเร็วหน่อย หรือช้าหน่อยก็ไม่ต่างอะไร

เลขาหลิวหยิบเอกสารทั้งหมดแล้วออกจากห้องทำงาน ไป เวินลั่วฉิงนั่งรออยู่ในห้องทำงาน คิดว่าเธอจะได้กลับ ไปหาเด็ก ๆ ทั้งสองแล้ว เป็นลั่วฉิงก็อดไม่ได้ที่จะยกมุม กๆ ปากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

หลังจากเลขาหลิวออกจากห้องทำงานแล้ว ก็ถอน หายใจแรง จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าไปมา เมื่อก่อน เขารู้สึกว่าท่านประธานปฏิบัติกับคุณนายอย่างพิเศษ ยิ่งกว่านั้นครั้งก่อนท่านประธานเดินทางไปทํางานก็พา คุณนายไปด้วยกัน

เขาเข้าใจว่าท่านประธานจะชอบคุณนายอยู่บ้าง คิดไม่ ถึงว่าทั้งหมดจะไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย

แท้จริงแล้วท่านประธานกับคุณนายแต่งงานกันก็เพื่อให้ ได้มาซึ่งบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป พอได้บริษัทตระกูลเย่กรุ้ ปมาแล้วก็หย่ากัน ถึงแม้เรื่องนี้ท่านประธานจะไม่ปิดบัง คุณนายแถมยังเขียนเป็นสัญญาไว้ด้วย
แต่เขาก็ยังรู้สึกน้อยใจแทนคุณนาย คุณนายนั้นเป็น กุลสตรีที่ดี ต้องถูกท่านประธานของเขา “ย่ำยี” อยู่ถึง สามเดือน

พอถึงสุดท้ายก็หย่า แถมคุณนายยังไม่ต้องการอะไร

เลย คุณนายช่างเป็นคนดีเสียขนาดนี้ ท่านประธานยัง

ไม่รู้จักรักษาไว้ ท่านประธานเกินไปจริง ๆ เขารู้สึกว่าท่านประธานสมควรจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต

หาภรรยาไม่ได้อีกเลย