บทที่ 256 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก (3)

บทที่ 256 คุณชายสามเปโหดเหี้ยมมาก (3)

“บันทึกไว้ได้”เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ตอบอย่างตรงไป ตรงมา แต่คำตอบของเขาที่ตอบออกมาก็เหมือนไร้สาระ ไม่มีประโยชน์

“เย่ซือเฉิน คุณอย่าบอกฉันนะ ว่าตอนนั้นคนอื่นอยู่ใน สถานการณ์ด้วย? “สายตาของเวิน วฉิงหรี่ลง สีหน้า เย็นชาลงทันที

แน่นอนว่าเธอรู้อยู่แล้วว่ามันถูกบันทึกไว้ แต่ไม่ใช่เขา บันทึกแน่นอน และเป็นไปไม่ได้ว่าเป็นเย่ซือเฉิน หรือว่า ตอนนั้นมีคนอื่นอยู่?

ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด

“คิดอะไรกัน? “เย่ซือเฉินตะลึงไปสักครู่ จากนั้นใช้นิ้ว ดีดไปที่หน้าผากของเธอหนึ่งครั้ง ผู้หญิงคนนี้กำลังคิด อะไรอยู่?

สถานการณ์แบบนั้น เขาจะอนุญาตให้คนอื่นอยู่ใน เหตุการณ์ด้วยได้ยังไง?

ตอนนั้น เธอก่อความวุ่นวายในรถ ก็เป็นเพราะว่าเลขาหลิวก็อยู่ในรถเหมือนกัน เขาจึงพาเธอไปที่โรงแรม

เงินลั่วฉิงแอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่แล้วก็ ขมวดคิ้วเข้าหากัน: “ถ้าอย่างนั้นมีวิดีโอได้ยังไง? มอง จากมุมกล้องแล้วต้องไม่ใช่คุณบันทึกเองแน่นอน? อีก อย่าง ในตอนนั้นคุณก็ไม่ได้ถือโทรศัพท์ไว้ในมือด้วย……

“ตอนนั้นผมถูกคุณรังแกสักขนาดนั้น ไม่สามารถบันทึก วิดีโอได้อยู่แล้ว”เย่ซือเฉินยิ้มออกมา และจงใจเพิ่มน้ำ เสียงของคำว่า ถูกรังแก ให้หนักขึ้น แต่ก็มีความหมายที่ ค่อนข้างคลุมเครือแฝงไว้ในนั้น

เงินลั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย รู้สึกถึงฟันตัวเองขบเข้าหา กัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น

“ในห้องมีกล้องวงจรปิด กล้องวงจรปิดได้บันทึกวิดีโอ ไว้” คำพูดของเขาหยุดชะงักเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆพูด ความจริงออกมา

ร่างกายของเวิน วฉิงแข็งทื่อขึ้นทันที ในห้องมีกล้อง วงจรปิด ?

ความคิดแรกที่ผ่านเข้ามาในหัวของเงินลั่วฉิงก็คือ ถ้าใน ห้องมีกล้องวงจรปิด แสดงว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ถูกบันทึกไว้หมดแล้ว รวมถึงตอนที่เธอมีอะไรกับเป อเฉินด้วย?

เวลานี้ เป็นลั่วฉิงมีความรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเข้าที่ตัว ตอนแดดออกฟ้าใส

นี่เธอโชคร้ายขนาดนี้เลยเหรอ?

ถูกเย่ซือเฉินมอมเหล้า หลังจากดื่มเหล้าเมาแล้วก่อเรื่อง แบบนั้นขึ้นอีก แถมยังถูกบันทึกไว้หมดอีกด้วย !

“ภายในห้องของโรงแรมทำไมถึงมีกล้องวงจรปิด ด้วย? “เวินลั่วฉิงยังพอมีสติอยู่บ้างในตอนนี้ ดังนั้น เธอ นึกถึงปัญหาที่ร้ายแรงกว่านี้ ภายในห้องของโรงแรม สามารถติดตั้งกล้องวงจรปิดได้เหรอ?

ห้องพักของโรงแรมมีไว้สำหรับแขก และห้องเมื่อคืนนี้ เป็นห้องเพรสซิเดนสวีท คนที่สามารถพักห้องแบบนั้น ได้ฐานะต้องไม่ธรรมดา โรงแรมแบบไหนกันกล้าติดตั้ง กล้องวงจรปิดไว้ในห้อง?

“ผมเป็นคนติดตั้งกล้องวงจรปิดเอง? “ตอนที่เย่ซือเฉิ นพูดคำนี้ สายตาคู่นั้นมองไปที่เธอ คอยสังเกตสีหน้าที่ เปลี่ยนแปลงทั้งหมดของเธอ

คนที่ติดตั้งกล้องวงจรปิดคือจี้หซี แต่เวลานี้เขาจงใจพูดว่าคนที่ติดตั้งกล้องเป็นตัวเขาเอง เพราะอยากเห็น ปฏิกิริยาของเธอหลังจากได้ฟังคำพูดนี้ของเขา

แต่ เวลานี้เวิน วฉิงเข้าใจความหมายเขาผิด นึกว่า เมื่อคืนเมื่อเข้าไปถึงโรงแรมแล้วเขาเป็นคนติดตั้งกล้อง วงจรปิด

เธอจ้องมองไปที่เย่ซือเฉิน ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และ ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย : “เย่ซือเฉิน คุณมันโรคจิต”

“ผมโรคจิตตรงไหน? “เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเข้าหากัน ตอน แรกไม่ได้เห็นปฏิกิริยาที่เขาคาดหวังไว้ ในใจรู้สึกหดหู่ เล็กน้อย แต่ทําไมกลับโดนเธอด่าว่าเป็นโรคจิต?

“เข้าพักโรงแรม คุณยังติดตั้งกล้องวงจรปิด อีก……”เวิน วฉิงในขณะนี้เริ่มมีอารมณ์เกิดขึ้นอย่างเห็น ได้ชัด ที่สำคัญคือเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้กระทบจิตใจของเธอ มาก ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ควบคุมอารมณ์ของตัวเองมากนัก

“เย่ซือเฉิน ทำไมเมื่อคืนคุณพาฉันเข้าไปที่โรงแรม และ ยังติดตั้งกล้องวงจรปิดในโรงแรมด้วย คุณหมายความว่า ยังไง ? “เวินลั่วฉิงคิดได้ว่าเรื่องที่เขาพูดมันไม่สมเหตุสม ผล และแปลกประหลาดมาก

“ผมไม่ได้เป็นตนติดตั้งกล้องวงจรปิดเมื่อคืน” เย่อเฉินถือว่าเข้าใจในความหมายของเธอแล้ว รู้สึกทําอะไร ไม่ถูกเล็กน้อย เขาก็คิดอยู่แล้วว่าทำไมเมื่อกี้เธอไม่ได้มี ปฏิกิริยาอะไรเลย ที่แท้คือเข้าใจเขาผิดนั่นเอง

…”เงินลั่วฉิงขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย มองเขาด้วย

ความสงสัย ไม่ได้ติดตั้งเมื่อคืน แล้วติดตั้งเมื่อไหร่? ทันใดนั้นเวิน วฉงนึกขึ้นได้ว่าห้องนั้น คือห้อง2201 ซึ่ง

เป็นห้องเดียวกันกับเมื่อห้าปีที่แล้ว

อีกอย่างเมื่อคืน เย่ซือเฉินพาเธอไปห้องนั้นอีก เรื่องนี้มัน บังเอิญเกินไป!

เย่ซือเฉินบอกว่าเขาได้ติดตั้งห้องวงจรปิดไว้ในห้อง อีก อย่างก็ไม่ใช่ติดตั้งเมื่อคืน แสดงว่าเย่ซือเฉินเข้าพักห้อง นั้นมากกว่าหนึ่งครั้ง

ไม่ แสดงว่าเย่ซือเฉินมีสิทธิ์ในการครอบครองห้อง นั้น ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ว่าเย่ซือเฉินจะติดตั้งกล้อง วงจรปิดไว้ในห้อง

ถ้าอย่างนั้นปัญหาอยู่ที่ว่า ห้องนั้นเป็นห้องของเย่ซือเฉิน ตั้งแต่เมื่อไหร่?

คือก่อนจะเกิดเรื่องห้าปีก่อน หรือหลังจากนั้น?
สองสิ่งนี้สำหรับเงินลั่วฉิงแล้วไม่ต่างกันมากนัก

ความคิดทั้งหมดนี้ ผ่านไปจากความคิดของเวินลั่วฉิงเร็ว มาก แต่มันเป็นเรื่องที่คิดผ่านแค่ชั่วขณะ

“กล้องวงจรปิดติดตั้งนานแล้ว และห้องนั้นก็เป็นของ ผม”เย่ซือเฉินพูดขึ้นอีกครั้ง ผลที่พูดออกมาเหมือนกับที่ เงินลั่วฉิงคิดอยู่เหมือนกันพอดี

เนื่องจาก ความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อกี้ได้เป็น รูปเป็นร่างแล้ว ดังนั้นคำพูดที่เย่ซือเฉินพูดขึ้นในตอนนี้ เธอจึงไม่รู้สึกแปลกใจมากนัก

แน่นอน ยังมีสาเหตุที่สำคัญอีกข้อก็คือ ก่อนหน้านี้เย่หมู่ เฟยเคยเล่าให้เธอฟัง ว่าผู้ชายของคืนที่เกิดเรื่องเมื่อห้าปี ที่แล้วคือโม่เหยียน

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถยืนยันได้ แต่หลักฐานที่เย่หมู่ เฟยให้ไว้ก็เพียงพออยู่มาก

ความคิดตอนนี้ของเวินลั่วฉิงคือโม่เหยียนใช้ห้องนี้ก่อ นที่เย่ซือเฉินจะเป็นเจ้าของห้องนี้อย่างนั้นเหรอ? มันเป็น คืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนพอดี?

แน่นอน ว่าเวินลั่วฉิงก็นึกถึงสถานการณ์อื่นที่อาจเป็นไป ได้ ดังนั้น เธอรู้สึกว่า เรื่องเมื่อห้าปีก่อน เธอจำเป็นต้องตรวจสอบอีกครั้ง

เรื่องมันได้ผ่านไปนานมากแล้ว ถ้าตรวจสอบตอนนี้ น่า จะไม่มีปัญหาอะไรมั้ง?

เย่ซือเฉินมองไปที่ปฏิกิริยาของเธอที่ปรกติแล้ว สายตา หรี่ลงเล็กน้อย

“ถ้าอย่างนั้นแล้ววิดีโออื่นหล่ะ? “เวินลั่วฉิงถามขึ้นอีก ครั้ง

ในเมื่อภายในห้องได้ติดตั้งกล้องวงจรปิด เป็นไปไม่ได้ที่ จะบันทึกแค่ช่วงนั้น แต่ทำไมเย่ซือเฉินถึงให้เธอดูแค่ช่วง นั้น เธอรู้สึกว่ามันมีปัญหาอื่นแฝงอยู่

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ สายตาของเย่ซือเฉินกะพริบ เล็กน้อย แน่นอนวิดีโออื่นเขาให้เธอดูไม่ได้อยู่แล้ว ไหว พริบของผู้หญิงคนนี้แม่งมันช่างเร็วมาก

เขารู้สึกว่าผู้หญิงที่ฉลาดเกินไปไม่ใช่เรื่องดี โดยเฉพาะ

ในสถานการณ์เช่นนี้!!

คุณแน่ใจว่าจะดู? “เย่ซือเฉินในตอนนี้ยังคงนอนทับอยู่ ที่หลังของเธออยู่ ริมฝีปากของเขาเข้าไปใกล้ที่ข้างหูเธอ กัดลงไปที่ติ่งหูของเธอเบาๆ : “ผมใช้อีกวิธีหนึ่งเพื่อแสดง ให้คุณเห็นก็ได้”
“วิธีอะไร? “ติ่งหูของเวินลิ่วฉิงที่โดนเขากัด รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ และคันเล็กน้อย แต่มันไม่เหมือนอาการคันปรกติ มันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด………. บรรยายยาก

และในเวลานี้ ร่างกายของเธอถูกเขานอนทับอยู่ ขยับ ตัวไม่ได้ เธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกอีกครั้ง

“คุณ คุณปล่อยฉันก่อน”เวินลั่วฉิงหายใจลึกๆแรงๆ อยากผลักเขาออก เธอรู้สึกว่าถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อ ไปอีก เรื่องทั้งหมดจะอยู่เหนือการควบคุมของเธอ

เธอใช้แรงผลัก แต่ก็ไม่สามารถผลักเย่ซือเฉินออกได้ แต่จูบของเย่ซือเฉินได้หยุดลง

เวินลั่วฉิงกำลังคิดและถอนหายใจออกด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ได้ยินเย่ซือเฉินค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง อย่างยิ่งออกมา: “เมื่อคืน คำพูดแบบนี้ ผมก็เคยพูด แต่ ว่าเวลานั้นคุณทำอะไรกับผมบ้าง? ”

เวลานี้ คำพูดของเย่ซือเฉินไม่เพียงแค่ขุ่นเคือง แต่ยัง รวมถึงความคับแค้นใจและบาดเจ็บด้วย

แน่นอน เวลานี้เงินลั่วฉิงนอนคว่ำอยู่ ส่วนเย่ซือเฉินก็ นอนทับบนหลังของเธอ ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงมองไม่เห็นรอย ยิ้มที่ผุดขึ้นบนริมฝีปากของเขา
“อะไร? ทําอะไรคุณเหรอ? “เมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืน เว้นคั่วถึงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย!