บทที่119 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (1)

บทที่119 แรงกระตุ้นนี้มีมากเกินไป (1)

ถ้าเธอคิดจะทำ เขาก็จะให้เธอทำ สำเร็จทำไม่สำเร็จนั้น ก็ไม่สำคัญ

ผลที่เลวร้ายที่สุดก็คือเมื่อถึงเวลานั้นขายบริษัทอาจได้ เงินน้อยหน่อย แต่ทรัพย์สินพวกนั้นที่เขาเหลือให้ฉิงฉิง นั้นก็พอให้เธอใช้ทั้งชีวิตแล้ว

แน่นอน คุณปู่เงินไม่ได้คาดหวังอะไรกับเงินลั่วฉิงเลย ถึงแม้ปีนั้นที่ให้เป็นลั่วฉิงไปเรียนออกแบบ แต่เขาก็รู้ สถานการณ์หลายปีที่มหาวิทยาลัยของเวิน วฉิงดี

ถึงแม้เขาจะเอ็นดูรักใคร่หลานสาวเขาจริง แต่บางเรื่อง เขาก็ควรยอมรับความจริง เช่นเรื่องที่การด้านออกแบบ ของฉิงฉิงของเขานั้นไม่สามารถเป็นที่พึงพอใจได้จริง

เงินลั่วฉิงรู้ออกถึงความคิดของคุณปู่เป็นอยู่แล้ว แต่เธอ ไม่คิดจะแก้ตัวอะไรทั้งนั้น

เรื่องบางเรื่องไม่สามารถอธิบายให้เข้าใจทันทีทันใด

“เอกสารพวกนี้ เธอต้องเซ็นชื่อก่อน” คุณปู่เวินเห็น เงินลั่วฉิงอย่างไม่ได้เซ็นเอกสาร จึงเร่งอีกครั้ง
ตอนนี้สถานการณ์บริษัทเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าเธอทําพังไป อีก เขาก็ไม่รู้ว่าจะมีสถานการณ์อย่างไรกันแน่น ดังนั้นก็ ต้องโอนของพวกนี้ให้ฉิงฉิงก่อน

เอกสารนั้นเวิน วฉิงก็ดูมาหมดแล้ว ทรัพย์สินพวกนี้ บวกกันแล้วมันมีจำนวนไม่น้อยเลย เวินลิ่วฉิงไม่อยากรับ ไว้ แต่เห็นสีหน้าแนวแน่ของคุณปู่เงินแล้ว เธอรู้เลยว่าพูด อะไรไม่ได้อีกแล้ว จึงได้ทําตามความคิดของคุณ โดย การเซ็นชื่อไปก่อน

เวิน วฉิงเพิ่งเซ็นเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิง เอามือถือออกมา

เมื่อมองดูแปบนึง ก็รีบรับสาย ขณะที่เงินลั่วฉิงรับ โทรศัพท์นั้น ได้เดินออกห่างไปเล็กน้อย

เดิมทีคุณปู่เงินยืนด้านข้างเงินลั่วฉิง แต่เพราะความเร็ว อย่างมากของเงินลั่วฉิง ทำให้มองไม่เห็นว่าเป็นชื่อใครที่ ขึ้นในมือถือ

“อยู่ไหนเนี่ย”ด้านอีกของปลายสายนั้น เสียงทุ้มต่ำของ เย่ อเฉินได้ลอยเข้ามา

“อยู่บ้าน” เวินลั่วฉิงเม้มปากให้เบาๆ น้ำเสียงเอ่ยเบาลง เล็กน้อย ฟังดูอ่อนโยนยิ่ง “อยู่บ้านตระกูลเวิน คุณปู่กลับ มาแล้ว”
คุณปู่เวินทีแรกก็ทำหน้าสงสัยมองดูเธอ เมื่อฟังคำพวกนี้ เข้า ในแวตาก็ประกายขึ้นมามาก

อยู่บ้านก็อยู่บ้านสิ แล้วยังต้องบอกอยู่บ้านตระกูลเวิ นอีก ในเมืองAนอกจากบ้านตระกูลเงินแล้ว เธอยังมีบ้าน ที่ไหนอีก

มีปัญหา มีปัญหาใหญ่ด้วย

และฉิงฉิงก็เอ่ยถึงว่าเขากลับมาโดยเฉพาะด้วย ฉิงฉิงได้ รายงานเรื่องของเขาให้คนในสายด้วย

แหละนี่เป็นปัญหาที่ใหญ่มาก

แววตาคุณปู่เวินที่จ้องมองเวินลั่วฉิงก็ยิ่งเป็นประกาย คน คนนั้นกับฉิงฉิงของเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่

แม้เขาไม่เห็นชัดสายเข้าที่ปรากฏขึ้นในโทรศัพท์ และ ถึงแม้ฉิงฉิงรับสายแล้วเดินออกไป แต่ว่า เขาได้แอบฟัง เสียงในโทรศัพท์ คนทางนั้นเป็นเสียงผู้ชายคนหนึ่ง

เป็นเสียงมั่นคง สุขุมของผู้ชายคนหนึ่ง

โทรศัพท์จากผู้ชายเหรอ ทันใดนั้นภายในดวงตาของ คุณปู่เวินก็แสดงความตื่นเต้นดีใจจนเป็นดวงดาวเล็กๆ
“กลับมาเมื่อไหร่” เยซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้คุณปู่ เงินกลับมาแล้ว เธอกลับไปที่นั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ว่า ไม่รู้ เพราะอะไร ในใจเขากลับรู้สึกไม่สบายขึ้นมาเล็กน้อย

“ยังไม่แน่ใจ” เวินลั่นฉงนึกได้ว่าคุณปู่อยู่ข้างๆเธอ ดัง นั้น บางคำพูดเธอจึงไม่สะดวกพูดออกไปให้ชัด และ เงินลั่วฉิงคิดไว้แล้ว ว่าคืนนี้อาจจะยืมเรื่องที่คุณปู่กลับมา นั้นไม่กลับไปที่บ้านเย่อเฉิน

“ผมจะไปรับคุณเอง” เย่ซือเฉินจะไม่รู้ควาคิดเธอได้ ไง เพียงประโยคเดียวของคุณชายสามเย่ทำความคิด ทั้งหมดของเธอให้ฝันสลายไปเลย

ในขณะที่เย่ซือเฉินพูดนั้น มุมปากค่อยๆกระตุกขึ้น เขา คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี และดีมากด้วย

เวิน วฉิงก๋ามือถือด้วยความมือสั่น มือถือเกือบหล่นไปที่ พื้น เขาจะมารับเธอเหรอ

ถ้าหากเขาจะมารับเธอ ผลที่ตามมานั้นเธอไม่กล้าคิด

เลย

“ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันขอวางสายก่อนนะ”ตอนนี้อยู่ต่อหน้า คุณปู่เวิน เงินลั่วฉิงไม่กล้าพูดอะไรมาก
เธอคิดขอวางสายก่อน จากนั้นก็รีบออกไปทันที และรอ ให้ออกจากบ้านตระกูลเงินก่อนแล้วเธอค่อยโทรหาเชือ เฉินใหม่

” ทำไม มีแฟนแล้วเหรอ แฟนโทรมาหรือไง”คุณปูเวิน ถือเป็นนักธุรกิจจิ้งจอกเฒ่าที่นานมากแล้วคนหนึ่ง ถึงแม้ เงิน วฉิงจะไม่บอกอะไรชัดเจน แต่เขาก็มองออกว่ามี อะไรในนั้น

เขารีบเดินไปตรงหน้าเงินลั่วฉิง แล้วจองมองเวินลั่วฉิ งด้วยแววตาที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

เงินลั่วฉิงที่กำลังจะวางสายนั้น ตอนแรกมือเธอนั้นจะกด ปุ้มวาง แต่จู่ๆคุณปู่เวินก็เดินมาอยู่หน้าเธอ บวกกับคำพูด คุณปู่เวิน เวินลั่วฉิงถึงกับตกใจสะดุ้ง ทำให้นิ้วมือเธอลื่น แล้วไปกดโดนเป็นอย่างอื่นแทน จนไม่สามารถวางสาย ได้อีก

แต่เงินลั่วฉิงไม่สังเกตเห็นถึงจุดนี้

“ไม่ใช่ค่ะ” เวินลั่วฉิงไม่ทันได้คิดอะไร ก็รีบตอบออกไป ทันที

ที่จริงนั้น สิ่งที่เธอพูดนั้นก็ไม่โกหกอะไร เพราะเย่ซือเฉิน ไม่ใช่แฟนเธอตั้งแต่แรก
แต่เย่ซือเฉินควรถือว่าเป็นสามีเธอ

อีกด้านของปลายสายคุณชายสามเย่นั้นได้ฟังบท สนทนาของพวกเธอได้อย่างชัดเจน ได้ฟังเธอปฏิเสธ อย่างไม่ลังเลใดๆ สายตาเขานั้นค่อยๆหรี่ขึ้นมา

“ไม่ใช่เหรอ เขาไม่ใช่แฟนคนที่เธอกำลังคบอยู่หรือไง “คุณปูเวินเอ่ยอย่างเตรียมแผนที่ดีไว้ เงินลั่วฉิงไม่ทันได้ สังเกตว่าเธอยังไม่ได้วางสายทิ้ง แต่คุณปู่เงินนั้นสังเกต เห็นแล้ว สายตาคุณปู่เวินซ่อนด้วยความขำ

อีกด้านของปลายสาย เย่ซือเฉินในขณะที่หรี่ตานั้นซ่อน ด้วยความเยือกเย็นบางส่วน แฟนที่เธอคบด้วยเหรอ

สายตาเงินลั่วฉิงตะลึงเล็กน้อย แฟนที่เธอคบเหรอ เธอ คบแฟนตอนไหนกัน

เธอโตถึงขนาดนี้เคยมีแฟนแค่คนเดียว นั้นก็คือ………

และเรื่องนั้นคุณปู่ก็รู้อยู่แล้ว

แต่เรื่องนั้นมันได้ผ่านไปแล้ว จู่ๆคุณปู่คุณปู่ก็เอ่ยขึ้นมา อย่างไม่มีเหตุผล
“ฉิงฉิง เธอจะคบแฟนคุณปู่ไม่ห้ามอยู่แล้ว เพราะ ฉะนั้นเธออย่าปิดคุณปู่เลย ตอนเธอเรียนมหาลัยที่ ประเทศMแล้วคบแฟนเรื่องนั้น คุณปู่รู้ตั้งนานแล้ว “คุณ ปู่เวินมองเวิน วฉิง ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และท่าทางเป็น กันเองอย่างมาก

เวิน วฉิงถึงกับมึนไปเลย เธอไม่ได้คบแฟนที่ไหนเลย แล้วคุณปู่รู้ได้ไง

“เธอยังจะคิดปิดคุณปู่อีกเหรอ ครั้งก่อนที่คุณปู่ไปหา เห็นกับตาว่าพวกเธอทั้งสองดูรักใคร่ สนิทสนม ตอน นั้นคุณปู่ถึงไม่อยากรบกวนพวกเธอ”คุณปู่เงินไม่รอให้ เวินลั่วฉิงพูดตอบอะไร ก็รีบพูดต่อ

นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณปู่เวินต้องการพูดให้เงินลั่วฉิงฟังตั้งแต่

แรก

สายตาเงินลั่วฉิงถึงกับชะงัก ดูรักใคร่ สนิทสนมหรอ นี่ คือใครกับใคร ไหนกับไหนกันเหรอ

ดูรักใคร่ สนิทสนมเหรอ

“ผู้ชายคนนั้นดูไม่เลวเลยนะ หากเขาชอบเธอจริง มา บ้านตระกูลเงินขอหมั้นหมาย คุณปู่จะตอบตกลงแน่”คำ พวกนี้คุณปู่เวินตั้งใจพูดให้คนในปลายสายฟัง ที่จริงแล้ว คุณปู่เวินก็ไม่แน่ใจว่าคนที่โทรมานั้นจะเป็นคนที่เขาเคยเจอเมื่อวันนั้นหรือเปล่า

แต่คุณปู่เวินฟังจากสิ่งที่พวกเขาสนทนากันแล้วรู้เลยว่า คนที่โทรในขณะนี้เป็นผู้ชายที่มีความสัมพันธ์กับฉิงฉิง ของเขาไม่ธรรมดา

หากเขาเป็นผู้ชายวันนั้นที่เขาเจออยู่ด้วยกับฉิงฉิงพอดี เขาพูดแบบนี้ก็ชัดเจนมาแล้วนะ ถ้าหากผู้ชายคนนั้นก็ ชอบพอกันกับฉิงฉิง ก็ควรมาขอหมั้นหมายกันไว้ก่อน