เมียลึกลับของประธานเป

บทที่ 284 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)



บทที่ 284 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)

บทที่ 284 คุณชายสามเย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)

“คุณคิดว่าคุณยังมีโอกาสเหรอ?” เย่ซือเฉินเลิกคิ้ว แวว ตานั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยจางๆ

“แน่นอน เย่ซือเฉิน คุณก็อย่าหลงตัวเองให้มากเลย ดอกไม้ที่ผมมอบให้เมื่อคืน ฉิงฉิงก็ชอบมาก เมื่อคืนเรา คุยกันอย่างมีความสุข ถ้าแข่งกันอย่างยุติธรรม ให้ฉิงฉิง เป็นคนเลือกเอง ไม่แน่ว่าฉิงฉิงจะเลือกคุณ มีโอกาสที่เธอ จะผมมากกว่า ดังนั้น คนที่ไม่มีโอกาสไม่ใช่ผม แต่เป็น คุณ” ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เล้งหรงก็ ไม่มีทางที่จะยอมแพ้ต่อหน้าเย่ซือเฉิน

และเขาก็รู้สึกว่าเย่ซือเฉินจองหองเกินไป วางอำนาจ บาตรใหญ่มากเกินไป เป็นแต่ใช้กำลังบังคับเงินลั่วฉิง อย่างมากเวิน วฉิงก็แค่กลัวเย่ซิงเฉิน เป็นไปไม่ได้ที่จะ ชอบเย่ซือเฉินจริงๆ

ครั้งนี้ เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เหลือบมองเขา อย่างแผ่วเบา จากนั้นหยิบเอาเล่มสีแดงออกมาเล่มหนึ่ง วางอยู่ตรงหน้าเขา

“นี่อะไร?” ตอนแรกเล้งหรงไม่ได้คิดอะไร ดังนั้นจึงใช้ เพียงหางตาในการกวาดมอง
แต่หลังจากกวาดตามอง เขาก็อึ้งไปอย่างสิ้นเชิง จากนั้น รีบมองกลับไปอย่างรวดเร็ว เขาจ้องไปที่เล่มสีแดงเล่มนั้น นานพักใหญ่ จากนั้นถึงยื่นมือเข้ามา เปิดออก

เสี้ยววินาทีที่เปิดออก เล้งหรงเห็นรูปถ่ายและชื่อที่อยู่ ข้างบน มุมปากของเขาขยับ ตากระตุกไปสองสามครั้ง แต่กลับฝันไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

จากนั้นเขาก็ปิดเล่มสีแดงลง จ้องไปที่ตัวหนังสือสามตัว ที่อยู่ข้างบนอยู่ครึ่งวัน ราวกับว่าไม่รู้จักตัวหนังสือทั้งสาม ตัวนั้น

ตัวหนังสือสามคำที่ธรรมดาที่สุดแต่กลับไม่ธรรมดาที่สุด ——ทะเบียนสมรส

เวลานี้ เล้งหรงเหม่อลอยไปอย่างสิ้นเชิง ในสมองมีแต่ ความว่างเปล่า เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเป็นลั่วฉิ งกับเย่ซือเฉินจะแต่งงานกันแล้ว

เมื่อวาน เงินลั่วฉิงบอกเขาว่าเธอกับเย่ซือเฉินเป็นสามี ภรรยากัน เขาไม่เชื่อ แต่ว่าตอนนี้ทะเบียนสมรสของพวก เขาวางอยู่ตรงหน้าของเขา คงเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะ ไม่เชื่อ

เหี้ย.. ในเมื่อเย่ซือเฉินมีทะเบียนสมรส เอาทะเบียน สมรสให้เขาดูโดยตรงก็พอแล้ว ทำไมยังจะต้องโหดเหี่ยมขนาดนี้ ทําลายกิจการทั้งหมดของเขา

แต่ว่าคำพูดนี้ เวลานี้เล้งหรงไม่พูดแน่ๆ พูดออกมาแล้ว ตัวเขาเองนั่นแหละที่จะเสียหน้า

เล้งหรงอยากจะตอกกลับเย่ซือเฉินคำหนึ่งมาก มี ทะเบียนสมรสแล้วแน่(เจ๋ง)มากเหรอ แต่ว่าตัวเล้งหรงเอง ก็รู้ดีแก่ใจ มีทะเบียนสมรสมันแน่(เจ๋ง)มากจริงๆ

คนเขาได้รับการคุ้มครองจากกฎหมาย เย่ซือเฉิ นกับเวินลั่วฉิงเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้า เขาทำอะไรไปอีกจะไม่เหมาะสมจริงๆ

ตอนนี้เล้งหรงรู้สึกว่าตัวเองอัดอั้นจนรู้สึกอึดอัดมาก กลั้นไว้ตั้งนาน ในที่สุดก็กลั้นไม่อยู่พูดออกมาคำหนึ่ง “เย่ซือเฉิน คุณบ้าหรือเปล่า? ออกจากบ้านยังพกทะเบียน สมรสติดตัว”

“คุณอยากจะพก คุณมีไหม?” เย่ซือเฉินเหลือบมองเขา ไม่พอใจ ตอบเล้งหรงกลับไปเบาๆ

เล้งหรง

เวลานี้เล้งหรงถูกคุณชายสามเย่ตอกกลับจนพูดอะไร ไม่ออก ณ ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองใกล้จะ กระอักเลือดแล้ว
“ฉิงฉิงต้องไม่ได้สมัครใจแต่งงานกับคุณแน่ คุณต้อง เป็นคนบีบบังคับให้เธอแต่งงานกับคุณแน่” เล้งหรงนึกถึง สถานการณ์เมื่อคืน เห็นได้ชัดว่า เงินลั่วฉิงกลัวเย่ซือเฉิน ดังนั้นเวินลั่วฉิงต้องถูกเย่ซือเฉินบังคับแน่ๆ ไม่อย่างนั้น เวิน วฉิงไม่มีทางจดทะเบียนกับเย่ซือเฉินแน่ๆ

คําพูดเล้งหรงเป็นความจริงโดยแท้ แต่ว่าบนใบหน้าของ เย่ซือเฉินไม่ได้แสดงอาการผิดปกติแม้แต่น้อย ยังคงใช้ น้ำเสียงเรียบสงบ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองไปบีบบังคับดู”

ณ ตอนนี้ เล้งหรงอยากด่าคนมาก เหี้ย เย่ซือเฉินบีบบัง คับให้เงินลั่วฉิงจดทะเบียนสมรสไปแล้ว เขายังจะไปบีบ บังคับอย่างไร?

นี่เย่ซือเฉินเจตนามาเยาะเย้ย(อวด)เขา เยาะ เย้ย(อวด)อย่างหมดเปลือก

“เย่ซือเฉิน คุณมันเป็นโจร คุณคิดว่าคนอื่นจะเป็นโจร เหมือนคุณหรือไง?” เล้งหรงลองคิดดูแล้ว เปลี่ยนวิธีการ พูดอีกแบบ เวลานี้เล้งหรงโกรธจนลนลาน ดังนั้นจึงคิดว่า อย่างไรก็ต้องระงับความจองหองอวดดีของเยซือเฉิน

“โจรงั้นเหรอ? อืม ใช้ได้ผลก็พอ ผู้หญิงของผมชอบก็พอ” เย่ชื่อเฉินยิ้มออกมา ยิ้มอย่างอารมณ์ดีมีความสุข ยิ้มเหมือนถูกสายลมในฤดูใบไม้ผลิพัดมา

ถ้าเขาไม่ทําตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะแต่งเมียได้เหรอ? ถ้าเขาไม่ทำตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะได้กอดเมียนอนทุก วันเหรอ?

ดังนั้นเขาพอใจมากที่จะเป็นโจรคนนี้!

..” เล้งหรงถูกตอกกลับจนพูดไม่ออกอีกครั้ง

กับรอยยิ้มในเวลานี้ของเย่ซือเฉิน เล้งหรงโกรธจนแทบ จะขบฟันจนแหลกละเอียด เวลานี้เขาอยากจะฉีกรอยยิ้ม บนใบหน้าของเย่ซือเฉินแรงๆเสียจริง

เย่ซือเฉินโหดเหี้ยม โหดเหี้ยมมากจริงๆ

ไม่เพียงแต่ทำงานเด็ดขาด พูดจาก็ไร้ความปราณี ปากจัดน่าดู

ใช้ได้ผลก็พอ!! ในตอนนี้เล้งหรงเกลียดเย่ซือเฉินจนขบ เขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่ก็ต้องยอมรับว่าคำพูดคำนี้ของเย่ซือ เฉินนั้นค่อนข้างถูกต้องมาก เรื่องเหล่านี้ของผู้ชายกับผู้ หญิง เดิมทีก็ไม่มีเส้นแบ่งความถูกหรือผิดที่ชัดเจนอยู่ แล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทํา แค่มันใช้ได้ผลก็เพียงพอ แค่ สามารถแต่งเอาคนที่คุณชอบกลับบ้านไปก็พอ

เขาเทียบกับเย่ซือเฉิน ที่สุดแล้วก็ยังช้าไปก้าวหนึ่งอยู่ดี

“เย่ซือเฉิน คุณไสหัวกลับไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ ผมจะ ถือว่าผมซวยเอง” เล้งหรงรู้สึกว่า ถ้าเขายังด่ากันไปมากับ เย่ซือเฉินต่อไป อาจจะถูกเย่ซือเฉินยั่วโมโหจนอกแตก ตาย ดังนั้น ปล่อยให้เย่ซือเฉินรีบไสหัวกลับไปดีกว่า

สําหรับเรื่องนี้ เขาพ่ายแพ้ตั้งแรกอยู่แล้ว และยังพ่าย แพ้อย่างน่าอนาถ เขาเคยคิดเอาไว้ว่า ไม่ว่าเย่ซือเฉินจะ แข็งกร้าววางอ่านาจแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันล้มเลิกความ คิดที่ตัดสินใจจะแต่งงานเงินลั่วฉิง

แต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น กลับสู่สมุดเล่มสีแดงเล่มหนึ่ง

ไม่ได้

เย่ซือเฉินบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว ดังนั้นในตอนนี้ อารมณ์ของเขาจึงค่อนข้างที่จะดี เขาจึงไม่สนใจท่าที ของเล้งหรงในตอนนี้
เป็นเพราะว่า เขารู้ว่านับตั้งแต่นี้ไป เล้งหรงตายใจแล้ว จะไม่มายุ่งกับเมียอีก

คุณชายสามเย่จากไปอย่างพอใจ

“นายครับ คำนวณออกมาคร่าวๆแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด และสิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดล้วนแต่ยังอยู่ ไม่ได้ถูก ทำลาย” หลังจากเย่ซือเฉินจากไป เล้งหรงยืนอยู่ที่เดิม เหม่อลอยไปนานมาก จนกระทั่งหมิงหยวนมารายงาน สถานการณ์ให้กับเขา

ลูกตาเล้งหรงหมุนไปมาช้าๆ มองไปทางเขา สีหน้าดูซับ ซ้อนมาก ราวกับว่ารู้สึกโชคดีเล็กน้อย และรู้สึกเหลือเชื่อ เล็กน้อย

ด้วยความสามารถของเย่ซือเฉิน จะไม่พบสิ่งที่เป็นแกน หลัก?

“แต่ว่า สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดมีร่องรอยการถูกขยับ” ห มิงหยวนเหมือนกับจะดูความสงสัยของเขาออก ไม่ทัน ระวังก็เสริมมาอีกคำหนึ่ง “เห็นได้ชัดว่าสุดท้ายพวกเขาก็ ออมมือให้”

ความหมายของหมิงหยวนชัดเจนมาก ที่จริงเย่ซือเฉิ นพบสิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดของพวกเขา แต่ว่า เย่ซือเฉินกลับไม่ได้ทำลาย เย่ซือเฉินออมมือให้อย่างแน่นอน

แววตาของเล้งหรงเป็นประกายขึ้นมา มุมปากของเขาม ขึ้นมาเล็กน้อย เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม เขานึกไม่ถึงว่า เย่ซือเฉินจะออมมือให้เขา

เขาไปขอแต่งงานกับเมียของเยซือเฉิน สุดท้ายเย่ซือ เฉินยังสามารถออมมือให้เขาได้อีก สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่า มันน่าเหลือเชื่อเล็กน้อย

สิ่งที่เย่ซือเฉินทำลายไปนั้น ใช้เวลาไม่นานก็สามารถ ทดแทนกลับมาได้ แต่สิ่งที่เย่ซือเฉินเหลือเอาไว้ให้เขา ล้วนแต่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แกนหลักพวกนี้ถ้าหากถูก ทำลายไปแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะไม่มีวันทดแทน ขึ้นมาได้อีก

ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็คงต้องจบลง

ความจริงพิสูจน์แล้วว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนแต่อยู่ในกำ มือเย่ซือเฉิน จะทำลาย จะเก็บเอาไว้ ทั้งหมดนี้ล้วนขึ้นอยู่ กับการตัดสินใจของเย่ซือเฉิน

และเพราะแบบนี้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเย่ซือเฉินจนขบ เขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ