ตอนที่ 40 เจอหน้ากัน

ตอนที่ 40 เจอหน้ากัน

เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบ แต่ดวงตาคู่นั้นเหมือนกำลังจ้องมอง เหยื่อที่รอคอยมานาน สายตาของเธอทําให้คุณชายห้างรู้สึก สั่นตัวเล็กน้อย

ในห้องโถง มีคนได้โทรไปแจ้งความแล้ว คุณชายห้าฉิงเห็น ว่ามีคนได้แจ้งความแล้ว จึงโทรไปสั่งคนให้รีบมา ความเร็วนั้น เร็วจนทำให้คนตกใจ หลี่หยุนยังไม่ทันรู้สึกตัว ก็ถูกตำรวจนำ ตัวไปแล้ว

บนงานเลี้ยงเกิดเรื่องแบบนี้ แม้ว่าคุณปู่เงินไม่ได้พูดอะไร แต่ ว่าหลายคนเห็นว่าเกิดเรื่องนี้ก็มากล่าวขออภัยจากคุณปู่เงิน เพื่อลาออกจากงานเลี้ยง แต่ก่อนที่จะไป มีหลายตระกูลมา ปรึกษาเรื่องการแต่งงานกับคุณปู่เงิน

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ทำให้ทุกคนแน่ใจว่า อาการของคุณหนู ใหญ่ตระกูลเวินหายแล้วจริงๆ แม้ว่ามีความไร้เดียงสา แต่ไม่ ได้โง่แล้ว ดังนั้นหลายคนพิจารณาอยู่ในใจว่า การที่แต่งงาน กับคุณหนูใหญ่ตระกูลเงินเป็นเรื่องที่มีข้อดีไม่มีข้อเสีย

เมื่อฟังไปฟังมาเวินลั่วฉิงก็รู้สึกน่าเบื่อ จึงออกไปจากห้องโถง ไปทางห้องน้ำ

พอเพิ่งเลี้ยวเข้ามุม ก็มีคนมาหยุดเธอทันที ถ้าไม่ใช่เป็นลั่วฉิง หยุดพอดี คงต้องชนกับเขาแน่นอน
จิตใต้สำนึกของเวินลั่วฉิงทำให้เธอเงยหน้ามามอง เมื่อมองไป ก็ได้พบกับสายตาของเขา

เพียงแค่การมองตาต่อตา ก็ทำให้เงินลั่วฉิงตกใจทันที เธอไม่ เคยได้รู้ว่า ผู้ชายก็สามารถดูดีได้ขนาดนี้ แต่ไม่มีความอ่อน โยนเพียงเล็กน้อย ในทางตรงกันข้าม เขามีการครอบงำที่มอง ไม่เห็นและเปรียบเหมือนราชาผู้ที่สามารถควบคุมทุกอย่าง

ดวงตาคู่นั้น เหมือนมีแรงดึงดูดอยู่ แม้ว่าคุณรู้ว่ามันเป็นกัน เหวลึก คุณก็อดไม่ได้ที่จะกระโดดลงไป แม้ว่าคุณจะรู้ว่ามัน เป็นเหล้าที่มีพิษร้ายแรง คุณก็ยังจะดื่มโดยไม่ลังเล

เธอไม่เคยรู้มาก่อน เพียงแค่การมองด้วยตาต่อตา ก็จะ ทำให้เธอตกใจขนาดนี้

แต่ว่า เพียงแค่สายตาเดียว เงินลั่วฉิงก็รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ อันตรายมาก อันตรายมากๆ เธอรู้สึกว่าเขาไม่ควรที่จะยืนอยู่

ตรงนี้ เหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะมาหยุดเธอที่นี่

แต่ว่าผู้ชายคนนี้เธอไม่รู้จัก ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงตัดสินใจที่จะ ไม่สนใจเขา แล้วหันไปรอบ ๆ เล็กน้อย เธอคิดจะเดินอ้อมเขา ไป

เวินลั่วฉิงรู้ว่ามีบางคนที่เราไม่สามารถไปขัดใจได้

แต่เมื่อเวินลั่วฉิงเปลี่ยนทิศทางแล้วยังไม่ทันได้ก้าวเท้าขาย ขยับตัว เดินตรงมาหาเธอหนึ่งก้าว

เงินล้วนิงตะลึงไปสักครู่ เนื่องจากเขาเดินใกล้มาอีก เธอจึง ถอยกลับโดยสัญชาตญาณ เพราะเขาใกล้กับเธอมากแล้ว เขาเดินหน้าแล้วถ้าเธอไม่ถอย ก็จะชนกัน

แต่ว่า เมื่อเธอถอยไปหนึ่งก้าว ผู้ชายก็เดินใกล้มาหนึ่งก้าว เพราะฉะนั้น ข้างหลังของเธอตอนนี้เป็นกำแพง เธอถอยไป สองก้าวแล้วตอนนี้หลังนี้ก็พิงกับกำแพงอยู่ ไม่มีทางถอยแล้ว

แต่ร่างกายทั้งสองคนไม่ได้สัมผัสโดยตรง

แต่ว่า ความกดตามที่จับต้องได้ แต่มองไม่เห็นทำให้เธอรู้สึก หายใจไม่ออก

“คุณชายคะ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”เวินลั่วฉิงแอบ ถอนหายใจลงไป ถามด้วยความสอบสวน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ อันตรายมาก แต่ว่าเธอไม่รู้จักเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะไปขัดใจ เขา ตกลงเขาจะมาทำอะไรเนี่ย?