บทที่ 257 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก (4)

บทที่ 257 คุณชายสามเยโหดเหี้ยมมาก (4)

ในตอนแรกเธอได้พิจารณาด้วยตัวเองแล้วว่าเรื่องเมื่อ คืนมันเป็นความผิดของเธอ บวกกับหลักฐานวิดีโอเมื่อกี้ และรวมถึงน้ำเสียงของเยซือเฉินที่คับแค้นใจและเสียใจ ในขณะนี้ ทำให้เธออยากจะแข็งกร้าวก็ไม่กล้าแข็งกร้าว ขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ริมฝีปากของเย่ซือเฉินคลาย ยิ้มออกมา ผู้หญิงคนนี้ไร้เดียงสามากเกี่ยวกับเรื่องความ รัก

เวลานี้เธอถามคำถามแบบนี้ออกมา เขายินดีมากที่จะ แสดงอย่างละเอียดให้เธอดูอีกครั้ง

คำพูดของเธอ สามารถทำให้แผนการของเขาดำเนิน การไปได้อย่างราบรื่น

ตอนแรกเวินลั่วฉิงอยากจะขัดขืน แต่เย่ซือเฉินก็ได้เอา หลักฐานแต่ล่ะอย่างออกมายืนยัน รวมถึงรอยขีดข่วนบน ร่างกายของเขา ทำให้เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย

เขารู้ดี ว่าหลังเมาเหล้าเธอบ้าคลั่งขนาดไหน เพราะว่า เห่อถงถงเคยเล่าให้เธอฟังแล้ว แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเมื่อคืน จะบ้าคลั่งขนาดนั้น ดูแล้ว เย่ซือเฉินน่าสงสารมากจริงๆ !!

เมื่อเงิน วฉิงมีความคิดเช่นนี้ ท่าทีที่ต่อต้านก็ค่อยๆ คลายลง

เย่ซือเฉินเป็นคนฉลาดขนาดไหน มีหรือที่จะมองไม่ออก ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้ผ่าน ไปง่ายๆได้ยังไงกัน

เย่ซือเฉินมองดูปฏิกิริยาของเธอแล้ว สุดท้ายก็เป็นที่ พอใจมาก ถ้าเป็นแบบนี้เรื่องที่เหลือจะได้ราบรื่นกว่านี้ เสียที

ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อเล็กน้อย ลมหายใจสับสน เล็กน้อย เธอกำลังคิด มีหนี้ก็ต้องชดใช้ ถือว่าเธอชดใช้ หนี้แล้วกัน

ในเมื่อ เรื่องเมื่อคืนก็เป็นความผิดของเธอทั้งหมด

เมื่อเวินลั่วฉิงมองเห็นรอยขีดข่วนบนร่างกายของเย่ซือ เฉินแล้ว รู้สึกสงสารทนดูไม่ได้ ดังนั้นจึงรีบหลับตาลง

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆคลายยิ้มออกมา เขาค้น พบลักษณะเด่นของเธอจุดหนึ่ง เวลาที่เธอทำผิดจะอ่อน โยนกว่าปรกติ และประพฤติตัวดีมากเป็นพิเศษ
เขารู้สึกว่า มันเป็นปรากฏการณ์ที่ดี

และในเวลาเดียวกัน ที่ห้องของถังจื่อไม่

เมื่อถัง อโม่อาบน้ำเสร็จออกมา เห็นถังไปเซียนนั่งอยู่ บนเตียงของเขาด้วยใบหน้าที่เย็นชา ตะลึงเล็กน้อย แต่ แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ : “ลุงถาง ลุงมาตั้งแต่เมื่อ ไหร่? –

“อืม” ถังไปเชียนเงยหน้ามองไปที่เขา แล้วหัวเราะออก มาเบาๆ

“ลุงถางเมื่อกี้ลุงเป็นอะไรเหรอ? นั่งเม่อลอยอยู่คนเดียว สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่? “เด็กน้อยถัง อโม่อาจได้รับ พันธุกรรมจากเงินลั่วฉิงมา เป็นคนช่างสังเกต

เขารู้สึกว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอนตอนที่เขาอาบ นํา?

“เมื่อกี้โทรศัพท์ของหนูดัง ลุงดูแล้วเป็นเบอร์โทรของแม่ นาย เลยรับโทรศัพท์ขึ้นมา”รอยยิ้มบนใบหน้าของถังไป๋ เชียนนั้นอ่อนโยนมาก น้ำเสียงก็นุ่มนวลมาก ถึงแม้ว่าถัง จื่อโม่อายุจะไม่ถึงห้าขวบ แต่เขารู้ว่าถังจื่อโม่ไม่ใช่เด็ก ธรรมดาทั่วไป สิ่งที่ถังจื่อโม่รู้เยอะแยะมากมายกว่าที่คิด
ดังนั้น วิธีที่เขาพูดกับถังจื่อโม่คือการพูดคุยกันแบบ เพื่อน ไม่มีอะไรปิดบัง

“อืม? โทรศัพท์ของแม่? “ถังจื่อโม่ขมวดคิ้วเข้าหากัน เล็กน้อย ได้รับโทรศัพท์ของแม่ลุงถางไม่ดีใจเหรอ?

น่าจะดีใจมั้ง?

“โทรศัพท์เป็นของแม่หนู แต่คนที่โทรมาไม่ใช่แม่หนู” ถังไป่เขียนเห็นสีหน้าของเขาแล้ว หัวเราะออกมาอีกครั้ง แล้วพูดต่ออีก

“ถ้าอย่างนั้นเป็นใคร สามีของแม่? “ถังจื่อโม่แทบจะไม่ ต้องคิดอะไรมาก ก็เดาได้ว่าเป็นเย่ซือเฉิน

ได้ยินคำที่ถังจื่อโม่พูดว่าสามีของแม่นั้น สายตาของถัง

ไปเชียนกะพริบเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าออกมาช้าๆ:

“เขาทำแบบนี้ได้ยังไง? มากเกินไปแล้ว และไร้ยางอาย ที่สุด”เนื่องจากถังจื่อโม่ยังเป็นเด็กน้อย อารมณ์แปรปรวน เร็วมาก ใบหน้าเล็กๆนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ปฏิกิริยา ของเขาถังไป๋เชียนไม่รู้สึกแปลกใจ เพราะถังจื่อโม่ปรกติ ก็ดูแลปกป้องเวินลั่วฉิงมากเป็นพิเศษมาโดยตลอดอยู่ แล้ว
เวลานี้ถึงจื่อโม่โกรธมากอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าเล็กๆ ปูดขึ้น อดไม่ได้จึงเริ่มบ่นขึ้นมา: “เป็นสามีคนอื่นแล้ว มันยิ่งใหญ่มากเหรอ? สามารถครอบครองแม่ไว้ตลอด เวลาเหรอ? เป็นสามีคนอื่นแล้วมันยิ่งใหญ่มากเหรอ? ไม่ อนุญาตให้แม่มาดูพวกเราเลย แม้แต่วันแรกที่พวกเราเข้า เรียนอนุบาลก็ไม่ให้แม่มารับส่งพวกเรา? เป็นสามีคนอื่น แล้วมันยิ่งใหญ่มากเหรอ? สามารถละเมิดสิทธิขโมยใช้ โทรศัพท์ของแม่ได้เหรอ? ”

เห็นได้ชัดว่า เด็กน้อยถัง อโม่ไม่พอใจในตัวเย่ซือเฉิ นมานานแล้ว จึงใช้เรื่องนี้เป็นการระบายมันออกมา

ถังไป่เชียนฟังที่ถังจื่อโม่พูด มือที่จับโทรศัพท์อยู่กําแน่น ขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้สีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร แต่ สายตาคู่นั้นหม่นหมองลงเล็กน้อย

เวลานี้ คำพูดของเด็กน้อยและคำพูดของเย่ซือเฉิน ทุกๆ คำพูดมันทิ่มแทงเข้าไปกลางใจเขา

สิ่งที่แตกต่างกันคือ คุณชายสามเย่แทงอย่างส่ายไปมา แต่เด็กน้อยแทงโดยไม่รู้ตัว แต่กลับเจ็บปวดยิ่งกว่า

ทุกประโยคที่พูดว่าเป็นสามีคนอื่นแล้วมันยิ่งใหญ่มาก เหรอ ฟังดูเหมือนโกรธ แต่ก็พิสูจน์แล้วว่าแต่ละเรื่องมัน เป็นความจริงหมด เป็นสามีคนอื่นมันยิ่งใหญ่จริง และยิ่ง ใหญ่มากด้วย
เป็นสามีของแม่เมื่อเทียบกับเขาที่เป็นลูกแล้วได้รับการ ดูแลที่ดีกว่าเป็นหลายเท่า

และยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น!!

ถึงแม้ถังไป่เขียนจะสะเทือนใจกับทุกคำพูดของถังจื่อโม่ แต่เขาก็ไม่ได้ขัดจังหวะการพูดของถังจื่อโม่ รอจนถังจื่อ โม่พูดดจบ ถึงจะพูดเบาๆออกม่ว่า: “จ๋อโม่ หนูมีความคิด ยังไงกับเรื่องการแต่งงานของแม่หนู? ”

โดยปรกติแล้วจื่อโม่นั้นมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง เสมอ และสําหรับเรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าจื่อโม่นั้นมีความ คิดเป็นของตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้น จื่อโม่ก็คงจะไม่พูดย้ำ ตลอดว่าคนคนนั้นเป็นสามีของแม่

ถังไป๋เชียนรู้สึกว่า ในใจของถังจื่อโม่นั้นได้ยอมรับ สำหรับเรื่องนี้แล้ว

ถังจื่อโม่ตะลึงเล็กน้อย มองไปที่ถังไปเขียน ด้วยสีหน้า ที่แปลกประหลาดเล็กน้อย คิดแล้วสักครู่ จู่ๆก็พูดออก มา: “ลุงถาง ลุงไม่รู้สึกหรือว่าการที่แม่ผมสามารถ แต่งงานได้ มันเป็นเรื่องที่ปาฏิหาริย์มาก? ”

เขารู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้ของแม่ต้องมีอะไรแอบแฝง ความจริงแล้วเขารู้มาตลอด เพื่อเขาและน้องสาวแล้วแม่ ไม่เคยคิดจะแต่งงานเลย ความคิดของแม่คือจะอยู่เป็นเพื่อนเขาและน้องสาวไปตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เขาหวังว่าแม่จะสามารถหาสามีที่รักแม่ และดูแลแม่ได้

เขาไม่อยากให้เขาและน้องสาวเป็นภาระของแม่ ดังนั้น เขาจึงพยายามมาตลอด พยายามเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่ง ขึ้นมา