บทที่356เหตุการณ์พลิกผัน จนน่าตะลึง (1)

บทที่356 เรื่องราวกลับตาลปัตร จนน่าตะลึง (1)

ครั้งนี้เธอไม่ได้เอาไปซ่อน บ่งบอกว่าตอนนี้เธอไม่ค่อย ระแวงเขาแล้ว ฉะนั้น ตอนนี้เขาก็จะไม่ทำเรื่องที่ทำให้ เธอเกิดความสงสัย เพราะการระมัดระวังตัวของเธอมีสู งมากๆ

รอผ่านเดือนหนึ่งไปก่อน ไม่ ยังเหลือยี่สิบกว่าวัน รอ หลังยี่สิบวันผ่านไปลายลักษณ์อักษรทั้งหมดก็จะจางหาย ไป ถึงตอนนั้นเรื่องสัญญาก็จะไม่มีแล้ว

เย่ซือเฉินหยิบปากกาออกจากลิ้นชัก เขียนตัวหนังสือไม่ กี่คำอย่างรวดเร็ว จากนั้นออกห้องไปทันที

แต่คุณชายสามเย่ไม่รู้ ว่าครั้งนี้ที่เขาจากไป ตอนกลับ มานั้น………

ตอนเวินลั่วฉิงตื่นนั่นเป็นเวลาสิบโมงแล้ว ข้างกายเธอ ว่างเปล่า ไม่มีร่างเย่ซือเฉินอยู่ตั้งนานแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดว่าเย่ซือเฉินคงไปที่บริษัทแล้ว เมื่อเช้าตอน เธอตื่นมา เย่ซือเฉินก็ไปบริษัทแล้ว เย่ซือเฉินไปทำงาน นอกสถานที่หลายวัน บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปคงมีเรื่องให้ จัดการมากแน่
เมื่อวานเพราะเรื่องของเธอ เขาเลยไม่มีเวลาออกไป จัดการ ฉะนั้นวันนี้ต้องออกไปจัดการตั้งแต่เช้าก็เป็นเรื่อง ปกติ

เงินลั่วฉิงคิดว่าลูกรักทั้งสองคงไปจากเมืองจิ๋นเธอไม่ สามารถไปหาลูกได้แล้ว

เป็นลั่วฉิงไม่อยากลุกจากเตียง แต่เธอก็หิว จนต้องลุก

ขึ้นมา

ร่างกายเวินลั่วฉิงเริ่มขยับ ก็รู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว เธอจึง อดไม่ไหวที่จะแอบด่าคุณชายสามเย่อยู่ในใจ

เวินลั่วฉิงเก็บกลั้นความปวดร้าวไว้แล้วลุกขึ้น จากนั้น ก็เห็นบนโต๊ะข้างเตียง มีกระดาษโน๊ตทับอยู่ใต้โทรศัพท์ ใหม่ที่เมื่อวานเย่ซือเฉินสั่งคนส่งมาให้

เวินลั่วฉิงชะงักนิ่ง จากนั้นก็หยิบกระดาษโน๊ตนั้นขึ้นมา เมื่อเห็นเนื้อหาในกระดาษโน๊ต มุมปากเธอก็กระตุกขึ้น อย่างรุนแรง ไอ้คนนี้นี่มัน……..

ที่จริงข้อความในกระดาษโน๊ตนั่นก็ธรรมดา แต่เธอก็รู้สึก ว่ามันไม่เข้ากับบุคลิกของคุณชายสามเย่เลยสักนิด

บนกระดาษโน๊ตมีอักษรที่มีเฉพาะตัวเขา “ฉันออกไปทำ ธุระข้างนอกหลายวัน อยู่บ้านเป็นเด็กดีนะ”ข้อความยังถือว่าปกติอยู่

แต่ที่ทำให้เงินลั่วฉิงสยองนั้นคือ ในข้อความด้านล่างยัง มีรูปริมฝีปากอยู่อันหนึ่ง สีแดง

แน่นอน ว่าไม่ใช่เย่ซือเฉินจูบลงไป น่าจะเป็นการวาดลง

ไป

เพียงแค่ คุณชายสามเย่ทำเรื่องแบบนี้ ทำให้คนสยอง มากจริงๆ ใช่ไม่ใช่

บนกระดาษโน๊ต คุณชายสามเย่ไม่ได้บอกว่าจะไปทํา ธุระที่ไหน เวินลั่วฉิงได้คิดอะไรมาก เพียงแค่ขยับตัวเล็ก น้อย ร่างกายก็ปวดร้าวสุดๆ เธอคิดว่าครั้งนี้ที่เขาไปทำ ธุระที่อื่นไม่พาเธอไปด้วย ในที่สุดเธอก็สามารถพักผ่อน เต็มที่ในหลายวันนี้แล้ว

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ที่เย่ซือเฉินสั่ง คนจัดส่งมาให้ ซิมเบอร์ก็ใส่ไว้ให้แล้ว แถมยังเป็นเบอร์ เดิมของเธอด้วย

เพียงแต่ เมื่อวานเย่ซือเฉินวุ่นวายกับเธอตลอดๆ แม้แต่ เวลาเปิดเครื่องก็ยังไม่ให้เธอ

เวินลั่วฉิงปิดเครื่อง ก็ได้รับสองสามข้อความเป็นเห่อ ถงถงส่งมาทั้งนั้น
เมื่อวาน หลังจากที่เธอพาลูกทั้งสองออกจากโรงเรียน อนุบาลแล้ว อยู่บนรถก็ใช้โทรศัพท์ของรุ่นพี่โทรหาเห่อ ถงถง เล่าเรื่องราวคร่าวๆให้ฟัง แต่เงินลั่วฉิงไม่ได้เล่า เรื่องที่แม่ของจี้หนีเอาเส้นผมของจื่อโม่ไปตรวจดีเอ็นเอ

เธอเชื่อว่าจี้หซีสามารถปกป้องเห่อถงถงได้เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้นเธอไม่อยากให้เห่อถงถงเสียใจกับเรื่องพวก

เมื่อเห็นข้อความของเห่อถงถงแล้ว เงินลั่วฉิงก็โทรหา เห่อถงถงทันที

“ฉิงฉิง ขอโทษนะ เป็นเพราะฉัน เด็กทั้งสองคน ถึง……”เมื่อรับโทรศัพท์ เสียงเห่อถงถงก็ดังขึ้นมาทันที ราวกับจะร้องไห้เบาๆ

“เห่อถงถง เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม”เวินลั่วฉิงพูด แทรกขึ้นมาขัดเธอ ” เป็นเพื่อนกันก็อย่าพูดแบบนี้อีก”

“จี้หซีล่ะ ไม่อยู่เป็นกับเธอเหรอ”เวินลั่วฉิงไม่อยากให้ เห่อถงถงเป็นเพราะเรื่องของเด็กทั้งสองโทษตัวเอง ฉะนั้น จึงเปลี่ยนเรื่องพูดทันที

“ฉันไล่เขาออกไปแล้ว เป็นเพราะเขาก่อเรื่องขึ้นทั้ง นั้น น้ำเสียงมีความเกรี้ยวโกรธอย่างชัดเจน แต่ก็มีความ อาลัยอาวรณ์อยู่ด้วย
อาลัยอาวรณ์พวกนั้น คนอื่นอาจจะฟังไม่ออก แต่ เวินลั่วฉิงฟังออก

เวินลั่วฉิงตะลึงงัน เธอรู้อยู่แล้วว่าเห่อถงถงต้องใจร้อน ทําอะไรบุ่มบ่าม เธอรู้จักเห่อถงถงดี รู้ว่าเป็นเพราะเรื่อง ลูกรักทั้งสอง เห่อถงถงเกิดความรู้สึกผิดในใจ เพราะฉะ นั้นเวินลั่วฉิงจึงรู้หากห้ามปรามโดยตรง เห่อถงถงก็อาจ ไม่รับฟัง

เพราะแบบนี้เป็นลั่วฉิงจึงได้แกล้งพูด “ฮ่ะ เธอไล่จี้หซี ไปแล้ว เฮ้ย จี้หซีถูกเธอไล่ออกไปแบบนี้ เขาต้องน้อยใจ มาก ถูกปรักปรําหนักเลยอ่ะ ถ้าหากจี้ห คิดไม่ตก ทํา เรื่องบ้าๆขึ้นมา เฮ้ย มันน่าสงสารจริงๆ…….”

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เวินลั่วฉิงกับถังจื่อโม่นั้นเป็นแม่ลูก สายเลือดเดียวกันจริงๆ แม้แต่แผนการก็เหมือนกันเป๊ะ

แน่นอน ว่ามันสามารถใช้ได้ผลกับเห่อถงถง

“ไม่ ไม่ถึงขั้นนั้นมั้ง”น้ำเสียงเห่อถงถงในตอนนี้เบาลง อย่างฟังได้ชัด

“มันก็ไม่แน่เหรอ ได้ยินมาว่าผู้ชายเวลาได้ความเจ็บ ปวดจะเรื่องความรักนั้นจะอ่อนแอเป็นพิเศษเลยน่ะ”ตอน เวินลั่วฉิงพูดประโยคนี้ออกมานั้นได้แกล้งถอนหายใจไป ด้วย
“แต่ว่ามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันหนิ พอแล้ว ไม่พูด มากอะไรกับเธอแล้ว ฉันจะไปวีดีโอคอลกับลูกทั้งสอง คน ลูกทั้งสองคนน่าจะถึงประเทศMแล้ว คงดีใจมากแน่ๆ เลย”เวินลั่วฉิงพูดเรื่องพวกนี้ เพราะต้องการให้เห่อถงถง คลายความกังวลออกไป

ในฐานะนักจิตวิทยา เรื่องพวกนี้จึงเป็นเรื่องถนัดของ เงินลั่วนิ่งอยู่แล้ว

“ได้”น้ำเสียงเห่อถงถงฟังดูผ่อนคลายมากขึ้น

เวินลั่วฉิงถึงได้วางสายไปด้วยความพอใจ

ต่อมาเวินลั่วฉิงก็โทรวิดีโอคอลไปหาลูกรักทั้งสอง รู้ว่า ลูกรักทั้งสองสบายดี เธอถึงจะวางใจได้

แต่เมื่อนึกได้ว่าลูกๆกลับประเทศMไปแล้ว ตอนนี้เธอยัง อยู่เมืองA ถ้าอยากพบเจอลูกทั้งสองคงยากมากขึ้นแน่

เพราะฉะนั้น สำหรับเรื่องหุ้นในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเธอ ต้องรีบจัดการแล้ว แต่เงินลั่วฉิงก็ทราบดีว่าเรื่องนั้นมันไม่ ได้ง่ายขนาดนั้น ต้องหาโอกาสเหมาะๆให้ได้เสียก่อน

อีกทั้งในตอนนี้เย่ซือเฉยก็ไปทำธุระในสถานที่อื่น เธอคิดว่านี่คือโอกาสที่ดี ฉะนั้นเธอต้องรีบคว้าโอกาสนี้เอาไว้

หลายวันถัดมาเงินลั่วฉิงใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย เย่ อ เฉินไปทำธุระที่อื่น ไม่มีคนค่อยทรมานเธออีกแล้ว

เรื่องด้านเย่ซือเฉินนั้นมีปัญหายุ่งยากมาก

ดังนั้นหลายวันนี้เย่ซือเฉินจึงติดต่อกับเงินลั่วฉิงน้อย มาก

ในที่สุดเวินลั่วฉิงได้ใช้ชีวิตสุขสบายที่หายากในหลาย วันนี้ แน่นอนว่าในหลายวันนี้เวินลั่วฉิงค่อยวางแผนเกี่ยว กับเรื่องหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปตลอด

ทันทีที่คุณปู่เวินกลับมาถึงเมืองAก็โทรหาไปเป็นลั่วฉิง “ฉิงฉิง ปู่กลับมาแล้วนะ คืนนี้ตระกูลฉิงจัดงานเลี้ยง เธอ จะไปด้วยกันกับปู่ไหม”

“ตอนคุณปู่เวินพูดเรื่องจะให้เงินลั่วฉิงไปงานเลี้ยงน้ำ เสียงก็มีความตื่นเต้นดีใจออกมา ความตื่นเต้นดีใจนั้น เวินลั่วฉิงเข้าใจดี คุณปู่เงินอยากจะหาเจ้าบ่าวที่ชอบให้ เธออยู่ตลอดเวลา

“คุณปู่ คุณปู่พาคุณย่าไปเถอะ หนูไม่ไปดีกว่า”ในเมื่อ เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของคุณปู่ดี ก็ไม่สมควรที่จะต้องไปงานเลี้ยงนั้นแล้ว เดิมทีก็เป็นคนเงินลั่วฉิงไม่ชอบ อยู่ในงานแบบนั้นอยู่แล้ว ยิ่งคุณปู่มีอย่างอื่นแอบแฝงอยู่ ด้วยอีก

“ฉิงฉิง ปู่…..”คุณปู่เงินยังไม่ยอมแพ้เล็กน้อย จึงอยาก โน้มน้าวใจเธออีกหน่อย

“คุณปู่ หนูยังมีเรื่องต้องไปเคลียร์ ตกลงตามนี้แล้วกันนะ คะ”เวินลั่วฉิงพูดแทรกขึ้นมาตัดคำพูดเขา ปฏิเสธอย่าง ชัดเจนสุดๆ แต่เป็นลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าเรื่องหนึ่ง ว่างาน เลี้ยงตระกูลฉิงนั้นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่คงน่าจะไปแน่ๆ