ตอนที่ 25 ขอลองลูบจับอีกครั้ง

ตอนที่ 25 ขอลองลูบจับอีกครั้ง

ทันใดนั้น ประตูของห้องพักก็โดนผลักเปิดออก พยาบาลคน หนึ่งเดินเข้ามา

เธอเห็นฉากที่เย่ซือเฉินกำลังจะยื่นมือไปจับบริเวณเอวของ ฉิงฉิง นางพยาบาลนั้นตะลึง แววตาของเธอเปลี่ยนไป แต่ทว่า เมื่อมองเห็นใบหน้าที่เพอร์เฟคของเย่ซือเฉินแล้ว นางพยาบาล ก็เขินอาย

“คุณผู้ชายคะ ดิฉันมาตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายให้คุณเวินค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้สะดวกให้วัดมั้ยคะ?” นางพยาบาลสาวมอง ไปที่เขา โลกทั้งใบเหมือนเป็นสีชมพู แววตาคู่นั้นจ้องมองเขา อย่างอ่อนโยน

เวินลิ่วฉิงถอนหายใจเบาๆ ดีจริงๆ ดีมาก ที่พยาบาลเดินเข้า

มาถูกเวลา

เวินลั่วฉิงคิดว่า อย่างน้อยแบบนี้ก็น่าจะสามารถหยุดการกระ ทําของเขาได้ แต่นึกไม่ถึงว่า มือของเขายังคงจับเอวของเธอ อยู่

หัวใจของเวินลั่วฉิงเหมือนตกลงไปที่ตาตุ่ม เธอตกใจมากจน ลืมหายใจ เธอคิดในใจ จบกัน จบกัน คราวนี้โดนจับได้แน่ๆ
นิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ เขากำลังจะลูบไปที่รอย ตอน นั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นอีกรอบ

คนคนนั้นที่โทรมาคือเลขา

เลขาอู่พึ่งจะวางสายไปเมื่อตะกี้ แต่เขาก็โทรกลับมาอีกรอบ สงสัยว่าเขาต้องเจอเรื่องอะไรที่สำคัญมากแน่ๆ

เขารับสายอย่างรวดเร็ว มือของเขาที่สัมผัสโดนผิวของเธอ นั้นยังไม่ทันได้ลูบไล้ ดังนั้นเขายังไม่รับรู้ถึงรอยสักนี้

“คุณชายเย่ครับ เราเจอตัวคนขับแท็กซี่เมื่อเช้าแล้วครับ เขา ได้รับหญิงสาวคนหนึ่งไปส่งจริงๆ จากที่คนขับได้เล่าให้ฟัง เขาได้รับส่งหญิงสาวที่เดินทางออกจากโรงแรม เราสาวเรื่อง ต่างๆมาปะติดปะต่อกันแล้ว คือทุกอย่างมันเข้ากันพอดิบพอดี ผมเอารูปคุณเงินให้คนขับดู เขากลับบอกว่าไม่ใช่คนที่เขาขับ

ไปส่ง”

เย่อเฉินมองไปที่เงิน วฉิงอีกที แววตาของเขายิ่งเต็มไป ด้วยความสับสนและความมืดมน

ไม่ใช่เธองั้นหรอ?

กลายเป็นว่า จนถึงตอนนี้ ที่เคยตรวจสอบทุกๆอย่าง กลับ ยืนยันว่าคนในเมื่อคืนไม่ใช่เธอ

เมื่อตะกี้ที่เขาได้สัมผัสบริเวณเอวของเธอ สัมผัสแรกที่รู้สึกได้คือลื่น แล้วก็ไม่เจออะไรผิดปกติ แต่ทว่า เขายังไม่ได้สัมผัส อย่างละเอียด หรือว่าเขาจะลองลูบสัมผัสอีกสักครั้ง?

“คุณชายเย่ครับ คุณจะลองมาที่นี่ดูมั้ยครับ?” เลขา เห็นว่า เขาเงียบไปนาน แต่ก็ไม่ได้วางสาย มีบางอย่างที่เขายากจะ ตัดสินใจต่อ

“อืม” เย่ซือเฉินตอบกลับสั้นๆด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ มือของเขา ยังคงยื่นไปที่บริเวณเอวของเงินลั่วฉิง เขายังอยากจะลูบ สัมผัสเพื่อยืนยันอีกสักครั้ง

“คุณปู่ กลับไปนอนพักผ่อนเถอะ คุณหมอบอกแล้วว่า คุณหนู ไม่เป็นไร”

“ฉันยังไม่ไว้ใจ กลับไปก็ยังนอนไม่หลับ” เสียงพูดคุยจาก นอกห้องพักแว่วเข้ามา คุณปู่เงินนั้นยังไม่สบายใจ เลยวกกลับ มาเยี่ยมเธออีกครั้ง

เย่ซือเฉินดึงแขนที่โดนเวิน วฉิงจับไว้กลับมา เวินลั่วจิง ขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยังคงนอนหลับตา

เย่ซือเฉินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป

พอได้ยินเสียงเขาเดินออกจากห้อง เวินลั่วฉิงก็โล่งใจขึ้น เกือบไปแล้ว! เกือบไปแล้วจริงๆ! ครั้งนี้ยังถือว่ารอดตัวไป

แต่ทว่า เธอรู้ดีว่า เขาเป็นคนที่หากยังทำเรื่องอะไรไม่บรรลุเป้าหมาย เขาจะไม่ยอมวางมือลงง่ายๆเด็ดขาด ดังนั้น จาก ตรงนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อ?

เธอคงไปกระตุกหนวดเสือเข้าแล้ว

ว่าแล้ว เธอควรจะต้องเตรียมแผนป้องกันเอาไว้ เพียงแต่จะ ต้องทำยังไง ถึงจะหลุดรอดจากสายตาของเขา ไม่ให้โดนจับ ได้กันนะ?

เป็นลั่วฉิงรู้สึกว่ามันยากเหลือเกิน อีกทั้ง เธอรู้สึกว่าไม่น่าจะ ทําได้ด้วยซ้ำ

เงินลั่วฉิงค่อนข้างสับสน เธอไม่น่าไปกระตุกหนวดเสือเลย กระตุกของใครไม่ว่า แต่ทำไมดันไปกระตุกหนวดของปีศาจ ตนนั้นจนได้?