บทที่342 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (2)

บทที่342 คุณชายสามเย่จับคนร้ายในที่เกิดเหตุ (2)

สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ก็ต้องขอบคุณฟ้าดิน? อย่างนั้นผู้ชายคนเมื่อกี้ก็คือมาเฟียที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบ ตาเหรอ?

“เหอะ มาเฟีย ถ้าเกิดว่าเป็นมาเฟียจริงๆก็ดีไปแล้ว…….. ใบหน้าของชายหนุ่มมีสีหน้าที่อ่านยากออกมา คำพูดเพิ่ง จะพูดออกมาได้ครึ่งเดียวอยู่ๆก็หยุดไป แถมในน้ำเสียง ยังมีความหวาดกลัวอย่างชัดเจน

หญิงอ้วนได้ยินคำพูดของเขาก็ตกใจจนนิ่งไป นี่ หมายความว่าน่ากลัวยิ่งกว่าพวกมาเฟีย?

อย่างนั้นตกลงว่าเป็นใครกันแน่? ตกลงว่าวันนี้เธอไป แหย่ให้ใครโกรธเข้าแล้ว?

เวินลั่วฉิงอุ้มถังจื่อซีเพิ่งจะออกมาจากออฟฟิศ ถังไป่ เชียนกลับเอาถังจื่อซีไปจากอ้อมอกของเวินลั่วฉิงแล้ว

เวินลั่วฉิงชะงักไป แต่กลับไม่ได้พูดอะไร แต่กลับยื่นมือ ออกไปจับกับถังจื่อโม่ มองเห็นรอยแผลบนมือของถังจื่อ โม่ เธอเองก็อดไม่ได้ที่จะปวดใจ
รถของถังไป่เขียนจอดอยู่ที่จอดรถตรงห้างสรรพสินค้า ด้านหน้า เงินลั่วฉิงเดินมาถึงทางออก ตอนที่เงยหน้า มอง เห็นตึกใหญ่บริษัทตระกูลเย่ที่อยู่ไม่ไกลออกไปพอดี

เงินลั่วนิ่งนึกได้ก่อนหน้านี้รับปากกับเย่ อเฉินว่าจะไป หาเขาที่บริษัท แต่ว่าตอนนี้รับลูกๆทั้งสองคนออกมาแล้ว เธอไม่มีทางปล่อยเด็กทั้งสองคนไว้กับรุ่นพี่ ตัวเธอเองไป หาเย่ซือเฉิน

แถม อโม่ยังได้รับบาดเจ็บด้วย เธออยากจะอยู่เป็น เพื่อนกับลูกๆทั้งสองคน

ยังไงก็ไปไม่ได้แล้ว แน่นอนว่าต้องโทรศัพท์บอ กกับเย่ อเฉิน ไม่อย่างนั้น จากนิสัยของเย่ซือเฉิน ยัง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาอีก

มือของเวิน วฉิงยื่นไปทางกระเป๋าเสื้อโค้ท คิดไว้ว่าจะ หยิบโทรศัพท์

ในตอนนี้ถังไป๋เชียนที่ประมาณว่ายืนอยู่ถัดจากเธอ มอง เห็นท่าทางของเธอ นัยน์ตาของเขาก็เหมือนมีประกาย แวบผ่านไป หลังจากนั้นอยู่ๆก็พูดขึ้น “เรื่องที่เกิดขึ้นในวัน นี้ เป็นหยางชิงชิงก่อนขึ้น เป็นหยางชิงชิงที่อยากจะทำ ร้ายเด็กๆทั้งสองคน”
“เกิดอะไรขึ้น? หยางชิงชิง? เป็นใคร?” มือของเวิน วฉิง ที่ยื่นไปทางกระเป๋าเสื้อโค้ทหยุดลง แล้วรีบเงยหน้า มอง ไปทางถังไปเขียน ในตอนนี้ เวินลั่วฉิงได้ยินว่ามีคนจะ ทำร้ายเด็กทั้งสองคน เรื่องอื่นๆก็ถูกลืมไปตามธรรมชาติ

“คู่หมั้นสาวของจี้หซี” ถังไป๋เชียนแอบถอนหายใจเบาๆ แล้วตอบกลับไปอย่างเป็นธรรมชาติมาก ทว่านัยน์ตา ของเขากลับมองไปทางด้านหน้า ไม่ได้มองไปทาง เงินลั่วฉิง

เพราะว่าเขารู้ในความสามารถของเวินลั่วฉิงดี ถ้าเกิดว่า ในเวลานี้เขามองไปทางเวินลั่วฉิง เกรงว่าเงินลั่วฉิงจะเห็น แววตาแปลกประหลาดจากนัยน์ตาเขา

คำพูดที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด ไม่มีปัญหา แต่ ว่าเมื่อกี้เรื่องที่เขาเอาโทรศัพท์ของเธอมา เขาไม่อยาก ให้เธอรู้

“จี้หซี!” หัวคิ้วของเงินลั่วฉิงขมวดเล็กน้อย “พูดอย่านี้ แล้ว คือมาเพราะถงถงอย่างนั้นเหรอ?”

“อือ” ถังไป๋เชียนตอบรับเบาๆ คำพูดหยุดไปเล็กน้อย ครั้งนี้ถึงได้เบนสายตากลับไปมองเธอ “เมื่อไม่กี่วันก่อน แม่ของจี้หซีให้คนมาเอาผมของจื่อโม่ไป เอาไปตรวจ ดีเอ็นเอ”
ในตอนนี้ อารมณ์ที่ไม่ควรจะมีอยู่พวกนั้น เขาได้เก็บ ซ่อนมันเอาไว้ ไม่เหลือไว้แม้แต่ร่องรอย

แถมในตอนนี้ เขารู้ว่าเรื่องที่พูด สําหรับเงินลั่วฉิงแล้ว มันสําคัญมากพอสําคัญมากจนเงิน วฉิงจะไม่ไปใส่ใจ กับเรื่องอื่นๆ “มาเอาเส้นผมของจื่อไม่? เอาไปยังไงคะ?” หัวใจของเวิน วฉิงสั่นระรัว พวกเขามาเอาเส้นผมของจื่อ โม่ ถ้าเกิดว่าทำให้จอไม่บาดเจ็บ………

“แม่ ผมไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นอะไรเลย ผมไม่รู้ด้วย ซ้ำว่าพวกเขาเอาไปตอนไหน ผมเองไม่รู้ตัวเลย” ถัง จื่อโม่เห็นความกังวลบนใบหน้าของเวินลั่วฉิง เลยรีบพูด ปลอบใจไม่ไม่หยุด

เด็กน้อยถังจื่อโม่พูดโกหกไม่เป็น แต่ว่าในตอนนี้พูด แล้วกลับไม่มีแม้แต่พิรุธ

เวินลั่วฉิงกอดถังจื่อโม่เอาไว้แน่นในอ้อมกอด ใช่ ตอน

นี้จื่อโม่ไม่เป็นอะไร แต่ว่าเธอเองก็อดที่จะหวาดกลัวไม่ ได้

เธอเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง เธอไม่ได้ปกป้องเด็กทั้งสองให้ดี

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวมันจะซับซ้อนถึงขนาดนี้ แม่ ของจี้หซีถึงขนาดที่ว่าให้คนมาเอาผมของจื่อโม่ไปตรวจดีเอ็นเอ

เอาผมของลูกของเธอไปตรวจกับจี้หซีด้วยตัวเอง แม่ เขาสิ ตรวจออกมาเหมือนกันถึงได้แปลก

ถ้าเกิดว่าตรวจมาแล้วไม่ตรงกัน แม่ของจี้หซีจะปล่อย เด็กๆทั้งสองคนไหมนะ?

ใช้หัวแม่เท้าคิดก็รู้ว่าไม่มีทาง

จะเป็นแบบนี้ต่อไปอีกไม่ได้ เธอไม่ยอมให้เด็กทั้งสอง คนได้รับบาดเจ็บอะไรอีกแล้ว

เธอต้องคิดแผนให้รอบคอบ

เธอรู้ว่าวิธีที่ดีที่สุดที่จะปกป้องเด็กทั้งสองคนก็คือรีบพา ทั้งสองคนกลับไปยังประเทศM แต่ว่าเรื่องทางฝั่งเย่ซือ เฉินยังไม่ได้แก้ไข ดูแล้วเธอคงเร่งมือหน่อยแล้ว

ยังไงเธอก็ไม่มีทางปล่อยให้ลูกของครอบครัวเธอมี อันตรายอะไรเด็ดขาด

“ขึ้นรถก่อน แล้วค่อยคุยกันเถอะ” ถังไป๋เชียนอุ้มเด็กทั้ง สองคนขึ้นไปบนรถก่อน ในตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้ารถ เป็นเพื่อนเวินลั่วฉิง เขารู้ว่าที่นี่ใกล้กับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ดังนั้นเขาเลยไม่หวังว่าเธอจะยืนอยู่ที่นี่! เขากลัว ว่าจะมีคนเห็น

ในบางครั้ง เรื่องราวมันก็ช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน ใน ตอนนี้คุณชายห้าฉิงขับรถผ่านมาพอดี ในตอนที่สายตา ของคุณชายห้าฉิงกำลังค่อยๆขยับเลื่อน ก็มองเห็น พวกเขาทางฝั่งนี้พอดี คุณชายห้าฉิงเป็นหัวหน้าตำรวจ สายตาของเขาดีมากๆ ดังนั้นแค่ปราดเดียวก็มองออกว่า เป็นเวินลั่วฉิง

ตอนนี้ ในห้องทำงานประธานบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ดวงตาทั้งคู่ของเย่ซือเฉินกำลังหรี่ตามองอย่างอันตราย สีหน้าของเขาหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเพิ่งจะโทรศัพท์ ทั้งๆที่โทรติดแล้วแท้ๆ แต่ว่าหลังจากนั้นเธอก็ปิดเครื่อง แล้ว

นี่เธอหมายความว่ายังไงกัน? ไม่รับโทรศัพท์ แถมยังปิด เครื่องอีก?

ปกติ เขามักจะคิดว่าจะต้องเคารพเธอ แต่ว่า ทุกๆครั้งที่ เขาหาเธอไม่เจอ เขาแทบอยากจะฝังเครื่องติดตามเอา ไว้บนตัวของเธอ

เย่ซือเฉินโทรหาเบอร์โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงติดกันอยู่ หลายครั้ง ปิดเครื่องทั้งหมด
เธอปิดเครื่องแล้ว เป็นธรรมดาที่เย่ซือเฉินจะติดต่อ เธอไม่ได้ คิดถึงก่อนหน้านี้ที่เธอเคยบอกว่าอยู่ใกล้ๆกับ บริษัท เขารู้ ว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยโกหกเขา เมื่อเธอบอกว่าอยู่ใกล้ๆกับบริษัท อย่างนั้นก็ต้องอยู่ใกล้ๆ กับบริษัท

ดังนั้น เย่ซือเฉินเลยลงมาจากตึก เตรียมที่จะไปหา เธอ ไม่แน่ว่าอาจจะหาเธอเจอก็ได้ คุณชายห้าฉิงมอง แล้วรู้ว่าเป็นเงินลั่วฉิง ก็เลยจอดรอ หลังจากนั้นก็รีบหยิบ โทรศัพท์ออกมา โทรไปหาเบอร์ของเย่ซือเฉิน “พี่สาม ผมเจอMRSถังคนนั้นแล้ว ก็คือผู้หญิงที่สถานีตำรวจครั้ง ก่อน ที่พี่อยากจะรั้งตัวเอาไว้แต่ก็รั้งตัวไว้ไม่ได้

เย่ซือเฉินในตอนนี้ลงมาจากตึกพอดี และในเวลานี้คุณ ชายห้าฉิงก็โทรมาหา

ได้ยินคำพูดของคุณชายห้าฉิง นัยน์ตาของเย่ซือเฉินก็ เป็นประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ฉิงถิงพูดว่าเขาเจอMRSถังคนนั้น?

ฉินถิงไม่รู้ว่าเวินลั่วฉิงก็คือMRSถัง แต่ว่าเขารู้

ฉินถึงบอกว่าในตอนนี้เขาเห็นMRSถัง ที่เห็นจะต้องเป็น เวินลั่วฉิงแน่นอน แถมยังเป็นเงินลั่วฉิงที่ไม่ได้ปลอมตัว
เป็นลั่วฉิงไม่ได้ปลอมตัว? ทำไมกัน?

เธอต่อหน้าเขา ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็มีท่าทางเสแสร้ง ตลอด

เขาเคยลองให้เธอเลิกปลอมตัวต่อหน้าเขา แต่ว่าเธอไม่ ยอม แถมเธอเองก็ไม่เคยยอมรับว่าตัวเธอนั้นปลอมตัว อย่างนั้นตอนนี้มีเหตุผลอะไรที่ทำให้เธอยอมไม่ปลอมตัว แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา? แถมยังอยู่บนถนนใหญ่อีก ต่างหาก

ฝีเท้าของเย่ซือเฉินหยุดลง ส่วนลมหายใจก็หนักแน่น ขึ้น

“พี่สาม พี่กำลังฟังอยู่หรือเปล่า?” ไม่ได้ยินคำตอบจาก เย่ซือเฉิน คุณชายห้าฉิงกลับไม่ได้ประหลาดใจ เพราะ ว่าเวลาปกติเขาโทรหาพี่สาม พี่สามก็พูดน้อย ดังนั้น คุณชายห้าฉินก็เลยไม่ได้สนใจคนอื่นแล้วพูดต่อ “ผู้หญิง คนนี้สวยมากๆเลย ตอนแรกผมก็แค่ผ่านมา แต่ว่าแค่แวบ เดียวก็มองเห็นเธอแล้ว แล้วก็จำเธอได้ แต่ว่าเธออยู่กับ ผู้ชายอีกคนหนึ่ง เป็นผู้ชายที่ดูท่าทางไม่เลวเลย น่าจะ เป็นแฟนหนุ่มของเธอ……