บทที่309 คุณชายสามเย่ เคยทำอะไรไว้สักวัน หนึ่งก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ(1)

บทที่309 คุณชายสามเย่ เคยทำอะไรไว้สักวันหนึ่งก็ ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ(1)

เขายังพูดอีกว่า? บอกให้เธอใส่ชุดนอนนี้ก่อน พอไปถึง บนรถ ค่อยเปลี่ยนให้เธออีกที?

ในตอนนี้ เย่ซือเฉินก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาหยิบ ชุดเสื้อผ้าของเธอมาชุดนึง ใส่ถุงไว้ แล้วเข้ามาอุ้มเธอ เขาวางแผนที่จะอุ้มเธอออกไปจริงๆ อุ้มเธอขึ้นรถ แล้ว ค่อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอบนรถ

เปลือกตาของเงินลั่วฉิงกระตุกอย่างแรง เธอกัดฟัน กัดฟันอย่างแรง ในตอนนี้ดูเหมือนจะได้ยินเสียงกัดฟัน ของเธอแว่วๆ

เย่ซือเฉิน นายโหดมาก

เขา ช่างโหดจริงๆ!

เงินลั่วฉิงไม่กล้าเสี่ยง เย่ซือเฉินที่เธอรู้จักไม่มีอะไรที่ไม่ กล้าทำบ้าง เขาอุ้มเธอออกไปจริงๆ แล้วต่อไปเธอยังจะ มีหน้าไปมองคนอื่นเหรอ?

“ฉันเปลี่ยนเอง “เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ พยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง แต่พบว่า เธอพูดออกมาอย่างการ กัดฟันพูด

เงินลั่วฉิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอหนีไม่ให้เขากอดเธอ จากนั้นก็รีบหยิบเสื้อผ้าของตัวเอง มุ่งตรงไปที่ห้องน้ำ

เย่ซือเฉินมองไปที่ประตูห้องน้ำที่เธอกระแทกปิด ใน ที่สุดก็อดขำไม่ได้ หัวเราะออกมาเหมือนสุนัขจิ้งจอกเจ้า เล่ห์

“ห้านาที “แต่ว่า เขากลัวว่าเธอจะไม่กล้าออกมาจาก ห้องน้ำ เลยไปนอกประตูห้องน้ำ แล้วเตือนเธอ

คุณชายสามเย่แค่แกล้งเธอ จริงๆไม่ต้องรีบขนาดนี้ ถึง แม้จะสายแล้ว ขึ้นเครื่องบินไม่ทัน เขาก็ไม่รีบร้อน เพราะ เขาสามารถไปเที่ยวบินอื่นได้

เขาแค่อยากเห็นตอนเธอร้อนใจจนโหดเมื่อกี้นี้

ท่าทแบบนั้นของเธอก็จริงจังเกินไป จริงจังจนไม่มีระวัง อะไรต่อเขาเลย

ในห้องน้ำ เวินลั่วฉิงได้ยินสิ่งที่เขาพูด แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เธออยากจะบีบคอผู้ชายคนนั้นให้ตายเดี๋ยวนี้เลย!
ได้เหรอ?

เป็นลั่วฉิงไม่เคยหุนหันพลังแล่นขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ของเธอ ตอนนี้เธอชักอยากที่จะรีบออกไปชกต่อยเย่ซือ เฉินแรงๆเลย

เธอคิดว่า ด้วยฝีมือของเธอ แม้ว่าจะไม่สามารถสู้เย่ซือ เฉินได้ ก็ไม่ได้แพ้จนน่าเกลียดเกินไป

ไม่ว่าอะไรก็ตาม สั่งสอนเขาก่อนค่อยว่ากัน

ในตอนนี้ เวินลั่วฉิงยื่นมือไปทางมือจับประตูห้องน้ำ เย่ซือเฉินอยู่ข้างนอก เธอคิดว่า ตอนเธอเปิดประตู ก็ ปล่อยกําปั้นไป คนลงมือก่อนได้เปรียบ

“ผ่านไปห้านาที หากคุณยังเปลี่ยนไม่เสร็จ ผมจะช่วย คุณเปลี่ยน แน่นอน นั่นเพราะเวลาเราน้อยแล้ว คงต้อง ไปที่รถ……..ซือเฉินกำลังยืนอยู่นอกประตูในขณะนี้ ไม่รู้ว่ารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างหรือเปล่า

มือของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อ เธอไม่กล้าเสี่ยง เวลาเย่ซือเฉิ นบ้าขึ้นมาจะไม่ใช่มนุษย์ อะไรก็ทำได้ทุกอย่าง

ถ้าเธอสามารถรับประกันว่าจะเอาชนะเขาได้ งั้นยังดี ต่อยเขาจนตัวอ่อนไม่มีแรงสู้ เธอก็จะสามารถทำอะไร ก็ได้ตามที่เธอต้องการ
แต่เธอไม่แน่ใจว่าตอนนี้เธอจะสามารถเอาชนะเขาได้ หรือเปล่า แต่ถ้าเธอแพ้ ก็จะเป็นเขาที่จะทำกับเธอ ใคร จะไปรู้ว่าไอ้คนบ้าจะทําอะไรกับเธอบ้าง?

แล้วก็ ตอนนี้เธอสวมชุดนอนบางๆตัวนี้ที่ไปต่อสู้กับเขา? ชุดนอนตัวนี้ตอนสวมอยู่ในตัว ก็ไม่สามารถปกปิดได้มิด อยู่แล้ว ถ้าสู้กันจริงๆละก็?

น้ำเข้าสมองเธอหรือเปล่า?

เวิน วฉิงหายใจออกอย่างแรงๆ รีบถอดชุดนอนของ เธอออก ขยำแรง ๆ แล้วโยนลงในถังขยะ

แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสองนาทีก็เสร็จ แล้ว

แต่ในสองนาทีนี้ เธอยังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติ อารมณ์ก่อน ในขณะที่เปิดประตูห้องน้ำ ก็ไม่มีความโกรธ บนใบหน้าของเธอเลย

พอเปิดประตู ก็เห็นเขายืนอยู่นอกประตู เธอยิ้มอ่อนๆ “คุณสามีคะ ฉันเปลี่ยนเสร็จแล้วค่ะ เราไปกันเถอะ”

เนื่องจากไม่สามารถเลี่ยงได้ ก็ต้องเผชิญหน้าด้วยรอย ยิ้ม อนาคตยังอีกยาวนาน เธอไม่เชื่อว่าเธอจะแพ้เย่ซือเฉิ นครั้งแล้วครั้งเล่า
ตัวต่อตัวไม่ไหว เธอก็สามารถใช้วิธีอื่นได้ เธอเวินลั่วฉิง

ไม่เคยถูกใครรังแกอยู่แล้ว

ใครรังแกเธอ เธอจะเอาคืนเป็นสิบเท่า

สาวน้อยแก้แค้น ช้ากี่วันก็ไม่สายเกินไป เขารอเธอไว้ ก่อนเถอะ

เย่ซือเฉินเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอในขณะนี้

ได้ยินเสียงอันนุ่มนวลของเธอ ทันใดนั้นก็รู้สึกขนลุกทันที

“คุณสามีคะ ไปกันเถอะ”เวินลั่วฉิงเห็นว่าเขายืนนิ่งไม่ ขยับ จึงพูดเร่งเขาด้วย บนใบหน้าเธอยังคงมีรอยยิ้มอยู่

คุณชายสามเย่แอบกลืนน้ำลาย เขารู้ดีว่าภรรยาของ เขาแตกต่างจากภรรยาคนอื่นๆ ภรรยาของเขาฉลาดเกิน ไป เยี่ยมเกิน และเป็นคนที่มีแค้นก็ต้องชำระ

“คุณภรรยา ที่จริง…..คุณชายสามเย่รู้สึกว่า เขาควร พูดอะไรบางอย่างเพื่อช่วยแก้สถานการณ์

“คุณสามี เร็วหน่อยสิ เดี๋ยวไม่ทันนะ “ซึ่งเงินลั่วฉิงกลับ ไม่ให้โอกาสเขาได้พูด แล้วพูดแทรกคำพูดของเขา
คุณชายสามเย่ถูกเธอลากออกจากห้อง

“ผมไปจัดกระเป๋าสักครู่ก่อนนะ “คุณชายสามเย่แอบ ถอนหายใจ คิดว่าการเดินทางเพื่องานนอกสถานที่ครั้งนี้ อาจใช้เวลานาน สัมภาระของเขายังไม่ได้เตรียมเลย

เวินลั่วฉิงในตอนนี้น่ารักมาก อ่อนโยนมาก ฟังเขาพูด แบบนี้ เธอเลยปล่อยมือเขา

มองดูเขากลับไปที่ห้องของตัวเอง เตรียมสัมภาระ เวินลั่วฉิงยืนนิ่ง เพียงแค่มองดูอยู่อย่างนั้น

เขาบอกว่าเวลาในการแต่งตัวของเธอใกล้จะสายแล้ว จึงให้เวลาเธอแค่ห้านาที และตอนนี้เขาใช้เวลานานแค่ ไหนในการจัดกระเป๋าเดินทาง?

อืม ดีมาก!

ความจริง เย่ซือเฉินค่อนข้างรวดเร็วในการเก็บสัมภาระ ไม่ถึงสิบนาทีก็ลากกระเป๋าเดินทางออกมาแล้ว

แต่เย่ซือเฉินกล่าวก่อนหน้านี้ว่าเวลาใกล้จะไม่ทัน

เงินลั่วฉิงหัวเราะเบาๆ เห็นเขาเดินมา ก็เดินไปตามเขาอย่างเชือฟังมาก

ในขณะนี้เธอเชื่อฟังจนทำให้หัวใจของเย่ซือเฉินสั่น สะท้านไปหมด

ออกจากวิลล่า นอกประตูก็ไม่มีเลขาหลิวที่รออยู่ที่ประตู เหมือนที่เย่ซือเฉินกล่าวไว้ก่อนหน้านี้

เงินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

สดใสขึ้นเล็กน้อย

ที่ขาคำพูดก่อนหน้านี้ของเย่ซือเฉินล้วนแล้วโกหกเธอ ดี ดีมาก

เย่ซือเฉินมองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ในช่วง เวลานี้เรียกได้ว่าตกอกตกใจมาก ไม่ เรียกได้ว่าหวาด ผวามากกว่า!!

เขารู้สึกว่า ด้วยนิสัยใจคอของเธอ เห็นปฏิกิริยาของ เธอแบบนี้ เธอต้องอดกลั้นกลอุบายใหญ่ๆไว้แน่ เธออาจ จะวิ่งหนีตรงระหว่างทาง หรือหนีหลังจากมาถึงสนามบิน แล้ว?

แต่แล้ว เวลาต่อจากนี้ เงินลั่วฉิงก็ยังเชื่อฟัง และอ่อน โยนแบบนี้ จากวิลล่าไปสนามบิน จนถึงขึ้นเครื่องบิน เธอ ล้วนเชื่อฟังเป็นพิเศษ และอยู่เคียงข้างเขาตลอดแล้วใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้มอยู่เสมอด้วย

ขึ้นเครื่องบิน นั่งที่เรียบร้อย เยซือเฉินเหลือบมองไปที่ เงินลั่วฉิงที่มีท่าทีเหมือนสาวน้อยผู้น่ารักและเชื่อฟัง ซึ่ง นั่งอยู่ข้างๆเขา จู่ๆเขาก็รู้สึกมึนงง

นี่คือภรรยาของเขาจริงๆหรือ? ใช่จริงหรือ?

ภรรยาของเขาถูกคนอื่นเปลี่ยนวิญญาณหรือเปล่า?

“คุณภรรยา…….”เย่ซือเฉินทดลองเรียกดู

“มีอะไรคะ?”เวินลั่วฉิงหันไปมองเขา มุมริมฝีปากโค้งขึ้น

คิ้วโก่งขึ้น รอยยิ้มนั้นสดใสเป็นพิเศษ เป็นประกายมาก! แต่ว่า เย่ซือเฉินรู้สึกหนาวเย็นที่หลังของเขา จู่ๆก็ลืมสิ่ง

ที่กะจะพูดเมื่อกี้ไป เพราะถูกเธอทำให้ตกใจจนลืมไป หมด! !