บทที่ 106 เธอมีความเฉียบคม (2)

บทที่ 106 เธอมีความเฉียบคม (2)

มีคนไม่กี่คนคุยกันเสียงดังไม่ดังมาก ค่อนข้างอยู่ไกล จากเงินลั่วฉิง ฅนไม่กี่คนตรงนี้ไม่ได้ยินทั้งหมด

“เธอขโมยของคนอื่น ก็ต้องขอตรวจอยู่แล้ว” ซุนหรูที่ รีบไปเพื่อตอบสําหรับการกระทําผิดมองเห็นท่าทางของ เงินลั่วฉิง ยังคงสับสนเล็กน้อย แต่ก็ยังตะโกนออกมา อย่างกล้าหาญ

แต่เธอมี “หลักฐาน” เธอจะกลัวทําไม?

“หลักฐาน” เงินลั่วฉิงลืมตา แต่ก็มองเธอไปอย่างไม่มี ความหวัง แต่มีท่าทางประเภทที่ดูถูกเหยียดหยามมด อย่างไรก็ตามการจ้องมองที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ก็ดู เหมือนจะมีความเฉียบคม

ซุนหรูแอบกลืนน้ำลายลงคอ ทันใดนั้นขาทั้งสองข้างก็ รู้สึกเบา ๆ แต่เมื่อได้ยินเวินลั่วฉิงพูดถึงหลักฐาน ก็รู้สุข ดีใจขึ้นมา “สร้อยคอของหยู่ซินเพิ่งหายไป ฉันเชื่อว่าคุณ ไม่น่าจะซ่อนมันไว้ที่อื่นได้ ต้องอยู่ในกระเป๋าของคุณแน่ ๆ ส่งกระเป๋าของคุณมา แล้วให้ หยู่ซินค้นหา แค่นี้ก็รู้ชัด แล้ว”

เงินลั่วฉิงรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าเธอจะต้องพูดแบบนี้ ก็เลยไม่แปลกใจเท่าไหร่ และไม่มีการโต้แย้งใด ๆ แต่ก็เอา กระเป๋าของตัวเธอวางไว้บนโต๊ะ มุมริมฝีปากของเขายก ขึ้น “กระเป๋าอยู่ตรงนี้

ซุนหรูยิ้มออกมา หัวเราะออกมาอย่างสะใจ และไม่กลัว อีกต่อไป เธอหยิบกระเป๋าอย่างเชื่อฟังและปล่อยให้เธอ ค้นหา

หึ วันนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ตายดีแน่

มุมริมฝีปากของหลี่หยี่ซินยังแสดงความเยาะเย้ยให้เห็น เล็กน้อย เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เท่าไหร่นี่น่า ที่แท้ก็แค่ ทําเป็นเสแสร้ง

เงินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น และมองไปที่หลี่หยู่ซิน พูดทีละคำ อย่างช้า ๆ “ก็แค่ ต้องค้น…” คำพูดของเธอหยุดอยู่เท่านั้น และเลิกคิ้ว อีกทั้งยังเสริมขึ้นมาอีกประโยค “คุณมันไม่ คู่ควร”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” สีหน้าของหลี่หยู่ซินเปลี่ยนไป ทันที รู้สึกเหมือนโดนดูถูกอยู่ลึก ๆ แม้ว่าเธอจะเป็นเพียง นางแบบตัวเล็ก ๆ แต่ก็ไม่เคยได้รับคำดูถูกแบบนี้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่า ตอนนี้เธอยังเป็นผู้หญิงของ คุณชายเล้งอีก
“คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอคือใคร? เธอคือผู้หญิงของคุณชาย เล้งเชียวนะ” ซุนหรูเป็นตัวแทนของ หลี่หยู่ซิน เมื่อได้ยิน เข้าก็ระเบิดขึ้นทันที ในเวลาเดียวกันก็ยกคุณชายเล้งขึ้น มา

ในมุมนั้น ดวงตาของคุณชายเล้งหรี่ลง ซ่อนความรู้สึก เย็นชาของความเคร่งขรึมไว้

เงินลั่วฉิงเม้มริมฝีปาก ดูเหมือนจะมีเสียงหัวเราะเบา ๆ “อย่าบอกว่าเป็นคนของคุณชายเล้งแม้จะเป็นคุณชาย เล้ง…” คำพูดของเธอหยุดลงโดยเจตนาอีกครั้ง จากนั้นก็ ยกขึ้นมาอีกหนึ่งประโยคอย่างไม่เร่งรีบ “ก็ไม่มีคุณสมบัติ ในการตรวจค้นกระเป๋าของฉัน”

เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกไป ผู้คนในสถานที่ก็เกิดความ

โกลาหล

ทุกคนรู้ดีว่า คุณชายเล้งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยุ่งเกี่ยว เขา เป็นเสมือนการดำรงอยู่ของราชานรก

ทั้งเมือง A คนที่กล้าที่จะพูดเรื่อง คุณชายเล้งยังมีอยู่แค่ ไม่กี่คน ผู้หญิงคนนี้กำลังหาเรื่องตายแน่ ๆ

ผู้ชายที่ถูกกล่าวถึง ที่นั่งอยู่ตรงมุมนั้นก็เลิกคิ้ว แววตา ของเขาเต็มไปด้วยความหมาย
“ฮะ คุณพูดว่าอะไรนะ คุณบอกว่าคุณชายเส้งไม่มี คุณสมบัติในการตรวจค้นกระเป๋าของคุณเหรอ? ฉันว่า เธอบ้าไปแล้ว” ซุนหรูดูเหมือนจะคว้าด้ามใหญ่ไว้ ตะโกน ออกมาอย่างจงใจ

แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าคุณชายเล้งอยู่ที่นี่ เลยจงใจพูดให้ คุณชายเล้งได้ยิน เธอคิดว่าถ้าคุณชายเล้งได้ยินเข้าจะ ต้องโกรธมากอย่างแน่นอน

“ไม่อย่างงั้น เธอลองพูดออกสิว่าคุณชายเล้งมี คุณสมบัติอะไรในการที่จะตรวจค้นกระเป๋าของฉัน? หรือ ว่า เธอจะคุณชายเล้งให้มาค้นงั้นเหรอ?” เป็นลั่วนิ่งเลิกคิ้ว และทําสีหน้าสบายใจ

ที่มุมปากของผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ในมุมยกขึ้น และเขาก็ หัวเราะออกมา

“คุณชายเล้งผู้หญิงคนนี้งมงายเกินไปแล้ว ให้ผมส่งคน ไปสั่งสอนเธอดีไหมครับ?” ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างคุณชายเล้ง รู้สึกโกรธแทนคุณชายเล้งคว้าโอกาสที่จะได้รับการโปรด

คุณชายเล้งหันมาสบตาเขาเล็กน้อย มองผู้ชายคนนั้น อย่างเย็นชา และจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “เมื่อเธอเพิ่งบอกว่าผม ไม่มีคุณสมบัติ แล้วแกคิดว่าแกมีงั้นเหรอ?”
ผู้ชายคนนั้นตกใจ ในขณะที่ตกตกใจอยู่พักหนึ่ง หลัง ของเขาก็รู้สึกเย็นวูบ ค่าพูดของคุณชายเลังหมายถึง อะไร?

ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าคุณชายเล้งไม่มีคุณสมบัติ คุณชาย เล้งก็ยอมรับว่าตัวเองไม่มีงั้นเหรอ? นี่ไม่ใช่สไตล์ของ คุณชายเล้ง

“ฉันเห็นว่าคุณกำลังความรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำลงไป กลัว แล้วล่ะสิ? สร้อยคอของหยู่ซินยังไงก็ถูกซ่อนอยู่ใน กระเป๋าของเธอแน่ ๆ เธอเลยไม่กล้าให้พวกเราค้นใช่ไหม ล่ะ ซุนหรูเพราะมี “หลักฐานที่ชัดเจน” ดังนั้นเธอเลยคิดว่า ตัวเองไม่จําเป็นที่จะต้องกลัวอะไร

“เธอไม่ให้พวกเราค้น ก็เพราะว่ามีผีอยู่ในใจ ถ้าเกิดว่า ฉันค้นหลักฐานออกมาได้ เธอจะว่ายังไง ซุนหรูต้องการที่ จะบังคับค้นหากระเป๋า

“คุณจะลองดูก็ได้นะ” เป็นลั่วนิ่งไม่ได้ขยับอะไร แต่ ว่า ในขณะที่มือของซุนหรูกำลังจะจับโดนกระเป๋าของ เวินลั่วฉิง ดวงตาของเธอหันมา ดวงตาเย็นชามองไปบน มือของ ซุนหรู

ในขณะนั้น มือของก็ซุนหรูได้หยุดลง และเกิดอาการ สั่ง ทั้ง ๆ ที่มือของเธออยู่ห่างจากกระเป๋าเพียงไม่กี่ เซนติเมตร แต่เธอไม่กล้าที่จะเอื้อมไปถึงมัน
ดูเหมือนว่าถ้าเธอยืดออกไป มือของเธอจะหักแน่ ๆ

ผ่านไปได้สักพัก ไม่เพียง แต่ซุนหรูจะตกใจ ทุกคนตรง นั้นต่างก็ตกตะลึงกับแรงผลักดันของเธอ

ใบหน้าของคุณชายเล้งประหลาดใจขึ้นเล็กน้อย ผู้หญิง คนนี้?

ผู้หญิงสามารถมีออร่าแบบได้ เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้ง

แรก

เสียงของเธอไม่ดังอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเธอไม่คม เกินไป แต่มีก็มีออร่าอาฆาตบางอย่างที่จะทำให้ผู้คนสั่น สะท้าน

เขาไม่เคยแม่แต่จะคิดว่าในงานเลี้ยงวันนี้เขาจะได้เจอ กับผู้หญิงแบบนี้ ค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว

เวินหรวนหรวนที่เฝ้ามองมาจากข้าง ๆ ตกตะลึง นี่ นี่ใช่ คือเงินลั่วฉิงจริง ๆ หรือ?

ถึงแม้ว่าอาการป่วยของเวินลั่วฉิงจะหายดีแล้ว แต่ว่าเธอ ไปฝึกทักษะนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?

“พี่สาวท่านนี้ อย่าโกรธไปเลยนะคะ ตัวแทนของฉันวิตกกังวลเกินไป เมื่อกี้ฉันก็แค่นั่งอยู่ข้าง ๆคุณ บางคน เห็นคุณเข้ามาหาฉันโดยเจตนา พวกเราเลยแค่สงสัย…” หลีหญ่ชั้นถือว่ายังคงฉลาด ค่อยๆถอนหายใจออกมา และใช้ถ้อยคำที่ระมัดระวัง

แต่เป้าหมายมีเพียงอย่างเดียว

“ก็แค่สงสัย? งั้นก็ไปแจ้งความ เรียกตำรวจมาซะสิ ฉัน จะให้ความร่วมมือกับตำรวจ” เงินลั่วฉิงคัดจังหวะคำพูด ของเธอ เพราะขี้เกียจที่จะฟังคำพูดไร้สาระเหล่านั้น

ดวงตาของเงินลั่วฉิงหันไปเล็กน้อย และกวาดสายตา มองไปยังคนไม่กี่คนที่อยู่ตรงหน้า มีการเยาะเย้ยที่มุมริม ฝีปาก “มิฉะนั้น ใครก็อย่ามาแตะต้องสิ่งของของฉัน”

“เหอะ ช่างกล้าอะไรขนาดนั้น? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?” ขุนหรูรีบลุกขึ้นมา ขาทั้งสองข้างอดไม่ได้ที่จะสั่น แต่ปาก ก็ปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้

เป็นลั่วฉิงไม่ได้สนใจเธอ หยิบโทรศัพท์ออกมา และโทร ออก

“ยังไง? คิดอยากจะตะโกนขอความช่วยเหลืองั้นเหรอ? เหอะ ตอนนี้เธอจะเรียกใคร มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว” หลี่ หรูเข้าใจว่าเธอต้องการที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือให้ คนมาช่วย หัวเราะเยาะเย้ยออกมา
หลังจากที่โทรศัพท์ของเงินลั่วฉิงสายติดแล้ว เธอก็เปิด

ลำโพง

“สวัสดีค่ะ ใช่ศูนย์รับแจ้งเหตุของเมือง A เขตC…”

ทุกคนได้ยินคําพูดทางโทรศัพท์ และตกตะลึง เธอ เธอ กำลังแจ้งความ?

“ฉันต้องการจะแจ้งความค่ะ ที่หมิงเจ๋…ห้อง505 พวกคุณ พวกคุณช่วยรีบมาหน่อยได้ไหมคะ” เวินลั่วฉิงใช้ความ กลัวมาก ตื่นตระหนก เสียงตะโกนอย่างไม่ต่อเนื่อง หลัง จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป

ทุกคนต่างตะลึง ในขณะที่ไม่สามารถยอมรับกลับมีการ พลิกกลับอย่างกะทันหัน

นี่ นี่ใช่คนเดียวกันหรือเปล่า?

เมื่อได้เห็นเธอกลับมามีความสงบอย่างรวดเร็ว ทุกคน รู้สึกเพียงว่าไม่สามารถมีสติในชั่วขณะ

คุณชายเล้งกระตุกริมฝีปาก มีรอยยิ้มอีกเล็กน้อยใน สายตาของเขา ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสนใจจริง ๆ

เรื่องนี้เริ่มสนุกขึ้นแล้วสิ!!