บทที่222 การเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ที่ทำให้คุณ ชายสามเย่โมโห (2)

บทที่222 การเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ที่ทำให้คุณชายสาม เย่โมโห (2)

“นี่ตระกูลเงินคิดจะสานต่องานวิวาห์กับตระกูลเย่อเหรอ

“เย่อหยู่เฟิงนั้นเหนือกว่าเย่อหยู่นานเป็นไหนๆ แม้ปกติ เย่อหยู่เฟิงจะดูเถลไถลไม่เอาการเอางานไปบ้าง แต่ถ้า ทำงานขึ้นมาก็ตั้งอกตั้งใจมากๆ ความสามารถก็ไม่เลว เลยทีเดียว ได้ยินมาว่าเขาทำการปฏิรูปไปไม่น้อยตั้งแต่ เริ่มเข้าบริษัท ผลออกมายังไม่เลวเลยทีเดียว เย่อหยู่เฟิง นั้นถือเป็นนักธุรกิจพ่อหนุ่มไฟแรงได้เลย”

“เย่อหยู่เฟิงทั้งหน้าตาดี สดใสร่าเริง เต็มไปด้วยความมี ชีวิตชีวา สปอร์มาดแมนงั้นแหรอ” อย่างเขานั้นพวกดึงดูด ผู้หญิงชอบเป็นที่สุด กลัวว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินจะเอา ไม่อยู่นะสิ”

“ดูเหมือนการจับแต่งงานครั้งนี้จะสำเร็จไปได้ด้วยดีนะ”

แต่เดิมสีหน้ามืดครึ้มจนเกือบกลายเป็นน้ำหมึกของ เย่ซือเฉินนั่นยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่
เลขาหลิวตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน คนพวกข้างหลังนั้นพูด ไม่ดูเหตุการณ์เลยเหรอเนี่ย นี่เป็นการราดน้ำมันบนกอง ไฟเลยนะ พวกเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ แต่เขายังอยากมี ชีวิตอยู่นะ

“ทุกท่านครับ เรื่องคนอื่นนินทาให้มันน้อยๆหน่อยนะ ครับ’เลขาหลิวท่าเพื่อรักษาชีวิตอันเล็กๆของตัวเองเอาไว้ และรักษาชีวิตของทุกเอาไว้ ซึ่งไม่พูดเตือนไม่ได้

ส่วนคำพูดของคนพวกนั้นเขาไม่เห็นด้วยไปซะหมด คุณ หนูใหญ่ตระกูลเงินเป็นคุณหญิงของเขา ท่านประธาน เสน่ห์แรงขนาดนี้คุณหญิงยังสามารถเอาอยู่เลย เด็กน้อย อย่างเย่อหยู่เฟิงไม่นับว่าเป็นอะไรเหรอ

แต่ละคนไม่รู้อะไรสักเลย

จู่ๆเย่ซือเฉินก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และใน ตอนนี้ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จึงเห็นได้ชัดว่า ต้องการจะโทร

“ท่านประธานพวกเรามีธุระด่วนกะหันทันที่สำคัญมาก คืนนี้จึงอยู่ด้วยกับทุกคนไม่ได้แล้วครับ ไว้พวกเราค่อย นักเวลากันใหม่นะครับ”เลขาหลิวนั้นไหวพริบดีสุดๆ จึง เข้าใจทันทีว่าท่านประธานนั้นต้องการจะโทรหาคุณหญิง
ดูเหมือนเรื่องคุยธุระวันนี้จะไม่สำเร็จซะแล้ว

พวกคนที่ตามข้างหลังแต่ละคนได้จ้องหน้าจ้องตากัน อย่างมึนงงเล็กน้อย แต่ว่า พวกเขาเห็นเย่ซือเฉินได้เดิน ห่างออกไปไกลแล้ว จึงไม่กล้าจะเอ่ยพูดอะไรอีก

เวินลั่วเฉินเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ได้รับสายเย่ซือเฉิน “ฮัลโหล”เวินลั่งฉิงแอบถอนหายใจ เธอเดาถูกแล้วจริงๆ เขาเดินจากไปไม่ได้แปลว่าเรื่องราวมันจะจบไปด้วย แต่ แปลว่าเรื่องราวมันจะมีมากยิ่งขึ้นแล้ว

เห็นได้อย่างชัดเจนว่านี่เป็นจังหวะการชำระบัญชีของ เย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินไม่เอ่ยพูดอะไร ระยะห่างของสายโทรศัพท์ที่ กั้นอยู่นั้นยังทำให้เงินลั่วฉิงรู้สึกหนาวๆเล็กน้อย

“คุณอยู่ไหน ฉันจะรีบไปหา” เป็นลั่วฉิงรู้สึกว่าใน สถานการณ์เช่นนี้ เธอต้องเริ่มก่อน ไม่งั้นความขัดแย้งจะ เพิ่มขึ้นไปอีกแน่

ในสถานการณ์เช่นนี้ คนฉลาดอย่างเธอ ก็ไม่ควรต้อง ใช้ไม้แข็งกับเย่ซือเฉินสิ เรื่องเมื่อกี้นั้นทำให้คนเข้าใจผิด ได้ง่ายเสียด้วย เรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน โดยเธอคาด การณ์ไม่ถึง เพราะฉะนั้นเธอควรอธิบายดีๆให้เย่ซือเฉิน เข้าใจ
“นอกโรงแรม ในที่สุดเย่ซือเฉินเอ่ยเสียงออกมา เพียง แต่เสียงเย็นชามาก และเย็นชามากเหลือเกิน

เป็นลั่วฉิงไม่รอช้าแม้แต่น้อย ก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก โรงแรมอย่างรวดเร็วที่สุด ไม่สนใจเย่อหยู่เฝิงที่เพิ่งปืนขึ้น มาจากสระว่ายน้ำด้วยเนื้อตัวเปียกโชกไปหมด

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่อหยู่เฟิงจู่ๆเกิดบ้าขึ้นมา ก็คงไม่มีเรื่อง แบบนี้เกิดขึ้น เย่อหยูเฟิงนั่นเป็นตัวอันตรายจริงๆด้วย

หลังเวินลั่วฉิงวิ่งออกมาจากโรงแรมก็เห็นรถเย่ซือเฉิน จอดรออยู่ด้านนอกประตู เธอจึงวิ่งไปหาอย่างรวดเร็ว แล้วขึ้นรถ เวินลั่วฉิงยังไม่ทันนั่งลงดีๆ สายตาเย็นชา ของเย่ซือเฉินก็หันมามอง’เย่อหยู่เฟิงทั้งหน้าตาดี สดใส ร่าเริง เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา สปอร์ตมาดแมนงั้นเห รอ”

เลขาหลิวที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับต้องพยายามอด กลั้นอย่างหนักเพื่อจะไม่ให้ตัวเองไอออกมา คำถามนี้ของ ท่านประธานของเขานั้นช่าง…..เขารู้สึกว่าท่านประธาน ของเขานั้นช่างปัญญาอ่อนจริงๆ

เวินลั่วฉิงนิ่งอึ้ง นัยน์ตาเปล่งประกายเล็กน้อย

โอ้ย อยากจะบ้าตาย
นี่ใครพูดเรื่องบ้าๆบอๆเขาฟังกันนะ หรือคิดว่าเรื่องนี้ยัง ไม่ใหญ่พออีกใช่ไหม

เวิน วฉิงมองตาเย่ซือเฉิน ก็แอบสั่นในใจเล็กน้อย ตอน นี้เยซือเฉินน่ากลัวมากจริงๆ

เงินลั่วฉิงรู้ดีว่าคำถามนี้ตอบไม่ง่ายเลย ถ้าตอบได้ไม่ ดีละก็ ผลที่ตามมาช่างไม่กล้าคิดเลยจริงๆ

“ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อน มีเหรอ”เป็นลั่วนิ่งมอง เขา กะพริบตาปริๆ ด้วยท่าทางใสซื่อไร้เดียงสา และจริง ใจสุดๆ

พูดจริงนะ เธอไม่เคยสังเกตมาก่อนว่าเย่อหยู่เฟิงนั้น หน้าตาดีหรือไม่ดี เพราะนั่นไม่เกี่ยวข้องกับเธอแม้แต่ น้อย

เลขาหลิวฟังที่เวินลั่วฉิงพูด ก็อึ้งไปทันที จากนั้นก็กด ไลก์ร้อยครั้งให้คุณหญิงของเขาภายในใจ

คุณหญิงนี่เก่งจริงๆ

คุณหญิงตอบแบบได้ใจสุดๆ

แค่คำว่าไม่เคยสังเกตก็เพียงพอต่อการพิสูจน์ได้ว่าในสายตาของคุณหญิงนั้นย่อหยู่เฟิงไม่มีผลอะไรเลยแม้แต่

น้อย

คำพูดนี้ท่านประธานของเขายอมรับฟังอย่างแน่นอน

เย่ซือเฉินเหมือนตอบอืมอย่างเย็นชา สีหน้ามืดครึ้มที่ เพียงพอต่อการทําคนตกใจจนตายได้ในตอนแรกนั้นเห็น ได้ชัดว่ามีการคลายกังวลลง แต่ว่า เขายังคงทําหน้าบึ้งตึง เช่นเดิม แล้วไม่พูดอะไรต่ออีก

“คือวันนี้ฉันมาโรงแรมเป็นเพื่อนคุณปู่กับคุณย่าเหอน่ะ ฉันไม่รู้ว่าเย่อหยู่เฟิงโผล่มาอยู่ตรงนี้ได้ไง” เขาไม่ได้ถาม แต่เงินลั่วฉิงรู้สึกว่าควรจะอธิบายให้เข้าใจสักนิดหนึ่ง เพราะเรื่องเมื่อกี้มันพิเศษเกินไปหน่อย เย่ซือเฉินทางมา มองเธอ แล้วไม่พูดเช่นเดิม คำที่เธอพูดเขาเชื่อ แต่ว่าที่ เขาโกรธไม่ได้เป็นเพราะเรื่องนี้

“ก่อนหน้านี้ที่เย่อหยู่เฟิงเอาเสื้อของเขามาคลุมบนตัวให้ ฉัน ตอนนั้นฉันใส่แค่ชุดว่ายน้ำ และตอนนั้นคนเยอะเกิน ไป เพราะแบบนี้..………..”เป็นลั่วฉิงไหวพริบดี จึงเข้าใจทันที จากนั้นก็อธิบายเรื่องเสื้อผ้าให้เข้าใจอีกครั้ง

เฮ้อ ผู้ชายคนนี้ขี้เก๊กชะมัด

“เย่อหยู่เฟิงเห็นแล้วเหรอ” เพียงแต่ ต่อจากนั้น เย่ซือเฉิ นก็หรี่ตามองอย่างรวดเร็ว เสียงก็เปลี่ยนเยือกเย็นขึ้นมาทันที

ที่จริงก่อนหน้านี้เขาก็นึกถึงเหตุการณ์แบบที่เธอพูดมา แล้ว ดังนั้นจึงพาคนให้ออกจากมา แต่แค่นึกถึงเธอใส่ชุด ว่ายน้ำที่เซ็กซี่ถูกเย่อหยู่เฟิงเห็นเข้าแล้ว เขาก็มีความคิด ที่อยากควักลูกตาเย่อหยู่เฟิงออกมาทันที

เวิน วฉิง”……”

นี่ทำไมยิ่งอธิบายยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่

“ไม่นะ ตอนนั้นบนตัวฉันมีผ้าขนหนูคลุมไว้แล้ว”

เงินลั่วฉิงอธิบายเพิ่มเติมอีกคำ

เฮ้อ ผู้ชายช่างเดาใจยากชะมัด ผู้ชายคนนี้รับมือได้ยาก จริงๆ

สีหน้าเย่ซือเฉินดีขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็หันสายตามามอง ตรงข้างหน้า

เวินลั่วฉิงกระตุกมุมปากเบาๆ คุณชายสามเย่ คุณขี้เก๊ก แบบนี้จะดีจริงเหรอ

ตลอดทางเย่ซื่อเฉินไม่พูดอะไรอีก เลขาหลิวส่งทั้งสองกลับที่คฤหาสน์โดยตรง

ตอนกลับไปถึงคฤหาสน์ก็ประมาณเกือบหกโมงเย็น แล้ว เงินลั่วฉิงรู้ว่าเย่ซือเฉินยังไม่ได้กินข้าวยังแน่นอน เงินลั่วฉิงเลยตัดสินใจลงมือเข้าครัว

มีคนเคยบอกไว้ว่าถ้ากินของคนอื่นแล้วก็จะพูดดีๆ

ถ้าเย่ซือเฉินกินอาหารที่เธอทําก็อาจเกรงใจไม่กล้าโกรธ เธออีกก็เป็นไปได้

แต่ที่เงินลั่วฉิงไม่รู้คือ คำพูดนี้ใช้บนตัวคุณชายสามเย่ ไม่เกิดผลอะไรทั้งนั้น

เงินลั่วฉิงทําอาหารออกมาไม่น้อย คุณชายสามเย่กิน อย่างเอร็ดอร่อย เงินลั่วฉิงก็แอบโล่งใจเบาๆ

เพียงแต่จู่ๆเย่ซือเฉินก็เงยหน้ามามองเธอ แล้วเอ่ยปาก พูด”พรุ่งนี้เป็นต้นไปต้องเข้าบริษัทกับฉันด้วย”

เรื่องวันนี้เขาจะไม่ถือสา แต่เขารู้สึกว่าตั้งแต่ตอนนี้ เป็นต้นไปต้องให้เธออยู่ใกล้ตัวเขาทุกๆเวลา เขาออก ไปไม่ถึงเวลาสองวัน เธอยังหว่านเสน่ห์ดึงดูดแมลงหวี่ แมลงวันมาก่อกวนเขาตั้งหลายตัว และอย่างมีถังไปเชีย นที่แอบซ่อนไว้อีกคน “ไปบริษัททำไม เรื่องในบริษัทฉันก็ ไม่เข้าใจด้วย ฉันไม่อยากไปหรอก”ปฏิกิริยาแรกของเงินถั่วนิ่งคือปฏิเสธ และปฏิเสธอย่างหนักแน่น