บทที่ 316 คุณชายสามเย่ทำทุกวิธีการจริงๆ

บทที่ 316 คุณชายสามเย่ทำทุกวิธีการจริงๆ

“ดังนั้นท่านประธานให้ผู้ช่วยเวินกลับห้องไปพักผ่อน เถอะครับ” อย่างไรก็ตามแต่เลขาหลีก็ยังคงพูดค่าพูด ของตกเองจนจบ

ไม่ใช่ว่าเลขาหลี่เป็นคนกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใดๆ แต่ ในขณะนี้เลขาหลีตกใจจนสมองหยุดทํางานและหยุดคิด ไปชั่วขณะ และนั่นคือสิ่งที่เขาพูดโดยไม่รู้ตัว

จู่ๆ เวินลั่วฉิงก็อยากจะหัวเราะ แต่เธอรู้สึกว่าตอนนี้เลขา หลี่เป็น “ผู้เสียสละอันใหญ่หลวง” ของเธอ ถ้าเธอหัวเราะ ตอนนี้ ก็คงเป็นการเนรคุณจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอ หัวเราะในเวลานี้ ก็จะถูกเปิดเผย และการแสดงนี้ก็คงจะ ดำเนินต่อไปไม่ได้

เลขาหลี่คนนี้ช่างสมกับที่เธอรู้สึกตั้งแต่แรกเห็น มีความ ยุติธรรมเป็นอย่างมากและยังยึดมั่นถือมั่นมากและเด็ด เดี่ยวสุดๆ

สายตาของเย่ซือเฉินหันไปเล็กน้อย พร้อมกับมองไปที่ เวินลั่วฉิง เมื่อเห็นเวินลั่วฉิงเป็นเช่นนั้น ดวงตาครึ่งหนึ่ง กรอกกลับไปกลับมาในใจของเธอคิดอะไรทำไมเขาจะ ไม่รู้
เธอจงใจขอให้เลขาหลี่ช่วยเหลือ

บังเอิญเลขาหลี่เป็นคนดื้อรั้น

เมื่อสักครู่เลขาหลีไม่ได้จากไป ตอนนี้เห็นเธอ “กลัว” และ “ไม่กล้าโกรธและไม่กล้าพูด” แบบนี้ ยิ่งไม่ไปอย่าง แน่นอน

ด้วยความดื้อรั้นของเลขาหลี่ทำให้ไม่มีผลกับเรื่องนี้ เลขาหลี่ก็คงจะไม่ไปจริงๆ

เธอคงเห็นสิ่งนี้ในเลขาหลี่ตั้งแต่ตอนแรก ดังนั้นเธอจึง ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

สายตาของเย่ซือเฉินมองตรงไป คมเหมือนกับใบมีด ไม่มีใครสามารถเพิกเฉยได้

ร่างของเวิน วฉิงหดเล็กลงและเอนไปทางด้านเลขาหลั ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะกลัวเกินกว่าจะหายใจได้

“ท่านประธาน ถ้าไม่อย่างนั้นให้ผมไปส่งผู้ช่วยเงินที่ห้อง อื่นเถอะครับ”

เลขาหลี่เห็นท่าทางของเงินลั่วฉิง ตนนั้นไม่สามารถที่จะ ทนต่อไปได้ ดังนั้นจึงเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อพูดประโยคนั้นออกมา

เงินลั่วงรู้สึกซาบซึ้งใจในการ”ปกป้องจนตัวตาย” ที่ เลขาหลี่ทำ เธอสาบานว่าจะปกป้องเลขาหลี่อย่างเต็มที่ หากเย่ซือเฉินจะคิดแก้แค้นในภายหลัง

“คุณไปเอากระเป๋าเดินทางของผมมา” เย่ซือเฉินเข้าใจ นิสัยของเลขาหลี่ จึงไม่แปลกใจมากนัก

“ท่านประธานต้องการอยู่ที่ห้องนี้? ได้ครับ ผมจะไปเอา เดี๋ยวนี้”

เลขาหลี่แอบสูดลมหายใจลึกๆ แต่เขาก็ยังไม่เขาจึง กล่าวเสริมว่า “งั้นผมพาผู้ช่วยเวินไปด้วยนะครับ”

ต้องบอกว่าเลขาหลี่นั้นเป็นคนที่มีความยุติธรรมเป็น

อย่างมาก

“เธอต้องอยู่นี้” ตอนที่เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง ภายในดวงตาดูเหมือนจะซ่อนรอยยิ้มไว้เล็กน้อย รอยยิ้ม ที่แปลกประหลาดและคาดเดาไม่ได้

เวินลั่วฉิงรู้สึกไม่ดี เธอรู้สึกว่าเย่ซือเฉินนั้นดูเหมือนกำลัง จะคิดอะไรบางอย่างอยู่ และดูเหมือนว่าจะสามารถหาวิธี พลิกแพลงสถานการณ์ทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์
เขาเสแสร้งหรือเขามีจริง?

ถ้ามีจริง แล้วอะไรที่ทำให้เขาไม่แยแสและมั่นใจได้ ขนาดนี้?

“ท่านประธาน ผู้ช่วยเวินเธอ …” เลขาหลี่หันมาสบตากับ เวินลั่วฉิง เมื่อเห็นท่าทางที่ “ประหม่า” ของเงินลั่วฉิง ก็ไม่ อาจไว้วางใจได้

“คุณเพิ่งบอกไปเองว่า สามีของเธอใจแคบ โหดร้ายและ มีแนวโน้มจะเป็นหัวรุนแรง คุณไม่กลัวเหรอ?”

คุณชายสามเย่ออกมือเอง เลขาหลี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้จริงๆ แต่ ประโยคนี้ก็ปิดกั้นเลขาหลี่จนพูดไม่ออก

มุมริมฝีปากของเวินลั่วฉิงกระตุกอย่างรุนแรง เป็นครั้ง แรกที่เห็นด่าคนของตัวเอง แถมยังด่าได้อย่างสบายใจ ไม่มีอะไร

“งั้นรอผมนํากระเป๋าเดินทางของท่านประธานกลับมา ผู้ ช่วยเป็นค่อยกลับเข้าไป” เลขาหลี่มองไปที่เวินลั่วฉิงอ ย่างไม่สบายใจอีกครั้ง นี่เป็นคำพูดที่กล่าวกับเย่ซือเฉิน และยังกล่าวถึงเงินลั่วฉิงอีกด้วย

เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงขอให้เลขาหลี่เข้าไป เอากระเป๋าเดินทาง หรือแค่ต้องการขับไสเลขาหลี่ไป?

แต่เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่า จะไม่ใช่ และนั่นไม่ใช่สไตล์ ของเย่ซือเฉิน แม้ว่าเย่ซือเฉินจะดูร้ายกาจและใจดำ แต่ ทําสิ่งใดไม่มีทางที่ไม่มีแบบแผนอย่างแน่นอน สิ่งที่เขา ทำได้ดีคือการจี้จุดสำคัญ และไม่หยุดที่จะโจมตีจุด สำคัญของศัตรู

เป็นลั่วฉิงรู้ดีว่าตอนนี้เย่ซือเฉินไม่ปล่อยเธอไปในตอนนี้ เธอก็คงจะไปไม่ได้อีกแน่ ดังนั้นเธอจึงอยู่ต่อ และดูว่าเขา อยากทําอะไรกันแน่?

“กระเป๋าเดินทางมาแล้วครับ ท่านประธาน” ความเร็ว ของเลขาหลี่นั้นเร็วมาก ใช้เวลาไม่เกินหนึ่งนาที แต่เดิม กระเป๋าเดินทางของเย่ซือเฉินนั้นยังไม่เปิดออก

“เอามานี่” เย่อเฉินนั่งลงบนเตียง ไม่ขยับ มีเพียงแค่ สายตาที่มองไปที่เป็นลั่วฉิง

ในครั้งนี้เลขาหลี่กลับไม่มีความลังเลสักนิด รีบนำเอา กระเป๋าเข้าห้อง

ริมปากของเย่ซือเฉินยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย มองไปที่ เวินลั่วฉิงด้วยสายตาที่ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ผู้ช่วยเงิน รบกวนคุณช่วยเปิดออกด้วย”
ในขณะนี้คำพูดของเย่ซือเฉินนั้นช่างสุภาพและยังเรียก เธอว่าผู้ช่วยเวิน จนเวินลั่วฉิงไม่อาจหาเหตุผลมาปฏิเสธ ได้

คราวนี้ แม้แต่เลขาหลี่ก็รู้สึกปกติมาก ดังนั้นจึงไม่ได้พูด อะไร

เงินลั่วฉิงจึงทำได้เพียงค่อยๆ เดินเข้าไปในห้อง ขยับไป ที่กระเป๋าเดินทางของเขา แล้วก้มลงเพื่อเปิดกระเป๋าเดิน ทางของเขา

ในช่องเก็บสัมภาระของเขายกเว้นเสื้อผ้าสองชุด ส่วน อื่นๆ ทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง เสื้อผ้าสตรีหลายชุด เตรียมไว้อย่างดี

เวินลั่วฉิงยังเห็นไปยังชุดชั้นในและชุดนอนที่ทำด้วยผ้า ชนิดที่ไม่ค่อยได้เห็นมากนัก

เลขาหลี่ตะลึง จะมีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในกระเป๋าเดินทาง ของท่านประธานได้อย่างไร?

เสื้อผ้าพวกนั้นไม่ใช่ของท่านประธานอย่างแน่นอน คราวนี้ท่านประธานมากับผู้ช่วยเวิน หรือว่าเป็นเสื้อผ้า ของผู้ช่วยเวินเหรอ?

แต่ทำไมเสื้อผ้าของผู้ช่วยเวินถึงอยู่ในกระเป๋าเดินทางของท่านประธานล่ะ?

มุมปากของเวิน วฉิงอดไม่ได้ที่จะกระตุกอย่างหนัก ก่อนอื่นเลยตอนที่เย่ซือเฉินเข้าไปเก็บกระเป๋าเดินทาง เธอก็ไม่ได้ตามเข้าไปด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเย่ซือเฉิน จะเตรียมเสื้อผ้ามากมายของเธอไว้ด้วย

หรือว่านี่คือจุดประสงค์ของเย่ซือเฉิน ในกระเป๋าเดินทาง ของเขาเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของเธอ เพียงพอที่จะแสดงให้ เห็นว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน

เมื่อมองไปที่ปฏิกิริยาของเลขาหลี่ เวินลั่วฉิงก็มั่นใจมาก ยิ่งขึ้นไปอีก

ผู้ชายคนนี้ช่างร้ายกาจและใจดำจริงๆ

เห็นอย่างได้ชัดว่า เงินลั่วฉิงประเมินประสิทธิภาพการ ต่อสู้ของคุณชายสามเย่ต่ำไป

คุณชายสามเย่ลงมือเอง มีหรือที่เรื่องจะจบลงอย่าง ง่ายๆ ดังนั้นสิ่งต่างๆ จึงห่างไกลจากความคิดง่ายๆ ของ เธอเป็นอย่างมาก

“มีของอยู่ระหว่างช่อง นำออกมาด้วย” เย่ซือเฉินพูดขึ้น มาอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มมากยิ่งขึ้น นุ่มนวลเหมือนคำ บอกรัก
ดวงตาของเงินลั่วฉิงกะพริบไปมา มีของ? ยังมีของอะไร

อีก?

ไม่ใช่ว่าเป็นของที่ทำให้คนเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ใช่ ไหม? เช่นถุงยางอนามัยพวกนี้

แต่เย่ซือเฉินไม่เคยใช้ถุงยางอนามัยเมื่อครั้งที่อยู่กับเธอ แต่ก่อนก็ไม่เคยใช้ แต่หลังจากที่เธอบอกเขาว่าเธอไม่ สามารถตั้งครรภ์ได้ เขาก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องใช้มันอีก ว่ากัน ว่าการใช้สิ่งนั้นจะช่วยลดความรู้สึกบางอย่างลง

เย่ซือเฉินไม่ใช้คนที่จะให้ตัวเองเสียเปรียบ

ด้วยความสงสัย เวินลั่วฉิงสอดมือเข้าไปในช่องที่เขาพูด แล้วแตะโดนสมุดเล่มเล็กๆ

มันไม่ได้ใหญ่มากนัก มันมีขนาดประมาณฝ่ามือ

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่มันอะไรกัน?!!