ตอนที่81 คุณชายสามเย่รู้ตัวแล้ว

ตอนที่81 คุณชายสามเย่รู้ตัวแล้ว

คุณชายสามเย่ยืนอยู่อย่างนั้น เขาไม่ได้โต้ตอบใดๆ

ข้อมูลที่รายงานแสดงให้เห็นว่า ลายนิ้วมือบนแก้วที่เขา ถือมาไม่ตรงกับลายนิ้วมือกับที่ทางตำรวจเก็บไว้ก่อนหน้า

เขากำลังใช้ความคิดว่าเกิดปัญหาขึ้นที่ตรงไหน

แก้วน้ำนั้นเธอใช้แล้ว เขาเห็นมันกับตา ไม่มีข้อผิดพลาด อย่างแน่นอน

ถ้าอย่างนั้นต้องมีปัญหาที่ทางตำรวจแน่ ตอนนี้คุณชาย สามเย่เชื่อมั่นเช่นนั้น

เพราะว่า พอได้เห็นผลลัพธ์เช่นนี้ แต่เย่ซือเฉินยังคง สงสัยว่าเวินลั่วฉิงกับผู้หญิงที่สถานีตำรวจคนนั้นคือคน เดียวกัน

“พี่สาม ผมว่าไม่น่าใช่เวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงจะไปมีความ สามารถอย่างนั้นได้อย่างไร” คุณชายห้าฉิงยังคงเชื่อมั่น ในผลลัพธ์อีกอย่างหนึ่ง เขาเชื่อว่าผู้หญิงที่สถานีตำรวจ วันนี้ไม่ใช่เวินลั่วฉิงแน่
แน่นอน ข้อเท็จจริงพิสูจน์แล้วว่าเขาพูดถูก

เย่ซือเฉินกำลังคิดถึงเรื่องต่างๆ ขนคิ้วเขาขมวดเป็นปม น้อยๆ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้สีหน้าเคร่งขรึม

คุณชายห้าฉิงเห็นท่าทางเขาแล้วก็แอบถอนหายใจ ก่อน จะพูดอย่างระมัดระวัง “พี่สาม พี่จะหย่ากับเงินลั่วฉิง เปล่า”

เขารู้ ที่พี่สามแต่งงานกับเงินลั่วฉิงก็เพราะว่าเขาคง สงสัยว่าเป็นลั่วฉิงคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อน

แต่ว่าตอนนี้ดูแล้วเวินลั่วฉิงไม่น่าจะใช่ผู้หญิงที่พี่สามตา มหา ดังนั้น พี่สามก็อาจจะหย่ากับเงินลั่วฉิงใช่รึเปล่า

เย่ซือเฉินซึ่งเดิมไม่ได้แสดงท่าทีอะไร แต่ตอนนี้เขา เงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่คุณชายห้าฉิง สายตานั้นหนาว เหน็บราวกับน้ำแข็ง

ภรรยาที่เขาในที่สุดก็ได้แต่งงานกลับมา ทำไมจะต้อง หย่าด้วย

ใช่ เขาแต่งงานกับเวินลั่วฉิงเพราะว่าสงสัยว่าเธอเป็นผู้ หญิงคนเดียวกันกับเมื่อห้าปีก่อน แต่ว่าเรื่องนั้นเขากำลัง ตรวจสอบอยู่
แต่ว่า เมื่อถึงสุดท้ายแล้ว ผลออกมาว่าผู้หญิงเมื่อห้าปี ก่อนไม่ใช่เวินลั่วฉิง เขาก็จะไม่หย่ากับเงินลั่วนิ่งอยู่ดี

ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขา ก็จะไม่มีวันหย่า

สาเหตุที่เขาลงนามในข้อตกลงวันนั้น เพราะกลัวว่าเธอ จะไม่เห็นด้วย และกลัวว่าจะเป็นการบีบเธอ จนเธอหนีไป

แน่นอน ว่าเขายังรู้สึกว่า เวินลั่งฉิงคือผู้หญิงเมื่อห้าปี ก่อนอยู่

ถึงอย่างไรก็มีเวลาอีกหนึ่งปี เวลาหนึ่งปี เพียงพอที่จะให้ เขาตรวจสอบทุกเรื่องให้ชัดเจน ถึงตอนนั้น…

“พี่สาม ผมพูดอะไรผิดไป” คุณชายห้าฉิงสบตาเขา แล้วจู่ๆก็มีอาการหนาวสั่นขึ้นมา สายตาของพี่สามนั้นน่า กลัวมาก!

เขา เขาพูดอะไรผิดไป

ทำไมพี่สามถึงได้มองเขาแบบนั้น

“แกว่า ลายนิ้วมือที่ทิ้งอยู่บนวัตถุนั้นเป็นของเธอจริงหรือ เธอเป็นนักจิตวิทยาอาชญากรจะทิ้งความผิดพลาดไว้อย่างโจ่งแจ้งอย่างนั้นเลยหรือ” เย่ซือเฉินเดิมที ที่อยากรู้ผลลัพธ์ ดังนั้นจึงมองข้ามเรื่องนี้ไป แต่ตอนนี้มา คิดกลับแล้ว เห็นว่าเบาะแสเรื่องนี้ดูง่ายเกินไป

เรื่องนี้สำหรับคนธรรมดาแล้วเรียกว่าไม่น่าเป็นประเด็น อะไร แต่ว่าสําหรับนักจิตวิทยาอาชญากรรมแล้วฟังดูไม่ ค่อยสมเหตุสมผลนัก

“พี่สาม พี่สงสัยว่าลายนิ้วมือบนวัตถุนั้นเธอจงใจทำขึ้น เพื่อที่จะเบนความสนใจอย่างนั้นรี” คุณชายห้าฉิงกระ พริบตา มุมปากตกลงเล็กน้อย คิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดต่อ “พี่สาม มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกพี่ในโทรศัพท์…

คุณชายห้าฉิงเป็นผู้กำกับที่สถานีตำรวจ มีหลายเรื่องที่ เขาคิดออกเองได้ ถ้าหากว่าเขาไม่มั่นใจ เขาคงจะไม่ยอม ให้เย่ซือเฉินเอาลายนิ้วมือมาตรวจสอบ

“หึม” เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย การแสดงออกยังไม่ เปลี่ยน แต่สายตาทั้งครู่ดูเคร่งขรึมมาก

“แน่นอน ตอนที่เธอเข้าไปสอบปากคำมู่เส้าไปในห้อง สอบสวน เธอได้ใช้ปากกาบันทึกข้อซักถาม ผมได้เอา ปากกาที่เธอใช้นั้นไปตรวจสอบ ลายนิ้วมือบนปากกากับ ลายมือบนวัตถุเหล่านั้นเหมือนกันอย่างไม่ต้องสงสัย ขณะนี้ สายตาที่คุณชายห้าฉิงแสดงออกมานั้นจริงจังเป็นอย่างมาก

เดิมทีเรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ ดังนั้นในโทรศัพท์ เขา จึงไม่ได้พูดกับเย่ซือเฉิน

นัยน์ตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว มีการ เปลี่ยนแปลงอย่างมากในท่าทีของเขา

“แน่นอนว่าตอนที่เธอไปสอบสวนมู่เส้าไป่ ผมก็ยืนดู อยู่ข้างนอก ตอนที่เธอหยิบปากกาขึ้นมาจดบันทึก ผม เห็นมันกับตา ไม่ใช่แค่ผม ยังมีเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เข้าไป สอบสวนพร้อมกับเธอและทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั่นก็เห็นกัน หมด” คุณชายห้าฉิงเป็นหัวหน้าสถานีตำรวจ หลายต่อ หลายครั้ง สิ่งที่เขาคิดก็คือจะหาทางพิสูจน์ได้อย่างไร ที่ จะทำให้หลักฐานต่างๆนั้นดูน่าเชื่อถือ

“ดังนั้น ลายนิ้วมือที่เก็บมาจากปากกาด้ามนั้นจะต้อง ไม่ผิดอย่างแน่นอน” คุณชายห้าฉิงกล่าวมาถึงข้อสรุป สุดท้าย

“เอาบันทึกกล้องวงจรปิดในห้องสอบสวนออกมาให้ผม ดูหน่อย” ถึงแม้ว่าที่คุณชายห้าฉิงพูดจะฟังดูแน่ชัด ทั้ง ตรรกะและหลักฐาน แต่ว่าเย่ซือเฉินก็ยังคงสงสัย

เขาจะต้องเห็นด้วยตา ตัดสินด้วยตัวเอง! เขาคิดอยู่ เสมอว่าเรื่องต่างๆมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
“เทปบันทึกตอนที่เธอสอบสวนได้ถูกลบออกไปแล้ว ไม่ เพียงแต่ตอนที่เธอสอบสวนเท่านั้น บันทึกจากกล้องตัว อื่นๆที่จับภาพเธอไว้ก็ถูกลบออกไปด้วย” คุณชายห้าฉิง เข้าใจความหมายของเขา ความจริงแล้วเขาเองก็ต้องการ นำวีดีโอบันทึกภาพมาตรวจสอบดูอีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถ ทําได้

เย่ซือเฉินหรี่ตาลงพร้อมเงยหน้าจ้องไปยังคุณชายห้าฉิง

“เรื่องนี้ผมถามพี่ใหญ่แล้ว พี่ใหญ่บอกว่าเธอมีตัวตน พิเศษ จึงต้องเก็บเป็นความลับ วีดีโอนั้นพี่ใหญ่เป็นคนสั่ง ให้คนของเขาลบไปเอง” คุณชายห้าฉิงสบกับสายตาที่ดู เหมือนจะฆ่าคนได้ของเย่ซือเฉิน พร้อมกับค่อยๆอธิบาย

“พี่ใหญ่ให้ลบไปรี” เย่ซือเฉินดูเกรงๆ ราวกับเป็นเรื่องไม่ คาดคิด แต่ก็ไม่ได้ดูถึงกับประหลาดใจมากนัก

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาโทรหาพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ก็ต้องการเก็บ ตัวตนของเธอไว้เป็นความลับ

ตอนนี้พี่ใหญ่ จึงได้ลบวีดีโอภาพทั้งหมดของเธอที่สถานี ตำรวจทิ้งไปจนหมด

พี่ใหญ่มีความสัมพันธ์อย่างไรกับเธอกันแน่
“ใช่แล้ว เธอเป็นคนที่พี่ใหญ่หามา ก็เป็นเรื่องปกติที่ พี่ใหญ่จะทำเช่นนี้” สำหรับเรื่องนี้ คุณชายห้านิ่งไม่ได้ สงสัยอะไร อีกอย่างอย่างไรนั่นก็คือพี่ชายคนโตของพวก เขา เขาไม่มีวันสงสัยพี่ใหญ่เป็นแน่

“ปกติ…” เย่ซือเฉินลดเสียงลงจนฟังไม่ออกว่ามาอารมณ์ ไหน และฟังไม่ออกว่าสงสัยหรือว่า เสียงแบบไหน แค่ เพียงเห็นว่ามีแสงเปล่งประกายในแววตาอันมืดมิด

คุณชายห้าฉิงเห็นเขาเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ เขา ไม่กล้าพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

“บันทึกที่เธอบันทึกไว้ตอนสอบปากคำยังอยู่รึเปล่า” อยู่ๆเย่ซือเฉินก็ถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง ฉิงฉิงบอกว่าเธอ ได้บันทึกบางอย่างตอนสอบปากคำ เขาอยากจะดูว่าเธอ บันทีกอะไร หรือว่าค้นพบอะไร

อีกอย่าง เขาคิดว่าบางทีลายมืออาจจะเป็นจุดเปลี่ยน สำคัญก็ได้

เขาและเวินลั่วฉิงได้ลงชื่อในข้อตกลง ในข้อตกลงนั้น เธอได้เซ็นยืนยันด้วยตนเอง…

“อยู่ ยังอยู่” คุณชายห้าฉิงนิ่งอึ้งไป หลังจากที่ได้สติเขา ก็พยักหน้า “อยู่ในห้องทำงานผม”
คุณชายห้าฉิงเข้าไปในห้องทำงาน เขาหากระดาษแผ่น หนึ่งอยากรวดเร็ว ก่อนจะยื่นให้ตรงหน้าเยซือเฉิน “พี่สาม นี่เป็นบันทึกที่หล่อนทำเอาไว้ตอนนั้น ที่จริงแล้วหล่อนก็ ไม่ได้จดอะไรมาก มีจดแค่…”

เย่ซือเฉินไม่รอให้เขาพูดจบ ก็รีบดึงกระดาษในมือเขา ไปดูอย่างรวดเร็ว

คุณชายห้าฉิงตกใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพี่ สามกังวลถึงขนาดนี้

สายตาเยซือเฉินตกลงบนกระดาษ เขาเห็นบนกระดาษ จดสัญลักษณ์เพียงไม่กี่อย่าง เวลาต่อมาดวงตาเขาก็เป็น ประกาย นัยน์ตาทั้งคู่ค่อยๆพองโต สัญลักษณ์เหล่านี้…