ตอนที่ 134 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (1)

ตอนที่ 134 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (1)

ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งหดหู่ใจ เดินไปยังที่นั่งที่ว่างเปล่าแล้วนั่งลง ไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก มองกระดาษและปากกา ต่อหน้าก็เริ่มรู้สึกปวดหัว ไม่ได้เสแสร้งมันปวดจริงๆ

ตั้งแต่เด็ก เมื่อเธอเห็นหนังสือก็รู้สึกปวดหัว!!

ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดี? ฉิงฉิงคงนึกไม่ถึงว่าเย่ซือ เฉินจะใช้วิธีนี้ ดูเหมือนว่าฉิงฉิงของตนจะคาดการณ์ผิด พลาดแล้ว

แต่เดี๋ยวก่อน! !

ตอนที่กำลังเดินทางมาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ฉิงฉิง นอกจากจะให้เธอดู 5 ภาพนั้นแล้วยังให้ดูอีกหนึ่งภาพนิ ตอนนั้นฉิงฉิงบอกว่าเผื่อมีอะไรขัดข้องจะได้ใช้!

เธอก็ว่า ฉิงฉิงของเธอจะคาดการณ์ผิดได้อย่างไรกัน?

ฉิงฉิงของเธอไม่ว่าจะทำอะไรก็จะเตรียมตัวสุดความ สามารถเลย!!
ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเห็นเป็นแค่สิ่งที่ ใช้ในการร่วมทำงานระหว่างสองบริษัทก็เท่านั้น ยังทำ เหมือนเป็นนรกอเวจี ดังนั้นจึงไม่ได้ดูอย่างตั้งใจ

แต่ภาพออกแบบของฉิงฉิงนั้นโด่ดเด่นจริง แค่มองแวบ เดียวก็ต้องหลงใหลในความสวยงาม ดังนั้นเธอจึงจำได้ อยู่

ถึงแม้เธอจะออกแบบไม่เป็น แต่เรื่องฝีมือวาดรูปเธอก็ยัง พอใช้ได้ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะจำลองแบบที่ฉิงฉิงคิดขึ้น มา

เย่ซือเฉินเฝ้าสักเกตฉู่หลิงเอ๋อมาโดยตลอด เพิ่งเห็น ตอนแรกที่มีสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก หน้าตาบูดบึ้ม แต่ ต่อมาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นดีอกดีใจ?!

คิ้วของเย่ซื่อเฉินชนกัน ดวงตายิบหยี

เพราะฉู่หลิงเอ๋อลอกเลียนแบบผลงานของเวินลั่วฉิง ดัง นั้นเวลาที่ลงมือวาดจึงมีคล่องแคล่วและพลิ้วไหว ใช้เวลา เพียงครึ่งชั่วโมงก็วาดเสร็จ จากนั้นก็นำไปให้เลขาหลิว

เลขาหลิวไม่กล้าเชื่อมันรวดเร็วเกินไป เหมือนกับกำลัง เล่นเหมือนเด็กๆอยู่ เธอจะทำท่าทีให้ดูเหมือนมีความ ตั้งใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ใช้เวลาเร็วอย่างนี้จะสามารถวาดแบบอะไรได้บ้าง?

ถึงแม้ว่าบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปเป็นของคุณนาย สุดท้ายท่าน ประธานก็จะเลือกบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป แต่นักออกแบบทำไป เรื่อยไม่มีท่าทีความเป็นมืออาชีพเลย ไม่ว่าจะยังไงก็น่า จะเล่นละครตกใจกันบ้าง พอถึงเวลาจะได้ไม่ทำให้ท่าน ประธานของตนต้องลำบากใจ

เลขาหลิวรู้สึกว่าฉู่หลิงเอ๋อไม่ควรส่งภาพออกแบบเร็ว เกินไป แต่เมื่อก้มหน้ามองก็ต้องตกตะลึงตาค้าง

แค่มองภาพนี้แวบเดียวก็ต้องทึ่งกับความสวยงาม ดูดี กว่าภาพ 5 ภาพที่บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปได้ส่งมาก่อนหน้านี้

เลขาหลิวตกตะลึงยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน จนเย่ซื้อเฉิ นทำเสียงกระแอมจึงจะรู้สึกตัวแล้วรีบส่งภาพออกแบบให้ กับเย่ซือเฉิน

เมื่อเย่ซือเฉินเห็นภาพออกแบบ ดวงตาก็เกิดแสงเป็น ประกายและใบหน้าก็ความประหลาดใจด้วย

เขาเงยหน้าขึ้นมองฉู่หลิงเอ๋อ ในแววตาซุกซ่อนความ สงสัยที่ยากจะหลั่งถึง“สามารถออกแบบผลงานอย่าง นี้ในเวลาที่รวดเร็ว? ความสามารถแบบนี้ทั้งวงการนัก ออกแบบก็คงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทำอย่างนี้ได้
“ฉันเป็นหญิงอัจฉริยะไง!! “เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มอย่าง อ่อนโยนมาก คนที่รู้จักฉู่หลิงเอ๋อดี จะรู้ว่าเมื่อฉู่หลิงเอ๋อรู้ กผิดก็จะยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอรู้สึกปวดหัว เมื่อกี้ไม่น่าจะวาดเร็วขนาดนี้ เธอควรจะ วาดช้าๆให้เสร็จภายในสองชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว โอ้ย! ทำผิดพลาดเสียแล้ว!!

แต่ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าเย่ซือเฉินมีเป้าหมายที่ไม่ธรรมดา กันนะ? หรือเธอคิดมากไปเอง?

นักออกแบบคนอื่นที่กำลังคิดไอเดียอย่างตั้งใจต่างก็ รู้สึกตกตะลึง ตอนแรกนักออกแบบของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ป ทำตัวเหลียวไหลอยู่อย่างนั้น เมื่อไปทำก็ส่งภาพออกแบบ อย่างรวดเร็ว ได้ยินเย่ซือเฉินพูดเช่นนี้แล้ว ผลงานก็เธอ คงจะดีมาก แม้แต่เย่ซือเฉินก็ต้องตกตะลึง

“ฉันวาดภาพออกแบบเสร็จแล้ว ฉันไปได้หรือยังค่ะ? “ฉู่ หลิงเอ๋อรู้สึกว่าต้องไปรายงานสถานการณ์ปัจจุบันให้ เวินลั่วฉิงฟัง ให้เวินลั่วฉิงวิเคราะห์พิจารณาดู เธอรู้สึกว่า มันแปลกๆอย่างไงชอบกล

ประโยคที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดเหมือนกำลังซักถามอยู่ แต่ตัว เธอกำลังเริ่มเดินออกไปแล้ว

“คุณฉู่ คุณยังออกไปไม่ได้ครับ”เลขาหลิวรีบเดินมาขวางเธอไว้

“ทำไมหรอค่ะ? ทำไมฉันถึงออกไปไม่ได้ค่ะ? “ฉู่หลิงเอ๋ อรู้สึกไม่พอใจ เธอเป็นคนมีนิสัยใจร้อนอยู่แล้ว เข้าข่ายที่ ว่าจุดปุ๊บติดปั๊บเลย

และที่สำคัญเธอรู้สึกผิดกลัวความผิดจะหลุดออกมา จึง ยิ่งใจร้อนขึ้นอีก

“ต้องรอฟังผลการตัดสินครับ”เลขาหลิวหยุดชะงักคาด ไม่ถึงว่าเธอจะรีบร้อนขนาดนี้ แต่ท่าทีของเลขาหลิวยังคง เกรงอกเกรงใจอย่างมีมารยาท

“พวกคุณตัดสินของพวกคุณเอง เกี่ยวอะไรกับฉัน? ธุระ ของฉันเสร็จสิ้นแล้ว”ถึงแม้ฉู่หลิงเอ๋อจะไม่ใช่คนที่สัเกต เก่งเหมือนเวินลั่วฉิง แต่เธอก็รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่น่าไว้ วางใจเป็นอย่างมาก

พูดจบ ฉู่หลิงเอ๋อก็ชนเลขาหลิวที่มาขวางทางไว้ไปด้าน ข้าง และเตรียมจะเดินออกไป

ผู้คนทั้งห้องต่างจ้องมองแบบไม่กระพริบตา นักออกแบบ ของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปจะมาช่วยให้บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปได้ เซ็นสัญญาได้อย่างไรกัน? ดูอย่างไงก็เหมือนมาทำให้ เสียการเปล่าๆ
เลขาหลิวอยากจะขวางต่อ แต่เห็นประธานของตนเดิน เข้ามา จึงถอยหลังไปอยู่ข้างๆ

“คุณฉู่ เชิญครับ”เย่ซือเฉินเดินมาอย่างรวดเร็วอยู่ตรง หน้าของฉู่หลิงเอ๋อ น้ำเสียงเกรงใจ แต่ท่าทีแข็งกร้าว

คุณชายสามเย่ดูออกว่าฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนตรงไปตรง มา ใจร้อน เขาก็ดูออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉู่หลิงเอ๋ อกับเงินลั่วฉิงนั่นไม่ธรรมดา ดังนั้น เขาอาจจะสามารถได้ เบาะแสที่เขาอยากรู้จากตัวของฉู่หลิงเอ๋อก็เป็นได้

“ทำไมเหรอ สนใจฉันเหรอ? “ฉู่หลิงเอ๋อเงยหน้ามอง เย่ อเฉิน ยิ้มอย่างสวยงาม และจงใจยกต้นทุนที่เธอมี อย่างภาคภูมิใจขึ้น

การกระทําอย่างเธอกะทันหัน ท่าทีก็รวดเร็ว เห็นว่า ร่างกายเธอจะเข้าประกบเย่ซื่อเฉินแล้ว แน่นอนว่าฉู่หลิง เอ๋อจะไม่เข้าไปประกบเป็นอันขาด พอถึงเวลาก็จะหยุด เอง

สีหน้าเย่ อเฉินเปลี่ยน แววตามืดมน รีบถอยหลังไป

ฉู่หลิงเอ๋อเห็นปฏิกิริยาการต่อสนองของเย่ซือเฉิน ก็ รู้สึกอึ้ง นี่คือคนที่ถูกเล่าขานว่าเป็นผู้สามารถจัดการกับ อุปสรรคทั้งหลายได้อย่างเก่งกาญ ไม่เคยหวั่นกลัวใดๆ คุณชายสามเย่งั้นหรือ?
เธอแค่จะเข้าใกล้เขา ก็ทำให้เขาตกใจกลัวขนาดนี้เลย

หรือ?

เธอรู้สึกว่าเธอได้รับรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่เข้าเสีย

แล้ว!!

“ก็ได้ค่ะ ไป”ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มตลอด ดวงตาเผยความดีใจ เป็นอย่างมาก ครั้งนี้ไม่รอให้คนอื่นเชิญเธอก็เดินเข้าห้อง ทํางานด้วยตนเอง

เย่ซือเฉินดูออกว่าจงใจ แต่สีหน้าของเขาก็ยังคง เคร่งขรึมอยู่ เขาไม่ได้เดินเข้าห้องทำงาน เพียงแต่มอง เลขาหลิวแวบหนึ่ง

เลขาหลิวอึ้งไปชั่ววูบ จากนั้นก็เข้าใจและเดินเข้าห้อง

ทํางานก่อน

เย่ซือเฉินจึงจะเดินเข้าห้องทำงาน เขาไม่อยากให้ ภรรยาของเขาต้องเข้าใจผิด

“เชิญคุณฉู่วาดภาพออกแบบอีกหนึ่งภาพ”หลังจากที่เข้า ห้องทำงาน เลขาหลิวก็เอากระดาษกับปากกาส่งมาด้าน หน้าของฉู่หลิงเอ๋อ

“ทำไมฉันต้องวาดอีก? “ฉู่หลิงเอ๋อเกือบจะกระโดดขึ้น ยังจะวาดอีก ที่ฉิงฉิงเตรียมไว้เผื่อ 1 ภาพ เมื่อกี้ก็ได้วาดให้พวกเขาแล้ว ตอนนี้ยังจะให้เธอวาดอีก?

ความสามารถของเธอจะไปวาดภาพออกแบบอะไรได้?

เธอวาดวงกลมให้พวกเขาเหรอ?