บทที่ 249 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (3)

บทที่ 249 ถังจื่อโม่คือลูกชายของฉัน (3)

ห้าปีก่อน ที่เขาปล่อยให้เธอหนีไป นั่นเป็นเพราะว่าเขา ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ตอนนี้ เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นอีกเห รอ?

แต่ว่า เย่ซือเฉินเห็นเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้ไม่อยู่แล้ว อาหารเช้าที่เขาเตรียมไว้ให้ เธอก็ได้กินเรียบร้อยแล้ว ถ้า เธอคิดหนี คงเป็นไปไม่ได้ที่ยังจมีเวลากินอาหารเช้าอีก

สีหน้าของเขาค่อยๆอ่อนลง จากนั้นเปิดดูกล้องวงจรปิด ภายในห้อง

หลังจากที่เคยเกิดเรื่องเมื่อห้าปีก่อน จี้หซีก็ได้ติดตั้ง กล้องวงจรปิดไว้ในห้องเขาด้วย โดยบอกว่าป้องกันไว้ ก่อน แต่หลังจากนั้น เขาก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลย เป็นเพราะ เมื่อคืนเธอสร้างปัญหาในรถ และมันอยู่ใกล้ที่นี่พอดี อีก อย่างเขาก็อยากทดสอบปฏิกิริยาของเธอเหมือนกัน ดัง นั้นจึงพาเธอมาที่นี่

สำหรับเรื่องกล้องวงจรปิด เขาไม่เคยใช้มันเลย แต่ว่า ครั้งนี้มันจะน่าจะใช้ประโยชน์ได้

เขาอยากรู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมานั้นจะมีปฏิกิริยาอะไรบ้าง? แล้วไปไหนแล้ว?

ขณะนี้ เวินลั่วฉิงอยู่ระหว่างทางไปทำงาน โทรศัพท์ของ เธอดังขึ้นรัวๆอีกครั้ง

เมื่อเห็นเบอร์โทรที่โชว์ขึ้น เงินลั่วฉิงยิ้มเย็นชาเล็กน้อย ออกมา แม่มดคนนี้ก็โหดเหี้ยมเกินไปล่ะ เมื่อคืนหลิวฉิน วางแผนทำร้ายเธอ เช้านี้ก็เร่งเธอให้รีบไปทำงานต้องมี เรื่องไม่ดีแน่

ความจริงแล้ว วันนี้เธอเหนี่ยมาก เหนื่อยจริงๆ ปวดเมื่อย ไปทั้งตัว เธอไม่อยากไปทำงานจริงๆ แต่ว่าเย่ซือเฉินได้ ไปทำงานแล้ว และ เธอจำได้ว่าเย่ซือเฉินมีทางเลือกให้ เธอเลือก ทางเลือกหนึ่งคือไปทํางาน อีกทางเลือกคือ นอนต่อกับเขาที่ห้อง

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนพวกเขาจะได้นอนด้วยกันแล้ว แต่หลัง จากนี้เธอไม่อยากนอนกับเขาทุกคืน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่ จะไปทํางาน

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอถูกคนวางแผนทำร้ายเมื่อคืน เย่ซือเฉินน่าจะไม่รู้ เรื่องบางเรื่องเธอไม่อยากให้เย่ซือเฉิ นรู้ เพราะเธอสามารถจัดการเองได้

เงินลั่วฉิงไม่ได้รับโทรศัพท์ ให้มันดังอยู่อย่างนั้น จนโทร ศัพท์แบตหมด ปิดเครื่องเองโดยอัตโนมัติ เหมือนโลกทั้งใบสงบไปโดยปริยายเลย

เงินลั่วฉิงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอเมาเหล้า ดังนั้นมือถือ จึงไม่ได้ชาร์จแบตไว้ ได้แต่รอให้ไปถึงบริษัทถึงจะชาร์จ แบตได้

เย่ อเฉินมองไปที่กล้องวงจรปิด เห็นเวิน วฉิงตื่นเพราะ โดนเสียงโทรศัพท์รบกวน เธอรับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถึง ออกจากห้องไป

สายตาของเยซือเฉินหรี่ลงเล็กน้อย โทรศัพท์ของใคร? เธอได้รับโทรศัพท์ของใครถึงต้องรีบร้อนออกไป?

เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้น มา หาเบอร์โทรของเธอ แล้วโทรออก

“ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกได้ปิดเครื่องลงแล้ว” แต่ว่า สิ่งที่เย่ซือเฉินคาดคิดไม่ถึงคือ สิ่งที่เขาได้รับจะ เป็นประโยคที่เย็นชาเช่นนี้

ปิดเครื่อง? เธอปิดโทรศัพท์?

เธอคงไม่หนีไปเหมือนเมื่อห้าปีก่อนอีกนะ?
มือที่ก๋ามือถืออยู่กำแน่นขึ้น เธอได้รับโทรศัพท์แล้วออก ไป หรือว่าคนที่โทรหาเธอคือถังไปเชียนโทรศัพท์?

เขานึกขึ้นได้เมื่อคืนอยู่ที่หมิงเจ่เธอคุยโทรศัทพ์กับถัง ไปเขียนด้วยน้าเสียงอ่อนโยน รักกันไม่อยากห่างไกลกัน เมื่อนึกถึงคำพูดของเธอที่ว่าอีกหนึ่งปีหลังจะไปหาถังไป่ เขียน! !

ถ้าวันนี้ถังไปเขียนโทรหาเธออีก เธอจะไปหาถังไปเขียน

มีอยู่ชั่วขณะ ที่สายตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว และอันตรายมาก แล้วเขาก็หยิบมือถือและโทรออกอีก ครั้ง: “มีความคืบหน้าของถังไป๋เชียนไหม?

“เมื่อคืนนายมีคำสั่งให้ยกเลิกภารกิจทั้งหมดไม่ใช่เห รอ? ฉันได้ออกคำสั่งให้ทุกคนถอยออกไปแล้ว แต่ว่า มี อยู่สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจคือ ถังไป๋เชียนยังไม่มีการเคลื่อน ไหวใดๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาเป็นผู้ที่มีฝีมือจริงๆ… คนที่พูดสายอยู่อีกด้านหนึ่งเหมือนจะมีความชื่นชม ถังไม้ เชียนอยู่ไม่น้อย

“ตรวจสอบให้หน่อยว่าเงินลั่วฉิงมีการซื้อตั๋วหรือบันทึก การเดินทางออกหรือไม่ รวมถึงวิธีการขนส่งและทุกช่อง” สีหน้าของเย่ซือเฉินมืดลงไปอีก และพูดขัดจังหวะเขาขึ้นมาทันที

“ออ” คนที่อยู่อีกด้านตะลึงเล็กน้อย และเหมือนจะเรียก สติตัวเองกลับมายังไม่ได้ในเวลาอันสั้น เพราะเหตุการณ์ ก่อนและหลังต่างกันมากเกินไป คือจะให้ตรวจสอบใคร กันแน่? ฟังดูแล้วเหมือนผู้หญิงของนายใหญ่จะหลบ หนี?

“ไม่มี ตรวจสอบแล้วไม่มีประวัติการซื้อตั๋วใดๆของ เธอเลย และไม่พบเจอว่าเธอเคยปรากฏทุกช่องทางที่ สามารถออกไปจากเมืองAได้” เวลาผ่านไปไม่นานนัก คน อีกด้านหนึ่งก็ส่งข้อมูลกลับมา

เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้รีบร้อนออกไป จากเมือง A ! หรือว่าเขาคิดมากเกินไป

ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เธอไปไหนแล้ว เป็นไปได้ไหมว่ากลับ บ้านไปเองแล้ว?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ซือเฉินรีบออกไปจากห้อง เพื่อจะกลับ ไปที่คฤหาสน์

เมื่อกลับไปถึงคฤหาสน์ เห็นคุณป้าหลิวที่ห้องรับแขก เย่ซือเฉินจึงรีบถามออกมาว่า: คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว หรือยัง?
“ไม่มี” คุณป้าหลิวส่ายหัว เมื่อเห็นอาการของเย่ซือเฉิน ในเวลานี้ทําให้มีเกิดความเล็กน้อย จึงหดตัวโดยปริยาย

เย่ซือเฉินมีความผิดหวังเล็กน้อย และเขาก็ได้ให้คนไป ตรวจสอบที่ตระกูลเงินดู ปรากฏว่าเงินลั่วฉิงก็ไม่ได้กลับ ตระกูลเวินเหมือนกัน

เขาได้ไปดูกล้องวงจรปิดรอบๆโรงแรม หลังจากที่ เงินลั่วฉิงเดินออกจากโรงแรมเล้ว ก็เดินเข้าไปที่สถานี รถไฟใต้ดินข้างๆเลย

เห็นได้ชัดว่าเธอนั่งรถไฟใต้ดินออกไป เขาตรวจเจอ เธอนั่งไปถึงสถานีซีหลิงอีลู่แล้วก็ออกจากสถานีไป หลัง จากนั้น เขาก็ตรวจหาไม่เจอร่องรอยของเธออีกเลย

สถานีที่เวินลั่วฉิงเดินออกไปยังห่างจากบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ปไกลอยู่ ดังนั้นเย่ซือเฉินจึงนึกไม่ถึงว่าเธอจะไปบริษัท หรือจะพูดอีกอย่างคือเขาแทบจะไม่ได้มีความคิดไปใน ทิศทางด้านนั้นเลย

เวินลั่วฉิงก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน เธอเพิ่งมาถึงบริษัท ยัง ไม่ถึงออฟฟิศทำงานเลย ก็ถูกหัวหน้าซุนสั่งให้ไปคุมงาน ก่อสร้างที่หน้างาน แน่นอน ว่าเวินลั่วฉิงไปด้วยกันกับ เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ
สถานที่ก่อสร้างที่หัวหน้าซุนสั่งให้ไปแม่งเอ๊ยมันลําบาก จริงๆ ทั้งไกลทั้งบ้านนอก ถนนก็เดินยาก และภารกิจก็ หนักหน่วงมาก

เวินลั่วฉิงเห็นคนอื่นเดินอยู่บริเวณสถานที่ก่อสร้างเดิน แล้ว เดินอีก เนื่องจากเมื่อคืนเธอเมาเหล้า และบวกกับ เรื่องที่เกิดขึ้นภายหลัง ร่างกายของเธอเดิมทีก็ปวดเมื่อย ระบมไปทั้งตัว ไม่มีเรี่ยวแรงอะไร หลังจากที่ต้องเดินตาม ในช่วงเช้าแล้ว เธอรู้สึกว่าขาเริ่มจะอ่อนแรง

แต่ เห็นได้ชัดว่างานของพวกเขายังไม่เสร็จ มื้อเที่ยงมี คนเตรียมข้างกล่องให้ ไม่อร่อยเลย สถานที่ก่อสร้างไม่มี แม้แต่พื้นที่ให้ชาร์จแบต

แม่งเอ๊ยหัวหน้าซุนหาสถานที่ได้ดีจริงๆ หาสถานที่ที่ สามารถทรมานเธอได้ขนาดนี้เลย?

ส่วนเย่ซือเฉินเมื่อตามหาในช่วงเช้าแล้ว ก็ยังหาเธอไม่ เจอ ตัวเขาเหมือนอยู่ในอาการบ้าคลั่ง

เขาโทรหาเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่โทรศัพท์ของเธอยังคง ปิดเครื่องอยู่ เขาค้นหาทุกสถานที่ที่หาได้ แต่ไม่มีข่าว คราวเลยแม้แต่น้อย

ในตอนนี้ เขาค้นพบปัญหาจุดหนึ่ง ไม่ว่าตอนแรกจะ เพราะสาเหตุอะไรแต่งงานกับเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนหรือไม่ สำหรับเธอ เขาไม่มีวันปล่อย มือเธอไปเด็ดขาด

ทั้งชีวิตนี้ ก็คือเธอคนเดียว

ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมให้เธอจากไป เด็ดขาด

“ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร หาถังไปเชียนออกมาให้ได้”ในตอน นี้ สายตาของเย่ซือเฉินเย็นเยือกสุดขีด เขาหาแล้วทุกที่ที่ หาได้ แต่ก็ยังหาเธอไม่เจอ ดังนั้นเขาจึงต้องลงมือตามหา ตัวของถังไป๋เชียนก่อน

แต่ว่า ถ้าเขาเจอถังไป๋เชียนแล้วพบว่าเธออยู่ตรงนั้น