บทที่ 199 ความจริงถูกเปิดเผย

บทที่ 199 ความจริงถูกเปิดเผย

“พี่คะ พี่บอกว่าหม่ามี้จะพาพ่อกลับมาให้เราหนึ่งคนไง? แต่ว่าทำไมหนูรู้สึกว่าหม่ามี้ของเราต่างหากที่ถูกคนอื่นพา ตัวไป?” เป็นลั่วฉิงจากไป ถังจื่อซีไม่ได้ร้องไห้ แต่ใบหน้า ก็มีความรู้สึกที่ไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นก็เอาปัญหาที่ สงสัยนี้ถามไปยังพี่ชาย

“เธอต้องเข้าใจว่า อันนี้เรียกว่าการลงทุนล่วงหน้า มีการ ลงทุนล่วงหน้า ถึงจะมีผลตอบแทนตามมา” ถังจื่อโม่พูดมี เหตุผลทุกอย่าง

เห่อถงถงฟังแล้ว มุมปากกระตุกอย่างแรง เด็กคนนี้อายุ ยังน้อย แต่กลับรู้เรื่องไม่น้อย พูดได้มีเหตุผลจริงๆ

พี่แน่ใจว่าจะมีผลตอบแทน? เห็นได้ชัดว่าถังจื่อซีไม่เชื่อ

“แน่นอนสิ ขอเพียงหม่ามี้อยากได้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ ได้” ถึงแม้ปกติถังจื่อซีจะทำเหมือนรังเกียจเงินลั่วฉิง แต่ แท้จริงแล้วในใจของเขาบูชาเงินลั่วฉิงเป็นอย่างมาก

แต่ว่าฉันรู้สึกว่าหม่ามี้ไม่ได้คิดแบบนี้เลย คำพูดของถัง จื่อซีนี้ พูดตรงประเด็นมากที่สุด
เห่อถุงถุงตกใจเล็กน้อย เขานึกว่าถังจื่อไม่ฉลาดมาโดย ตลอด และยังจื่อซีน่ารักใสซื่อ เป็นเพียงเล็กน้อยที่กินเก่ง

แต่ตอนนี้เธอมองไปที่ถังจื่อซี จู่ๆเธอก็มีความรู้สึกว่า

— —แสร้งทําเป็นอ่อนกำลังเพื่อจะหลอกลวงฝ่ายตรงข้าม

เหมือนกับเงินลั่วฉิงไม่มีผิดเพี้ยน

ถูกแล้วที่เป็นลูกที่เป็นลั่วฉิง ไม่ธรรมดาเลยสักคน

ถังจื่อโม่ก็อึ้งไปชั่วขณะ มองน้องสาวอย่างตกใจเล็ก น้อย ทันใดนั้นรู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองประเมินน้องน้องสาว คนนี้ต่ำเกินไปหรือไม่?

“วางใจเถอะ ยังมีพี่อยู่อีกทั้งคน? พี่รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ เลว พี่จะช่วยหม่ามี้ให้สำเร็จโดยพาตัวเขากลับมาหาน้อง ในฐานะแด๊ดดี้” เพียงแต่เขาจะขาดมาดของพี่ชายไม่ได้ เลยแม้แต่น้อย

“ลูกจ๋า ลูกจะทำอะไร? เห่อถงถงที่ฟังอยู่ ตาเป็น ประกายทันที พูดตามตรง เธอก็มีความคิดแบบเดียวกัน กับถังจื่อโม่ มา มา พวกเรามาวางแผนกันหน่อย

เวลานี้เวินลั่วฉิงที่เพิ่งจะลงบันไดไปไม่รู้เลยว่าเธอถูกลูกชายตัวเองและเพื่อนรักกำลังวางแผนให้เธอ

หลังจากที่เงินลั่วฉิงเดินออกจากบันไดไม่ไกลนัก ก็ได้ รับโทรศัพท์ของเปอเฉิน

เย่ซือเฉินที่เพิ่งโทรหาเงินลั่วฉงนั้นเพราะมัวแต่ตรวจ สอบข้อมูลของหมายเลขของถังจื่อโม่ เลยทำให้เสียเวลา ไปเล็กน้อย

เรื่องบางเรื่องตรวจสอบถึงจะรู้ มีคำพูดอยู่ประโยคที่ พูดได้ดีทีเดียว ในโลกนี้ไม่มีกำแพงที่ลมไม่สามารถทะลุ ได้ ถึงแม้จะวางแผนได้รัดกุมแค่ไหนก็ต้องมีจุดบอด ของ ปลอมไม่มีวันกลายเป็นของจริงได้

คุณอยู่ไหน? เสียงของเย่ซือเฉินฟังแล้วจะต่ำกว่าปกติ เล็กน้อย ส่งผ่านมาจากโทรศัพท์ยังรู้สึกได้ถึงความเย็น ชา

“ก็อยู่ใต้ตึก ตรงถนนคนเดิน” เสียงของเงินลั่วฉิงยังคง เหมือนตอนที่ปกติ: “สามีจ่า คุณยุ่งเสร็จแล้วเหรอคะ ?”

อีกฝั่งหนึ่งของผู้โทร เงียบไปชั่วขณะ จู่ๆเสียงเหมือนจะ ลงอีกเล็กน้อย: “แชร์ตำแหน่งมาให้ผม ผมจะไปหา คุณ”

เงินลั่วฉิงถอนหายใจ เธอรู้อยู่แล้ว เขาให้เธอแชร์ตำแหน่งไม่ใช่เพียงเพราะหาเธออย่างเดียว ประเด็น สําคัญคืออยากรู้ตำแหน่งปัจจุบันของเธอ เพื่อยืนยันว่า เธอไม่ได้โกหก

โชคดีที่เธอลงมาแล้ว โชคดีที่เธออยู่ที่ถนนคนเดินจริง ยังไงก็แล้วแต่ ฟังจากน้ำเสียงเมื่อกี้แล้ว ลึกๆ ในใจเราก็ ยังรู้สึกขนลุกซู่

เป็นลิ่วฉิงไม่มีความลังเลใดๆ รีบแชร์ตำแหน่งของตัวเอง

ให้เขาทันที

เย่ซือเฉินได้รับการแชร์ตำแหน่งจากเธอแล้ว นัยน์ตาหรื ลงทันที ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธออยู่ถนนคนเดินที่ข้างตึก บริษัทจริงๆ

เธอไปเดินช็อปปิ้งจริงเหรอ?

หากไปถนนคนเดิน ทำไมเธอต้องหลอกเลขาหลว

เขาไม่เชื่อว่าทุกอย่างมันจะบังเอิญ!

ดังนั้น เขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรซ่อนอยู่อย่างแน่นอน เขาคิดว่าเขาควรที่จะตรวจสอบอย่างจริงจังเสียที

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เย่ซือเฉินก็ไปปรากฏที่ถนนคนเดินสายตาคู่นั่นจ้องมองไปที่เงินถั่วนิงโดยตรง

สบกับตาคู่นั้นของเธอ ในใจของเงินลั่วนึงสั่นเล็กน้อย รู้สึกว่าแผ่นหลังเย็นวาบ รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

เวลานี้ ขอเพียงคนที่มีตาต่างมองออกว่า ใครบางคน โกรธอย่างเห็นได้ชัด และผลจากการโกรธของ………..

เขา เขาไปรู้อะไรมาหรือเปล่า? มองท่าทางของเขา เหมือนกับว่ารู้เรื่องแล้ว ในใจของเวินลั่วฉิงสั่นเล็กน้อย

“สามีจ๋า คุณยุ่งขนาดนี้ ยังอุตส่าห์มาจนได้” เป็นลั่วฉิง แอบถอนหายใจ รีบเดินไปหาเขา ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม น้ำเสียงเหมือนปกติ มองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ

“ทำไม? คุณไม่อยากให้ผมมาเหรอ?” เย่ซือเฉินหรี่ตาล งอย่างเย็นชา คำพูดนี้แฝงไว้ด้วยความหมายอื่น?

เขายุ่ง ตามเหตุแล้วไม่น่าจะมาหาเธอไง? ดังนั้นการมา หาเธอนั้นไม่ค่อยสมเหตุผลเท่าที่ควร

เลขาหลิวที่ตามอยู่ด้านหลังอกสั่นขวางแขวน เขา ติดตามท่านประธานมานาน เป็นครั้งแรกที่เห็นท่าน ประธานน่ากลัวขนาดนี้ ท่าทางที่น่ากลัวนี้ทำให้เลขาหลิว อยากจะหาข้ออ้างจากไป แต่เขาก็ไม่กล้าเอ่ยปาก
ตอนนี้คุณหญิงยังสามารถยิ้มต่อหน้าท่านประธานได้ กล้าหาญชาญชัยเสียจริง ที่ประธานโกรธเหตุก็มาจาก คุณหญิง ตอนนี้เขาปาดเหงื่อยแทนคุณหญิง

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน ฉันแค่กลัวว่าจะเสียเวลางานของ คุณ ที่แท้คุณเสร็จงานแล้ว โทรบอกฉันก็ได้ ฉันไปหาคุณ เอง”

เย่ซือเฉินครั้งนี้ไม่พูดแม้แต่คำเดียว เพียงแต่ใช้ตาคู่นั้น จ้องมองเธอ ราวกับว่ามองเธอจนทะลุปรุโปร่งไปทั้งร่าง

“สามีจ๋า อันนี้เป็นกระเป๋าสตางค์ที่ฉันซื้อให้คุณเมื่อกี้ คุณดูก่อนว่าชอบมั้ย?” เป็นลั่วฉิงทำเป็นไม่สนใจสายตา พิฆาตของเขา หยิบกระเป๋าสตางค์ที่ซื้อเมื่อกี้ออกมายื่น ให้กับเขา

มุมปากของเลขาหลิวกระตุกอย่างแรง ท่าทางของ ประธานตอนนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ทั้งหมดเป็นเพราะ คุณหญิง

หรือว่าคุณหญิงคิดว่าแค่กระเป๋าสตางค์ใบเดียวก็ สามารถง้อท่านประธาน? คุณหญิงไร้เดียงสาเกินไป ไหม?

สายตาของเย่ซือเฉินไปหยุดอยู่ตรงกระเป๋าสตางค์ตกใจเล็กน้อย กระเป๋าสตางค์ในมือเธอ ไม่ว่าจะสี วัสดุ สไตล์หรือแบบ ล้วนเป็นสิ่งที่เขาชอบทั้งนั้น

อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ สิ่งที่ ชัดเจนก็คือ ตอนที่เธอซื้อของขวัญให้เขา ใช้ใจในการ เลือกมากพอสมควร

วินาทีต่อมา สีหน้าของเย่ซือเฉินเห็นได้ชัดว่าดีขึ้นเล็ก น้อย ถึงแม้จะยังเยือกเย็นจนทำให้คนแข็งตัวได้ แต่อย่าง น้อยก็ไม่ได้น่ากลัวเหมือนเมื่อกี้แล้ว

เลขาหลิวทำไมจะมองไม่ออกถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของ ท่านประธานของเขา ทันใดนั้นอึ้งไปชั่วขณะ ไม่ใช่มั้ง ท่านประธานของเขาที่เย็นชาไร้หัวใจก็ถูกกระเป๋าสตางค์ ใบเดียวทำให้ ….……..

เวลานี้ จู่ๆเลขาหลิวไม่รู้จะสรรหาคำใดมาเปรียบเทียบ อารมร์ของเขา

“สามีจ่า ตอนนี้เราจะไปไหนกันคะ?” การสังเกตสีหน้า ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงไม่ได้ด้อยไปกว่าเลขาหลิว ก็ต้อง สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเย่ซือเฉิน แอบถอนหาย ใจเบาๆ ดูท่า กระเป๋าสตางค์ที่เธอตั้งใจซื้อเมื่อมีประโยชน์ มากทีเดียว

แน่นอน เวินลั่วฉิงก็รู้จักรักษาโอกาส ได้ทีขี่แพะไล่
ทำไมเย่ซือเฉินจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เพียงแต่เวลานี้ จู่ๆก็ไม่โกรธไม่ลงซะงั้น และถึงตอนนี้ เขาก็ไม่ได้พบเจอ อะไร ถึงแม้อยากคิดบัญชีกับเธอ ก็ไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ

เคยบอกแล้วว่าจะต้มกบในน้ำอุ่น(ความหมายคือทำให้ เธอตายใจก่อน) ในเมื่อคนก็แต่งเข้าบ้านมาแล้ว ยังต้อง รีบร้อนไปทำไม?

เขาไม่เชื่อ หางจิ้งจอกของเธอที่สามารถซ่อนไว้ชั่วคราว จะไม่สามารถซ่อนได้ทั้งชีวิต

เขาคิด ในไม่ช้าความจริงก็คงจะกระจ่าง