ตอนที่72กลับมาเร็วๆนะ

ตอนที่72กลับมาเร็วๆนะ

“หม่า….” ถังจื่อซีกอดเงินลั่วฉิงด้วยท่าทางออดอ้อน พร้อมพูดพึมพำด้วยเสียงอ่อนๆ

พอมาถึงเมืองAใหม่ๆ เด็กโม่นั้นปกติดี แต่เด็กซีก็ยังไม่คุ้น เคยกับที่นี่ แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมาก ก็แค่ตัวติดเธอ มากขึ้นเท่านั้น

“อืม”เงินลั่วฉิงเอาเธอมากอดไว้ แล้วแตะไปที่หน้าผากของ เธอเบาๆ อุณหภูมิปกติ ไม่มีไข้ เพียงแค่ลุกสาวไม่สบาย เธอ ก็ไม่สบายใจขึ้นมาทันที

เด็กซีที่เล่นมาทั้งวันก็เหนื่อยแล้ว พอล้มตัวลงที่อกของเธอก็ หลับลงทันที

เห่อถงถงที่ยืนอยู่อีกฝั่งยิ่งรู้สึกเอ็นดูเอามากๆ แต่เธอก็นึกขึ้น ได้ว่ายังมีอีกหนึ่งปัญหาคือ: “วันนี้เย่ซือเฉินก็จะกลับมาแล้ว สินะ?

“อืม”เวินลั่วฉิงตอบกลับเบาๆ เมื่อวานเย่ซือเฉินได้บอกไว้ว่า จะกลับวันนี้ แต่ท่าทางของเด็กซีตอนนี้ ทำให้เธอไม่วางใจ ที่จะกลับไป แต่เดิมทีเย่ซือเฉินก็สงสัยเธออยู่แล้ว ถ้าเธอไม่ กลับไปละก็ คงจะเกิดปัญหาอื่นตามมาอีกแน่
เธอกลัวว่าถ้าเธอไม่กลับไปละก็ เย่อเฉินต้องรู้แน่ๆว่าเด็กๆ ยังอยู่

“งั้นวันนี้เธอกลับไปเถอะ? “เห่อถงถงเข้าใจสถานการณ์ของ เธอดี และยิ่งรู้ว่าเย่ซือเฉินผู้ชายคนนี้อันตรายมากแค่ไหน

“ฉันไม่กลับไปได้ด้วยหรอ? “เวิน วฉิงได้มองไปยังเด็ก อย่างอดสงสารไม่ได้

“ได้สิ แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานสามีของเธอต้องหาที่นี่เจอแน่ๆ ถึงตอนนั้นเรื่องของเด็กๆสองคนนี้ต้องถูกเปิดโปงแน่ๆ”ถึงแม้ ว่าเห่อถงถงปกติจะเป็นคนยังไงก็ได้ แต่สําหรับเรื่องของเด็ก สองคนนี้แล้ว เธอนั้นรอบคอบมาโดยตลอด

หลายปีมานี้ฉิงฉิงไม่ได้พาเด็กๆกลับมาด้วย เพราะกลัวว่า เด็กๆสองคนจะได้รับอันตราย

ท้องก่อนแต่ง แม้พ่อของเด็กก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ถ้าหาก เรื่องนี้แดงขึ้นมา ไม่เพียงแต่จะทําให้ชื่อเสียงของฉิงฉิงนั้น เสียหาย และแน่นอนว่าจะทำให้เด็กๆได้รับอันตรายไปด้วย

“ถึงเขาจะกลับมาวันนี้ แต่ก็คงไม่เร็วขนาดนั้นหรอก เดี๋ยว ฉันจะโทรถามว่าเขากลับมากี่โมง”เวินลั่วฉิงคิดไปมาสักพัก ก็ หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกหาเยซือเฉิน
“อืม”พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสามครั้ง เขาก็รับสาย ด้วยน้ำ เสียงที่ทุ้มน่าดึงดูดและน่าฟังมาก

“ที่รักคุณกลับมาวันนี้ใช่ไหม? ถึงบ้านกี่โมงหรอ? “เวินลั่วฉิง ถามออกมาตรงๆ

ปลายสาย เย่ซือเฉินอึ้งไปสักพัก เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย สองวันมานี้ผู้หญิงคนนี้แสดงออกได้ไม่เลวหนิ คิดไม่ถึงว่าจะ เป็นคนโทรหาเขาเองทุกวัน และยังถามเขาอีกว่าจะกลับเมื่อ ไหร่

“คงจะดึกมาก หลังห้าทุ่มน่ะ”พอพูดประโยคนี้จบ แววตา ของเย่ อเฉินก็ค่อยๆมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ”เวินลั่วฉิงตอบด้วย เสียงเบาๆ แล้วกดวางสายไป

พอเขาถูกตัดสายไปแบบนี้ เย่ซือเฉินก็อึ้งไปเล็กน้อย เธอวาง สายเขาไปดื้อๆแบบนี้เลยหรอ? เขานึกว่าเธอจะพูดว่าจะไป รับเขาที่สนามบินเสียอีก

“กว่าเขาจะกลับมาก็หลังห้าทุ่ม ฉันจะอยู่กล่อมเด็กซีให้หลับ สนิทก่อนค่อยกลับไป ไม่เสียเวลาหรอก”เวินลั่วฉิงค่อยโล่งอก ไปหน่อย แบบนี้แล้วก็คงไม่จะไม่เป็นไร พอเด็ก หลับสนิท แล้วก็จะน่ารักเป็นพิเศษ

“อั้ม งั้นก็ดี พอเธอกลับไปแล้ว ฉันจะนอนเป็นเพื่อนเด็กซีให้เอง”เห่อถงกงก็โล่งอกไปด้วย เพราะเด็ก นั้นไม่ค่อยสบาย ก่อนอนเลยจะงอแงนิดหน่อย ถ้าเกิดฉิงฉิงไม่อยู่ ก็กลัวว่าก่อ นอนเด็กๆจะร้องไห้เอาได้

พอเวนลั่วฉิงกล่อมเด็กซีเข้านอนแล้ว เธอก็นั่งรถกลับทันที พอกลับไปถึงคฤหาสน์ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มนิดๆ เงินลั่วฉิงกลับพบ ว่าไฟในห้องนั้นเปิดอยู่ เธอตกใจขึ้นมาทันที เย่ซือเฉินบอกว่า ห้ามุมถึงจะถึงบ้านแท้ๆ หรือว่าเขากลับก่อนเวลางั้นหรอ?

ในขณะที่เงินลั่วฉิงคิดอยู่นั้น จู่ๆประตูก็ได้ถูกเปิดออก

“คุณคือคุณผู้หญิงใช่ไหมคะ? “มีผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เดินออกมา ท่าทางดูมีน้ำใจมาก: “ฉันคือคุณป้าหลี่ค่ะ คุณ ผู้ชายให้ฉันมาดูแลคุณผู้หญิงค่ะ”

“ป้ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? “เงินลั่วฉิงอึ้งไปสักพัก เธอคิด ไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะส่งคนมาดูแลเธอ แต่กี่วันมานี้เธอก็ไม่ได้ กลับมาเลย

“ฉันมาตั้งแต่เมื่อวานซืนค่ะ” คุณป้าหลี่ที่ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ตอบออกไปอย่างปกติ ใบหน้ายังคงยิ้มอย่างเป็นมิตร

“อื้ม ป้าไปพักผ่อนเถอะ ฉันขอกลับห้องก่อนนะ “เวินลั่วฉิง ตอบกลับเบาๆ และก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เรื่องบางเรื่องยิ่งพูด เยอะ ก็จะทำให้คนอื่นคิดมากไปด้วย เพราะฉะนั้นเรื่องที่กี่วัน มานี้เธอไม่ได้กลับบ้าน เป็นลั่วฉิงจึงไม่ได้พูดถึง และก็รีบกลับไปที่ห้องของเธอ

คุณป้าหลี่ งไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“คุณผู้หญิงละ? “เย่ซือเฉินกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว พอ เข้าบ้านมาก็เห็นเพียงคุณป้าหลี่คนเดียว เขาขมวดคิ้วเล็ก น้อย

“คุณผู้หญิงกลับไปที่ห้องแล้วค่ะ” คุณป้าหลี่ที่ได้อยู่ต่อหน้า เย่ซือเฉินก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น ริมฝีปากเธอสั่นเล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่พอเห็นใบหน้าเยซือเฉินที่ดูเย็นชา แล้ว ในที่สุดเธอก็ไม่ได้พูดออกไป

เยซือเฉินได้เงยหน้ามองไปที่ห้องของเวิน วฉิง ก็เดินตรงขึ้น ไปที่ห้องของเธอ ห้องของเงินลั่วฉิงไม่ได้ล็อก เย่ซือเฉินแค่ ผลักเบาๆประตูก็เปิดออกแล้ว เพียงแค่ประตูถูกผลักออก เขา ก็เห็นเธอหลับสนิทอยู่บนเตียงแล้ว

เย่ซือเฉินค่อยๆถอนหายใจอกมา เขาคิดว่าที่เธอถามเขาว่า จะกลับมาเมื่อไหร่ คงจะไปรับเขา ไม่ก็รอเขากลับมา คิดไม่ ถึงว่า……

แต่ว่า ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วจริงๆ

วันถัดๆมา ทุกห้าโมงเย็นของทุกวัน เวินลั่วฉิงจะโทรหา เย่ซือเฉิน และถามเขาว่าจะกลับมากี่โมง และในทุกๆวันเอจะ จัดการเรื่องเด็กๆให้เรียบร้อย แล้วค่อยกลับไป ทุกวันเธอจะถึงบ้านก่อนเย่ซือเฉินประมานครึ่งชั่วโมงกว่าๆ

เย่ซือเฉินเป็นคนตรงเวลามาก เพราะนั้น ถ้าเขาบอกจะกลับ กี่โมงก็จะตรงเวลาเสมอ ปกติแล้วจะไม่คลาดเคลื่อน

เพราะฉะนั้น ทุกครั้งเวลาที่เธอกลับถึงบ้านก็จะพอดีเป๊ะ ไม่ เคยคลาดเคลื่อนเลยสักครั้ง

กี่วันมานี้เย่อเฉินก็มีธุระจนดึกดื่นพอดี เขาจึงกลับบ้าน ค่อนข้างจะดึก ทุกครั้งที่เย่ซือเฉินกลับถึงบ้าน เธอก็มัก จะ’นอน’หลับไปแล้วเสมอ และในตอนเช้าของทุกๆวัน เมื่อเขา ออกจากบ้าน เธอก็ยังไม่ตื่น

เวินลั่วฉิงตั้งใจจะเจอหน้าเขาให้น้อยที่สุด เธอคิดว่าถ้าเจอ หน้าเขาน้อยลงแล้ว อย่างน้อยเขาก็คงจะไม่จู้จี้กับเรื่องของ เธอบ่อยๆ

ส่วนเรื่องโทรศัพท์นั้น ก็จำเป็นจะต้องโทรจริงๆ

คุณป้าหลี่เห็นแววตาของเธอที่ดูแปลกไป แต่ก็ไม่ได้พูด อะไรออกไป

“ที่รัก วันนี้คุณกลับมากี่โมงหรอ? “เวินลั่วฉิงได้โทรหาเย่ซือ เฉินตามปกติ เธอถามเขาว่าวันนี้จะกลับมากี่ทุ่ม พอเอเห็น เด็กๆสองคนเล่นอย่างสนุกสนาน เงินลั่วฉิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ออกมา
“วันนี้มีงานเลี้ยงนิดหน่อยน่ะ ประมานสี่ทุ่มถึงจะกลับ”สำหรับ การที่เธอมาในทุกๆวันนั้น เขาเหมือนจะชินไปเสียแล้ว และ สำหรับความเคยชินนี้แล้ว เขาก็ไม่คิดจะบ่ายเบี่ยงเลย

“อื้ม โอเค”เวินลิ่วฉิงยังคงใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลเหมือนปกติ

เมื่อเย่ซือเฉินได้วางสายลง เขาก็กระพริบตาเบาๆ ตั้งแต่เขา กลับมาจากประเทศM ไม่กี่คืนมานี้ เขากลับบ้านค่อนข้างจะ ดึก และทุกครั้งที่เขากลับไป เธอก็มักจะหลับแล้วเสมอ

เย่ซือเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็โทรหาเลขาหลิวทันที: “ช่วย ยกเลิกกิจกรรมของคืนนี้ทั้งหมดให้ฉันด้วย”

จู่ๆคืนนี้เขาก็ไม่อยากที่จะไปร่วมงานเลี้ยง เขาอยากที่จะ กลับบ้านให้เร็วขึ้นสักหน่อย……..