บทที่ 386 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความ จริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (3)

บทที่ 386 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่า กลัวเกินไปแล้ว (3)

เย่ซือเฉินในขณะนี้มีความเกลียดในใจเพิ่มขึ้น เธอนี่แน่ จริงๆ

เย่ซือเฉินในขณะนี้รู้สึกว่าเธอคือหมาป่าอกตัญญูตัว หนึ่ง เขาเลี้ยงเธอมานานขนาดนี้แล้ว เธอไม่รู้จักเป็นญาติ กับเขาด้วยซ้ำ

“วันนี้คุณย่าของนายเรียกเธอมา วันนี้ตระกูลกู้มีงาน เลี้ยง คุณย่าของนายจึงเรียกเธอไปด้วย ถ้าจะพูดนะ วัน นี้ที่บ้านตระกูลกู้เกิดเรื่องขึ้นไม่น้อยเลย เรื่องพวกนี้หลัง จากที่นายกลับมาแล้วค่อยไปถามเธอเถอะ ตั้งแต่กลับ มาจากบ้านตระกูลกู้ไม่นานเธอก็จากไปแล้ว คุณย่านาย บอกว่าตอนที่เธอจากไปรีบเร่งมาก น่าจะมีเรื่องด่วน คน ขับรถเป็นคนไปส่งเธอ จากนั้นคนขับรถกลับมาบอกว่า เธอตรงไปที่บริษัท” สิ่งที่คุณปู่เย่พูดคือความจริง แต่ว่า ได้ตั้งใจแต่ปกปิดหลายจุด จุดที่ปกปิดไปต่างก็เป็นจุด สำคัญ

คำพูดของคุณปู่เย่หยุดไปสักพัก จากนั้นก็ตั้งใจพูดเพิ่ม เติมว่า “จริงด้วย นายไม่อยู่ที่บริษัท เธอจะไปที่บริษัท ทำไม? เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว ไม่ใช่คนในบริษัทไปบริษัทง่ายๆ แบบนี้เหมาะสมหรอ? นายดูแลผู้หญิงของ ตัวเองให้ดีด้วย นายดูสิเธอไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น เธอจะไป ที่บริษัททําไม? เธอ….”

ตอนที่คุณปู่เย่พูดประโยคนี้ ตั้งใจมีความไม่พอใจแฝง อยู่ ในน้ำเสียง เพราะว่าสิ่งที่คุณปู่เย่พูดในขณะนี้ไม่ใช่ เรื่องเท็จ ฉะนั้นก็ไม่ได้รู้สึกผิด แต่กลับกันยิ่งพูดก็ยิ่งได้ใจ ไปใหญ่

ตอนนี้เย่ซือเฉินไม่สามารถฟังคนอื่นด่าว่าภรรยาของ ตัวเองได้แล้ว คุณปู่เย่ก็ไม่ได้ พอได้ยินคุณปู่เย่ไม่พอใจ กับเวินลั่วฉิง แววตาของเขาก็ค่อยๆ หนักแน่นขึ้น แล้ววาง สายลงทันที

เย่ซือเฉินวางสาย คุณปู่เย่ถอนหายใจหนักไปหนึ่งที เมื่อ กี้อันตรายมาก

คำพูดของคุณปู่เย่ในบางที่สัมพันธ์กับเรื่องราวของ เย่ซือเฉินแล้ว

เย่ซือเฉินคิดว่าเวินลั่วฉิงน่าจะรีบจากไปหลังจากที่รับ สายจากเขาแล้ว จากนั้นเธอก็ไปที่บริษัทเลย

ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริงๆ เรื่องราวก็ไม่ได้มีปัญหาใหญ่ แล้ว หัวใจของเย่ซือเฉินค่อยๆ วางใจลง
ถึงแม้จะจัดการกับเรื่องของศัตรูได้แล้ว คนของพวกเขา ก็ถูกช่วยกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว แต่ว่าทางนี้ก็ยังมี เรื่องอื่นๆ มากมายที่ต้องให้เขาไปจัดการ เรื่องอื่นๆ เขา สามารถทิ้งไว้ไม่สนใจได้ แต่ว่าการตายของหรวนจื้อเขา จะต้องจัดการด้วยตัวเอง

หรวนจื้อตามเขามาสิบปีแล้ว ทุกอย่างในประเทศC ห รวนจื้อเป็นคนช่วยเขาดูแลตลอด ก่อนหน้านี้ไม่กี่ปี เพื่อที่ หรวนจื้อจะช่วยเขาเกือบจะเสียชีวิตแล้วด้วยซ้ำ

เขาอาจจะมีบุญคุณเล็กน้อยที่หรวนจื้อได้พบเจอกับเขา แต่ว่าสำหรับเขาแล้วหรวนจื้อมีบุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ตอนนี้ยังเสียชีวิตเพราะเรื่องของเขา แน่นอนว่าเขาจะไม่ สนใจไม่ได้แล้ว

อย่างน้อย จะต้องนำขี้เถ้าของหรวนจื้อกลับไป แล้วมอบ ให้ญาติของหรวนจื้อกับมือ

พรุ่งนี้เป็นวันที่หรวนจื้อเสียชีวิตไปสามวัน วันนี้จัดการ กับเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็สามารถทำการเผา ศพแล้ว

พรุ่งนี้ รอให้เรื่องของหรวนจื้อจัดการเรียบร้อยแล้ว เขา จะรีบกลับไป มาทำธุระครั้งนี้ เขามักจะรู้สึกไม่สบายใจ ตลอดเวลา โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงโทรไม่ติด เขาก็เริ่มไม่ วางใจแล้ว
แล้วก็ โทรศัพท์ของเลขาหลิวก็โทรไม่ติด เย่ซือเฉันคิด ไปคิดมา โทรหาเลขาหลิวอีกรอบ

เย่ซือเฉินรู้ มีเรื่องบางอย่างถามเลขาหลิวคือสิ่งที่เร็ว ที่สุด ตรงไปตรงมากว่าด้วย

โทรศัพท์ของเลขาหลิวก็ยังโทรไม่ติด เลขาหลิวได้ดื่ม จนเมาไปหมดแล้ว สลบไปแล้ว หลังจากที่จี้หซีส่งเขา กลับบ้านแล้วก็จากไปเลย

โทรศัพท์ของเลขาหลิวอยู่ในกระเป๋า เขาในขณะนี้ไม่ ได้ยินเลย

แววตาของเย่ซือเฉินดูหนักแน่นมากขึ้น โทรศัพท์ของ เขาก็กล้าไม่รับ ดูเหมือนว่าเลขาหลิวไม่อยากทำงานต่อ แล้ว

แน่นอน ตอนนี้เย่ซือเฉินยังไม่รู้ว่าเลขาหลิวทำเรื่องที่น่า ตกใจพวกนั้นลับหลังเขา ไม่เช่นนั้น..………

เย่ซือเฉินโทรหาเวินลั่วฉิงอีกครั้ง ต่างก็ปิดเครื่อง เย่ซือ เฉินคิดอยู่ว่า ขณะนี้เธอน่าจะอยู่บ้าน? ฉะนั้น ก็เลยโทร ไปที่โทรศัพท์บ้าน

แต่ว่าโทรศัพท์ในบ้านไม่มีคนรับเลย คุณป้าหลิวเองก็ลาไม่อยู่บ้านพอดี
เย่ซือเฉินรู้ ตอนที่เขาไม่อยู่บ้าน ปกติแล้วเธอจะไม่กลับ เขายังจำเรื่องครั้งนั้นได้อย่างชัดเจน เธอโทรหาเขาทุกวัน เพราะว่าจะรีบกลับบ้านก่อนที่เขากลับ แล้วพอตอนเช้า เขาออกไปปุ๊บ เธอก็จะรีบตามออกไป

มีการทดลองจากครั้งก่อน ตอนที่เขาอยู่บ้าน เธอไม่ได้ กลับไป เย่ซือเฉินกลับรู้สึกว่าปกติ

เขาไม่รู้เลยว่า ทั้งวันนี้เธอยุ่งกับอะไรบ้าง? ไม่รู้ว่ามีเรื่อง อะไรทำให้เขารู้สึกกังวลเช่นนี้?

เย่ซือเฉินนึกถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกเริ่มรำคาญ แต่ว่า เขาก็เชื่อ ใจเธออยู่ เธอบอกว่าจะทำเรื่องที่ผิดต่อเขา เขาจึงเชื่อ เธอ

เขาเชื่อว่าปัญหาหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปยัง จัดการไม่ได้ เธอจะไม่หย่า

ครั้งนี้ เขามาที่ประเทศC เฉิงจื่อกับกู้หวูต่างก็ตามมาด้วย เพราะว่าเกิดเรื่องขึ้นที่เหมือง เพื่อที่คนพวกนั้นจะสร้าง ความวุ่นวาย ได้ระเบิดเหมือง ฝังคนไปสองสามคน เฉิงจื่ อกับกู้หนูไปจัดการปัญหาเรื่องที่เหมือง ไม่ได้อยู่กับเขา อีกอย่างก็อยู่ไกลกว่าเขาด้วย

ในเมืองA คนที่ดูแลควบคุมก็คือเฉิงจื่อกับกู้หวู ปกติก็จะ ติดต่อกับเฉิงจื่อกับกู้หวู คนอื่นๆ ที่อยู่ส่วนล่างต่างก็ไม่มีช่องทางการติดต่อด้วย

ตอนนี้เฉิงจื่อและกู้หวูต่างก็อยู่ที่เหมือง โทรศัพท์ โทร ไม่ติด

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เรื่องทั้งหมดต่างก็เกิดขึ้นมาในเวลา เดียว หรือว่า เรื่องบางอย่างอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้าลิขิต จริงๆ

เย่ อเฉินถอนหายใจเบาๆ ตอนนี้ห่างไกลจากเธอ มอง ไม่เห็นเธอ สุดท้ายแล้วเขาก็ยังไม่วางใจ

ยังดีทีทาง ช่วงเวลาที่ห่างกับฟ้าสว่างก็แค่ไม่กี่ชั่วโมง แล้ว รอให้ฟ้าสว่าง เผาศพของหรวนจื้อแล้วเขาก็จะกลับ ไป

วินาทีนี้ในที่สุดเย่ซือเฉินก็เข้าใจแล้วว่าอะไรคือเวลา หนึ่งวันเป็นดั่งหนึ่งปี อะไรคืออยากจะรีบกลับบ้านดั่งลูก ธนู

ณ ประเทศ C ตอนที่ฟ้ายังไม่สว่าง เย่ซือเฉินก็ได้ตาม คนมา ทําการเผาศพของหรวนจื้อก่อนแล้ว

นำเรื่องทั้งหมดส่งต่อให้เสี่ยวลิ่วจื่อ แล้วนั่งเครื่องบิน ส่วนตัวกลับไปที่เมืองA
ประเทศ และเมืองA มีเวลาที่ต่างกัน เขาบินออกจาก ประเทศCในขณะนี้ เวลาที่ถึงเมืองAก็จะเป็นสิบโมงเช้า

เย่ซือเฉินคำนวณเวลา น่าจะอยู่ประมาณเจ็ดโมงเช้าที่ เมืองA เขาโทรหาเงินลั่วฉิงอีกครั้ง เพราะว่าเขารู้ เขาไม่ อยู่บ้าน ในเวลาที่ไม่ตอแยเธอ เวินลั่วฉิงจะตื่นเช้าในทุกๆ

แต่ว่า โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงยังคงปิดเครื่องเหมือน เดิม ในแววตาของเย่ซือเฉินมีความเป็นห่วงเพิ่มขึ้น และมี ความกระวนกระวายมากขึ้น

เขาโทรหาเลขาหลิวอีกครั้ง เลขาหลิวก็ยังคงไม่รับ เพราะว่าเมื่อคืนเลขาหลิวดื่มมากเกินไปแล้ว จนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่ตื่น

เย่ซือเฉินนั่งเครื่องบินส่วนตัว ตอนแรกจะส่งขี้เถ้าของห รวนจื้อกลับบ้านด้วยตัวเอง แล้วค่อยไปเมืองA

แต่ว่า ตอนนี้โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงยังคงปิดเครื่องอยู่ เหมือนเดิม โทรศัพท์ของเลขาหลิวก็ยังคงโทรไม่ติด เขา ตัดสินใจกลับไปที่เมืองAก่อน เขาจำเป็นต้องไปเจอเธอ มี แต่การได้เจอเธอ เขาจึงจะวางใจ

ในเวลาสิบโมง ในที่สุดเครื่องบินก็จอดลงที่เมืองA
ตั้งแต่แปดโมงถึงสิบโมง เย่ซือเฉินโทรหาเงินลั่วฉิงไม่ หยุด และไม่หยุดที่จะโทรหาเลขาหลิว แต่ว่าต่างก็โทรไม่ ติด

หลังจากที่เย่ อเฉินมาถึงเมืองA รีบกลับไปที่วิลล่าทันที เพราะว่าติดต่อเงินลั่วฉิงไม่ได้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปหา เป็นลั่วฉิงที่ไหน ฉะนั้นเขาก็เลยลองพึ่งโชคดู