บทที่ 338 คุณพ่อมาแล้ว (3)

บทที่ 338 คุณพ่อมาแล้ว (3)

หรือว่าตอนนี้เธอจะถึงบริษัทแล้ว ไม่แน่ ในเวลาถัดไป เธอก็อาจจะปรากฏตัวต่อหน้าเขา

ในเวลานี้ เย่ซือเฉินรู้สึกตื่นเต้น และลุ้นเป็นอย่างมาก

เย่ซือเฉินวางโทรศัพท์ เก็บเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ แล้วนั่ง บนเก้าอี้ สายตามองตรงไปที่ประตูห้องทำงาน ตอนนี้เขา ไม่อยากทำอะไรเลย รอเธอมาอย่างเดียว

ตอนเวินลั่วฉิงเดินไปถึงหน้าประตูอนุบาล ถูกยามห้าม

“ฉันเป็นแม่ของถังจื่อโม่ เมื่อกี้ครูโทรมา ว่าให้ฉัน มา”เวินลั่วฉิงอธิบายอย่างมีมารยาท ถอดแว่นตาและ หมวกออก เธอรู้ว่าการแต่งกายของเธอตอนนี้ทำให้คน อื่นสงสัยได้ง่ายมาก

ยามเห็นรูปร่างหน้าตาของเธอ ตะลึงไปเลย จ้องมองเธอ แบบนั้นสักพัก ไม่กะพริบตาเลย ลืมการตอบสนองโดย สิ้นเชิง

“ฉันเข้าไปได้ไหม? “เวินลั่วฉิงมองเขา ยิ้มอย่างมีมารยาท
“ได้ ได้ครับ คุณ คุณ เชิญครับ “ยามยังเป็นชายหนุ่มที่ อายุยังน้อย เห็นหน้าตาของเงินลั่วฉิงก็ตะลึงอยู่แล้ว เห็น เงินลั่วเฉิงยิ้มแบบนั้น เขารู้สึกไม่มีใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พูดติดอ่างไปเลย

“เจ้าหลี่ เป็นอะไร ? ทำไมถึงพูดติดอ่าง”ลูกพี่ใหญ่ที่อยู่ ในห้องยามได้ยินเจ้าหลี่พูดติดอ่างแบบนี้ ก็อดไม่ไหวที่จะ หัวเราะ

“นั่นใครเหรอ? ถึงให้นายพูดติดอ่างแบบนี้? “เพราะ ความสงสัยลูกพี่ใหญ่ก็เดินออกมา เมื่อเขาเห็นเวินลั่วฉิง ก็ตะลึงไปเลย

เวินลั่วฉิงก้าวเท้า เดินตรงไปที่ชั้นอนุบาล

ว่าแล้วแม่คนนี้ทำหน้าที่ได้ไม่ดีจริงๆ เธอเพิ่งจะมา อนุบาลของลูกๆครั้งแรก ดังนั้น เธอยังไม่รู้เลยว่า ห้องเรียนของลูกอยู่ที่ไหน แต่ถงถงเคยบอกเธอแล้ว ว่า ลูกๆทั้งสองคนอยู่ชั้นอนุบาล2/2

“ผมโตขนาดนี้ เพิ่งจะเห็นคนที่สวยมากขนาดนี้เป็นครั้ง แรก “เจ้าหลี่รู้สึกเพ้อเหมือนฝันเลย

“โอ๊ย นายเพิ่งอายุเท่าไหร่ ผมอายุมากขนาดนี้แล้ว ก็ เพิ่งเคยเห็นผู้หญิงสวยขนาดนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน ถ้า ไม่ใช่ว่าเห็นกับตา จะไม่เชื่อเลยว่าสามารถสวยได้ถึงขนาดนี้ ลูกพี่ใหญ่มองกลับไปที่เจ้าหลี่ : “หยุดมอง เถอะ เธอเป็นแม่คนแล้วนะ”

สวยขนาดนี้ ผู้หญิงที่งดงามเพอร์เฟกต์ขนาดนี้คงไม่ใช่ คนอย่างพวกเขาที่จะคิดพร่ำเพ้อถึงได้

เวิน วฉิงเข้าไปในอนุบาล ยังไม่เจอห้องอนุบาล 2/2เลย ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กๆ เสียงร้องไห้ สะเทือนใจมาก เหมือนเสียงฆ่าหมูเลย

เวินลั่วฉิงหยุดเดิน แล้วได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่ง : “ไม่ ร้องนะลูก ไม่ร้องนะ”

เสียงของผู้หญิงได้หยุดลง แล้วเสียงก็ดังขึ้น ยังมี อารมณ์โกรธที่เห็นได้ชัดเจน : “ผู้ปกครองของถังจื่อโม่ ทำไมยังไม่มา ไม่ใช่ว่าจะหนีความรับผิดชอบนะ ไม่กล้า มาแล้วงั้นหรอ? ”

เวิน วฉิงขยิบตา มองเข้าไป แล้วเดินตรงไปที่ห้อง สำนักงาน

“คุณเป็นใคร? “ผู้หญิงอ้วนคนหนึ่งเห็นเวินลั่วฉิง ก็ ตะลึง และดูมีความโกรธในน้ำเสียงที่พูด ผู้หญิงที่สวยๆ เป็นงูพิษหมดเลย แล้วเธอก็เป็นงูพิษในฝูงงูพิษ

“ฉันเป็นแม่ของถังจื่อโม่”เวินลั่วฉิงมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ในแววตาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรมากมาย น้ำเสียงก็ เป็นแบบธรรมดามาก

“คุณเป็นแม่ของถังจื่อโม่? “ครูหยูที่นั่งใกล้ๆถังจื่อซีรีบ ลุกขึ้นมาในทันที และมีสีหน้าที่งุนงง

“แม่ แม่ “ตอนแรกยังรู้สึกเศร้า ถังจื่อซียังมีน้ำตาบน ใบหน้าแต่พอเห็นเวินลั่วฉิงแล้วกลับยิ้มออกมา วิ่งเข้าไป กอดเงินลั่วฉิงไว้

เวินลั่วฉิงนั่งลงไป กอดถังจื่อซีไว้

มองคุณแม่ที่สวยๆในตอนนี้ ถังจื่อซียิ้มได้มีความสุขมาก

แม่มาแล้ว และยังแต่งตัวสวยขนาดนี้ ใครยังจะมารังแก เธอกับพี่ชายอีก?

ถังจื่อโม่เห็นเวินลั่วฉิง รู้สึกแปลกใจ ใบหน้าดูมีความสุข แต่เขาสงบกว่าถังจื่อซีเยอะเลย ยืนนิ่งไม่ขยับอะไร

ที่เวินลั่วฉิงมา ถังจื่อโม่ประหลาดใจมาก และเห็น

เงินลั่วฉิงในตอนนี้ที่ไม่มีการปลอมตัวอะไร ถังจื่อโม่ยิ่ง ประหลาดใจไปอีก
“คุณเป็นแม่ของถังจื่อโม่งั้นเหรอ ลูกชายคุณมา ลูกชายฉัน คุณมาได้พอดีเลย ต้องเคลียร์กันดีๆละ “ผู้ หญิงอ้วนได้ยินว่าเป็นลั่วฉิงเป็นแม่ของถังจื่อโม่ ยิ่งโกรธ เข้าไปอีก รีบวิ่งเข้าไปตรงหน้าของเงินลั่วฉิง ราวกับ อยากจะฉีกเวินลั่วฉิงให้เป็นชิ้นๆ

ในเวลานี้ แววตาที่เธอมองไปที่เป็นลั่วฉิงไม่เพียงแค่ โกรธ แถมยังมีความเกลียดชัง เธอเกลียดผู้หญิงสวยสุดๆ เลย ผู้หญิงสวยนั้นเป็นงูพิษหมดเลย

และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็สวยมากจนทำให้เธออยากที่ จะเข้าไป ขุดหน้าของอีนังงูพิษให้เสียโฉมซะเลย

ถังจื่อโม่รีบวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของเวินลั่วฉิง ใช้ร่างกายตัว เล็กของตนปกป้องเวินลั่วฉิงไว้

เวินลั่วฉิงเห็นถังจื่อโม่ทำแบบนั้น รู้สึกอบอุ่นใจ ลูกชาย ของเธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟังดีมาก

“จื่อโม่ เกิดอะไรขึ้น ? “เงินลั่วฉิงไม่ได้สนใจผู้หญิงคน นั้นเลย เธอนั่งลงไป มองไปที่ถังจื่อโม่ แล้วเธอก็เห็นแผล ตามตัวของถังจื่อโม่

ในเวลานั้น เงินลั่วฉิงรู้สึกสงสารทุกข์ใจมาก ลูกรักของ เธอได้รับบาดเจ็บ
เธอรู้ว่าปกติถัง อโม่เป็นเด็กดีมาก ไม่เคยเป็นฝ่ายที่ ไปหาเรื่องก่อน แต่เธอก็จะถามให้ชัดเจนก่อน ถ้าเป็นถัง จื่อไม่ที่ผิดจริงๆ เธอจะอบรมถังจื่อไม่ให้ดีๆเลย และจะ ขอโทษอีกฝ่าย

ถ้าอยู่ๆมีคนมารังแกลูกชายของเธอ เธอก็จะขอความ ยุติธรรมให้ลูกชายของเธอ

“คุณถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ? เรื่องนี้ยังไม่ชัดเจนอีก หรอ ? เขาตีลูกชายของฉัน คุณดูเขาตีลูกชายของฉัน หนักขนาดนี้ ลูกชายของฉันยังเจ็บจนลุกไม่ขึ้น ยังร้องไห้ อยู่เลย “ผู้หญิงอ้วนไม่รอให้ถังจื่อโม่ตอบ ก็มาแบบคนผิด ชอบร้อนตัวแล้วฟ้องก่อน

เงินลั่วฉิงมองไปที่เด็กผู้ชายอ้วนที่นอนอยู่บนพื้น กลิ้ง ไปมา และร้องไห้โวยวาย

มองไปแบบนี้ ร่างกายของเด็กผู้ชายไม่มีแผลอะไรเลย และเสื้อผ้าของเด็กผู้ชายก็เรียบร้อย ไม่เหมือนว่าจะถูกตี เลยสักนิด

เด็กผู้ชายร้องว่าเจ็บ ดูแล้วเหมือนแกล้ง แกล้งทำเป็น

เจ็บ

ตรงกันข้าม ร่างกายของถังจื่อโม่มีแผล หลังมือของถัง จื่อโม่ยังมีรอยแผลอยู่ และยังมีเลือดไหลออกมา
ตอนเวินลั่วฉิงเห็นแผลหลังมือของถังจื่อโม่ครั้งแรก แค่ รู้สึกสงสาร แต่ตอนนี้ จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ปกติ

เห็นได้ชัดเจนมาก ความเจ็บปวดของเด็กผู้ชายอ้วนคน นั้นไม่ได้เป็นการแกล้ง เด็กผู้ชายห้าขวบไม่สามารถแกล้ง เจ็บได้เหมือนจริงขนาดนี้

และแผลบนมือของถังจื่อโม่เหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะ ทําให้มีไว้มากกว่า

ดังนั้น ตอนนี้ในใจเวิน วฉิงมั่นใจมาก ถึงจื่อไม่ได้ เด็ก ผู้ชายอ้วนคนนั้นอย่างหนักจริงๆ

ปกติจะมีรุ่นพี่ และยังมีมู่หรงตัวหยางคอยสอน ถังจื่อโม่ รู้วิธีในการตีคนมาก รู้ว่าตีตรงจุดไหนเจ็บสุด และจะไม่มี แผลเหลือไว้

เห็นเด็กผู้ชายอ้วนที่ร้องไห้ได้ทรมานมากขนาดนั้น เวินลั่วฉิงรู้สึกเป็นห่วง และที่ทำให้เงินลั่วฉิงเป็นห่วงกว่า นั้นคือ ที่จริงแม่ของเด็กผู้ชายอ้วนนั้นคิดว่าลูกชายของ ตัวเองแกล้งเจ็บ ก็เลยไม่ได้สนใจ และไม่เป็นห่วงเด็ก ผู้ชายอ้วนเลย

และตอนนี้แม่ของเด็กผู้ชายอ้วนก็เหมือนจะจงใจที่จะหาเรื่อง